ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ผู้ใช้ลม....?![อัพแล้ว 20%]
\" ข้าชื่อ ชารัค สไนเปอร์ ขอรับ ข้าคือข้ารับใช้ของท่าน\"
ภูตจิ๋วเอ่ยอย่างทรงพลัง พลางค้อมตัวต่ำ หากแต่เสียงนั้นก็ยังเบาไปหน่อยสำหรับไคล์ที่พยายามมองในกระเป๋าห่างๆ เพื่อมิให้เป็นที่ผิดสังเกต
\"คุณว่าอะไรนะครับ!?! พูดใหม่สิครับ\" ไคล์กล่าวอย่างสุภาพตามมารยาทที่ควรมีให้กับคนแปลกหน้า....ถึงแม้ว่าเจ้านี่จะไม่ใช่คนก็เถอะ
ภูตจิ๋วได้ยินดังนั้นจึงหันซ้ายหันขวา ดวงตาของมันสอดส่ายไปมาราวกับหาอะไรบางอย่าง ไคล์นั่งนิ่ง ดวงตาของเขาฉายแววฉงนกับอาการของสิ่งมีชีวิตเล็กจิ๋วนี้มาก ไม่นาน....สายตาของมันก็หยุดลงที่กล่องใส่ดินสอของไคล์ ขนาดของมันใหญ่พอที่จะรับน้ำหนักของตัวมันพอดี และก็เป็นที่ที่สูงที่สุดที่จะปีนขึ้นไปใกล้ใบหน้าของไคล์ได้มากที่สุดแล้ว
พูดจิ๋วเริ่มปีนขึ้นไปบนกล่องดินสออย่างทุกลักทุเล มีทำท่าจะตกอยู่หลายต่อหลายครั้ง แต่มันก็ไม่ย่อท้อ ปีนต่อไปโดยไม่ว่ากล่าวอะไร....ตอนนี้ดูท่ามันจะเครียดกับการปีนกล่องดินสอมากกว่าการพูดกับไคล์เสียด้วยซ้ำ ในที่สุดมันก็ปีถึงยอดจนได้สิน่า ขณะที่มันกำลังจะเอื้อมมือไปจับฝากล่องเพื่อดันตัวเองขึ้นไปบนกล่อง เท้าทั้งสองข้างที่เกาะกล่องดินสออยู่ดันลื่นซะนี่ มันเริ่มลุกลี้ลุกลน แต่สุดท้าย มันก็หลุดตกจากกล่องดินสอไป
ตุ๊บ!
มันตกลงไปบนหนังสือเรียนวิชาคณิตดัง ตุ๊บ มันนอนแผ่หลาพลางหอบแฮ่กๆ แต่มันก็ยังไม่ละความพยายาม มันส่งรอยยิ้มแจ่มใสให้ไคล์ และพยายามลุกขึ้นมา ไคล์แย้มยิ้มตอบมันอย่าอ่อนโยน เขามองมันอย่างเอ็นดูปนกับความเหนื่อยใจ เมื่อเขาเห็นว่ามันอ่อนแรงที่จะปีนขึ้นมาแล้ว เขาจึงเอื้อมมือไปคีบชายเสื้อของชารัคขึ้นมา พลางวางลงบนกล่องดินสอเบาๆ ทันทีที่ชารัคเท้าแตะกล่องดินสอ มันก็รีบหันมาหาไคล์พลายิ้มแหยๆ ก่อนจะรีบก้มคำนับไคล์ และพยายามเอ่ยเสียงดังที่สุดเท่าที่ตัวมันจะทำได้
\"อะแฮ่มม!! อ่ะ...เอ่อ ข้าชื่อ ชารัค สไนเปอร์ เป็นข้ารับใช้ของท่าน\" ชารัคกล่าวอย่างขัดเขินเล็กน้อยกับอาการป้ำๆเป๋อๆของตนเมื่อครู่นี้ แต่คราวนี้เดชายไม่ได้ขำไปด้วย เขารู้สึกตกใจเล็กน้อยปนเปไปกับความสงสัยในสิ่งที่ชารัคพูดเป็นอย่างมาก เด็กชายจึงเอ่ยปากถามทันทีที่ตั้งสติได้
\"ข้ารับใช้หรือครับ พูดเป็นเล่นน่า ผมไม่จำเป็นต้องมีก็ได้นี่ครับ ผมไม่ได้ลำบากถึงขนาดต้องมีคนคอยรับใช้ แล้วที่สำคัญ ผมคงไม่มีเงินพอที่จะจ้างคุณหรอกครับ\" เด็กชายเอ่ยพลางยิ้มแหยๆ ขณะที่มือก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงพร้อมกับกำเงินฟรานของเขาแน่นราวกับว่าถ้าปล่อยให้ห่างมือแล้วมันจะหายไป ส่วนชารัคที่ได้ฟังประโยคนั้นก้ถึงกับลงไปนอนกุมท้องด้วยอาการขำเต็มสตรีมกับความไร้เดียงสาเกินบรรยายของเด็กชาย
