ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : SF 2hj : Five United as One [By...Kim ss]
"ยะ...อย่านะ! อย่าทำอะไรพี่เลยนะ พี่กลัวแล้ว!" ฮยอนจุงร้องพลางพยายามกระถดหนีใครบางคนไปทางหัวเตียง แต่ใครคนนั้นก็รุกไล่เขาอย่างไม่ลดละ
"หึหึ! จะหนีไปไหน? ผมไม่มีทางปล่อยพี่ไปหรอก คืนนี้พี่ต้องเป็นของผม มามะ มาให้ผมจัดการซะดีๆ เป็นของผมซะเถอะนะ อย่าหนีให้เหนื่อยเลย"
"อย่านะ...อย่าาาาาาา"
ฮยอนจุงร้องสุดเสียงพลางสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก เหงื่อท่วมตัว...เขาฝันไปเหรอเนี่ย! เป็นฝันที่บ้าสิ้นดี คนอย่างเขานี่นะจะถูกปลุกปล้ำกระทำย่ำยี ถ้าหากเขาเป็นฝ่ายทำนั่นซิถึงจะเป็นเรื่องปกติ เรื่องนี้จะให้เจ้าพวกนั้นรู้ไม่ได้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเขาคงจะโดนล้อจากชาตินี้ไปถึงชาติหน้าเลยทีเดียว ว่าแต่...ทำไมเขาถึงได้ฝันถึงคนที่เขาไม่รู้จักมาก่อน ถ้าหากเป็นหนึ่งในสามคน...ยองแซง คยูจง หรือจองมิน แม้ว่ามันจะน่าขนลุกอยู่บ้างแต่ก็ยังมีความเป็นไปได้ แล้วเจ้าคนนั้นเป็นใครกัน? แต่ถึงจะไม่รู้จักเขาก็ยังจำหน้าได้ดีไม่มีลืม คนอะไรจะหน้าหวานแล้วก็ขาวปานไข่ปอกขนาดนั้น...
****************
"นี่! เด็กๆ อ้าว! กำลังทานข้าวกันอยู่เหรอ? แต่ว้าขอเวลาแป๊บนึงนะ" เสียงของพี่ผู้จัดการวงดนตรีที่ฮยอนจุงสังกัดอยู่เรียกความสนใจจากชายหนุ่มทั้งสี่คนให้ชะงักมือจากภารกิจพิชิตอาหารเช้า "พี่ขอแนะนำเด็กใหม่ที่จะมาฝึกหัดเป็นนักร้องอยู่ในวงเดียวกับพวกนาย ฮยองจุน! มาทำความรู้จักรุ่นพี่ซะซิ" พี่ผู้จัดการเรียกพร้อมกับดึงเด็กหนุ่มคนหนึ่งให้มายืนข้างๆ ทันทีที่เด็กหนุ่มปรากฏตัว~ ~
"เคล้งงงง!"
เสียงช้อนตกลงกระทบจานของฮยอนจุงเรียกความสนใจจากเพื่อนร่วมวง รวมไปถึงพี่ผู้จัดการ
"เป็นอะไรรึเปล่า? ฮยอนจุง"
"เปล่าครับ! ไม่มีอะไร แค่ช้อนหลุดมือเท่านั้นเอง"
ฮยอนจุงตอบพร้อมกับทำหน้ามึน จะให้เขาบอกออกไปได้ยังไงว่าเจ้าเด็กคนนี้แหละที่อยู่ในความฝันของเขา หนำซ้ำยังทำให้เขาได้อับอายขายขี้หน้าประชาชีเสียเครดิตหมด รู้ถึงไหนอายถึงนั่นแม้ว่ามันจะเป็นแค่ความฝันก็ตามเถอะ!!
"งั้นก็แล้วไป มาว่ากันต่อเรื่องที่ค้างไว้ก็แล้วกัน เมื่อกี้ถึงไหนแล้วล่ะ...อ้อ! ฮยองจุน มาทำความรู้จักรุ่นพี่ในวงซะ คนที่ทำช้อนหลุดมือชื่อคิมฮยอนจุง...จะว่าไปชื่อคล้ายนายเลยนะ เป็นลีดเดอร์ของวง คนที่นั่งแก้มป่องตาเรียวนี่ชื่อฮอยองแซง เป็นพี่รองของวง ถัดไปก็หนุ่มคนซื่อชื่อคิมคยูจง แต่จากนี้ไปนายก็ต้องเป็นเซ็นเตอร์ของวงแล้วซินะ ส่วนคนสุดท้ายเซ็กซี่คาริสมาของวงชื่อปาร์คจองมิน"
ฮยองจุนโค้งคำนับทักทายทุกคนอย่างนอบน้อม
"คิมฮยองจุน ฝากตัวด้วยนะฮะ"...
"พี่ผู้จัดการครับ ทำไมต้องรับสมาชิกเพิ่มด้วยล่ะ? ในเมื่อพวกเรามีกันสี่คนก็พอแล้ว"
จองมินถามด้วยความกังขา จู่ๆก็โผล่มาไม่มีการบอกกล่าวเกริ่นนำ
"มันเป็นนโบายของท่านประธานน่ะ อยากจะให้วงนายมีความสมบูรณ์มากขึ้น"
"แล้วเจ้าเด็กหน้าไข่ปอกจะช่วยได้จริงเหรอครับ?"
