CANON IN THE PARK (ฉันตามหาท่อนแรกของเพลงนั่น)

ข้อมูลเบื้องต้น

                                             
                                               ถ้าคนเราคิดจะพักผ่อน(ใจ)ควรจะเป็นที่ไหน ?

                                                             ....สวนสาธารณะ....?

 

                                             
                                                   สถานที่สงบท่ามกลางเมืองกรุงอันแสนวุ่นวาย

                                                                ที่นี่มีอะไรบ้างหน่ะหรอ...  

 

                                     
                                 บึงน้ำ นกพิราบ ต้นไม้ การออกกำลังกาย ผีเสื้อ สายไหม คู่รัก และ...

                                                                             .

                                                                             . 

                                                                            

                                                                   ..เสียงเพลง..

เนื้อเรื่อง

                                               
                                                 ถ้าคนเราคิดจะพักผ่อน(ใจ)ควรจะเป็นที่ไหน ?

                                                                                 


                                                                 ....สวนสาธารณะ....?

 

                                                     สถานที่สงบท่ามกลางเมืองกรุงอันแสนวุ่นวาย

                                                                   ที่นี่มีอะไรบ้างหน่ะหรอ...  

 

                               บึงน้ำ นกพิราบ ต้นไม้ การออกกำลังกาย ผีเสื้อ สายไหม คู่รัก และ...

                                                                              .

                                                                              .

                                                                            

                                                                      ..เสียงเพลง..

           

        

                 "canon" ฉันหลุดพูดอย่างแผ่วเบาและครี่ยิ้มออก ใช่มันคือ canon ฉันรู้ได้ในทันทีที่

                  ได้ยินทำนองไพเราะนั่น แต่ให้ตายเหอะ มันใม่ใช่ canon ที่ฉันเคยฟังมา ...มันแตกต่าง..

                  .. และ มันก็ดึงดูดสองเท้าคู่นี้ให้ตามหา... ต้นตอของเสียงน่าหลงไหลนั่น

 

                  ภาวนา คือสิ่งที่ฉันทำมาตลอดทาง ใช่ ฉันกลัว  กลัวเสียงนั้นจะหายไป ทั้งที่ฉันยังได้ฟังไม่จบ

                แต่แล้วจากภาวนาก็กรายเป็นกระวนกระวาย เมื่อ canon เพลงนั่นเล่นถึงท่อนสุดท้าย แต่ฉันยังหาคนเล่น

                ไม่เจอแม้แต่วี่แวว สุดท้ายหัวใจฉันก็เกือบหยุดเต้นเมื่อเสียงนั่นหายไป 

                                       

                  "จนได้สินะ" ฉันพึมพำกับตัวเอง  

       

                    ......เสียดาย......

 

              หลังจากเพลงนั้นจบไป ฉันก็อยู่ในอารมณเซ็งเต็มพิกัด สายตาของฉันพุ่งไปที่รถขายสายไหมริมบึงนั่น 

                                           
                "หวังว่าแกคงช่วยฉันได้นะสายไหม "
                ฉันคิดว่าสายไหมหวานๆอาจทำอารมณ์ เซ็งสุดๆ ของฉันเบาบางลง                                          

                                   
               ฉันกำลังจะมุ่งตรงไปที่รถเข็นนั่น  แต่แล้วก็ต้องสะดุดกับกลุ่มคนมากมายมุงกันอยู่ บ้างก็มีเก้าอี้นั่ง
               อย่างกับมันถูก เตรียมมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ  บ้างก็ ยืน บ้างก็นั่งลงไปบนหญ้านิ่มๆนั่นเลย
               ถึงแม้อริยาบถจะต่างกันแต่สิ่งที่มีเหมือนกัน

               เห็นจะเป็นรอยยิ้มที่เปื้อนบนใบหน้าของทุกคน
           
               มันดู.........'มีความสุข'

                                                  

