ศึกชิงบัลลังก์เจ้านาง

ลำดับตอนที่ #2 : ดำเดินแผนการ

“พระสนมเพคะพระมเหสีเสร็จมาเพคะ” จันแก้วนางกำนัลคนสนิทของพระสนมสุบิณฌาพูด

“รีบเชิญเสร็จเร็วเข้า”เมื่อรู้ว่าพระมเหสีมารอพระสนมก็กุลีกุจอไปรับเสร็จในทันที

“ประทานอภัยเพคะที่ทำให้รอ เชิญเสร็จข้างในก่อนเพคะ”พระสนมยกมือไหว้ขอโทษแล้วเชิญเสร็จ

“เป็นอย่างไรบ้างสบายดีหรือไม่”เมื่อนั่งตรงตั่งมเหสีก็พูดถามทุกข์สุขกับผู้เป็นสนม

“หม่อมชั้นสบายดีเพคะ”พระสนมตอบ

“มันก็แต่ล่ะสิที่สบายดี”มเหสีสบถเสียงเบาๆ

“ทรงตรัสอะไรนะเพคะ” พระสนมถามเนื่องจากไม่ได้ยินที่มเหสีพูด

“เปล่าหรอกจ้า แล้วนี่ลูกชายน้องอยู่ไหนล่ะ”พระมเหสีเปลี่ยนไปพูดเรื่องลูกแทน

“คือเจ้าหลวงให้คนมารับไปหอหน้าตั้งแต่ช่วงสายๆแล้วล่ะเพคะ”พระสนมพูดพร้อมกับยิ้มตอบให้

“อย่างนั้นเองหรือ  แล้วเหตุไดเจ้าไปตามไปด้วยละ”พระมเหสีพูด

“พี่นางก็ทำเป็นมิรู้หรือเพคะว่าหอหน้าเป็นที่ๆห้ามผู้หญิงไป”สนมตอบผุ้เป็นมเหสี  

หอหน้านั้นถือว่าเป็นที่ที่ห้ามผู้หญิงไปเพราะที่ที่เจ้าหลวงให้ในการว่าราชการแล้วยังเป็นที่ใช้ฝึกกองทัพอีกด้วย

“ข้ารู้ ทำไมจะไม่รู้ ที่ข้าถามเพราะว่านึกว่าเจ้าหลวงจะอนุญาตให้เมียรักและลูกรักของพระเอกเข้าไปได้เสีย”พระมเหสีตอบด้วยน้ำเสียที่ใส่อารมณ์บ่นประชด ทำให้พระสนมนั้นน่าซีดแล้วรีบขอโทษเป็นการใหญ่เพราะรู้ว่าพระมเหสีต้องโกรธพระนางแน่ๆ

“ขอประทานอภัยเพคะ หม่อมชั้นมิได้คิดอย่างนั้นเพคะ หม่อมชั้นรู้ตัวดีว่าเป็นเพียงสนมผู้ต่ำต้อย มีหรือที่จะเทียบได้กับพี่นาง”พระสนมพุด

“อะไรกันหรือนี่ นี่ลมอันใดหอบเอาพระมเหสีมาถึงที่ดีหรือเพคะ”อยู่ก่ะมีเสียงของบุคคลที่สามพุดขึ้นในระหว่างที่พระสนมพุดจบ นั่นก้อคือพระสนมเอกนวลคำนั่นเอง

“ข้าจะไปจักมาที่ใดแล้วมันเกี่ยวอันใดกับเจ้ามิทราบพระสนมนวลคำ”พระมเหสีพุด

“ไม่ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับหม่อมชั้นหรอกเพคะ เพียงแต่ผ่านแล้วแล้วกำลังเห็นผู้ใหญ่รังแกเด็ก”พระสนมนวลคำพูด

“เจ้าว่าใครรังแกใครพูดให้มันดีๆหน่อย”มเหสีพุดด้วยอารมที่เริ่มโกรธ

“ใครกันว่ะ อีแม้น มึงว่าใคร   อีคนไหนร้อนตัวก็คนนั้นแหละ”นวลคำทำเป็นผู้กับนางกำนัลคนสนิทและก็มองไปหามเหสี

เมื่อมเหสีได้ยินก็โกรธเป็นอย่างมากจะเดินเข้าไปเพื่อหวังจะทายพระสนมนวลคำแต่แล้วเจ้าหลวงขอเสร็จมาพอดี