คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันเกิดที่แสนวุ่ยวาย (1)
เช้าที่แสนสดใส วันที่เด็กสาวคนหนึ่งมีความสุขสุดๆ...เธอจะอธิฐานกับวันที่สำคัญนี้ ปราถนาแค่กลับไปเป็นเด็กธรรมดาๆที่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัวตัวเอง..
สวัสดีค่ะ ชั้นชื่อลัลทริมา เอ๊ะ...ทำไมวันนี้ชั้นถึงมีความสุขสุดๆเหรอ..
ก็วันนี้วันเกิดชั้นนี่นา...!
พอเรียนเสร็จ...ตอนเย็นก็ไปฉลองวันเกิดกับน้าโรส..แล้วก็เพื่อนสนิทชั้นอีกสองคน รวมทั้งบรรดาน้องรหัสของเพื่อนชั้นด้วย
“ถ้าลลิตยังอยู่...เราก็คงจะได้อยู่ฉลองวันเกิดด้วยกันสินะ..” เด็กสาวพูดกับตัวเองเบาๆ พอนึกถึงน้องรหัสที่ชื่อลลิตทีไร เธอก็อดเศร้าไม่ได้ ลลิตเป็นเด็กดี แต่ก็ดันถูกเชียรใช้เป็นหุ่นเชิดซะได้...
เอาเถอะ..เรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว ลลิตไปสบายแล้ว..วันนี้เป็นวันดีคิดถึงแต่เรื่องดีๆดีกว่า..
เด็กสาวปาดน้ำตาที่ไหลออกมานิดๆแล้วเดินเข้าโรงเรียนไป แล้วก็พบว่าเพื่อนสนิทของตัวเองทั้งสองคนรออยู่ตรงทางเข้าโรงเรียนแล้ว
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์จ้าลัล!” ไม่ทันตั้งตัวเพื่อนสาวทั้งสองคนก็พุ่งเข้ามากอดเธอจนแทบจะเซล้ม แต่มันก็ทำให้เธอดีใจจนบอกไม่ถูก
“มีความสุขมากๆนะจ๊ะลัล เอ้านี่ ของขวัญ” เพื่อนสาวใส่แว่นที่ชื่อว่ามัณฑินี หรือ นี ยื่นกล่องของขวัญสีชมพูผูกโบว์สีแดงดูน่ารักให้ลัลทริมา
“ลัลจ๋าาาา ขอโทษน้าที่ไม่ได้ซื้อของขวัญให้ แบบว่า..ช่วงนี้ช็อตอ่ะ ขอติดไว้ก่อนน้า ” เด็กสาวที่ดูห้าวๆจนคนอื่นๆเข้าใจผิดคิดว่าเป็นทอมยืนขอโทษขอโพยที่ยังไม่ได้ซื้อของขวัญมาให้
“สมน้ำหน้ายัยเอม บอกให้ซื้อตั้งแต่แรกแล้วก็ไม่เชื่อ ดูสิเอาไปซื้ออะไรหมดก็ไม่รู้” มัณฑินีแลบลิ้นหยอกสาวห้าวที่ชื่อ เอมิกา หรือ เอม ด้วยท่าทางสะใจสุดๆ
“เดี๋ยวเถอะยัยนี! ” เอมิกาหน้าบูดหน้างอที่เพื่อนสาวตัวเองซ้ำเติม
“ฮะๆ ไม่เป็นไรหรอก แค่วันเกิดของชั้นมีพวกเธออยู่ข้างๆชั้นก็พอแล้วล่ะ” ลัลทริมายิ้มให้กับเพื่อนทั้งสองคน ใช่แล้ว..ของขวัญน่ะไม่มีไม่เป็นอะไรหรอก ขอแค่มีเพื่อนที่อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเธอ คอยอยู่ข้างๆปลอบใจในวันที่ทุกข์ก็พอแล้วสำหรับเด็กพิเศษแบบเธอ..
เด็กสาวทั้งสามคนเดินขึ้นไปบนอาคารเรียนคุยกันหยอกล้อกันสนุกสนาน โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครมองพวกเธออยู่...