\"หึๆๆ ฮะๆๆๆ ข้าไม่นึกเลยว่าท่านจะมีอารมณ์ขันถึงขนาดนี้ ^O^ ภูตฝึกสอนประจำหนังสือมีหน้าที่อย่างนี้อยู่แล้ว ไม่มีใครเขาเก็บเงินกันหรอก แล้วที่สำคัญ ข้าไม่ได้มาเป็นข้ารับใช้เพื่อรองมือรองเท้าท่านหรอกนะ ข้าอยู่ในสถานะครูฝึกต่างหากเล่า^v^ ฮะๆๆๆ\" ชารัค กล่าวชี้แจงไปพลาง หัวเราะไปพลางจนตัวโก่ง แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่ยอมหยุดหัวเราะ จนไคล์เริ่มรำคาญจึงสะกิดภูตจิ๋วเบาๆ จนภูตจิ๋วรู้สึกตัว รีบปั้นหน้ากลับเป็นปกติอีกครั้ง
\"ภูติฝึกสอน? คืออะไรครับ\" ทันทีที่ชารัคหยุดหัวเราะ เด็กชายก็ยิงคำถามเข้าประเด็นทันที โดยไม่สนใจว่าเพื่อนๆจะมองเขาด้วยสายตายังไงถ้าเขาพูดคนเดียว ชารัคได้ฟังก็แย้มยิ้มอย่างยินดีที่จะได้เล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวของเค้าเอง
\"มันเป็นหน้าที่ที่ข้าภูมิใจมากทีเดียวเชียวล่ะ ภูตฝึกสอนคือภูตที่อยู่ประจำคู่มือฝึกเวทย์ต่างๆ แล้วในหนังสือเวทย์เล่มหนึ่งก็จะมีภูตดิอาสอยู่เล่มละตัว ระดับของภูตประจำหนังสือก็ลดหย่อนไปตามลำดับสูงต่ำล่ะนะ แต่บอกไว้ก่อนนะ ที่ข้าต้องมาอยู่ในคู่มือเวทย์ของสายชั้นอนุบาลแบบนี้ ไม่ได้หมายความว่าข้ามีระดับต่ำหรอกนะ เพียงแต่ข้าสั่งสมพลังเวทย์มายังไม่ถึงระดับเท่านั้นแหละ แล้วที่สำคัญข้าก้อายุยังน้อย ไหนจะต้องคอยเฝ้าหนังสือ สอนเด็กๆที่เสียงดังกระจองอแงทั้งวัน ไม่ว่างเลยสักทีหนึ่ง แถมยังหาของกินยากซะเหลือเกิ๊นนนนน!! ถ้าเป็นหนังสือจอมเวทย์ระดับสูงๆหน่อยคงอยู่ดีกินดีกว่านี้ แต่ดูข้าสิ ดันต้องมาอยู่กับพวกเด็กเพี้ยนๆที่วันๆดีแต่แย่งขนมข้ากิน เจ้าเด็กพวกนั้นมันน่านัก\"ชารัคเอ่ยเข็ดเขี้ยวเคี้ยวฟัน พลังทำหน้าฮึดฮัด ไคล์รู้สึกเหมือนได้ฟังเรื่องชีวิตน้ำเน่าของชารัคมากกว่าฟังเรื่องภูติฝึกสอนเสียอีก แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังทนนั่งฟังเรื่องของชารัคต่อไปเรื่อยๆอย่างสงบ
\"ท่านว่าไหม....T^T ชีวิตของข้ามันช่างรันทดเสียเหลือเกิน T^T โดนพวกเด็กผีนั่นแย่งของกินทุกวันแล้วแถมยังถูกทำตกหายอย่างไม่ใยดีจะตามหาอีก ภูตต๊อกต่อยอย่างข้ามันช่างไร้ค่าT^T\" ไคล์นั่งฟังดิอาสตัวน้อยที่เล่าเรื่องอดีตพลางร้องไห้ฟูมฟายราวกับทำนบแตก แต่เขาก็ยังอดคิดไม่ได้อยู่ดีว่านี่มันนอกเรื่องไปรึเปล่า
----------------------------------------------------------------------
อัพแล้ว ประมาณสามสิบเปร์เซ็นต์ล่ะนะ เหอะๆๆ
