หลงรักนายได้ไงนะ [fic harry]

ลำดับตอนที่ #2 : เดินตรวจ

"นี่เมื่อกี้คุยอะไรกับศาสตราจารย์มักกอลนากัลหรอ"รอนถามหลังจากที่ทั้งสองเดินมาถึงห้องแล้ว

"เป็นเรื่องแย่ บอกคำเดียวเลยรอน"

"แย่แบบไหนถ้าเธอไม่บอกฉันจะรู้ไหมล่ะ"

"คือฟังนะ...กลางเทอมจะมีการจัดงานแต่งตัวแฟนตาซี"เฮอร์ไมโอนี่ถอนหายใจก่อนจะพูด

"งั้นก็ดีน่ะซิค่ะ"จินนี่ยิ้มเป็นประกาย "ไม่น่าล่ะจดหมายที่ส่งไปให้เราถึงบอกให้เตรียมชุดพวกนั้นไว้ด้วย"

"แต่ที่ฉันบอกว่าแย่น่ะคือ...เปิดฟลอร์ต้องคู่กับมัลฟอยน่ะซิ"เฮอร์ไมโอนี่พูดแล้วทำหน้าแหยงๆ

"ว่าไงนะฉันไม่ยอม"รอนโวยลั่น

"เงียบนะส่วนนายคู่กับมิสพาร์กินสัน"เฮอร์ไมโอนี่ดัดเสียงแล้วหันขวับไปจ้องแฮร์รี่กับจินนี่ที่กำลังจะอ้าปากหัวเราะก็ต้องค่อยๆหุบปากลง "ส่วนนายสองคนคู่กัน"

"ดีจังนะค่ะแฮร์รี่"จินนี่ยิ้มหวานให้เขา

"มีสามคู่หรอ"เนวิลล์ถาม

"เฮอร์ไมโอนี่พึ่งพูดไปว่าสามคู่จะเป็นสี่คู่ได้ยังไงล่ะเนวิลล์"รอนดูท่าจะหัวเสียอย่างรุนแรง

"รอนฉันยังไม่อะไรขนาดนั้นเลยนะ คนที่ร้องควรเป็นฉันไม่ใช่นาย"เฮอร์ไมโอนี่เถียง

"พาร์กินสัน ยัยหน้าหมาจูแพนซี่หรอ ไม่จริงงงงงง"รอนตะโกนดังลั่น

"แต่พี่รอนค่ะ แพนซี่ก็น่ารักดีนะค่ะตอนนี้สวยขึ้นเป็นกองเลย"จินนี่พูดปลอบใจพี่ชายแต่ไม่ได้ผลซักนิด

"ไงพอตเตอร์"มัลฟอยเดินเข้ามาพร้อมแครบและกอยด์

"มาทำไมที่นี่มัลฟอย"เฮอร์ไมโอนี่ยืนประจันหน้ากับเขา

"ก็เปล่า เข้ามาทักทายก็แค่นั้น...อย่าลืมซิเกรณเจอร์เราต้องเดินตรวจด้วยกันนะ สมองเธอบรรจุหนังสือหนาๆอย่างเดียวรึไง"มัลฟอยพูดอย่างหยามๆ ทำเอาคนถูกพูดหน้าขึ้นสี

"อย่ามาว่าเฮอร์ไมโอนี่อย่างนั้น"รอนยืนขึ้นบ้าง

"อะไรกับวิสลีย์ แม่นายลดความอ้วนรึยังล่ะถ้าให้เดานะแม่นายก็ยังบวมเหมือนเดิมใช่ไหมล่ะ"

"แก"รอนทำท่าจะเงื้อหมัดใส่มัลฟอย

"รอนอย่าไปเสียเวลากับคนพรรค์นี้เลย ก็แค่หาเรื่องคนอื่นวันๆ แม่นายก็ทำหน้าเหมือนมีอะไรจ่ออยู่ที่จมูกตลอดเวลานี่"เฮอร์ไมโอนี่ขึ้นเสียง

"เธออ"มัลฟอยหน้าขึ้นสีด้วยความอาย

"หยุดนะ"แฮร์รี่พูด(ออกโรงซะทีนะพ่อคุณ)

"มีอะไรล่ะ"มัลฟอยหันไปหาเขาช้าๆและสังเกตด้านหลังของแฮร์รี่มีลูน่า เนวิลล์ จินนี่ อยู่ด้านหลัง

"อีกชั่วโมงเจอกันท่ตู้แรกเกรณเจอร์"มัลฟอยสั่งก่อนจะหันหลังเดินออกไป

"หมอนั่นไม่คิดจะสร้างสรรค์อะไรเลยรึไง มัวแต่หาเรื่องพวกเราเนี่ย"รอนสบถก่อนจะหันไปด้านนอก