              "มีอะไรกันนะ" ฉันพูดพลางครุ่นคิด และไม่รอช้าสองขาทำตามหน้าทีของมัน
                     
              ฉันเดินเข้ามาได้ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก ก็เริ่มเห็นลางๆ เขากำลังเก็บอะไรบางอย่าง
              เมื่อเดินเข้าไปอีกฉันถึงกับยิ้มออกมา

                                

              "เจอแล้ว" ฉันอุทานพลางปรี่เข้าไปท่ามกลางผู้คนรายล้อม

 

               ไม่ต้องสงสัยเลย ฉันเจอแล้วสิ่งที่ฉันตามหาอย่างเหน็ดเหนื่อยด้วยการเดินรอบสวนสาธารณะแห่งนี้

 

 

            " เพลง canon เมื่อกี้ ช่วยเล่นให้ฟังฉันอีกรอบได้ไหมคะ" ทันทีที่ฉันถึงตัวเขาฉันก็เอ่ยขอทันที

 

            ... จะได้ฟังสักทีนะ
                             
              แต่แล้วความหวังของฉันก็ต้องทลายลง เมื่อเขายิ้มแล้วส่ายหน้าเล็กน้อย พลางถือ กล่องใส่ไวโอลินขึ้นมา        
              โค้งให้ฉันเล็กน้อยแล้วเดินจากไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 

 

                             

              ไม่จริงใช่ไหมเนี่ย อะไรกัน ทำไมล่ะ ทำไมเขาถึงปฏิเสธคำขอของฉัน ตอนนี้ฉันยืนสตั๊นอยู่กลางวง
              ในหัวมีแต่คำว่าทำไม ทำไม และ ทำไม แต่ แล้ว มันก็หายไปเมื่อ คุณยายคนหนึ่งลุกจากเก้าอี้แล้วเดินมา 
              หาฉันอย่างช้าๆ คุณยายยิ้มแล้วพูด

                                       
               " เขาจะเล่นรอบเดียวเท่านั้นแหละ " เมื่อประโยคบอกเล่านี้หยุดออกจากปากคุณยายฉันถึงกลับหือทีเดียว

                                                                     
               อะไรนะ!! เล่นรอบเดียวหรอ ไม่นะ canon ของฉัน

                                     
            " ถ้าอยากฟังอีก ต้องมาพรุ่งนี้แล้วหล่ะ แต่ต้องมาให้ทัน และก็หาเขาให้เจอ"

                                       

              และรอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้า เมื่อฉันยังมีความหวังที่จะได้ฟัง canon เพลงนั้น อีก

             
              "อ่าว เขาไม่มาเล่นที่เดิมหรอคะ" ฉันถามอย่างสงสัย

                                         
               "เขาเปลี่ยนเวลาและที่เล่นทุกวันแต่ก็เป็นในสวนนี่แหละ"
               นั่นแล้วฉันจะไปรู้ได้ไงเนี่ย ว่าเขาจะมาตอนไหน

               
               "^^ คุณยายต้องเคยฟังเพลงที่เขาเล่นหลายรอบแล้วแน่เลยใช่มั้ยคะ" ฉันถาม

                                           
               "ใช่" คุณยายตอบด้วยรอยยิ้มมีความสุข

   
              "คุณยายเคยฟังจบไหมคะ เอ่อ หมายถึง คุณยายเคยมาทันฟังตั้งแต่ต้นไหมคะ เพลงนั้นหน่ะ"

           
             "ไม่จบหรอก เพราะยายก็ไม่เคยมาทันเขาเล่นแต่แรกสักที แล้วก็ยังไม่มีใครเคยมาทัน  "
               คุณยายตอบยิ้มๆ แล้วกลับไป

 

 

              ฮึ ยังไงฉันต้องฟังมันจบเพลงให้ได้ ตัวโน้ตท่อนแรกของเพลงนั้นจะต้องถูกเติมเต็ม ฉันจะมาเฝ้าที่นี่
              ทุกวันจนกว่าจะฟังเพลงที่ทำให้คนต่างเพศต่างวัยมารวมกันได้จบ
             
              และเฝ้าคอยเวลาที่เขาเริ่ม......บรรเลง..

              


            55%
            COMING SOON ...