คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : มาเฟียที่รัก [By...สายลม ]
[ ใช่ครับนายน้อย.. มิทราบนายน้อยจะว่ายังไงครับ ] เสียงลูกน้องคนสนิทที่คุมอยู่ในบ่อนคาสิโนขนาดใหญ่ใจกลางเรือสำราญสุดหรูถูกส่งตามสายมายังเจ้านายคนเล็กของตระกูลซึ่งนั่งจิบไวน์อย่างสบายอารมณ์ในห้อง VIPของส่วนที่แยกออกมาเป็นไนท์คลับบนลำเรือเดียวกัน...
“ อืม .. แต่ค่าตัวที่เค้าจะได้หักล้างหนี้ เหลือแค่ 1 ใน 5 ของครั้งแรกนะ เค้าจะเอามั้ยล่ะ ”
[ นายฉันให้แค่หนึ่งในห้าของครั้งที่แล้ว...ว่ายังไง.. ]
สิ้นคำกล่าวของเจ้านายก็มีเสียงสอบถามลูกหนี้คนสำคัญอย่างอื้ออึงทางต้นสาย ก่อนจะได้รับคำตอบกลับมา
[ เค้าตกลงครับ ]
“ งั้นก็ให้ไปรอที่ห้องฉันได้เลย ” มือหนาควงวนน้ำสีเข้มในแก้วไปมาด้วยรอยยิ้มหยันที่มุมปาก ท่าทางคืนนี้จะมีอะไรให้นายน้อยมาเฟียแห่งโซลได้ทำแก้เบื่ออีกแล้วสินะ...
หลังจากให้เวลาเหยื่อได้เตรียมตัวนานประมาณหนึ่งชั่วโมง เจ้าของห้องในตำแหน่งผู้ล่าก็เดินเข้ามาชื่นชมสินค้าของเขาในคำคืนนี้ ใบหน้าหล่อเหลาราวรูปปั้นฉายรอยยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างพอใจ ดวงตาคมจ้องคนตัวบางที่กลางเตียงด้วยแววระยับ สองขาก้าวเข้าหาอย่างไม่รีบร้อนก่อนจะนั่งลงเคียงข้างร่างที่ยังคงหลับใหล นิ้วเรียวค่อยๆลากไล้ไปตามดวงหน้าหวานอย่างแผ่วเบา ไออุ่นที่แก้มนิ่มสีแดงระเรื่อยิ่งเชิญชวนให้คนมองอยากสัมผัสเจ้าของมันจนแทบรั้งใจไว้ไม่อยู่ ...จมูกคมกดลงฉกชิงในสิ่งที่ต้องการอย่างไม่รอช้า...
“ ทั้งนุ่มทั้งหอม..... ” พูดกับตัวเองพลางค่อยๆคิด
เด็กผู้ชายที่หน้าตาจัดได้ว่าสะสวยจิ้มลิ้มกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก ใบหน้าแบบนี้คล้ายๆว่าคุ้นเคย แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก หรือครั้งที่ผ่านมาจะยังไม่โต เอ...หรือว่ายังไม่ได้ทำศัลยกรรม!!