ฮยอนจุงเอ่ยถามบ้างหลังจากที่มึนอยู่พักหนึ่ง เดี๋ยวจะหาว่าเขาไม่มีภาวะผู้นำ แต่คำเรียกอย่างนั้นกลับเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งผู้จัดการ ยกเว้นผู้ถูกเรียกเท่านั้น
"ฮะฮะ! นายช่างสรรหาอะไรมาเรียก แต่ก็เข้ากับฮยองจุนดีนะ ขาวซะขนาดนั้น อ่อ! เกือบลืมที่นายถามไปเลย...ช่วยได้ซิ เห็นหน้าใสๆอย่างนี้ ฮยองจุนน่ะฝีมือดีเกินตัวเชียวนะ"
ฮยอนจุงและจองมินหรี่ตามองอย่างกังขา แต่ยองแซงกลับส่งยิ้มใจดีให้ฮยองจุน
"เอาน่าพวกเรา ไหนๆน้องเค้าก็ได้รับการคัดเลือกจากท่านประธานแล้ว จะมาสงสัยอะไรกันนักหนา"
"ใช่ พี่ยองแซงพูดถูก เราต้องยินดีต้อนรับน้องเค้าดีกว่า"
เซ็นเตอร์คยูจงก็เห็นด้วยช่วยเสริม
"ดีแล้ว ถ้าอย่างนั้นพี่ก็ฝากฮยองจุนไว้กับพวกนายเลยนะ พี่ต้องไปล่ะ มีงานต่อ ทานข้าวกันให้อร่อยล่ะ"
แล้วพี่ผู้จัดการก็จากไปทิ้งให้ฮยองจุนเผชิญชะตากรรมอยู่คนเดียว~ ~
****************
ในมุมของฮยองจุน...
ให้ตายเถอะ! นี่ผมต้องมาทนอยู่กับคนประหลาดกลุ่มนี้จริงๆเหรอเนี่ย ก็ดูซิฮะ คนที่เป็นลีดเดอร์ก็เอาแต่ทำหน้ามึนๆอึนๆทั้งวัน นี่ตื่นรึยังก็ไม่รู้ แต่จะว่าไปก็หล่อดีเหมือนกันแฮะ แล้วดูสายตาที่มองผมซิ ทำท่าอย่างกับอยากกินผมแทนข้าวอย่างนั้นแหละ ของมันแหงอยู่แล้วก็ผมน่ารักซะขนาดนี้ อิอิ! ไม่ได้ๆ! อย่าให้คนประหลาดมาทำให้เบี่ยงเบนซิฮยองจุน ส่วนพี่รองก็นับว่าใจดีอยู่หรอกแต่บางทีก็อารมณ์ติสต์ขึ้นมาซะงั้นเลยเก็บตัวเงียบๆอยู่คนเดียว ใครอย่าได้ไปยุ่งเชียว ส่วนเซ็นเตอร์ดูจะเป็นผู้เป็นคนมากที่สุด พูดคุยด้วยได้ตามปกติ เสียก็แต่กลัวพี่ยองแซงอย่างกับหนูกลัวแมว นี่ถ้าพี่ยองแซงดุกว่านี้อีกนิดเดียวมิต้องมุดเข้าไปอยู่ใต้เตียงเลยเหรอเนี่ย ฮ่าฮ่า! ส่วนคนสุดท้ายนี่ยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ ใครบอกเค้าเหรอว่าเซ็กซี่ สถาปนาตัวเองน่ะซิ! พูดเร็วใจร้อน ไม่เห็นมีตรงไหนเซ็กซี่เลย...
...ไม่มีใครสมบูรณ์แบบเหมือนผมเลยซักคน ก็ผมน่ะสุดยอดอยู่แล้ว แต่ว่า...ชิส์! ลีดเดอร์หน้ามึนกลับมาเรียกผมว่า "หน้าไข่ปอก" ได้ไง? คนเค้าผิวพรรณดีมีสกุลรุนชาติต่างหาก...
...ทั้งหมดนี้ต้องโทษคุณย่าของผมเลย อย่าหาว่าผมอกตัญญูเลยฮะ ก็แค่ผมเปรยว่าอยากเป็นนักร้องเท่านั้นแหละ คุณย่าก็รีบจัดการส่งใบสมัครพร้อมบรรยายคุณสมบัติผมมาซะเหลือกินเหลือใช้ แล้วผมมารู้ทีหลังว่าคุณย่าของผมรู้จักกับท่านประธานของที่นี่ อะฮึกๆ! ถ้าจะมีเส้นขนาดนี้ช่วยหาวงที่มันดีกว่านี้หน่อยจะได้มั้ยฮะ? นี่อะไรฝากผมเข้ามาอยู่ในวง..."ดาวหมีใหญ่"...ใครตั้งชื่อฟระ?!!!
ผมมีปัญหาอะไรกับชื่อวงมากมั้ย? ก็จะไม่ให้ผมรู้สึกแย่ขนาดนั้นได้ยังไง ลองคิดดูซิฮะ บอยแบนด์ชื่อดังในรุ่นเดียวกันกับวงของผมชื่อดูดีกันทั้งนั้นอย่าง ดงบังชินกิ...เทพเจ้าแห่งโลกตะวันออกเชียวนะฮะ ซูเปอร์จูเนียร์ บิ๊กแบง 2PM 2AM เป็นต้น ขนาดวงรุ่นน้องๆก็ยังดีกว่า เช่น MBLAQ Beast Shinee โอ๊ย! อีกมากมาย แต่นี่วงที่ผมต้องมาอยู่ด้วย...เฮ้อ! ลองคิดดูซิฮะว่าเวลา MC เค้าประกาศชื่อวงของผม~ ~
"นับต่อจากนี้ไป...ปาย...ปายยยยยยย" คงต้องทำเสียงเอคโค่เล็กน้อยตามแบบวงดนตรีลูกทุ่งของเมืองไทย "ขอเชิญมิตรรักแฟนเพลงได้พบกับบอยแบนด์ชื่อดังแห่งยุค...ยุค...ยุคคคคค วง...ดาวหมีใหญ่...ใหญ่...ใหญ่ๆๆๆ" งามหน้ามั้ยล่ะฮะ? เท่ห์ซะไม่มี!!!
...พระเจ้า! ช่วยดลใจให้ทวดของผมมาเข้าฝันคุณย่าให้เปลี่ยนใจมารับผมกลับไปทีเถอะ เอ่อ! แล้วผมจะขอพรให้มันยุ่งยากลำบากไปถึงทวดทำไม แหะๆ! ขอให้คุณย่าเปลี่ยนใจเลยมันจะง่ายกว่านิ ไอ้ผมน่ะกลับเองได้ แต่ไม่อยากให้คุณย่าเสียความตั้งใจ...
