311206 (สามเเสนหนึ่งหมื่นหนึ่งพันสองร้อยห้า)

ลำดับตอนที่ #4 : ChaPTER FouR

                     กริ๊ด ยัยเพ็ญพร !!! ฉันกริ๊ดอยู่นลำคอ เพราะเห็นตัวอักษรบนกระดาน
     
         "คิดยังไงที่ไหม . . .กับรุ่นพี่ ม.5 ที่ห้องพยาบาล ชั้นสอง? " ทำไมไม่ใส่ชื่อหมอนั่นด้วยน่ะ ทำไมไอนั่นมันรอดตัวเล่า

         "EvEN ALL The GodS aRe CraZy EvEn All THe STar aRe blinD If U .."
         ไอตั้มโทรมาได้จังหวะพอดีจริงๆ 

         "ฮัลโหล"  

         "ฮัลโหลตั้มอ่อออกจากบ้านยัง" 
           
          "ยังๆๆ แต่กำลัง" 

         "วันนี้มีวิชา สังคม จะกินไรไหมเด๋วซื้อไป" เนี๊ยเเหละข้อดีของมัน

          "ไม่เอาอ่ะไม่มีอารมณ์" เรื่องหาไรกินไว้ก่อน จะจัดการกับเพ็ญพรยังไงดีกว่าเหอะ

          "เออ แกฝากซื้อซุปเปอร์เลม่อน มาหน่อยดิ๊ เอา 25 ถุง"  

          "โห้ย เอาไปทำอะไรตั้งเยอะเเย่ะว่ะ" 

           "อ่าวฟ้ายังไม่ได้เล่าให้ฟังอีกอ่อ" 

           "อ่อ เรื่องเพ็ญพรอ่ะหรอ" 

           "อื้อ " 

            "อ่อ ใส่นาฬิกามาด้วยน่ะย่ะ บ๊ายบายๆ"
              
            "ตุ๊ดดๆๆๆ "

            
 **--ทำอะไรไรดีๆ อ่อไปหาเพ็ญพรดีกว่า . .ๆ  อยากรู้จะทำหน้ายังไง ว้า  อ๊า  . . นั่นไง มาเเล้ว  

         "หวัดดีจ่ะเพ็ญพร" 

         "อ่าวไง หายเจ็บหัวหรือยัง"

         "อ่อหายเเล้วหล่ะ"

         "อื้อเนี๊ยๆ เพ็ญพรไปเก็บในห้องกับเราหน่อยสิ"  หึหึ อยากรู้จะทำยังไงต่อหน้าเรากับผลงานของตัวเอง เหอะๆ 
 
         "ไม่เอาอ่ะ เรานัด กับเพื่อนไว้ตรงโน้น"  หึหึ รอดตัวไป

    ขณะที่เราเดินกลับห้อง  

             "อึ๋ย คนเนี๊ยเหรอไหม ??"
            
             "ฉันว่าเเล้วว่ายัยเนี๊ยมันร่านน"  

             "เด็กใจเเตก"   

                              ได้ยินคนซุบซิบกัน เหอะพึ่งเคยรู้สึกยังงี้น่ะเนี๊ย ทำไมต้องมันรับกรรมกับสิ่งที่ไม่ได้ก่อด้วยน่ะ เฮ้อ . . ทำไงดีน่ะ โทรหาตั้มดีกว่า มิสคอไปหามัน สามที มันมิสคอกับมาสามที อีเค็ม เชอะๆ ยอมเเพ้

    "เทออยากให้ฉันอยู่ด้วยไหม อยากให้ฉันอยู่ด้วยไหมเทอ" ดูเพลงรอสายมันเดะ

   "โหล ถึง เเล้ว" 

   "เออๆ ตอนนี้อยู่ตรงไหนอ่ะ" 

   "ตุ๊ดๆๆ "  วางไปซะเเล้ว

   "เห้ยๆตอบก่อนอยู่ไหน?" 

   "อยู่ข้างหลัง"  ฉันหันลังไปจ๊ะเอ๋ กับตั้มใช่เเล้วมันอยุ่ข้างหลังจริงๆ 
  
   "อ่าวเหรอ เเห๊ะๆ ดีเเล้วที่รีบๆวางจะได้ไม่เปลืองตัง"        

              "เอ้านี่ ลูกอม ที่จะเอา"  ตั้มพูดเเล้วก็ยื่นมันมาให้ เเล้วก็เเบมือเเล้วกวัก เป็ฯสัญญา เเห่งการทวงเงิน 

   "อ่ะๆๆ เอาไป" ฉันยื่นเงินให้

   "อ่าวเห้ยล้อเล่น" 

   "เอาไปเหอะ"

   "เถียงกันอยู่ได้ถ้าไม่อยากได้กันผมเอาเอง" ใครหว่าพอหันหลังไปจ๊ะเอ๋ อ่าวไอบ๊องตื้น นั่นเอง 

   "อ่าวเห้ยเราเอาตังมาคืนเพื่อนน่ะเอามาๆ" ฉันทวงคืนเงินที่เวลานี้ควรเป็นของตั้มไม่ใช่ของไอช็อท

   " อ่ะๆ " เค้าคืนให้ตั้ม 

    "เทอชื่ออะไรจะได้เรียกถูก"
 
   "ไหม ไอนี่ตั้ม" ฉันเเน่นำตัวเองเเล้วก็เเนะนำไอตั้ม รู้สึกว่าไอตั้มมันไม่ชอบขึ้หน้าไอช็อทสักเท่าไหร่ เหมือนกันเลยเพื่อนรัก++

   "อื้อ .. "

   "ดูบนกระดานเดะ" ฉันมองพลางหันหน้าไปทางกระดาน

   "โถ่โถ๊ๆ น้องเพ็ญพรสวยเเต่รูปจูบไม่หอมซะเเล้ว " นี่มันใช่เวลามาเสียดายเรอะ? 