“ ครั้งที่สองของเราสองคนสินะ... ยังเด็กอยู่เลย คงเล่นหนักซิท่า...” กระซิบถามข้างหูทั้งที่รู้ว่าเด็กน้อยไม่ได้ยิน
ผ้าห่มผืนหนาค่อยๆ ถูกดึงออกเพื่อที่เขาจะได้ทำการสำรวจตรวจตราสินค้าให้ถ้วนถี่ ประมาณการณ์แล้วคิดว่าเด็กตรงหน้าคงจะยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย ร่างบอบบางในชุดเสื้อยืดสีชมพูกางเกงสีขาว หมวกใบเล็กวางอยู่ข้างตัว กำไลข้อมือสีหวานซึ่งตัดกับผิวสีขาวราวหิมะ ใบหน้าละม้ายคล้ายตุ๊กตามีชีวิต ..จมูกเรียวสวย แก้มใสสีเรื่อๆ ปากจิ้มลิ้มสีแดงสด ยิ่งเพ่งมองก็ยิ่งคุ้นตา เพียงแค่นั้นผู้ล่าก็ไม่สามารถที่จะทนเฝ้าเหยื่ออย่างสงบได้อีกต่อไป ใบหน้าคมโน้มลงหาคนที่นอนอยู่.... หากแต่ต้องชะงัก เมื่อร่างที่หลับใหลค่อยๆลืมตาตื่นขึ้น
“ ฮึ!!!!!!! ” คนที่พึ่งได้สติสะดุ้งเล็กน้อย ดวงตากลมสวยที่ค่อยๆปรือเปิดออกมาอวดโฉมบัดนี้ออกอาการโตอย่างตื่นๆ เมื่อใบหน้าของอีกคนอยู่ใกล้กันจนรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ
“ ตื่นแล้วเหรอ”
“ คุ...คุณ! เอ่อ.....มาทำอะไรที่ห้องของผมมม ” คนที่ทั้งงัวเงียทั้งมึนๆด้วยฤทธิ์คอกเทลเพียงไม่กี่แก้วถามขึ้นด้วยใบหน้าเหวอๆ
“ นี่มันห้องของพี่ต่างหากล่ะ ... ” ตอบพร้อมรอยยิ้มแสนหวาน จมูกโด่งได้กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆจากอีกคน ... นี่เด็กน้อยท่าจะเมา ถึงจำไม่ได้ว่าตัวเองมาอยู่ที่ไหน
“ อะ..อ๊าววว.. งั้นผมขอโทษนะฮะ ..เดี๋ยวผมจะรีบออกปายยย ” เด็กตัวขาวมองไปรอบกาย ตายล่ะ! ไม่ใช่ห้องตัวเองจริงๆด้วย ร่างเล็กกุลีกุจอลุกขึ้นนั่งหันไปยิ้มแห้งๆอย่างเกรงใจให้อีกคน เผยให้เห็นเขี้ยวเล็กๆสองข้างซึ่งเสริมใบหน้าหวานให้ดูน่ารักขึ้นไปอีก ก่อนจะค่อยๆเคลื่อนตัวลงจากเตียงด้วยอาการมึนๆ
“ จะรีบไปไหนล่ะ... นายยังไม่ได้ใช้หนี้พี่เลย ” มือหนาคว้าไหล่บางเอาไว้ ยิ่งได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้ก็ยิ่งแน่ใจว่าใช่คนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ
“ ใช้หนี้!!! ...หนี้อะไรฮะ ค่าเครื่องดื่มเมื่อกี้ผมจ่ายไปแล้วนี่นาาา หรือว่าผมยังไม่ได้จ่าย เอ! หรือผมติดอะไรคุณอยู่ งะ..งั้นเอาเงินนี่ไปปปป พอมั้ยฮะ ” คนพูดทำหน้าตาเหรอหรามากไปกว่าเก่า ตาโตปากยื่น มือขาวๆพยามล้วงควานหาเงินในกระเป๋ากางเกงอย่างทุลักทุเล ก่อนจะควักเงินจำนวนหนึ่งออกมายื่นให้