แล้วคุณย่าจะรู้มั้ยนะว่าผมมาอยู่กับวงนี้~ ~ไม่ได้ร้องเพลงเลยซักวัน หัวหน้าคอยกีดกันใช้ทุกวันทุกวี่ เขาให้มีหน้าที่แบกกลอง~ ~ เอ่อ! ขอโทษฮะ! ผมคงจะติดเพลงลูกทุ่งของไทยมากไปหน่อย แต่มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมจะได้ซ้อมร้องเพลงก็หลังจากที่พี่ๆทั้งสี่คนซ้อมเสร็จแล้ว นี่ถ้าต้องขึ้นเวทีพร้อมกันผมจะต้องคลานเข่าขึ้นไปร้องด้วยรึเปล่า? แบ่งชนชั้นจริงๆ!!!!
วันๆผมก็มีหน้าที่วิ่งซื้อของให้พวกพี่ๆ ซื้อเหล้า น้ำแข็ง โซดา กับแกล้ม เจริญล่ะ! ถ้าแฟนคลับรู้ว่าไอดอลของพวกเค้า...วงหมีใหญ่ (ผมยังคงติดใจกับชื่อนี้จริงๆ) ดื่มเหล้ากันหัวราน้ำเค้าจะคิดยังไงกันนะ? และถ้าผมรู้ว่ามันจะเป็นอย่างนี้ผมไปเป็นคอนวอยแบกเครื่องดนตรีให้ก็อต จักรพรรณฯ เจ้าชายลูกทุ่งยังดูท่าจะมีอนาคตกว่า เอาอีกแล้ว! ขอโทษฮะ ผมชอบพาดพิงลูกทุ่งไทยซะจริง...
กลับเข้าเรื่องของผมต่อดีกว่า...แล้วหน้าที่อันหนักหนาของผมอีกอย่างก็คือต้องลากลีดเดอร์เข้าห้อง เอ๊ย! พาลีดเดอร์ไปนอน กว่าจะถึงห้องก็แทบแย่ ตัวหนักชะมัด ส่วนพี่ยองแซงกับคยูจงนั้นเค้าจะดูแลกันเองสองต่อสอง สำหรับจองมินแล้วห้ามใครไปยุ่งกับเค้า อ้อ! ลืมบอกไปฮะ ตอนนี้ผมถูกจัดให้มานอนห้องเดียวกับลีดเดอร์ตามความประสงค์ของเจ้าตัว ก่อนจะลงตัวก็ถูกจองมินวีนซะพักใหญ่...
"เชอะ! พอมีน้องใหม่หน้าใสกว่าผมติ๊ดเดียว (?) ลีดเดอร์ก็ถีบหัวผมส่งเลยนะ"
"พูดดีๆนะ จองมิน ใครถีบหัวใครส่ง! พี่แค่เห็นนายชอบนอนคนเดียว เห็นบ่นอยู่บ่อยๆ ไม่อย่างนั้นนายจะต้องมีแว่นปิดตารูปหมีแพนด้าตอนนอนห้องเดียวกับพี่เหรอ? แล้วอีกอย่างฮยองจุนเป็นน้องเล็กพี่ก็ต้องดูแลบ้าง เดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าพี่ใจดำ ไม่ดูแลลูกวง"
"เหรอ?!!!!" สามเสียงประสานพร้อมกัน...
...ก็ยังดีที่เดี๋ยวนี้ลีดเดอร์ไม่เรียกผมว่า "หน้าไข่ปอก" แล้ว ว่าแต่ไอ้สายตาแปลกๆเวลามองผมเนี่ยหมายความว่ายังไง? อย่านะ! อย่ามาทำให้ผมไขว้เขว แต่จะว่าไปลีดเดอร์ก็หล่อเหมือนกันแฮะ มิน่าล่ะ! สาวๆถึงได้หลงถึงได้กรี๊ด คุณย่าคงไม่ว่าอะไรนะถ้าจะขาดผู้สืบสกุลไปคนนึง ไปหวังเอากับคิบอมก็แล้วกันนะฮะ เหอเหอ! ส่วนคิบอม...พี่ขอโทษ นายหาทางออกเอาเองนะ...
ก็เดี๋ยวนี้ลีดเดอร์ชอบมามาดแปลกๆ เวลาผมออกไปซื้อของให้วงเหล้าก็ยังตามผมออกมาด้วย แถมยังมีแก่ใจช่วยผมหิ้วอีก...ที่บอกว่าช่วย ผมหมายถึงทุกอย่างนะฮะ ส่วนผมก็เดินตัวปลิว ฮิฮิ! ที่น่าแปลกอีกอย่างก็คือตอนเช้าผมมักจะพบว่ามีรอยแดงเป็นจ้ำๆตามลำคอและเนื้อตัวที่ขาวผ่องเป็นยองใย เกิดอะไรขึ้นนะ? ถามพี่ฮยอนจุงก็ทำหน้ามึนตามเคย ส่วนคนอื่นๆก็ได้แต่ยิ้มๆ เป็นบ้าอะไรกัน!
...และแล้วเวลาที่ผมจะได้พิสูจน์ฝีมือก็มาถึง เมื่อพี่ยองแซงไม่ค่อยสบาย และจำเป็นต้องโชว์เพลงที่ร้องกันสามคน ซึ่งเพลงนี้จองมินไม่ได้ร้องด้วยเพราะโทนเสียงต่างกันเลยได้แต่เต้น (แบบที่ตัวเองคิดว่า) เซ็กซี่ไปมา งานนี้ผมเลยได้ร้องแทนพี่ยองแซง ทันทีที่ผมขึ้นท่อนแรกก็รู้สึกได้เลยว่าทุกคนมองผมอย่างอึ้ง ทึ่ง แต่งานนี้คงไม่มีเสียว ก็แหงล่ะ! บอกแล้วไงว่าผมน่ะสุดยอดดดดดดด ผมไม่ได้หลงตัวเองนะฮะ ไม่เชื่อถามทุกคนดูได้ โดยเฉพาะลีดเดอร์ที่ดูเหมือนจะยังทึ่งอยู่จนบัดนี้ยังไม่ยอมละสายตาไปจากหน้าผมเลย...พักบ้างก็ได้ ผมอายเป็นนะ!...