    "เออ รู้ตั้งนานเเล้ว"  อะโหไอ่ช็อท รู้ตั้งนานเเล้วยังมาทำไก๋

    "ที่ห้องผมก็เขียน เขียน คิดยังไงที่ ช็อท...กับรุ่นน้อง ม.3"  

    "อื้อ เดี๋ยวเรากลับห้องไปลบกระดานก่อนหล่ะกัน งั้นเด๋วตอนเที่ยงค่อยจัดการ"

    "เป็นสุภาพบุรุษป่ะเนี่ย ไม่ยอมมาช่วยเราลบเลย ไปลบขอตัวเองก่อนอ่ะเชอะ" ฉันพูดโผล่งออกไปโดยลืมว่าเค้าเป็นรุ่นพี่

    เรากับตั้มช่วยกัน ลบกระดาน กับอยู่นาน  พวกที่เหลือยังไม่มา

   "ไหม " 
   
   "อะไร" 

   "ไหมชอบคนเมื่อกี้เรอะ" ไม่รู้ดิ . .

  "ไม่รู้ดิ ก็เฉยๆ"  

   "ถามทำไมว่ะ บ้าป่าว"  

   "เพ้อ? เรอะ" อะไรของมันว่าไอตั้มมันเมาป่ะเนี่ย

    "รีบๆๆ ช่วยกันลบไม่ต้องมาชวนคุย" 

    "เออๆ เเหม่ถามเเค่เนี๊ย เอง เชอะๆ " 

    "อะไรของแก ตุ๊ด ป่ะเนี่ย"
     
     เพ็ญพร เดินมา . . "ใครกันน่ะทำเรื่องเเบบนี้ได้" นี่เหร่อคำทักทาย

     "เพ็ญพร มาช่วยกันหน่อยสิ" 

     "ไม่ว่างอ่ะจะเด๋วทำงานเสร็จเเล้วจะรีบมาช่วยทันทีเลยน่ะ"  เหอะๆ นัง ตอ เเ ห ล
       
ตอนพักกลางวัน

   "โอ้ยทำไมพวกช็อทมาช้ายังงี้" 

    "อ่าวโน้นไงมาเเล้ว" เเป้งบอก

    มีเพื่อนมันประมาน 10-11 คน มั้ง

    "ทำไมมาช้าจังอ่ะ" 

     "ก็ใครบางคนมัวเเต่ทาครีมกันเเดดอยู่ได้ห่วงสวยไปถึงไหน" พี่ช็อทพูดเเล้วก็มองไปที่ตุ๊ดที่สวยมากๆคนนึง

     "อะไรย่ะ ก็ไม่อยากดำหนิย่ะ"  เค้าพูดจีบเสียงภาษาตุ๊ด ฮ่าฮ๋าๆ

     "ว้ายต๊ายตาย ตายเเหละ เด็กคนนี้น่ารักจังเลย" พี่เค้ากำลังทำให้ไอตั้มสยิว เพราะพี่เค้าพูดกับตั้มเเล้วยีกเเก้มอย่างเอ็นดู

      "เห้ย มึงทำเค้ากลัวว่ะ ฮ่าฮ๋าๆ " คุนพี่ใส่เเว่น เเบบเดียวกับมือกลองวงเล้าโลม พูด

      "อะโหน้องคนเนี๊ยหรอว่ะ ที่แกเล่าให้เราฟัง ว่าอยู่เเล้วว่าไอเพ็ญพรมันโกหก เพราะอย่างแกถ้าจะกินไม่เอาคนเนี๊ยหรอกว่ะ"  คุนพี่หน้าตี่พูด

      "เเหม่นี้เป็นคำทักทายหรอค่ะกับคนที่พึ่งรู้จักเหร่อค่ะ" 

      "อือ" อะโหพูดมาได้

       "งั้นหนูขอรับไว้อย่างเป็นมิตรค่ะ" 
        
       "ยินดีครับ"  หน้าตายนักน่ะย่ะ

       นั่นไงเพ็ญพรมาโน้นเเล้วๆ เรารีบกวักมือเรียกเพ็ญพร พวกเราไปนั่งรออยู่ที่โต๊ะ

        "หวัดดีจ๊ะเพ๊ญพร" ฉันพูดอย่างเป็นมิตร 

        "วันนี้ลืมอะไรไปรึป่าว" 
        
        "...อืม ...ไม่มีหนิ" 

        "ปึ้ง !! "  ฉันวางลูกอมที่ใส่ขวดโหลอย่างเรียบ บนโต๊ะเเละกระเเทกมันอย่างเเรง กับพื้นโต๊ะ 

        "เนี๊ยเราเอามาเเล้วไง" หึหึ

        "อมเข้าไปสิซุปเปอร์เลม่อน 50 เม็ดหน่ะ!!!"