คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : SF Hunhan
ภายในร้านกาแฟเล็กๆ มีคู่รักมากมายหลายคู่กำลังนั่งหยอกล้อกันอย่างมีความสุข ยกเว้นคู่หนึ่งที่ทั้งสองต่างนั่งเงียบ ฝ่ายหนึ่งเหมือนมีอะไรจะพูดแต่อีกฝ่ายกลับมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอย
"เซฮุน"
"ครับ"
"เป็นอะไรรึเปล่า ช่วงนี้แปลกๆนะ"
"หรอครับ พี่คิดมากไปเองรึเปล่า"
"อืม.. คงงั้นแหละ.."
"พี่ลู่หาน พี่จะกลับรึยัง?"
"กลับเลยก็ได้"
"วันนี้ผมไม่ไปส่งนะ ต้องรีบกลับไปทำการบ้าน"
"อ..อื้ม"
ทั้งสองลุกขึ้นก่อนจะค่อยๆเดินไปที่ประตูอย่างช้าๆ
"กลับบ้านดีๆนะ"
"ครับ"
ทันทีที่ทั้งสองหันหลังให้กัน
ทันทีที่ทั้งสองหันหลังให้กัน หยาดน้ำใสๆก็ไหลลงจากดวงตาคู่สวยทันที ลู่หานรู้อยู่แก่ใจว่าเซฮุนเปลี่ยนไปมากขนาดไหนหลังจากที่ไม่เจอกันมา2อาทิตย์ ทั้งตอบแชทช้าเป็นชั่วโมง โทรไปไม่รับแล้วบอกว่าไม่ว่าง นัดเจอก็ไม่ค่อยจะมา และอะไรอีกหลายอย่าง เซฮุนเปลี่ยนไปจากเดิมจากตอนรกที่เจอกันมาก นี่เขาเพิ่งคบกันแค่3เดือนเองนะ ยังมอะไรอีกมากที่จะเรียนรู้จากกันแต่เซฮุนกลับมาเป็นแบบนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งน้อยใจ
เมื่อถึงบ้านก็หยิงโทรศัพท์ขึ้นมาดูแต่ก้เป็นเช่นเคย ไม่มีข้อความใดๆส่งเข้ามาเลยสักนิด
“เห้อ”
ร่างบางถอนหายใจเบาๆก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวและเดินเข้าห้องน้ำไป
ตื่อดึ้ง
ทันทีที่อาบน้ำเสร็จเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้น ลู่หานรีบวิ่งไปดูแต่ก็ต้องแอบผิดหวังอยู่นิดหน่อยเพราะคนที่ส่งมานั่นคือ มินซอก เพื่อนสนิทของลู่หานนั่นเอง
Xium.
ลู่ โทรมาหน่อย
LuhanS –
เค รอแปป
‘ฮัลโหล’
“ไง มีไร”
‘กับเซฮุนเป็นไงบ้าง’
“....ก็ดี”
‘อย่ามาโกหก’
“......”
‘......’
“แย่”
‘....’
“แย่มาก เซฮุนเปลี่ยนไปมากจากวันแรกที่คบกัน”
‘....’
“วันนี้ไปนั่งที่ร้านกาแฟตั้งนานแต่เซฮุนกกลับไปชวนคุยเลยเอาแต่นั่งเงียนแล้วก็มองออกไปข้างนอก ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันทำอะไรผิดนะเว้ย แต่พอบอกว่าเปลี่ยนไปเซฮุนก็เอาแต่บอกว่าคิดไปเองทั้งๆที่มันชัดเจนขนาดนี้อ่ะ ฮึก..”
‘เห้ย ใจเย็น.. อย่าร้องดิ’
“ฮึก.. ”
‘ช่วงนี้น้องมันอาจจะเรียนหนักก็ได้เลยเหนื่อยๆ อย่าคิดมากดิ”
“....”
‘พรุ่งนี้ก็ลองไปคุยกันอีกที ถ้าไม่โอเคจริงๆก็ค่อยมาดูกันอีกที โอเคป้ะ?’
“อือ ก็ได้ ขอบใจแกมากนะ”
‘เออเพื่อนกันอยู่ละ มีไรก็บอกกันนะเว้ย’
“อือ”
‘หยุดร้องแล้วก็ไปนอนได้ละ’
“อือๆแกด้วย”
‘บาย’
เย็นวันต่อมา
“พี่ลู่หานๆๆ”
“หือ ว่าไงซอลลี่”
“เค้ามีอะไรจะบอกพี่แหละ”
“อะไรหรอ?”
“คือว่า วันก่อนเค้าเห็นเซฮุนกับ..”
ไม่ทันที่ซอลลี่จะพูดจบ สายตาของลู่หานก็เหลือบไปเห็นชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเล่นกันกระหนุงกระหนิงอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนในสวนภายในโรงเรียน ผู้ชายมองเผินๆก็จะไม่ได้สนใจอะไรแต่พอมองดีๆแล้ว ผู้ชายคนนั้นคือเซฮุนกับผู้หญิงหน้าตาน่ารักอีกคนซึ่งลู่หานก็ไม่รู้ว่าใคร
“อ..เอ่อ นั่นแหละที่เค้าจะบอกพี่..”
“ผู้หญิงคนนั้นคือใคร”
“เธอชื่อฮเยริ อยู่ห้องสาม เพิ่งมารู้จักกันเพราะตอนนั้นมีทำกิจกรรมแล้วสองคนนั้นได้คู่กัน”
ตอนนี้ลู่หานรู้สึกหูอื้อไปหมด ไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งสิ้น ใบหน้าสวยชาเหมือนถูกตบแรงๆ นี่เองสินะสาเหตุที่ทำให้เซฮุนเปลี่ยนไป
“ให้เค้ากับคริสตัลไปจัดการให้มั้ย!เค้าหมันไส้มานานแล้ว!”
“ไม่เป็นไรหรอก ปล่อยเขาไปเดี๋ยววันนี้พี่จะจบมันเอง”
“เอาเลย แล้วหาคนใหม่ที่เด็ดกว่าไปเย้ยเลย!!”
“ฮ่าๆๆๆ ได้สิ”
“พี่มากพี่ชายคนสวยของเค้าาา เค้าไปก่อนนะคริสตัลรออยู่ บ๊ายบายย”
“บายยย”
เมื่อซอลลี่วิ่งออกไป ร่างบางก็มีเวลาอยู่กับตัวเองอีกครั้ง ลู่หานคิดไปคิดมาและตัดสินใจแล้วว่าจะจบทุกอย่างด้วยตัวของเขาเอง
เย็นวันนั้นทันทีที่ร่างบางจัดการทุกอย่างเสร็จก็คว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นก่อนจะพิมพ์บางอย่างส่งไป เป็นบางอย่างที่เขาตัดสินใจแล้วว่าจะทำมันแม้ตัวเขาเองจะต้องเสียน้ำตามากแค่ไหนก็ตาม
To : Sehun
มันจบแล้ว ทุกอย่างจบแล้ว
--------------------------------------------------
กลับมาล้าววว มาลงช็อคฟิคไว้ก่อนหลังจากหายไปนาน รีดเดอร์หายหมดแล้วแน่เลย TT ทุกคนกลับมาาาาา ไว้ฟิคหลักจะมาลงน้าเอาจริงๆลืมพล็อต =__= แต่เดี๋ยวจะพยายามกู้พล็อตคืนมาให้ได้! ใครยังอยู่ขอเสียงเป็นกำลังใจหน่อยยย
ความคิดเห็น