อัยยะ! เอาแล้วไงฮะ! คืนนี้ลีดเดอร์มาแปลกอีกแล้ว แปลกกว่าเดิมอีก อยู่ๆก็ตามผมขึ้นมาบนเตียงทั้งๆที่ใส่แค่กางเกงนอนตัวเดียว แล้วเค้าก็...เค้าก็...
"ยะ...อย่านะฮะ อย่าทำอะไรผมเลยนะ ผมกลัวแล้ว" ผมร้องพลางกระถดตัวหนีไปทางหัวเตียง แต่ลีดเดอร์ก็รุกไล่ผมอย่างไม่ลดละ
"หึหึ! จะหนีไปไหน พี่ไม่มีทางปล่อยนายไปหรอก คืนนี้นายต้องเป็นของพี่ มามะ มาให้พี่จัดการซะดีๆ เป็นของพี่ซะเถอะนะ อย่าหนีให้เหนื่อยเลย"
"อย่านะ...อย่าาาาาา"
ใครก็ได้ช่วยบอกทีว่าผมไปปลุกปล้ำข่มขืนลีดเดอร์เค้าตั้งแต่ชาติปางใดถึงได้มาเอาคืนกับผมขนาดนี้...ขนาดไม่ได้หลับได้นอนเลย แต่ก็ดีเหมือนกันฮะ เพราะหลังจากคืนนั้นแล้วลีดเดอร์ที่ตอนนี้ขอให้ผมเรียกเค้าว่า "พี่ฮยอนจุง" ก็ตามเอาอกเอาใจผมตลอด คริคริ~ ~
~ ~ "พี่ฮยอนจุงฮะ ผมหิวน้ำจังเลย"
"ได้ครับ ฮยองจุนรอแป๊บเดียว เดี๋ยวพี่ไปเอามาให้"
อาฮะ! สบายไป ฮยองจุน~ ~
****************
เวลาผ่านไป...ฮยองจุนก็ยังไม่จบเรื่องชื่อวง...ดาวหมีใหญ่...
"มันจะอะไรนักหนา ฮยองจุน ชื่อนี้ก็ดีอยู่แล้วนี่นา"
จองมินอดหมั่นไส้ไม่ได้
"ก็ลองรับฟังน้องเล็กก่อนซิ เผื่อจะมีไอเดียดีๆ"
ฮยอนจุงรีบออกตัวแทน
"ชิส์! เดี๋ยวนี้อยู่ในโอวาทจริงนะ"
จองมินสะบัดหน้าอย่างขัดใจ
"เอาน่า! อย่าเพิ่งทะเลาะกันเลย ลองฟังฮยองจุนดูก่อนก็ไม่เสียหายอะไรนี่"
ยองแซงว่ายังไงคยูจงก็ว่าอย่างนั้น
"ขอบคุณฮะ...ผมรู้สึกว่าชื่อวงของเรามันยังไม่เท่ห์ ไม่ติดหู ออกจะตลกซะด้วยซ้ำ ฮ่าฮ่า! ขอโทษฮะ ผมลืมตัว คือถ้าเราจะไปถึงระดับอินเตอร์ก็ควรจะมีชื่อที่ดีกว่านี้"
"แล้วนายมีชื่ออะไรในใจล่ะ?"
จองมินไม่ยอมแพ้
"มีซิ! ไม่งั้นก็ไม่กล้าเสนอให้หน้าแตกหรอก...SS501 ดีมั้ย?"
"แล้วมันมาจากอะไร?
คราวนี้คยูจงเป็นฝ่ายถามบ้าง
"S ตัวแรกมาจาก Sun S ตัวที่สองมาจาก Star ส่วน 501 ก็มาจากพวกเราห้าคนรวมกันเป็นหนึ่งเดียว Five United as One อ้อ! S จะหมายถึง Superstar ก็ได้นะ เป็นไงล่ะ? ดีมั้ยฮะ?"
ฮยองจุนหันไปถามฮยอนจุงพร้อมกับเอาหัวกลมๆถูไถแขนแกร่งของผู้ที่ถูกถาม โดนไปขนาดนี้มีหรือที่จะกล้าขัด นี่แค่ชุดย่อมนะ! ฮยองจุนขอบอก!!
"ดีมากเลยครับ พี่ชอบนะ คนอื่นว่ายังไงล่ะ?"
"ก็ดี" ทุกคนต่างก็เห็นด้วย แต่จองมินยังไม่วายกัด "แต่ก่อนที่ห้าจะรวมเป็นหนึ่ง ผมว่าลีดเดอร์ไปรวมกับน้องเล็กของพี่ก่อนเถอะ"
"กร้ากกกกกกก" เสียงหัวเราะของยองแซงและคยูจงทำเอาฮยองจุนถึงกับอายหน้าแดง ในขณะที่ฮยอนจุงกลับยิ้มกริ่มอย่างถูกใจ...
...และนี่ก็คือความเป็นมาของวง SS501...ซะที่ไหนล่ะ! ก็มันเป็นแค่ฟิค ส่วนที่มาจริงๆนั้นเชื่อว่าทริปเปิ้ลเอสทุกคนคงรู้ดี แต่ที่แน่ๆ ฮยองจุนเป็นเมมเบอร์คนแรกที่ได้รับการคัดเลือก ตามมาด้วยฮยอนจุง และเมมเบอร์อื่นๆ...จากนั้นในเวลาต่อมาจึงเกิดคำว่า "DoubleHJ" ให้แฟนคลับหลงรักหัวปรักหัวปรำจนทุกวันนี้...
