Love happen to me ~ รักนี้มีแต่นาย~

ตอนที่ 29 : Chapter 26 :: ใจสั่น

Chapter 26

                ผมมองหน้าใครอีกคนที่รู้จักดีในฐานะฝาแฝดของยองมิน  นั้นก็คือกวังมินแฝดน้องที่เกิดห่างกันเพียงแค่ 6 นาทีไม่รู้เหมือนกันเพราะแม่เบ่งนายอีกออกมาช้าไปรึป่าวนิสัยถึงแตกต่างจากพี่ราวฟ้ากับเหว ไม่ซิกับต่างกันราวเหวกับเกาะกลางทะเลดีกว่ามันจะได้ดูไม่ต่างอะไรกันมาก - -

            “นายมีอะไร?ทำไมฉันต้องเสียเวลาไปคุยกับคนอย่างนายด้วยมิทราบ?” ผมพูดก่อนจะเดินหลีกทางที่นายนั้นกับเพื่อนที่ยืนขวางทางอยู่

            “คิดว่าฉันอยากคุยกับคนอย่างนายนักรึไงดีซะอีกที่คนอย่างฉันยอมลดตัวลงมาพูดคุยคนอย่างนาย”

            “งั้นก็เชิญนายไปไกลๆฉันเลย คิดว่าฉันอยากเสียเวลามาพูดกับคนสูงศักดิ์อย่างนายนักรึไง หลีกไปฉันจะขึ้นห้อง”

            “ก็ดีงั้นนายก็รอผลงานของฉันแล้วกัน ยองมินอยู่ไม่สุขแน่และนายก็ต้องเสียใจที่ไม่อยู่คุยกับฉัน”

            กวังมินพูดก่อนจะเดินจากไปทิ้งให้ผมขุ่นคิดเรื่องที่เค้าพูดนี่หละเหรอฝาแฝด ผมละเชื่อความร้ายกาจของกวังมินเลยไม่ว่าจะญาติมิตรพี่น้องเค้าก็สามารถลากทุกคนมาเป็นเหยื่อให้เป็นทาสรองรับความชั่วได้อย่างไม่กลัวความผิด

            “เดียว!”

            ห้องโถกว้างชั้น 15 ถูกเปิดต้อนรับผม เนี่ยหนะเหรอห้องโถส่วนตัวของตระกูลโจที่ว่ากันว่าเป็นห้องที่กวังมินกับดงฮยอนชอบขึ้นมาสวิท วิ๊ดวิ้วกัน

            “มีอะไรก็ว่ามา”

            “เลิกยุ่งกับยองมินซะถ้านายไม่อยากให้เค้าต้องเจ็บตัวไปมากกว่านี้” กวังมินยิงคำพูดใส่ผม

            “คิดว่าฉันอยากจะยุ่งกับพี่ชายนายงั้นเหรอ? ที่เค้าต้องทนหลบๆซ่อนๆแบบนี้คิดว่ามันเป็นความผิดของฉันงั้นซิ นายเอาความผิดของตัวเองไปไว้ที่ไหน? ไม่ใช่นายหรอกเหรอที่ทำให้พี่ชายตัวเองต้องเป็นแบบนี้”

            “ฉันไม่เถียงนายหรอกนะเรื่องความผิดของฉันแต่ถ้ายองมินยังอยู่กับนาย เกิดเรื่องนี้ถึงหูคนอื่นเข้าฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”

            “หึ! นายไม่ได้รู้สึกรู้สากับความผิดที่ตัวเองก่อเลยเหรอ ยองมินเป็นพี่ชายแท้ๆของนายจะต้องให้เค้าทนรับความชั่วของนายไปถึงไหน ยองมินรักนายมากแต่นายเคยเห็นค่าของสิ่งที่ยองมินทนรับแทนบ้างมั้ย”

            “นั้นคือสิ่งที่ยองมินต้องทำ ฉันไม่ได้คิดว่าตัวเองทำผิดแต่มันเป็นสิ่งที่คนพวกนั้นไมยอมรับต่างหาก”

            “ไม่ว่าจะอย่างไงนายคงไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ยองมินกำลังถูกจ้องทำร้ายเพราะเรื่องของนาย”

            “และคนที่จะทำร้ายก็คือแฟนเก่าของนาย!!!” ผมอึ้งกับคำพูดของกวังมิน เค้ารู้เหรอว่าคนที่จ้องทำร้ายเค้าคือฮยอนซองฮยอง

            “ตกใจเลยหละซิที่ฉันรู้ว่าแฟนเก่านายคือคนที่จ้องทำร้ายยองมิน ฉันถึงมาขอให้นายเลิกอยู่ใกล้ยองมินไง”