ติดตามอ่านต่อนะคะ วันนี้ดึกแล้ว บายจ้า
ภูตจิ๋วเอ่ยอย่างทรงพลัง พลางค้อมตัวต่ำ หากแต่เสียงนั้นก็ยังเบาไปหน่อยสำหรับไคล์ที่พยายามมองในกระเป๋าห่างๆ เพื่อมิให้เป็นที่ผิดสังเกต
\"คุณว่าอะไรนะครับ!?! พูดใหม่สิครับ\" ไคล์กล่าวอย่างสุภาพตามมารยาทที่ควรมีให้กับคนแปลกหน้า....ถึงแม้ว่าเจ้านี่จะไม่ใช่คนก็เถอะ
ภูตจิ๋วได้ยินดังนั้นจึงหันซ้ายหันขวา ดวงตาของมันสอดส่ายไปมาราวกับหาอะไรบางอย่าง ไคล์นั่งนิ่ง ดวงตาของเขาฉายแววฉงนกับอาการของสิ่งมีชีวิตเล็กจิ๋วนี้มาก ไม่นาน....สายตาของมันก็หยุดลงที่กล่องใส่ดินสอของไคล์ ขนาดของมันใหญ่พอที่จะรับน้ำหนักของตัวมันพอดี และก็เป็นที่ที่สูงที่สุดที่จะปีนขึ้นไปใกล้ใบหน้าของไคล์ได้มากที่สุดแล้ว
พูดจิ๋วเริ่มปีนขึ้นไปบนกล่องดินสออย่างทุกลักทุเล มีทำท่าจะตกอยู่หลายต่อหลายครั้ง แต่มันก็ไม่ย่อท้อ ปีนต่อไปโดยไม่ว่ากล่าวอะไร....ตอนนี้ดูท่ามันจะเครียดกับการปีนกล่องดินสอมากกว่าการพูดกับไคล์เสียด้วยซ้ำ ในที่สุดมันก็ปีถึงยอดจนได้สิน่า ขณะที่มันกำลังจะเอื้อมมือไปจับฝากล่องเพื่อดันตัวเองขึ้นไปบนกล่อง เท้าทั้งสองข้างที่เกาะกล่องดินสออยู่ดันลื่นซะนี่ มันเริ่มลุกลี้ลุกลน แต่สุดท้าย มันก็หลุดตกจากกล่องดินสอไป
ตุ๊บ!
มันตกลงไปบนหนังสือเรียนวิชาคณิตดัง ตุ๊บ มันนอนแผ่หลาพลางหอบแฮ่กๆ แต่มันก็ยังไม่ละความพยายาม มันส่งรอยยิ้มแจ่มใสให้ไคล์ และพยายามลุกขึ้นมา ไคล์แย้มยิ้มตอบมันอย่าอ่อนโยน เขามองมันอย่างเอ็นดูปนกับความเหนื่อยใจ เมื่อเขาเห็นว่ามันอ่อนแรงที่จะปีนขึ้นมาแล้ว เขาจึงเอื้อมมือไปคีบชายเสื้อของชารัคขึ้นมา พลางวางลงบนกล่องดินสอเบาๆ ทันทีที่ชารัคเท้าแตะกล่องดินสอ มันก็รีบหันมาหาไคล์พลายิ้มแหยๆ ก่อนจะรีบก้มคำนับไคล์ และพยายามเอ่ยเสียงดังที่สุดเท่าที่ตัวมันจะทำได้
\"อะแฮ่มม!! อ่ะ...เอ่อ ข้าชื่อ ชารัค สไนเปอร์ เป็นข้ารับใช้ของท่าน\" ชารัคกล่าวอย่างขัดเขินเล็กน้อยกับอาการป้ำๆเป๋อๆของตนเมื่อครู่นี้ แต่คราวนี้เดชายไม่ได้ขำไปด้วย เขารู้สึกตกใจเล็กน้อยปนเปไปกับความสงสัยในสิ่งที่ชารัคพูดเป็นอย่างมาก เด็กชายจึงเอ่ยปากถามทันทีที่ตั้งสติได้
\"ข้ารับใช้หรือครับ พูดเป็นเล่นน่า ผมไม่จำเป็นต้องมีก็ได้นี่ครับ ผมไม่ได้ลำบากถึงขนาดต้องมีคนคอยรับใช้ แล้วที่สำคัญ ผมคงไม่มีเงินพอที่จะจ้างคุณหรอกครับ\" เด็กชายเอ่ยพลางยิ้มแหยๆ ขณะที่มือก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงพร้อมกับกำเงินฟรานของเขาแน่นราวกับว่าถ้าปล่อยให้ห่างมือแล้วมันจะหายไป ส่วนชารัคที่ได้ฟังประโยคนั้นก้ถึงกับลงไปนอนกุมท้องด้วยอาการขำเต็มสตรีมกับความไร้เดียงสาเกินบรรยายของเด็กชาย