The End
"หึหึ! จะหนีไปไหน? ผมไม่มีทางปล่อยพี่ไปหรอก คืนนี้พี่ต้องเป็นของผม มามะ มาให้ผมจัดการซะดีๆ เป็นของผมซะเถอะนะ อย่าหนีให้เหนื่อยเลย"
"อย่านะ...อย่าาาาาาา"
ฮยอนจุงร้องสุดเสียงพลางสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก เหงื่อท่วมตัว...เขาฝันไปเหรอเนี่ย! เป็นฝันที่บ้าสิ้นดี คนอย่างเขานี่นะจะถูกปลุกปล้ำกระทำย่ำยี ถ้าหากเขาเป็นฝ่ายทำนั่นซิถึงจะเป็นเรื่องปกติ เรื่องนี้จะให้เจ้าพวกนั้นรู้ไม่ได้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเขาคงจะโดนล้อจากชาตินี้ไปถึงชาติหน้าเลยทีเดียว ว่าแต่...ทำไมเขาถึงได้ฝันถึงคนที่เขาไม่รู้จักมาก่อน ถ้าหากเป็นหนึ่งในสามคน...ยองแซง คยูจง หรือจองมิน แม้ว่ามันจะน่าขนลุกอยู่บ้างแต่ก็ยังมีความเป็นไปได้ แล้วเจ้าคนนั้นเป็นใครกัน? แต่ถึงจะไม่รู้จักเขาก็ยังจำหน้าได้ดีไม่มีลืม คนอะไรจะหน้าหวานแล้วก็ขาวปานไข่ปอกขนาดนั้น...
****************
"นี่! เด็กๆ อ้าว! กำลังทานข้าวกันอยู่เหรอ? แต่ว้าขอเวลาแป๊บนึงนะ" เสียงของพี่ผู้จัดการวงดนตรีที่ฮยอนจุงสังกัดอยู่เรียกความสนใจจากชายหนุ่มทั้งสี่คนให้ชะงักมือจากภารกิจพิชิตอาหารเช้า "พี่ขอแนะนำเด็กใหม่ที่จะมาฝึกหัดเป็นนักร้องอยู่ในวงเดียวกับพวกนาย ฮยองจุน! มาทำความรู้จักรุ่นพี่ซะซิ" พี่ผู้จัดการเรียกพร้อมกับดึงเด็กหนุ่มคนหนึ่งให้มายืนข้างๆ ทันทีที่เด็กหนุ่มปรากฏตัว~ ~
"เคล้งงงง!"
เสียงช้อนตกลงกระทบจานของฮยอนจุงเรียกความสนใจจากเพื่อนร่วมวง รวมไปถึงพี่ผู้จัดการ
"เป็นอะไรรึเปล่า? ฮยอนจุง"
"เปล่าครับ! ไม่มีอะไร แค่ช้อนหลุดมือเท่านั้นเอง"
ฮยอนจุงตอบพร้อมกับทำหน้ามึน จะให้เขาบอกออกไปได้ยังไงว่าเจ้าเด็กคนนี้แหละที่อยู่ในความฝันของเขา หนำซ้ำยังทำให้เขาได้อับอายขายขี้หน้าประชาชีเสียเครดิตหมด รู้ถึงไหนอายถึงนั่นแม้ว่ามันจะเป็นแค่ความฝันก็ตามเถอะ!!
"งั้นก็แล้วไป มาว่ากันต่อเรื่องที่ค้างไว้ก็แล้วกัน เมื่อกี้ถึงไหนแล้วล่ะ...อ้อ! ฮยองจุน มาทำความรู้จักรุ่นพี่ในวงซะ คนที่ทำช้อนหลุดมือชื่อคิมฮยอนจุง...จะว่าไปชื่อคล้ายนายเลยนะ เป็นลีดเดอร์ของวง คนที่นั่งแก้มป่องตาเรียวนี่ชื่อฮอยองแซง เป็นพี่รองของวง ถัดไปก็หนุ่มคนซื่อชื่อคิมคยูจง แต่จากนี้ไปนายก็ต้องเป็นเซ็นเตอร์ของวงแล้วซินะ ส่วนคนสุดท้ายเซ็กซี่คาริสมาของวงชื่อปาร์คจองมิน"
ฮยองจุนโค้งคำนับทักทายทุกคนอย่างนอบน้อม
"คิมฮยองจุน ฝากตัวด้วยนะฮะ"...
"พี่ผู้จัดการครับ ทำไมต้องรับสมาชิกเพิ่มด้วยล่ะ? ในเมื่อพวกเรามีกันสี่คนก็พอแล้ว"
จองมินถามด้วยความกังขา จู่ๆก็โผล่มาไม่มีการบอกกล่าวเกริ่นนำ
"มันเป็นนโบายของท่านประธานน่ะ อยากจะให้วงนายมีความสมบูรณ์มากขึ้น"
"แล้วเจ้าเด็กหน้าไข่ปอกจะช่วยได้จริงเหรอครับ?"
