Love happen to me ~ รักนี้มีแต่นาย~

ตอนที่ 25 : Chapter 22 :: Kissing U>> โจ ยองมิน<<

 Chapter 22

หลังจากที่ผมแซวยองมินว่าเค้าชอบผม เค้าก็เอาแต่หลบหน้าผม ถามอะไรก็ไม่ตอบ พูดด้วยก็ไม่พูด เอาง่ายๆนะหลบหน้าตลอดถ้าเห็นหน้าผมอ่ะ เอาว่ะ!เป็นไงเป็นกันอย่างไงก็ต้องพูดกับเค้าให้ได้ นายจะรู้มั้ยว่าฉันจะอกแตกตายอยู่แล้ว

++ ตอนเย็น ++

            “ยองมิน! นายจะหลบหน้าฉันทำไม?” ผมเดินมาดักหน้ายองมิน ที่กำลังจะเดินไปไหนก็ไม่รู้

            “_____” ยังคงไม่พูดอะไรแต่ หันหลังกลับไปนั่งที่โซฟาเหมือนเดิม

            “เลิกหลบหน้ากันซักที แล้วมองตาฉันนายเห็นอะไรบ้าง?” มอง มอง มอง แล้วก็มอง

            “_______” ยองมินส่ายหัว ก่อนทำท่าจะลุกขึ้นไปอีกครั้ง! มองแค่สามวิ แล้วนายจะเห็นอะไรล่ะ

            “ยองมิน.... JUB” O0O!! ตายห่า

            “คือๆๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจจูบนายนะ คือๆๆฉันแบบว่า มันเผลอ เอ้ยๆๆไม่ใช่ คือว่า ฉันไม่ๆๆ” ไม่อยู่แล้วตอนนี้ผมกลับเป็นคนไม่กล้าสู้หน้ายองมิน ซะเองก็ขาของผมมันดันไม่มั่นคงรับน้ำตัวผมที่นั่งเขย่งๆไม่ไหว แล้วมันก็เลยยยย ทำไงดีง่ะ! เรื่องของผมมันน่าอายกว่าเรื่องที่ยองมินบอกว่าเป็นห่วงผมอีกนะนั้น อย่างไงผมก็ต้องหาทาง ขอโทษเค้าให้ได้

            เวลาออกกินข้าว >>> เข้าผ้าคลุมหัวแล้วออกไป

            เวลาจะเข้าห้องน้ำ >>> เดินตะแคงๆหันหน้าเข้าข้างฝา [เฮ้ยเหนื่อยยิ่งกว่า ลักลอบขายยาบ้าอีกนะเนี่ย]

            ++ ตอนดึกๆ อากาศเงียบงัน ++  

            “Hello Hello ยองมินได้ยินเสียงฉันมั้ย? ได้ยินแล้วตอบด้วย” ผมแอบทำโทรศัพท์แก้วน้ำไปวางไว้ข้างหู ยองมินที่กำลังหลับปุ๋ยอยู่

            “อะไรเนี่ย” ยองมินเสียงงัวเงียๆ

            “ตื่นแล้วเหรอ?”

            “ไม่ตื่นแล้วจะมาเล่นปัญญาอ่อนแบบนี้ได้มั้ยเนี่ย?” ฉันอุตสาห์ทำเองกับมือเลยนะ โทรศัพท์แก้วน้ำอ่ะ สมัยตอนที่ฉันเป็นเด็กเล่นออกบ่อยไป นายนั้นแหละปัญญาอ่อน!

            “นายอ่ะไม่นอนแล้วทำอะไรอยู่อ่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไปเรียนสายหรอก!”

            “ถามจริงเหอะ! แกล้งโง่รึป่าวฉันนอนแล้วแต่นายมาปลุกฉัน นายนั้นแหละที่ต้องไปนอน นอนก็ไม่นอนยังเอาเวลาไปทำของแบบนี้อีก”

            “เออ..นายได้ยินเสียงฉันชัดมั้ย?”