ตกเย็นหลังเลิกเรียน เพื่อนสาวทั้งสองและรุ่นน้องของลัลทริมาก็กลับบ้านแยกย้ายกันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน และนัดกันว่าจะเจอกันที่หน้าปากซอยของบ้านลัลทริมา
“หนูลัลจ๊ะ” น้าโรส น้าสาวของลัลทริมาที่อายุ30ต้นๆแต่หน้าก็ยังเหมือนวัยรุ่นทั่วๆไป ทั้งสวยทั้งใจดี และเป็นญาติคนเดียวของลัลทริมาเหลืออยู่ เรียกหาเธอขณะที่ช่วยกันเตรียมข้าวของอยู่
“คะน้าโรส?” ลัลทริมาขานรับแล้วเดินไปหาน้าสาวของตน
“สุขสันต์วันเกิดนะลัล มีแฟนซักทีนะจ๊ะ ฮะๆๆๆ” ผู้เป็นน้าพูดแซวหลานสาวเล่นพลางยื่นกล่องของขวัญให้
“น้าโรสล่ะก็...ขอบคุณนะคะ ลัลรักน้าโรสที่สุดเลย” เด็กสาวรับของขวัญมาแล้วกอดน้าของตัวเองแน่นๆ
“น้าก็รักลัลเหมือนกันจ้ะ..หวังว่าจะชอบของขวัญนะจ๊ะ” น้าสาวยิ้ม กอดกลับหลานสาวตัวเองพลางลูบหัวเบาๆอย่างเอ็นดู
“ไม่ว่าจะเป็นอะไรลัลก็ชอบหมดเลยค่ะ...อ๊ะ ได้เวลาแล้ว ลัลขอออกไปรับเพื่อนก่อนนะคะ” ลัลทริมายิ้มหวาน หันไปมองนาฬิกาก็ได้เวลาที่นัดกับเพื่อนของตัวเองไว้แล้วจึงขอตัวออกไปรับเพื่อนก่อน
“ไงลัลลลลลล! ชั้นซื้อขนมมาแจมด้วยล่ะ เข้าไปกันเถอะ ” เอมิกาโบกมือทักเพื่อนของตัวเองแล้วชูถุงขนมที่ซื้อมาเหมือนเหมามาทั้งร้านแบบดีใจที่จะได้กินขนมขนาดนั้น
“ก็มีแต่ช็อคโกแลตนี่นะยัยเอม” สาวแว่นแขวะแล้วเดินไปอ้อนๆลัลทริมา
“พี่ลัลลลล สุขสันตว์วันเกิดน้าคร้าบบบ ” เด็กหนุ่มที่ใส่แว่นเหมือนพี่รหัสตัวเองที่ชี่อว่า เมธาธร ยื่นของขวัญให้ลัลทริมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มสุดๆ
“พี่ลัลคะ..สุขสันต์วันเกิดนะคะ..” น้องรหัสอีกคนของเอมิกาที่ชื่อว่า อัญชัน ที่ดูเหมือนจะเป็นเด็กขี้อายนิดๆ ยื่นของขวัญให้ลัลทริมาอีกคน
“ขอบใจมากนะจ๊ะ..” ลัลทริมายิ้มแล้วรับของขวัญมาแบบมีความสุขสุดๆ ไม่ได้ฉลองวันเกิดกับเพื่อนๆแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วน้า..แล้วสายตาก็หันไปมองอีกคนที่ยืนอยู่ตั้งนานแล้วแต่เธอเพิ่งสังเกตุเห็น
.......................รุทร.........................
น้องรหัสของอีตาบ้าคุณไสย นิสัยแอบเย็นชานิดๆ แต่ก็มีจิตใจดีกว่าพี่รหัสของเค้าล่ะนะ..
“......เอาไปสิ ” รุทรยื่นกล่องของขวัญเล็กๆให้แล้วเดินนำไปที่บ้านของลัลทริมา
“จะมัวซึ้งอีกนานมั้ย ชั้นหิวแล้วนะ..” นิสัยแบบนี้นี่ไม่เหมือนก็คล้ายกับพี่รหัสเค้าจริงๆ......
ทั้งหมดเข้าไปในบ้านของลัลทริมา คุยกันเฮฮาสนุกสนาน ทั้งเต้นทั้งร้องเพลง เด็กสาวที่มีพลังพิเศษแบบลัลทริมาเป็นอะไรที่ทำให้เธอมีความสุขที่สุดแล้วล่ะ..
......ปิ๊งป่อง......
เสียงออดในบ้านดังขึ้น ลัลทริมาอาสาจะไปดูเอง พอเดินไปถึงแค่ประตูก็รับรู้ได้ถึงคลื่นพลังที่อยากจะขย้อนอาหารที่กินเมื่อกี้ออกมาจริงๆ...พอเปิดประตูออกไปก็พบกับ...
“กะ.....กะ...การิน..!? ” ลัลทริมามองคนตรงหน้าแบบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง อย่างนายนี่เนี่ยนะจะมาบ้านของเธอ (นอกจากจะมาใช้ให้ตัวเองไปเป็นเครื่องมือเค้าอ่ะนะ - - )
“ไง ยัยแม่มด..ไม่คิดจะชวนกันเลยรึไง หึหึ...” ร่างสูงทักทาย(?)อีกคนในแบบของเขา..
“ใครมาเหรอลัล อ้าว..การินเองเหรอ เข้ามาด้วยกันสิจ๊ะ กำลังจัดปาร์ตี้กันอยู่เลย..” ขณะที่ลัลทริมากำลังอ้ำอึ้งพูดอะไรไม่ถูก น้าสาวที่เห็นว่าลัลทริมาออกมานานแล้วก็ออกมาดู แต่พอเห็นว่าเป็นการินก็รีบชวนเข้ามาเลย เพราะในใจเธอก็แอบถูกใจ(และจับคู่ -..-) การินอยู่แล้วด้วย
“หึ..งั้นไม่เกรงใจล่ะนะ..” การินแสยะยิ้มแล้วเดินเข้าไปในบ้านของเด็กสาวโดยที่ลัลทริมายังคงยืนงงอยู่หน้าบ้านอยู่นานสองนานแล้วถอนหายใจออกมา
โธ่เอ๊ย.....วันเกิดที่แสนวิเศษของชั้น.. T___T
คุยๆๆๆๆๆ สวัสดีจ้าาาา ฟิคเรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรกเลยล่ะ หัวในการแต่งนิยายไม่ค่อยมี ชื่อเรื่องคิดไม่ค่อยออก แต่เพราะอยากแต่ง(ฮา) จะแต่งออกมาให้ฟินที่สุดจ้า ><
อยากให้อัพต่อ คอมเม้นท์บุยยยยย
แชร์ให้เพื่อนอ่านกันเยอะๆน้า ตอนนี้ขอแค่นี้ก่อน หุๆ -........-
ความคิดเห็น