ฮยอนจุงเอ่ยถามบ้างหลังจากที่มึนอยู่พักหนึ่ง เดี๋ยวจะหาว่าเขาไม่มีภาวะผู้นำ แต่คำเรียกอย่างนั้นกลับเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งผู้จัดการ ยกเว้นผู้ถูกเรียกเท่านั้น
"ฮะฮะ! นายช่างสรรหาอะไรมาเรียก แต่ก็เข้ากับฮยองจุนดีนะ ขาวซะขนาดนั้น อ่อ! เกือบลืมที่นายถามไปเลย...ช่วยได้ซิ เห็นหน้าใสๆอย่างนี้ ฮยองจุนน่ะฝีมือดีเกินตัวเชียวนะ"
ฮยอนจุงและจองมินหรี่ตามองอย่างกังขา แต่ยองแซงกลับส่งยิ้มใจดีให้ฮยองจุน
"เอาน่าพวกเรา ไหนๆน้องเค้าก็ได้รับการคัดเลือกจากท่านประธานแล้ว จะมาสงสัยอะไรกันนักหนา"
"ใช่ พี่ยองแซงพูดถูก เราต้องยินดีต้อนรับน้องเค้าดีกว่า"
เซ็นเตอร์คยูจงก็เห็นด้วยช่วยเสริม
"ดีแล้ว ถ้าอย่างนั้นพี่ก็ฝากฮยองจุนไว้กับพวกนายเลยนะ พี่ต้องไปล่ะ มีงานต่อ ทานข้าวกันให้อร่อยล่ะ"
แล้วพี่ผู้จัดการก็จากไปทิ้งให้ฮยองจุนเผชิญชะตากรรมอยู่คนเดียว~ ~
****************
ในมุมของฮยองจุน...
ให้ตายเถอะ! นี่ผมต้องมาทนอยู่กับคนประหลาดกลุ่มนี้จริงๆเหรอเนี่ย ก็ดูซิฮะ คนที่เป็นลีดเดอร์ก็เอาแต่ทำหน้ามึนๆอึนๆทั้งวัน นี่ตื่นรึยังก็ไม่รู้ แต่จะว่าไปก็หล่อดีเหมือนกันแฮะ แล้วดูสายตาที่มองผมซิ ทำท่าอย่างกับอยากกินผมแทนข้าวอย่างนั้นแหละ ของมันแหงอยู่แล้วก็ผมน่ารักซะขนาดนี้ อิอิ! ไม่ได้ๆ! อย่าให้คนประหลาดมาทำให้เบี่ยงเบนซิฮยองจุน ส่วนพี่รองก็นับว่าใจดีอยู่หรอกแต่บางทีก็อารมณ์ติสต์ขึ้นมาซะงั้นเลยเก็บตัวเงียบๆอยู่คนเดียว ใครอย่าได้ไปยุ่งเชียว ส่วนเซ็นเตอร์ดูจะเป็นผู้เป็นคนมากที่สุด พูดคุยด้วยได้ตามปกติ เสียก็แต่กลัวพี่ยองแซงอย่างกับหนูกลัวแมว นี่ถ้าพี่ยองแซงดุกว่านี้อีกนิดเดียวมิต้องมุดเข้าไปอยู่ใต้เตียงเลยเหรอเนี่ย ฮ่าฮ่า! ส่วนคนสุดท้ายนี่ยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ ใครบอกเค้าเหรอว่าเซ็กซี่ สถาปนาตัวเองน่ะซิ! พูดเร็วใจร้อน ไม่เห็นมีตรงไหนเซ็กซี่เลย...
...ไม่มีใครสมบูรณ์แบบเหมือนผมเลยซักคน ก็ผมน่ะสุดยอดอยู่แล้ว แต่ว่า...ชิส์! ลีดเดอร์หน้ามึนกลับมาเรียกผมว่า "หน้าไข่ปอก" ได้ไง? คนเค้าผิวพรรณดีมีสกุลรุนชาติต่างหาก...
...ทั้งหมดนี้ต้องโทษคุณย่าของผมเลย อย่าหาว่าผมอกตัญญูเลยฮะ ก็แค่ผมเปรยว่าอยากเป็นนักร้องเท่านั้นแหละ คุณย่าก็รีบจัดการส่งใบสมัครพร้อมบรรยายคุณสมบัติผมมาซะเหลือกินเหลือใช้ แล้วผมมารู้ทีหลังว่าคุณย่าของผมรู้จักกับท่านประธานของที่นี่ อะฮึกๆ! ถ้าจะมีเส้นขนาดนี้ช่วยหาวงที่มันดีกว่านี้หน่อยจะได้มั้ยฮะ? นี่อะไรฝากผมเข้ามาอยู่ในวง..."ดาวหมีใหญ่"...ใครตั้งชื่อฟระ?!!!
ผมมีปัญหาอะไรกับชื่อวงมากมั้ย? ก็จะไม่ให้ผมรู้สึกแย่ขนาดนั้นได้ยังไง ลองคิดดูซิฮะ บอยแบนด์ชื่อดังในรุ่นเดียวกันกับวงของผมชื่อดูดีกันทั้งนั้นอย่าง ดงบังชินกิ...เทพเจ้าแห่งโลกตะวันออกเชียวนะฮะ ซูเปอร์จูเนียร์ บิ๊กแบง 2PM 2AM เป็นต้น ขนาดวงรุ่นน้องๆก็ยังดีกว่า เช่น MBLAQ Beast Shinee โอ๊ย! อีกมากมาย แต่นี่วงที่ผมต้องมาอยู่ด้วย...เฮ้อ! ลองคิดดูซิฮะว่าเวลา MC เค้าประกาศชื่อวงของผม~ ~
"นับต่อจากนี้ไป...ปาย...ปายยยยยยย" คงต้องทำเสียงเอคโค่เล็กน้อยตามแบบวงดนตรีลูกทุ่งของเมืองไทย "ขอเชิญมิตรรักแฟนเพลงได้พบกับบอยแบนด์ชื่อดังแห่งยุค...ยุค...ยุคคคคค วง...ดาวหมีใหญ่...ใหญ่...ใหญ่ๆๆๆ" งามหน้ามั้ยล่ะฮะ? เท่ห์ซะไม่มี!!!
...พระเจ้า! ช่วยดลใจให้ทวดของผมมาเข้าฝันคุณย่าให้เปลี่ยนใจมารับผมกลับไปทีเถอะ เอ่อ! แล้วผมจะขอพรให้มันยุ่งยากลำบากไปถึงทวดทำไม แหะๆ! ขอให้คุณย่าเปลี่ยนใจเลยมันจะง่ายกว่านิ ไอ้ผมน่ะกลับเองได้ แต่ไม่อยากให้คุณย่าเสียความตั้งใจ...