            “ชัดมากก็เสียงนายเล่นลอดออกมาข้างนอกขนาดเนี่ย ไม่ต้องฟังจากแก้ว ฉันก็ได้ยินเสียงนาย นายมีอะไรพูดมาเลยดีกว่า อย่ามาอ้อมค้อม”

            “ก็เรื่องตอนเย็นอ่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจคือว่ามันเป็นอุบัติเหตุ คือ...บลา บลา”

            “_________” แล้วเสียงก็เงียบไป

            “ยองมิน ยองมิน ได้ยินรึป่าวเนี่ย? ยองมิน” ผมเลยแอบเปิดประตูไปดู ยองมินบีบโทรศัพท์ของผมแตกละเอียด แถมยังนอนหลับเป็นตายอยู่บนโซฟา หนอยแหนะ! กล้าทำลายของที่ฉันทำกับมืองั้นเหรอ? ผมโมโหอยากเดิมไปเขกหัวสักทีสองที ผมเดินออกไปข้างนอกหวังจะไปเขกหัวยองมินจริงๆ

            คนหัวทองนอนหลับเป็นตาย ขาสองข้างหนีบผ้าห่มสีเหลือง รูปหมีพูเอาไว้ ผมนั่งลงมองผู้ชายผมทอง คนอะไรหลับแล้วยังน่ารักอีก! มือไม้มันสั่นอดไม่ได้ที่จะเขี่ยเส้นผมที่มันประปรายอยู่ที่แก้ม นิ้วมือเรียวของผมสัมผัสที่แก้มนวลๆของเค้า ผมอดที่จะลูบเบาไม่ได้ๆ หลับแล้วน่ารักยังไม่พอแก้มก็ยังนุ่มอีก  มองไปมองมาเหมือนใครสักคนในวง Boyfriend แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก  คนที่นอนอยู่ ปากบางยังขยับเบาๆ ก่อนที่น้ำลายเหนี่ยวๆจะไหลออกมา อี๋! ผมรีบมองหากระดาษเช็ดชู ก็ที่น้ำลายมันจะไหลไปไกลกว่านี้  ผมค่อยๆเช็ดน้ำลายที่ไหลออกมาให้เบาที่สุด ถ้าเค้าตื่นมาแล้วเห็นผมมายุ่งวุ่นวายกับเค้ามีหวัง โดนด่าอีกแน่ๆ 

O.O!! >>> ดูดีๆปากสีชมพู มันน่าดูซะนี้กระไร

ถ้าผมจูบเค้าก็คงไม่รู้ ก็เล่นหลับเป็นตายขนาดนี้ ผมคิดพิเรนก่อนที่ปากของผมจะประกบกับปากบางอย่างระมัดระวัง ผมอาจจะบ้าแต่ว่าผมทำมันไปแล้ว ผมคิดในใจแต่มันก็ยังแอบเขินไม่ได้ ไม่คิดเลยนะว่าผมจะเป็นคนแบบนี้ [เข้าข่ายลักหลับ] พอแล้วล่ะแค่นี้ก็[แอบ] จูบนานไปแล้ว พอกำลังจะถอนจูบออกจากปากของ ยองมินแต่  ...

            มือใครก็ไม่รู้กดต้นคอผมลงมาจูบอีก

            “อู้...อี้.....” ผมพยายามถอดปากออกจากปากเค้า แต่ว่ามันถอดออกมาไม่ได้ ก่อนที่จะรวบรวมแรงทั้งหมดดันตัวเองออกมา

            “จะไปไหน? ทำไมไม่จูบต่อล่ะ” แสดงว่าเค้าแกล้งหลับไงเหรอ?

            “>////< !!! นายไม่ได้นอนทำไมไม่บอกกันบ้าง” เขินนนนน ตายแล้ว

            “บอกแล้วจะรู้เหรอว่านายแอบจูบฉัน” >////< ผมก็เขินเป็นนะครับ

            “ไอ้คนบ้าๆๆๆ ”

 ติดตามตอนต่อไปน๊า

★APPLEPIE.