\"หึๆๆ ฮะๆๆๆ ข้าไม่นึกเลยว่าท่านจะมีอารมณ์ขันถึงขนาดนี้ ^O^ ภูตฝึกสอนประจำหนังสือมีหน้าที่อย่างนี้อยู่แล้ว ไม่มีใครเขาเก็บเงินกันหรอก แล้วที่สำคัญ ข้าไม่ได้มาเป็นข้ารับใช้เพื่อรองมือรองเท้าท่านหรอกนะ ข้าอยู่ในสถานะครูฝึกต่างหากเล่า^v^ ฮะๆๆๆ\" ชารัค กล่าวชี้แจงไปพลาง หัวเราะไปพลางจนตัวโก่ง แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่ยอมหยุดหัวเราะ จนไคล์เริ่มรำคาญจึงสะกิดภูตจิ๋วเบาๆ จนภูตจิ๋วรู้สึกตัว รีบปั้นหน้ากลับเป็นปกติอีกครั้ง
\"ภูติฝึกสอน? คืออะไรครับ\" ทันทีที่ชารัคหยุดหัวเราะ เด็กชายก็ยิงคำถามเข้าประเด็นทันที โดยไม่สนใจว่าเพื่อนๆจะมองเขาด้วยสายตายังไงถ้าเขาพูดคนเดียว ชารัคได้ฟังก็แย้มยิ้มอย่างยินดีที่จะได้เล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวของเค้าเอง
\"มันเป็นหน้าที่ที่ข้าภูมิใจมากทีเดียวเชียวล่ะ ภูตฝึกสอนคือภูตที่อยู่ประจำคู่มือฝึกเวทย์ต่างๆ แล้วในหนังสือเวทย์เล่มหนึ่งก็จะมีภูตดิอาสอยู่เล่มละตัว ระดับของภูตประจำหนังสือก็ลดหย่อนไปตามลำดับสูงต่ำล่ะนะ แต่บอกไว้ก่อนนะ ที่ข้าต้องมาอยู่ในคู่มือเวทย์ของสายชั้นอนุบาลแบบนี้ ไม่ได้หมายความว่าข้ามีระดับต่ำหรอกนะ เพียงแต่ข้าสั่งสมพลังเวทย์มายังไม่ถึงระดับเท่านั้นแหละ แล้วที่สำคัญข้าก้อายุยังน้อย ไหนจะต้องคอยเฝ้าหนังสือ สอนเด็กๆที่เสียงดังกระจองอแงทั้งวัน ไม่ว่างเลยสักทีหนึ่ง แถมยังหาของกินยากซะเหลือเกิ๊นนนนน!! ถ้าเป็นหนังสือจอมเวทย์ระดับสูงๆหน่อยคงอยู่ดีกินดีกว่านี้ แต่ดูข้าสิ ดันต้องมาอยู่กับพวกเด็กเพี้ยนๆที่วันๆดีแต่แย่งขนมข้ากิน เจ้าเด็กพวกนั้นมันน่านัก\"ชารัคเอ่ยเข็ดเขี้ยวเคี้ยวฟัน พลังทำหน้าฮึดฮัด ไคล์รู้สึกเหมือนได้ฟังเรื่องชีวิตน้ำเน่าของชารัคมากกว่าฟังเรื่องภูติฝึกสอนเสียอีก แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังทนนั่งฟังเรื่องของชารัคต่อไปเรื่อยๆอย่างสงบ
\"ท่านว่าไหม....T^T ชีวิตของข้ามันช่างรันทดเสียเหลือเกิน T^T โดนพวกเด็กผีนั่นแย่งของกินทุกวันแล้วแถมยังถูกทำตกหายอย่างไม่ใยดีจะตามหาอีก ภูตต๊อกต่อยอย่างข้ามันช่างไร้ค่าT^T\" ไคล์นั่งฟังดิอาสตัวน้อยที่เล่าเรื่องอดีตพลางร้องไห้ฟูมฟายราวกับทำนบแตก แต่เขาก็ยังอดคิดไม่ได้อยู่ดีว่านี่มันนอกเรื่องไปรึเปล่า
----------------------------------------------------------------------
อัพแล้ว ประมาณสามสิบเปร์เซ็นต์ล่ะนะ เหอะๆๆ
ติดตามอ่านต่อนะคะ วันนี้ดึกแล้ว บายจ้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น