แล้วคุณย่าจะรู้มั้ยนะว่าผมมาอยู่กับวงนี้~ ~ไม่ได้ร้องเพลงเลยซักวัน หัวหน้าคอยกีดกันใช้ทุกวันทุกวี่ เขาให้มีหน้าที่แบกกลอง~ ~ เอ่อ! ขอโทษฮะ! ผมคงจะติดเพลงลูกทุ่งของไทยมากไปหน่อย แต่มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมจะได้ซ้อมร้องเพลงก็หลังจากที่พี่ๆทั้งสี่คนซ้อมเสร็จแล้ว นี่ถ้าต้องขึ้นเวทีพร้อมกันผมจะต้องคลานเข่าขึ้นไปร้องด้วยรึเปล่า? แบ่งชนชั้นจริงๆ!!!!
วันๆผมก็มีหน้าที่วิ่งซื้อของให้พวกพี่ๆ ซื้อเหล้า น้ำแข็ง โซดา กับแกล้ม เจริญล่ะ! ถ้าแฟนคลับรู้ว่าไอดอลของพวกเค้า...วงหมีใหญ่ (ผมยังคงติดใจกับชื่อนี้จริงๆ) ดื่มเหล้ากันหัวราน้ำเค้าจะคิดยังไงกันนะ? และถ้าผมรู้ว่ามันจะเป็นอย่างนี้ผมไปเป็นคอนวอยแบกเครื่องดนตรีให้ก็อต จักรพรรณฯ เจ้าชายลูกทุ่งยังดูท่าจะมีอนาคตกว่า เอาอีกแล้ว! ขอโทษฮะ ผมชอบพาดพิงลูกทุ่งไทยซะจริง...
กลับเข้าเรื่องของผมต่อดีกว่า...แล้วหน้าที่อันหนักหนาของผมอีกอย่างก็คือต้องลากลีดเดอร์เข้าห้อง เอ๊ย! พาลีดเดอร์ไปนอน กว่าจะถึงห้องก็แทบแย่ ตัวหนักชะมัด ส่วนพี่ยองแซงกับคยูจงนั้นเค้าจะดูแลกันเองสองต่อสอง สำหรับจองมินแล้วห้ามใครไปยุ่งกับเค้า อ้อ! ลืมบอกไปฮะ ตอนนี้ผมถูกจัดให้มานอนห้องเดียวกับลีดเดอร์ตามความประสงค์ของเจ้าตัว ก่อนจะลงตัวก็ถูกจองมินวีนซะพักใหญ่...
"เชอะ! พอมีน้องใหม่หน้าใสกว่าผมติ๊ดเดียว (?) ลีดเดอร์ก็ถีบหัวผมส่งเลยนะ"
"พูดดีๆนะ จองมิน ใครถีบหัวใครส่ง! พี่แค่เห็นนายชอบนอนคนเดียว เห็นบ่นอยู่บ่อยๆ ไม่อย่างนั้นนายจะต้องมีแว่นปิดตารูปหมีแพนด้าตอนนอนห้องเดียวกับพี่เหรอ? แล้วอีกอย่างฮยองจุนเป็นน้องเล็กพี่ก็ต้องดูแลบ้าง เดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าพี่ใจดำ ไม่ดูแลลูกวง"
"เหรอ?!!!!" สามเสียงประสานพร้อมกัน...
...ก็ยังดีที่เดี๋ยวนี้ลีดเดอร์ไม่เรียกผมว่า "หน้าไข่ปอก" แล้ว ว่าแต่ไอ้สายตาแปลกๆเวลามองผมเนี่ยหมายความว่ายังไง? อย่านะ! อย่ามาทำให้ผมไขว้เขว แต่จะว่าไปลีดเดอร์ก็หล่อเหมือนกันแฮะ มิน่าล่ะ! สาวๆถึงได้หลงถึงได้กรี๊ด คุณย่าคงไม่ว่าอะไรนะถ้าจะขาดผู้สืบสกุลไปคนนึง ไปหวังเอากับคิบอมก็แล้วกันนะฮะ เหอเหอ! ส่วนคิบอม...พี่ขอโทษ นายหาทางออกเอาเองนะ...
ก็เดี๋ยวนี้ลีดเดอร์ชอบมามาดแปลกๆ เวลาผมออกไปซื้อของให้วงเหล้าก็ยังตามผมออกมาด้วย แถมยังมีแก่ใจช่วยผมหิ้วอีก...ที่บอกว่าช่วย ผมหมายถึงทุกอย่างนะฮะ ส่วนผมก็เดินตัวปลิว ฮิฮิ! ที่น่าแปลกอีกอย่างก็คือตอนเช้าผมมักจะพบว่ามีรอยแดงเป็นจ้ำๆตามลำคอและเนื้อตัวที่ขาวผ่องเป็นยองใย เกิดอะไรขึ้นนะ? ถามพี่ฮยอนจุงก็ทำหน้ามึนตามเคย ส่วนคนอื่นๆก็ได้แต่ยิ้มๆ เป็นบ้าอะไรกัน!
...และแล้วเวลาที่ผมจะได้พิสูจน์ฝีมือก็มาถึง เมื่อพี่ยองแซงไม่ค่อยสบาย และจำเป็นต้องโชว์เพลงที่ร้องกันสามคน ซึ่งเพลงนี้จองมินไม่ได้ร้องด้วยเพราะโทนเสียงต่างกันเลยได้แต่เต้น (แบบที่ตัวเองคิดว่า) เซ็กซี่ไปมา งานนี้ผมเลยได้ร้องแทนพี่ยองแซง ทันทีที่ผมขึ้นท่อนแรกก็รู้สึกได้เลยว่าทุกคนมองผมอย่างอึ้ง ทึ่ง แต่งานนี้คงไม่มีเสียว ก็แหงล่ะ! บอกแล้วไงว่าผมน่ะสุดยอดดดดดดด ผมไม่ได้หลงตัวเองนะฮะ ไม่เชื่อถามทุกคนดูได้ โดยเฉพาะลีดเดอร์ที่ดูเหมือนจะยังทึ่งอยู่จนบัดนี้ยังไม่ยอมละสายตาไปจากหน้าผมเลย...พักบ้างก็ได้ ผมอายเป็นนะ!...
