ลองรักอีกสักครั้ง

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter: 2

Chapter: 2

 

------------------------

08:20 AM

"ตื่นได้แล้วนะวายร้าย...ของพี่..." ฉันปลุก ตัวร้าย ทั้งๆที่ฉันก็ยังอยู่บนที่นอน ฉันเอื้อมมือไปสัมผัส ใบหน้า ใสๆ เนียน และสวย... เบาๆ

"ตัวร้ายของพี่...ถ้าหากวันหนึ่ง...ไม่มีมิวตัวร้ายจะเป็นยังไงนะ"

วายร้าย เอื้อมมือมาจับมือของมิว ไว้ แล้วพูด ทั้งๆที่ยังหลับตา

แต่ฉันก็แอบตกใจอยู่นะเว้ยย!! ตื่นก็ไม่ยอมลืมตา -/////-
[ไรท์: ลืมตายายเสียใจแย่ อิอิ]

"พูดแบบนี้หมายความว่าไงคะคนดี"

"ก็...หากไม่มีมิวสักวัน เอสจะอยู่ได้มั้ย"
ฉันตัดสินใจถาม แต่ฉันก็แค่อยากรู้ ว่าฉันสำคัญ แค่ไหน...

"มิว..."

"ห้ะo.O"

"ไม่มีมิวน่ะ...เอสอยู่ได้นะ...แต่มันทรมาน..."

"ก็บอกว่าอยู่ได้ ทำไมถึงทรมาน"

เอสค่อยๆลืมตาขึ้น เอส ประกบปาก กับ มิวอีกทีก่อนจะพูด

"อยู่ได้ เพราะการขาดใครคนหนึ่งไป เราควรต้องใช้ชีวิตคนเดียวให้ได้ และ พิสูจ ให้เขาเห็นว่า เราดูแลตัวเองได้ แต่ทรมาร...เพราะ เอส รัก มิวไปแล้ว"

ฉันลูบ ใบหน้าของมิวไปมา และ มองในตาที่ดูเศร้า แต่ภายนอกอาจร่าเริง
.................

ฉันกับมิว อาบน้ำ ทานข้าวเสร็จแล้ว แต่....มิวบอกว่า เดียวจะพา ไปบ้านแม่ แต่ไม่รู้ว่าไปทำอะไร มิวบอกให้ฉันนั่งรอ ที่ใต้ต้นไม้นี่ก่อน 

"สวัสดีค่ะพี่สาว"

"อะ...เอ๋...ค่ะ" ห้ะ...สวัสดีฉันเนี่ยนะ  ฉันจำได้ว่า ฉันเพิ่งอายุ 20 เองนะ 

"อ้า...ขอนั่งด้วยได้มั้ยคะ"

"ค่าาา ตามสบาย"

"แล้ว...ทำไมมานั่งอยู่คนเดียวละคะ"

"อ๋อ..เพื่อนไปเอาของค่ะ"

"ค่ะ เอ่อ...ชื่ออะไรหรอคะพอยอกได้มั้ย"

"เราชื่อ เอส -นส. ธัญญ่า เทย์เลอร์-ลูกครึ่ง ไทย-อเมริกา อายุ 20 ค่ะ" ฉันกลัวว่าฉันจะแก่ไงบอกอายุด้วยซะเลย 

"เราชื่อ แคส -นส. อัญญานี อัฏฐกรเมธา อายุ 20 ^^ แฮ่ๆ"
ไอเราก็เผลอเรียกพี่ซะงั้น 555

"เอ๊ะ เอสๆ อะไรติดตรงผมนั้น"

"ห้ะ!? อะไรหรอ ไหนๆ"
ฉันไม่รู้หรอกมันคืออะไร แต่นั่งตรงนี้ ไม่น่าจะมีอะไรติดนิ

"นี่ๆเดี๋ยวเอาออกให้ๆอยู่เฉยๆนะ" 
ฉันเอื้อมมือ ข้างซ้าย จะไปหยิบมด(?) มันคือมด แหละ ออก แต่มดมันอยู่ทางขวาของเอส นี่ลำบากนิดหน่อย ฉันค่อยๆเอื้อมไปไปหยิบออก

"เอ้ยย!! ทำไรน่ะ!" 
มิว คว้า ไหล่ แคส ออก จากตัวของเอส

"ป่าวนี่คะแค่เอามดออก" แคสพูดไปทางตรงอย่างแน่นอน

"ไม่เชื่อหรอก เมื่อกี้จะทำไรเอส"

"มิว เขาแค่เอามดออกให้เอสเฉยๆ"

"เอส แล้วไอนี่มันเป็นใคร!?"

