SF JINV ยัง

เนื้อเรื่อง

ตื่อดึ่ง

เสียงโปรแกรมแชทยอดฮิตที่มีชื่อว่าไลน์ดังขึ้นเรียกให้ร่างบางที่กำลังนอนเล่นเกมอยู่ต้องชะงัก มือบางหยิบโทรศัพท์มือถือยี่ห้อผลไม้รุ่นล่าสุดออกมาเปิดดู

JIN : แทแทนอนยัง
 

ริมฝีปากบางยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนจะพิมตอบกลับไป
 

V :ยังเลยย พี่จินมีอะไรหรอ?
 

จิน พี่ชายข้างบ้านที่รู้จักกันมา2ปีนับตั้งแต่ที่เขาย้ายเข้ามา จินเป็นคนที่เพอร์เฟคไปซะทุกอย่างทั้งหน้าตา ฐานะทางบ้านและการเรียน ทั้งคู่คุยกันแบบนี้มานานทำให้สนิทกันไปโดยปริยาย
 

รอเพียงไม่นานเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้นอีกครั้ง
 

ตื่อดึ้ง

JIN : ทำไมยังไม่นอนอีกห้ะ!

V : ก็ยังไม่ง่วงนี่นา พี่จินด้วยเถอะทำไมยังไม่นอน

JIN : พี่โตแล้วทำอะไรก็ได้
 

คำตอบที่ฝ่ายตรงข้ามตอบกลับมาทำให้เจ้าตัวเบ้ปากนิดๆก่อนจะพิมตอบกลับไปด้วยความหมันไส้ แต่ไม่ทันจะพิมตอบกลับไปอีกฝ่ายก็ส่งกลับมาอีกครั้งเสียก่อน
 

JIN : พี่ไปนอนแล้วดีกว่า ฝันดีครับ

V : งั้นวีไปนอนด้วย ฝันดีฮะพี่จินน♡

ว่าแล้วคนตัวเล็กก็วางโทรศัพท์ลงบนหัวเตียงก่อนจะปิดไฟและเข้าสู่ห้วงนิทรา





 

กว่าที่ร่างบางจะตื่นก็ปาไปเกือบเที่ยง ตื่นมาอันดับแรกที่วีทำคือ

V : พี่จินนน ตื่นยังงง

JIN : ตื่นแล้วสิใครจะไปตื่นสายเหมือนคนแถวนี้ล่ะ

V : บู้ๆ-3-

วีพิมตอบกลับไปก่อนที่จะวางโทรศัพท์ลงและไปอาบน้ำทันที



 

ไม่ถึง15นาที ร่างบางที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เปิดโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คว่าคนที่ตนคุยด้วยอยู่ตอบกลับมาหรือยังแล้วก็เป็นอย่างที่คิด

JIN : วี

V : หืมม

ผ่านไปสักพักพี่จินก็ยังไม่ตอบกลับมาอะไรกัน ว่าแล้วนิ้วเรียวก็กำลังจะส่งสติ๊กเกอร์ไปเพื่อที่จะเร่งอีกคนแต่อีกฝ่ายกลับส่งมาซะก่อน






 

JIN : เป็นแฟนกับพี่นะครับ






 

ตึกตัก ตึกตัก

เมื่ออีกฝ่ายส่งมาอย่างนั้นกลับเป็นร่างบางซะเองที่ตอบอะไรกลับไปไม่ถูกได้แต่นั่งนิ่งอยู่นานมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่โทรศัพท์ในมือดังขึ้น

'พี่จิน'



 

ชื่อเจ้าของเบอร์ที่โทรเข้ามายิ่งทำให้คนตัวเล็กใจเต้นหนักกว่าเดิม แต่ก็ตัดสินใจรับสายด้วยความประหม่าไม่น้อย

"ฮ..ฮัลโหล"
'..วี'
"ฮะ"
'ที่พี่ถามไป..'
"..."
'ตกลงมั้ย?'
"..."
'...'
"..อื้อ"





 

นับจากวันนั้นผมกับพี่จินก็คบกันมาได้5เดือนแล้ว พี่จินดีกับผมทุกอย่างและผมก็คิดว่าพี่จินเนี่ยแหละที่น่าจะเป็นคนสุดท้ายของผม จนผ่านมาจะย่างเข้าเดือนที่6 พี่จินของผมเริ่มเปลี่ยนไป จากที่คอยตามใจผมทุกอย่างพี่จินก็เริ่มขัดผมแต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ตอนนี้แค่ผมงอแงนิดหน่อยพี่จินก็หาว่าผมงี่เง่า งอนนิดหน่อยก็หาว่างอนเรื่องไร้สาระบ้างล่ะ ผมก็ไม่ได้อะไรแม้จะคิดมากอยู่จนมาวันนึง วันที่ผมตัดสินใจแล้ว

V : พี่จิน

JIN : ?