"ขนมมาขายแล้วจ้ะ"ได้ฟังดังนั้นรอนจึงพุ่งตัวออกไปด้านนอกเพื่อซื้อขนม แน่นอนแฮร์รี่ก็ตามออกไปจ่ายเงินด้วย

"ฉันต้องไปก่อนนะ"เฮอร์ไมโอนี่พูดก่อนจะเดินออกไปยังตู้ที่หนึ่งเพื่อรอเจอนายน้อยมัลฟอย

"ช่าไปหนึ่งนาทีเกรณเจอร์"มัลฟอยดูเวลาก่อนจะเหลือบมองหน้าของเธอ

"งั้นขอโทษ เราไปกันเลยดีกว่าไม่อยากเจอหน้านายเกินห้านาทีหรอก"เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางเบ้หน้า

"งั้นหรอฉันตรวจแถวนี้เธอไปตรวจด้านหลังแล้วกัน"มัลฟอยเดินจากไปปล่อยให้เธอยืนเก้อ แต่แล้วเธอก็หมุนตัวกลับเพื่อทำตามที่เขาสั่ง

"หนิ นายอยู่ดีๆซิ"เฮอร์ไมโอนี่เตือนรุ่นน้องของตนเองแล้วเดินไปทั่วๆ

เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมง

"เราแยกกันเลยแล้วกัน"มัลฟอยเดินไปก้าวสองก้าวแล้วหันมา "ไม่อยากจะเสียเวลาไปกับเลือดสีโคลน"

น้ำตาที่เก็บกดมานานถึงกับไหลออกมาเก็บมานานแล้วตั้งนาน จนทนไม่ไหว

หยาดน้ำตาค่อยๆเหือดแห้งไปพร้อมกับร่างบางค่อยๆเดินไปที่ตู้ของตน

"ถึงเวลาตรวจแล้วรอน"

"ฉันคู่กับใครล่ะเนี่ย"รอนถาม

"แพนซี่"เฮอร์ไมโอนี่ตอบก่อนจะนั่งลงข้างๆลูน่าที่กำลังอานหนังสือพิมพ์พรอเฟ็ตอยู่

"ฉันไปล่ะ ไม่อยากเห็นเลยยัยนั่นจะทำหน้ายังไง"

"งั้นพี่ก็อย่าหลงยัยนั่นล่ะ"จินนี่พูดแล้วหัวเราะคิกคัก

รอนเดินจากไปแฮร์รี่ก็สังเกตเห็นสีหน้าของเพื่อนสาวที่กำลังนั่งเหม่อลอย ทุกครั้งจะต้องอ่านหนังสือนี่ แล้วทำไมคราวนยี้ได้เหม่อขนาดนี้

"เฮอร์ไมโอนี่"เขาลองเรียกเธอดู

"แฮร์รี่มีอะไรหรอ"จินนี่ถามพลางมองตามสายตาของแฟนหนุ่งเฮอร์ไมโอนี่นั่งซึมอยู่ข้างๆลูน่าที่ก็พึ่งจะสังเกตเห็นแล้ว

"เฮอร์ไมโอนี่"ลูน่าเรียกเธอบ้าง

"เฮอร์ไมโอนี่"คราวนี้ทั้งแฮร์รี่ จินนี่ ลูน่าและเนวิลล์ต่างประสานเสียงกัน

"หึ...ว่าไงทุกคน"เฮอรืไมโอนี่ที่พึ่งหลุดจากโลกส่วนตัวของเธอถาม

"เธอเป็นอะไรรึเปล่า"แฮร์รี่ถามเธอ

"เปล่านี่แฮร์รี่ไม่มีอะไรหรอก"เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางยิ้มแห้ง แต่เขารู้ดีเพื่อนสาวของเขาต้องโดนมัลฟอยแกล้งแน่

"มัลฟอยทำอะไรเธอฉันจัดการเอง"

"ใช่ค่ะเราไม่ให้ใครทำร้ายพี่ได้แม้แต่คำพูดหรือการกระทำ"จินนี่พูดขึ้นบ้างทำเอาเด็กสาวผมหยิกยิ้มอ่อนๆ

"จ้ะ...พี่ไม่เป็นอะไรจริงๆวางใจได้"เฮอร์ไมโอนี่พูดเบาๆแต่ทุกคนก็พอได้ยิน

ครูด ปัง

ประตูถูกผลักออก ทำให้เห็นร่างผู้มาเยือน...