            “เรื่องนี้นายต้องพูดกับยองมินแล้วหละ เพราะเหตุผลที่ยองมินต้องมาอยู่กับฉันก็เพราะนาย หรือถ้านายคิดว่ามีสิ่งที่ดีกว่านี้ก็เชิญไปบอกยองมิน” ผมเดินหนีทั้งที่ในหัวก็คิดอยากจะตบหน้ากวังมินสักฉากโทษฐานที่พูดไม่คิด นึกว่าฉันอยากอยู่กับพี่ชายนายนักงั้นซิ

            “เท่าที่ฟังมานายคงไม่ได้อยากร่วมมือกับฉันสักเท่าไหร่ ฉันคงต้องใช้วิธีของฉันแล้วหละ”

            “ก็เอาซิท่าคิดว่ามันจะไม่ทำให้พี่ชายนายเดือดร้อนไปมากกว่านี้” หึ!!!บ้าชะมัด คงคิดว่าสิ่งตัวเองทำมันดีสำหรับคนอื่นแล้วงั้นซิ สมแล้วกับฉายานางมารร้ายเห็นความทุกข์ของคนอื่นเป็นของเล่น แม้แต่พี่ชายที่คลานตามกันออกมายังไม่เวร ไอ้หมอนั้นก็โง่ปล่อยให้น้องชายหลอกใช้อยู่ได้

                ผมเดินเข้าห้องก่อนจะทิ้งกระเป๋าหนังสือลงเก้าอี้ ปัง!

                “ไปกินรังแตจากไหนมาอารมณ์เสียแต่เช้าเลย” จองมินถามผมทั้งทีมือก็ยังปัดการบ้านแบบเอาเป็นเอาตายถ้าให้ทายนายนี้คงแอบไปเที่ยวผับ บาร์อีกตามเคยซินะก็อยากที่บอกอกหักรักครุฑมันทำให้คนเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้

            “ปล่อยหรอกแค่เจอโจทย์เก่า อารมณ์เสียแต่เช้าเลย”

            “เอาน๊า เลิกบ่นแล้วรีบทำการบ้านซะ”

            “ทำเสร็จแล้วล่ะ ว่าแต่นายมั่วไปทำอะไรมาการบ้านไม่ทำ คงไม่ได้ไปเที่ยวผับอีกใช่มั้ย?” ผมถามจองมินที่เอาแต่ก้มหน้าปันการบ้านที่มีไม่ต่ำกว่าสี่หน้า

            “ก็ทำนองนั้นแหละอย่าบ่นฉันนักเลยคุณแม่ ฉันกำลังใช่สมาธิ ซู่ๆๆๆ” จองมินพูดก่อนจะทำเสียงให้ผมหยุดแล้วเชิญสบัดก้นหันหน้าไปไกลๆ

            ตี๊ด.. ทืด....... [ข้อความเข้า]

            ‘ฉันเห็นนายขึ้นไปบนห้องโถของกวังมิน นายขึ้นไปทำไม?’

            /ฉันคงไม่ได้ขึ้นไปหาปูหาปลาหรอกย่ะ คิดว่ฉันอยากขึ้นไปรึไง?/

            ‘บอกมาเกิดอะไรขึ้นกลับกวังมิน เค้าเป็นอะไร’

            /นี่นายฉันไม่ได้ฆ่าน้องนายนายสักหน่อย เลิกเรียนแล้วค่อยคุยกันได้ปะฉันหงุดหงิดอยู่นะ/

            ‘อืม โอเค’

            ไอ้ตาบ้าไม่คิดจะห่วงฉันเลยรึไง คำก็กวังมิน สองคำก็กวังมิน น้องนายต่างหากหละที่คอยจะงาบหัวฉันตลอดเวลา เซงซะมัด

            ผมบ่นพึมพำแต่อยู่.....

            “มานี่!!!!” เห้ยๆอะไรเนียอยู่ๆผมก็โดนใครไม่รู้ลากออกจากห้อง เอ้าเห้ย ยองมินนายมาลากแขนฉันทำไมเนียปล่อยนะ ผมสะบัดแขนออกจากมืออีกคน

            “เป็นบ้าอะไรของนายเนีย ลากฉันออกมาทำไมจะเรียนอยู่แล้วนะ”

            “บอกมาวากวังมินเป็นอะไร”

            “น้องนายคงกลัวนายไม่ลำบากกว่านี้มั้ง กวังมินอยากให้นายออกห่างจากฉัน พูดง่ายไมอยากให้นายอยู่กับฉัน”

            “ไม่มีทาง...ฉันไม่ไปไหนหรอก”

            “นายอยู่ได้ก็เพราะสัญญา แต่ถ้าครบสามเดือนเมื่อไหร่ฉันคงต้องเตะก้นนายออกจากบ้าน ชิส์”

            “งั้นฉันคงต้องหาวิธีทำให้อยู่บ้านนายเกินสามเดือน”