"เขาชื่อ แคส เป็นเพื่อน เอสเอง"

"เหอะ เพื่อน เพื้อนหรอเอสเอ้ออ"

แคสโบกมือเล็กน้อยเพื่อจะทักทาย แต่ เธอยังไม่รู้มั้ง ว่า มิวกับเอส กำลังทะเลาะกันเพราะเธอ-_- 

มิวเดินหนีออกมาจากที่ตรงนั้น ปล่อยให้ เอสวิ่งตาม มาเรื่อยๆ จนมาถึงรถ

"โอ๊ยยย!! มิวรอเอสด้วยสิ เอสเหนื่อยนะ"
เอสวิ่งมาถึง รถ พอดีตอนที่ มิวขึ้นรถแล้วเรียบร้อย

"ไม่ต้องขึ้นมา! ไม่ต้องมาให้เจอเลย!!! มั่ว!"
มิวขึ้นเสียงเล็กน้อย ตามอารมณ์ของคนโกรธ
แต่ เวลาที่โกรธ จะมีใครคิดได้บ้างอะนะว่า คนที่เราขึ้นเสียงด้วย เขาจะเสียใจ หรือเปล่า

เอส ถอยออกห่างมาเล็กน้อย ก่อนที่จะวิ่งไป อีกทาง
.
.
.
.
.
.
.
"แห้มม...เอส" มือน้อยๆ สกิดไหลขวาของคนใจน้อยเบาๆ

เอสค่อยๆหันหน้ามาก่อนที่จะ โผล เข้าไปกอดคนนั้น 

"ฮึก..ฮึกๆๆ!! ฮืออ~ ฮื้อๆ ฮึกๆ"
ฉันไม่รู้หรอกนะคนนั้น เป็นใคร เพราะตอนนี้มันไม่อยากจะรับจะรู้อะไรเลย

"ไม่ร้องนะเอส..."

"ฮึก..ฮื่อๆ"

"ไหน...ใครทำเอส ของแคสร้องไห้ เดียวแคสจะไปจัดการเลย" ฉันไม่อยากเห็นน้ำตาของเธอเลยนะ ถึงแม้เราจะเพิ่งรู้จักกันก็เถอะ ฉันเผลอ รักเธอไปแล้วนี่....

"หึ...รักกันจังเลยนะนี่หรอแค่เพื่อน!" 
มิวที่ แอบดูเอส กับ แคส อยู่ห่างๆ แต่ไม่ไกลนัก แต่เธอ ก็ทนไม่ได้ ที่จะเห็นคนที่เธอหวง ที่เธอรักไปพัวพันกับคนอื่น แต่เธอไม่เลือกที่จะเดินเข้าไป เธอกลับ เดินขึ้นรถ แล้วขับออกไปจากที่นั้นทันที

"เอส....บ้านเอสอยู่ไหนอ่ะเดี๋ยวแคสไปส่ง"

เอสบอก ที่อยู่คอนโดให้แคส แล้ว ทั้งสองก็ขึ้นรถ SSC Ultimate Aero สุดหรู ราคาแพง เกือบ 654,000 เหรียญฯ ในไทยก็ราว 70 ล้านบาท
ไม่รู้รวยมาจากไหนน-_-;
..........

ไม่นานนัก แคส ก็ขับรถมาถึงคอนโดของเอส

"เอส...เอสถึงคอนโดแล้วนะ"

เอสที่เพลียจัด ตอนนี้เธอก็หลับไปเรียบร้อย
แคส เรียก เท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่นซะงั้น แคสเลยตัดสินใจ อุ้ม เอส เข้าไปในบ้าน แล้ว ส่งถึงห้อง..
แคส จัดการ ถอดเสื้อ ผ้า เซ็ดตัวให้ เอส 
แคสเดินเข้าไปเอาชุดนอน แต่....แคสก็เจอ.....รูปของเอส..ที่ถ่ายคู่กับดาว...อยู่ในตู้เสื้อผ้า

"ใครเนีย..." ฉันได้แต่มองดูรูปถ่ายคู่ที่โดน ลิปสติก ปาดไปมา เต็มจนเกือบดูไม่ได้ แต่ฉันก็พอรู้ว่า ทำไมเป็นแบบนี้...ฉันเลือก เสื้อยาวๆ กับกางเกงสั้นๆมาตัวหนึ่ง แล้วรีบเดินออกมา

"เอส...ขยับขาขึ้นหน่อยดิ"
คนอะไรเนี่ย~ ขี้เซาซะมัดเลย
ฉันจับหน้าผากของเอส อีกครั้ง 

"อุ๊ยย!! ทำไมตัวร้อนขนาดนี้"
แคสมองหน้า ขาวเนียน

 

------------จบแปป----
เดี๋ยวมาต่อตอน 3 ให้น๊าา บาย~