V : พี่เปลี่ยนไปนะรู้ตัวมั้ย

JIN : อืม

V : ผมว่าเราควรหยุดเรื่องของเราไว้ตรงนี้ดีกว่า V : พี่จิน เราเลิกกันเถอะ

มันจบแล้ว เรื่องของผมกับพี่จินมันจบแล้วผมควรจะรู้สึกยังไงนะตอนนี้? ทั้งๆที่เตรียมใจมาแล้วแต่ทำไมน้ำตายังไหลล่ะ.. ผมควรเริ่มชีวิตใหม่โดยที่ไม่มีพีจินอยู่ข้างๆสินะ ตลอด5เดือนที่ผ่านมามันทำให้ผมรู้ว่าความรักที่ผมมีให้พี่จินมันมากขึ้นเรื่อยๆแต่ความรักที่พี่จินมีให้ผมกลับน้อยลง ผมตัดสินใจถูกแล้วสินะที่เลือกเดินออกมา ขอบคุณมากสำหรับ5เดือนที่ผ่านมา วีรักพี่จินนะครับ











 

1 YEARS LATER
 

Jin Part

หลังจากวันที่ผมเลิกกับวี วันนั้นผมรู้สึกเป็นอิสระมากๆ ยอมรับว่าหลังๆผมเปลี่ยนไปจริงๆเป็นเพราะผมเบื่อ ผมเป็นคนที่อยู่กับอะไรหรือกับใครได้ไม่นานการคบกับวีก็เหมือนกัน ตอนแรกผมรักวีจริงๆนะแต่หลังๆมาผมเริ่มเบื่อเลยเป็นอย่างที่เห็น หลังจากเลิกกับวีได้วันเดียวผมก็ไปคบกับ จองกุก รุ่นน้องที่ผมคุยด้วยมาสักพักแต่คบได้อาทิตย์เดียวก็เลิกกันไป จนตอนนี้ผ่านไปปีนึงแล้ว ผมเพิ่งจะรู้ว่าผมยังรักวี วันนี้ถ้าเรายังไม่เลิกกันมันจะเป็นวันครบรอบของเรา วันนี้ผมตัดสินใจจะขอวีคบอีกครั้ง

JIN : วี

V : ?

อ่า ทำไมเย็นชาขนาดนี้กันนะ..

JIN : สบายดีมั้ย?

V : ก็ดีครับ ที่นี่อากาศดีมาก
 

ผมลืมบอกไปรึเปล่าว่าหลังจากที่ผมกับวีเลิกกันได้อาทิตย์นึงครอบครัววีก็ได้ย้ายออกไปอยู่ที่อื่น ตั้งแต่ตอนนั้นผมกับวีก็ไม่ได้เจอหน้ากันอีกเลย ผมคุยกับวีไปเรื่อยๆไถ่ถามเรื่องสารทุกข์สุกดิบกันไปจนตอนนี้วีเริ่มกลับมาคุยกันเหมือนเมื่อก่อนอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าน้องเริ่มชินผมจึงลองถามออกไป
 

JIN : ตอนนี้วีคบกับใครอยู่รึเปล่า?

นั่งรอไปก็ใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆจนวีตอบกลับมา

V : ไม่มีนะฮะ

คำตอบของวีทำให้ผมมีความหวังอีกครั้ง

JIN : วี

V : ครับ?

JIN : ถ้าพี่จะขอโอกาสอีกครั้งจะได้มั้ย?

ผมตัดสินใจถามออกไปแล้ว ตอนนี้เหลือแค่รอคำตอบของวีเท่านั้น..

 

ตื่อดึ้ง

ผมรอไปนานสักพักวีก็ตอบกลับมา ผมรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาแต่คำตอบนั้นทำให้ผมตอบอะไรกลับไปไม่ถูกจริงๆ

V : ผมขอโทษนะครับ ผมกลัวว่าถ้าเกิดกลับไปมันก็จะจบเหมือนเดิมผมไม่อยากเสี่ยงอีกแล้ว ผมขอโทษจริงๆ

JIN : อืมพี่เข้าใจ JIN : เรายังคุยกันได้ใช่มั้ย?

V : อันนี้คงขึ้นอยู่กับพี่จินแล้วล่ะว่าอยากคุยกับผมรึเปล่า










 

SPECIAL V PART

ตอนที่พี่จินขอผมคืนดีใช่ว่าผมจะไม่อยากกลับไปคบกับพี่จินนะ แต่ว่าผมกลัวเกินไปกลัวว่ามันจะจบแบบเดิมอีกผมไม่อยากกลับไปเป็นแบบนั้นแล้ว ผมคิดว่าพี่จินน่าจะได้เจอกับคนที่เข้ากับพี่เขาได้มากกว่าผม คนที่สามารถทนพี่จินได้และไม่ทำให้พี่จินเบื่อแบบผม ถึงเราจะเลิกกันไปนานแล้วแต่สิ่งที่ผมรู้ตอนนี้ คือ ผมยังรักพี่จินเสมอ
 

---------------------------------------------

จบไปแล้วกับช็อทฟิคกากๆที่เกิดจากอารมณ์ชั่ววูบของไรท์ ไม่ใช่อะไร คือ ได้ไปฟังเพลงยังของลิปตา มาแล้วก็รู้สึกอยากแต่งฟิคดราม่าขึ้นมาทันใดก็เลยออกมาประมาณนี้ ประกอบกับน้องไรท์ที่เป็นอาร์มี่จิ้นคู่นี้แล้วมันขอมาก็เลย อ่ะ จัดไปข่ะะ อ่านแล้วเป็นยังไงก็เม้นท์บอกกันด้วยเน้ออ