คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ChapTEr ThREe
**-- ให้ตายเถอะภาพที่เห็นหลังประตูก็คือ . . .ยัยเพ็ญพร!!
*-ใครๆก็รู้ว่ายัยเนี๊ย เก็บความลับไม่อยู่เเล้วอีกอย่างชอบใส่ไข่อีกต่างหากเรียกง่ายๆๆสั้นว่า ต อ เเ ห ล **
"อุ๊ปส์ . . . " เวรเเล้วฉันรีบลุกขึ้นไอบ๊องก็ด้วย
"อ่าวไหมเหร่อเนี๊ย ขอโทษที่ขัดจังหวะ" อ่าวเห้ย
"ฉันสัญญาว่าจะไม่บอกใครสบายใจได้" มามุขเนี๊ยอีกเเล้วไม่หลงกลแกหรอกก
"ฉันจะเเน่ใจได้ยังไงหล่ะย่ะ" ฉันพูดในสิ่งที่คิด
"ถ้าฉันบอกน่ะฉันจะอมลูกอมซูเปอร์เลม่อน 50 เม็ดให้หมดภายครึ่งชั่วโมงเลยค่อยดูเทอหน่ะสบายใจได้น่ะจ๊ะ" อะโห เชื่อได้อ่ะป่าวเห๊อะ
"เทอเนี๊ยเป็นคนดีจัง ชื่ออะไรเหร่อ" ไอบ๊องตื้นถาม..อะโหนายเนี๊ยดูคนไม่เป็นเลย
"เพ็ญพรค่ะ" เเหวะๆ มีการยิ้มเเบบทำเป็นน่ารัก จะอ้วกกกกกก
"ผมชื่อ short ครับ" ฮ๋าฮ๋าฮ๋าๆๆ ชื่อช็อทเเต่ตัวสูงยังกับเปรต
"คิคิคิ" ฉันเกือบจะหัวเราะเเต่กลั้นมันเอาไว้ได้
"หัวเราะอะไรเจ๊" อ่าวมันได้ยินด้วยเหร่อ ?
"ป่าวค่ะพี่ ช็อททท " ฉันพูดพลางพยายามกลั้นหัวเราะ [วันนี้เส้นตื้นเป็นพิเศษ ?]
"อะไรชื่อฉันมันตลกขนาดนั้นเลยเรอะ เว่อเเหละ" เออข้อเนี๊ยจริงเว่อจริงอีนางเอก จากใจผู้เขียน
"เพ็ญพรเป็นก้างขว้างคอหรือป่าวค่ะ" เย้ยหมั่นไส้เรียกด้วยเองว่าเพ็ญพร มันพูดเเล้วมันก็เดินออกไป
"นายจะออกไปจากห้องทั้งๆ อย่างงี้เหรอ" มันไม่ดูตัวเองเลยว่ามันยังไม่ได้ใส่กางเกงเเล้วก็ยังมีหน้ายืนคุยกับเพ็ญพรได้ตั้งนาน
"อ่อใช่ๆ เกือบลืมเเหน่ะ ขอบใจที่เตือน" ซึ้ง TT^TT
คืนวันนี้
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น
Even all the god are crazy even all the stars are blind if you show ..m .
"ฮัลโลว์ไหมป่ะ?"
"ฮัลโลว์ฟ้าอ๋อ"
"อื้อวันนี้ขอโทดน่ะที่ทำเเกหัวฟ้าพื้น ฮ่าฮ๋า" เเหม่หัวเรากลบเกลื่อน
"เออ ชั่งมันเหอะ ฮ๋าฮ๋า รู้งี้ไม่ง้อแกดีกว่า ฮ๋าฮ๋าๆ"
"แกได้ไปทำอะไรที่ห้องพยาบาลป่ะ?" เห้ยทำไมถามเเปลก หรือว่า ยัยเพ็ญพร ..
"เออเดะว่ะ ก็หัวเจ็บไม่ให้ทำเเผล ? ให้ไปนอนเฉยๆ เหรอ ? " ทำซื่อๆ ไว้ก่อนๆ
"อ่าวเหรอ นึกว่า .." .....ชัดเสียวเเล้วน่ะเนี๊ย เล่าให้มันฟังไปเลยดีกว่า รีบเป่าหูมาก่อนที่เพ็ญพรจะทำ เเละเราก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง..
"อ่อ เหรอ อื้มม์ . ." เล่าไปเเล้วเล่าไปเเล้วค่อยโล่ง
เมื่อไหร่ป๋าจะกลับน้าจะได้กินข้าวสักที อ๋อเรื่องฝันประหลาดวันนี้เล่าให้ม้าฟังดีกว่า
"ม้ารู้เป่าวันนี้ไหมไปนอนที่ห้องพยาบาลฝันประหลาดมากเลยหนูฝันว่า . ..................... เเต่อย่างว่าเเหละน้า ต่ออายุเเหล่ะๆ ฮ๋าฮ๋าฮ๋าๆ " - -*
"อ่าวม้าเป็นอะไร" อยู่ๆ เเม่ก็ร้องไห้เเล้วก้เข้ามากอดฉัน รึว่าป่าตายเเล้ว
"เเม่พยายามบอกไหมตั้งเเต่ไหมกลับบ้านเเล้ว" บอกอะไร ? อย่าพึ่งไอไหมอย่าพึ่งคิดอะไรไปไกลๆ
"ไหม ป๋าหน่ะตายเเล้วนะ" ห๊ะ อย่าล้อเล่นดิ
"ม้าอย่าล้อเล่นดิ เรื่องยังงี้ใครเค้าล้อเล่นกันห๊ะ" รู้ทั้งรู้ว่าเเม่ไม่ได้ล้อเล่นเเต่ก็ยอมเสี่ยงกับ.ความหวังที่มีเพียง 1%
"ม้า ๆ ม้าๆ มะไอ่ ได้ ละ อ้อ ละอ้อ ละเอ่น .ๆ" เเม่ร้องไห้สะอึกสะอี้นคำที่พูด เเต่
คำฟังดูไม่เหมือนภาษาไทย
"อะ หือๆ ๆ. . "
"เเล้วม้า บอกน้องรึยัง"
เเม่ส่ายหน้าหงึกๆๆ
ในตอนนี้ฉันร้องไห้ร้องจนตาบวมเรย
"อ่ะ ไหมกินซะหน่อยนะ" เเม่ยก มาม่ามาให้ฉัน ฉันกินไปได้สองสามคำ เท่านั้นทั้งๆ ที่มาม่ากินเท่าไหร่ก็ไม่เคยเบื่อเเต่ในเวลานี้ฉันเบื่อมันซะ เเล้ว
คืนนี้นอนไม่หลับ ฉันเลยเดินไปดูที่ห้องนอนของน้องซึ่งไม่รู้อะไรเลย เเต่ก็สงสารน้องเหมือนกัยที่พ่อต้องมาตายตอนตัวเอง อายุ เเค่ 13 หึม. .
เช้าของวันนี้
ทุกคน? มองเราเเปลกๆ เรื่องที่เราตาบวมหรือว่าเพ็ญพร เเฉ ? หน่ะ . . ไม่หรอกมั้งเราคงคิดไปเองรึป่าวนะ ฉันเดินเข้าห้องเหมือนปกติยกเก้าอี้วางกระเป๋า . . .. อะไรอ๊ะ
"ใครเขียนกันน๊ะ ใคร" ฮึ๋ยยัยเพ็ญพร !!!
ความคิดเห็น