“ เงินแค่นี้ไม่พอใช้หนี้หรอก .... นายจะมาจ่ายพี่ด้วยอย่างอื่น จำไม่ได้หรอกเหรอ ” พูดพร้อมค่อยๆเชยคางเล็กให้หันมาหา คนอะไรชั่งน่ารักน่า....ได้มากมาย อย่าหวังเลยว่าจะรอดพ้นมือเค้าไปได้ในคืนนี้ ดวงตาคมสื่อความต้องการออกมาอย่างไม่ปกปิด ใบหน้าคมเคลื่อนเข้าหาใบหน้าหวานอย่างตั้งใจ ปากได้รูปอยู่ห่างจากบางบางที่เริ่มสั่นเพียงไม่กี่เซนติเมตร
“ จ...จ่าย..ค่าอะไร..ผมไม่..อุ๊บ!!! ” ยังไม่ทันได้ไถ่ถามอะไรให้เข้าใจก็ถูกปิดโอกาสไปเสียแล้ว ริมฝีปากอุ่นรุมเร้าคลอเคลียร์ปากสวยอย่างอ้อยอิ่ง ค่อยๆขบค่อยๆชิมอย่างทะนุถนอม เด็กน้อยนอกจากจะจำไม่ได้ว่าอยู่ไหนแล้วยังจะจำไม่ได้ว่ามาทำอะไรอีกหรือนี่??? ฮยอนจุงนึกอย่างขำๆ
เด็กหน้าหวานนั่งนิ่งงันอย่างตกใจ ได้แต่ปล่อยให้อีกคนครอบงำกระทำตามใจอย่างง่ายดายไร้การต่อต้าน เนื่องจากสติที่ไม่ค่อยมีอยู่แล้วยิ่งได้หลุดลอยไปกันใหญ่
“ อื้มม อืออ ” เสียงครางอย่างพึงใจถูกเปล่งออกไปโดยผู้รุก ปากนุ่มๆของเด็กหนุ่มชั่งกระตุ้นให้หวามไหวได้ดีแท้ ลิ้นร้อนแทรกซอนเข้าหาความอ่อนไหวในโพรงปากสวยพร้อมกระหวัดโอบล้อมกอบโกยความความหอมหวานอย่างย่ามใจ
“ ..อื้อ...อื๊ออ!!!! ” ร่างบอบบางจากนิ่งงันเริ่มสั่นเทา เสียงเล็กถูกส่งออกมาประท้วงพร้อมอาการดิ้นรนขัดขืนเมื่อได้สติ ...อาการมึนๆเมาๆแทบจะหายไปในทันที...
คนตัวโตค่อยๆผละออกให้เพราะเกรงคนในอ้อมแขนจะหายใจไม่ทัน
“ ไอ้บ้า!!!! ” คำแรกที่เอ่ยออกมาเมื่อมีโอกาสคือคำสบถเสียงดังลั่นอย่างโกรธเคือง
..พลั๊ก... กำปั้นน้อยๆพุ่งเข้าชนใบหน้าของคนที่ล่วงล้ำในทันที
..พรึ่บ.. มือใหญ่ยกขึ้นกันใบหน้าของตัวเองอย่างว่องไวพร้อมกำมือบางที่พุ่งใส่อย่างฉับพลัน ก่อนจะรั้งร่างเล็กเข้าสู้อ้อมกอด
“ นี่นาย....กล้าดียังไงถึงทำแบบนี้ ? ” ถามด้วยแววตาเคืองขุ่นพร้อมรัดร่างอีกคนให้แน่นขึ้น ล็อกแขนเล็กหักไปด้านหลังแล้วดันให้ร่างนั้นแอ่นเข้าหาตัว
“ โอ๊ย!!! เจ็บนะ ”
“ ถ้าพี่โกรธขึ้นมาค่าตัวนายอาจจะลดลงเหลือไม่กี่วอน ... ” เสียงเย็นเยียบถูกเปล่งออกมาพร้อมอาการเฉยชาทางสายตา
“ ไอ้ทุเรศ .. แกพูดอะไร ฉันไม่ได้ขายตัวซักหน่อย .. ปล่อยนะไอ้บ้า....” สรรพนามการเรียกเปลี่ยนไป..ดวงตากลมหวานจ้องกลับอย่างเดือดดาลไม่แพ้กัน มือบางผลักอกกว้างออกอย่างแรง ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง
“ ไอ้ทุเรศ..ไอ้บ้า...งั้นเหรอ?..” ความไม่พอใจถูกฉายชัดออกมาให้เห็น มือหนาเข้าฉุดกระชากให้ร่างที่กำลังจะลุกไปล้มลงบนเตียงอีกครั้ง ก่อนจะขึ้นทาบทับ
“ อ๊อย! แกจะทำอะไรฉัน..” ดวงตากลมโตมองไปยังคนข้างบนอย่างตกใจ...
Me
ความคิดเห็น