อัยยะ! เอาแล้วไงฮะ! คืนนี้ลีดเดอร์มาแปลกอีกแล้ว แปลกกว่าเดิมอีก อยู่ๆก็ตามผมขึ้นมาบนเตียงทั้งๆที่ใส่แค่กางเกงนอนตัวเดียว แล้วเค้าก็...เค้าก็...
"ยะ...อย่านะฮะ อย่าทำอะไรผมเลยนะ ผมกลัวแล้ว" ผมร้องพลางกระถดตัวหนีไปทางหัวเตียง แต่ลีดเดอร์ก็รุกไล่ผมอย่างไม่ลดละ
"หึหึ! จะหนีไปไหน พี่ไม่มีทางปล่อยนายไปหรอก คืนนี้นายต้องเป็นของพี่ มามะ มาให้พี่จัดการซะดีๆ เป็นของพี่ซะเถอะนะ อย่าหนีให้เหนื่อยเลย"
"อย่านะ...อย่าาาาาา"
ใครก็ได้ช่วยบอกทีว่าผมไปปลุกปล้ำข่มขืนลีดเดอร์เค้าตั้งแต่ชาติปางใดถึงได้มาเอาคืนกับผมขนาดนี้...ขนาดไม่ได้หลับได้นอนเลย แต่ก็ดีเหมือนกันฮะ เพราะหลังจากคืนนั้นแล้วลีดเดอร์ที่ตอนนี้ขอให้ผมเรียกเค้าว่า "พี่ฮยอนจุง" ก็ตามเอาอกเอาใจผมตลอด คริคริ~ ~
~ ~ "พี่ฮยอนจุงฮะ ผมหิวน้ำจังเลย"
"ได้ครับ ฮยองจุนรอแป๊บเดียว เดี๋ยวพี่ไปเอามาให้"
อาฮะ! สบายไป ฮยองจุน~ ~
****************
เวลาผ่านไป...ฮยองจุนก็ยังไม่จบเรื่องชื่อวง...ดาวหมีใหญ่...
"มันจะอะไรนักหนา ฮยองจุน ชื่อนี้ก็ดีอยู่แล้วนี่นา"
จองมินอดหมั่นไส้ไม่ได้
"ก็ลองรับฟังน้องเล็กก่อนซิ เผื่อจะมีไอเดียดีๆ"
ฮยอนจุงรีบออกตัวแทน
"ชิส์! เดี๋ยวนี้อยู่ในโอวาทจริงนะ"
จองมินสะบัดหน้าอย่างขัดใจ
"เอาน่า! อย่าเพิ่งทะเลาะกันเลย ลองฟังฮยองจุนดูก่อนก็ไม่เสียหายอะไรนี่"
ยองแซงว่ายังไงคยูจงก็ว่าอย่างนั้น
"ขอบคุณฮะ...ผมรู้สึกว่าชื่อวงของเรามันยังไม่เท่ห์ ไม่ติดหู ออกจะตลกซะด้วยซ้ำ ฮ่าฮ่า! ขอโทษฮะ ผมลืมตัว คือถ้าเราจะไปถึงระดับอินเตอร์ก็ควรจะมีชื่อที่ดีกว่านี้"
"แล้วนายมีชื่ออะไรในใจล่ะ?"
จองมินไม่ยอมแพ้
"มีซิ! ไม่งั้นก็ไม่กล้าเสนอให้หน้าแตกหรอก...SS501 ดีมั้ย?"
"แล้วมันมาจากอะไร?
คราวนี้คยูจงเป็นฝ่ายถามบ้าง
"S ตัวแรกมาจาก Sun S ตัวที่สองมาจาก Star ส่วน 501 ก็มาจากพวกเราห้าคนรวมกันเป็นหนึ่งเดียว Five United as One อ้อ! S จะหมายถึง Superstar ก็ได้นะ เป็นไงล่ะ? ดีมั้ยฮะ?"
ฮยองจุนหันไปถามฮยอนจุงพร้อมกับเอาหัวกลมๆถูไถแขนแกร่งของผู้ที่ถูกถาม โดนไปขนาดนี้มีหรือที่จะกล้าขัด นี่แค่ชุดย่อมนะ! ฮยองจุนขอบอก!!
"ดีมากเลยครับ พี่ชอบนะ คนอื่นว่ายังไงล่ะ?"
"ก็ดี" ทุกคนต่างก็เห็นด้วย แต่จองมินยังไม่วายกัด "แต่ก่อนที่ห้าจะรวมเป็นหนึ่ง ผมว่าลีดเดอร์ไปรวมกับน้องเล็กของพี่ก่อนเถอะ"
"กร้ากกกกกกก" เสียงหัวเราะของยองแซงและคยูจงทำเอาฮยองจุนถึงกับอายหน้าแดง ในขณะที่ฮยอนจุงกลับยิ้มกริ่มอย่างถูกใจ...
...และนี่ก็คือความเป็นมาของวง SS501...ซะที่ไหนล่ะ! ก็มันเป็นแค่ฟิค ส่วนที่มาจริงๆนั้นเชื่อว่าทริปเปิ้ลเอสทุกคนคงรู้ดี แต่ที่แน่ๆ ฮยองจุนเป็นเมมเบอร์คนแรกที่ได้รับการคัดเลือก ตามมาด้วยฮยอนจุง และเมมเบอร์อื่นๆ...จากนั้นในเวลาต่อมาจึงเกิดคำว่า "DoubleHJ" ให้แฟนคลับหลงรักหัวปรักหัวปรำจนทุกวันนี้...
The End
By...Kim ss
Love
Me
Me
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น