            “วิธีบ้าอะไรของนาย”

            “ทำเจ้าของบ้านท้องดีมั้ย? รับรองไม่โดนไล่ออกแน่”

            “ได้ดิ ฉันจะฆ่านายแล้วฝังนายไว้ใต้บ้านรับรอง ได้อยู่ไปจนรุ่นปู่ยาตายาย” ทันทีที่ผมยังพูดไม่จบจู่ๆ

            O..O’’

ยองมินก็จู่โจมเข้ามาจูบปากผมแบบไม่ได้ตั้งตัว ไอ้บ้านี้มันเป็นอะไรของมันนะคิดจะจูบก็จูบวันนึงเค้าจะจูบผมให้ครบสิบครั้งรึไงหรือนายพนันกับคนอื่นเอาไว้ห๊ะ!!! ผมยืนแข็งทื่อก่อนจะรู้ตัวอีกที่ ลิ้นหนากำลังแกล้งสอดเข้าไปในปากก่อนจะเกี่ยวพันลิ้นบางที่กำลังช๊อตกับสิ่งแปลกปลอมที่พบเจอ ก่อนเผลอเลอเกี่ยวตอบแบบไม่รู้ตัว อื้นนน

            “เพราะปากนายเป็นแบบนี้ไงฉันถึงอดใจที่จะจูบนายไม่ไหว” ยองมินพูดแล้วปล่อยให้ผมยืนอึ้งกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป

            “ไอ้บ้ายองมิน นายตายแน่!!!!” นี่ผม..ริมฝีปากที่ถึงอีกคนจูบ ใบหน้าที่ร้อนเหมือนถูกเผาด้วยเปลวไฟ ร่างกายที่ยืนแข็งทื่อเหมือนถูกน้ำแข็งขั่วโลกเหนื่อยเกาะไร้จุดยื่น ตาบ้า...นี่ผมคงไม่ได้ใจสั่นเพราะจูบเมื่อกี้ใช่มั้ย? ฮ่าๆๆๆ

            “อารมณ์ดีซินะ” ผมหันไปก่อนจะเห็นฮยอนซองฮยองยืนมองอยู่

            “.....” ไม่เพียงแค่ไม่คิดจะตอบแต่ผมกับเดินหนีเมือรู้ว่าฮยอนซองฮยองกำลังโกรธ

            “ยองมินพี่ถามว่า มีความสุขมากใช่มั้ยกับไอ้กวังมินนั้น” ฮยอนซองบีบแขนผม

            “ผมจะมีหรือไม่มีความสุขมันก็ไม่เกียวกับพี่ ปล่อยนะผมเจ็บ ปล่อย” ผมพยายามสบัดแขนออกจากมืออีกคนที่บีบจนผมเจ็บ

            “ฟังพี่นะพี่จะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาแทนที่พี่ นายคือของพี่ ของพี่คนเดียวจำไว้”

            เพี๊ยะ!!!!

            “ผมไม่ใช่ของๆใคร ถ้าผมจะมีใครสักคนคนๆนั้นต้องไม่ใช่พี่ เพราะผมเกลียด เกลียดที่จะเจอหน้าพี่ เกลียดที่จะรู้จัก เกลียดทีจะเจอ ออกไปจากชีวิตผมซะคนสารเลว”

            “งั้นก็ลองดูถ้านายยังอยากให้ไอ้กวังมินไม่ตายจ่มตีนพี่ก็ลองจูบมันอีกรอบ มันไม่ตายดีแน่”

                “คิดว่าผมสนใจกับคำพูดนักเลงอย่างพี่งั้นเหรอ จะทำอะไรใครก็เชิญถ้าคิดว่าทำแล้วผมจะกลับมารักมาเป็นของพี่ พี่คิดผิด!!เพราะตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้สิ่งที่พี่ทำกับผม มันมากเกินกว่าคำว่าเจ็บปวด เกินกว่าคำว่าเสียใจ แต่มันคือความเกลียด เกลียดมากถ้าผมฆ่าพี่ได้ ผมคงฆ่าพี่ตั้งแต่ที่เห็นพี่กับผู้หญิงคนนั้นอยู่ด้วยกันแล้ว แต่ยังดีที่ผมคิดได้ว่าผมไม่ควรเสียเวลากับคนไม่รักดีแบบพี่ คนที่เล่นกับความรู้สึกคนอื่นแบบไม่ใยดี  พี่ควรจะออกไปจากชีวิตของผมได้แล้วเริ่มต้นใหม่กับคนๆนั้นของพี่จะดีกว่า”

            “แต่พี่ไม่ได้รักเค้า พี่รักนาย”

            “เก็บคำว่ารักไว้พูดกับคนนั้น แล้วปล่อยผมไปซะ.....”

 

★APPLE