Love happen to me ~ รักนี้มีแต่นาย~

ตอนที่ 23 : Chapter 20 :: คนๆนั้นของนาย [IU]>> โน มินวู<<

 Chapter 20

            กล่องเล็กๆกล่องนั้น สีกล่องที่เราเลือกด้วยกัน ตัวอักษรแต่ละตัวที่เราสองคนใช้ใจในการเลือกทุกตัวอักษร แต่แล้ววันนี้มันกลายเป็นเพียงสร้อยเส้นหนึ่ง ที่เก็บความรู้สึกสุดท้ายเอาไว้  ความรู้สึกสุดท้าย ที่เราสองคนไม่มีกันอีกแล้ว เหตุผล 108 ที่เค้าทิ้งผมไป แล้วไปหาใครอีกคนที่ผมไม่มีวันรู้เลย 

++ หลายเดือนก่อน ++

            “จองมิน! นายพาฉันกลับบ้านดีหน่อยเซ่ เดินตรงๆหน่อย” ผมบอกคนที่หามตัวผม แล้วเดินไม่เป็นทาง    

            “ยองมินใครใหนายกินเยอะขนาดนี้เนี่ย เอ้าๆๆ เดินตรงๆหน่อยฉันหามนายไม่ไหวแล้วนะ ยองมิน” ผมพยายามแล้วนะแต่ไอ้ขาเนี่ย มันไม่เชื่อฟังผมซะเลย 

            “ทำไมว่ะ! กูไม่ดีตรงไหน เมิงถึงทิ้งกูไป ทำไมว่ะ ทำไม อ๊ากก” ผมตะโกนดังลั่นถนนที่เงียบสงัด แม้แต่เสียงรถสักคันก็ยังไม่มี ผ่านมาเลย

            “มินวู! ฮยองอาจจะมีเหตุผลอะไรก็ได้ นายใจเย็นๆก่อน ผู้ชายไม่ตายก็หาใหม่ได้”

            “แต่จะหาให้ได้ดีเท่าฮยอนซองฮยอง มันไม่มี ไม่มีแล้ว ฮือ...” ผมร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร ผมทำใจไม่ได้ที่โดนคนที่ผมรักมากที่สุด ทิ้งไปโดยที่ผมเองก็ยังไม่รู้สาเหตุ และ เหตุผลอะไรเลย ผมไม่รู้เลยจริง

“ไม่ดีเท่า! เราก็หาที่ดีกว่าซิมินวู ไม่เอาแล้วนะฉันไม่ให้นายกินเหล้าอีกแล้วนะ ไปหาอะไรอุ่นๆกินแกหนาวกันดีกว่า ขืนเป็นแบบเนี่ยพรุ่งนี้นายไปเรียนไม่ไหวแน่” จองมิน หาม แบก ฉุด กระชาก ลากถู ไม่รู้ว่ามาถึงร้านขายโอเด้งข้างทาง สภาพเจ้าของร้านคงตาจะปิดเหมือนผมเนี่ยแหละมั้งก็เนี่ยมันจะ ตีสองแล้วนะครับ ยังอุตสาห์เปิดร้านได้ ผมนับถือจริงๆ

“อ้าวๆๆ มินวูนั้นมันจมูก ปากลงมาข้างล่างหน่อย เฮ้ยๆๆๆ มินวูเคี้ยวก่อนเซ่ กินไปทั้งอันเดี๋ยวก็ติดคอหรอก เฮ้ยๆๆๆ”

“จองมิน! โซจูสักขวดน๊า  พอดีกว่าคอมันเริ่มเย็นแล้วอ่ะน๊า  ขวดเดียวๆน๊า” ผมอ้อนขอโซจูสักขวด มีเหรอทีเพื่อนรักของผมมันจะขัดใจ แต่มันกับจัดให้แบบทันที ก็ทำไมอ่ะหรอ ก็จองมินคงทนกลิ่นปากที่ผม พ่นออกไปไม่ไหวนะซิ หึๆๆๆ

“อี๊!! มินวูเมาแล้วน๊า อยู่ดีๆซิคุณลุงดูแล้วนะ คุณลุงครับเพื่อนผมมันเมาผมอย่าสนใจเลยครับ ขอโซจูขวดหนึ่งครับ” ผมรู้สึกเหมือนว่ามีคนพยุงตัวผมไปที่ไหนซะที ก็คงพยุงเข้าไปในร้านนั้นแหละ ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองลอยได้เลยครับ วิ้วๆๆๆ

            “อ้วกกก  แหวะ อ้วกกกก” O/\O! ผมอ้วกซะแล้วซิ

“กรี๊ดดดด สกปรกที่สุด อี๊....ที่รักค่ะ ไอ้นี้มันอ้วกใส่ IU ค่ะ  พวกแกจัดการมันไปให้พ้นๆที่ตรงนี้เลยนะ แอร๊ยยยย เสื้อผ้าฉันเลอะเทอะหมดแล้ว ชุดนี้ 3 สามเลยนะค่ะที่รัก” เสียงผู้หญิงโวยวายขึ้นผมรู้นะว่าผมผิด แต่ผมไม่มีแรงจะทำอะไรทั้งนั้น ผมต้องขอโทษ [ในใจ]ด้วยน๊าครับ คุณผู้หญิง

เพียะ...... ผมรู้สึกถึงแรงเหวี่ยงของโลก ผมล้มไม่เป็นผ่านจะฝ่ามือที่ฟาดลงที่ใบหน้าของผม

“คุณครับเพื่อนผมเมา ผมต้องขอโทษด้วย แต่ทำไมคุณต้องทำกับเค้าขนาดนี้ด้วย”

“ก็ทำไมฉันจะทำ นายมีปัญหาอะไร นายไม่รู้เหรอไงว่าแฟนฉันคุมที่นี้ นายมีปัญญาทำอะไรฉันได้มั้ยล่ะ?”

“IU มีอะไร?”

“ที่รักก็ดูไอ้เด็กคนนี้ซิค่ะ มันอ้วกใส่เสื้อผ้าของ IU หมดเลยค่ะ”

“ฮยอง >> O.O”

“ตัวใหญ่>>OO//” ตาผมสว่างขึ้นมาโดยไม่ต้องทำอะไรเลย ฮยอง ที่รัก อะไรกัน ใครเค้าเป็นใคร นี่ใช่มั้ยคำตอบที่ผมได้  นี่ใช่มั้ย

“ฮยอง! ฮยองกลับมาหาผมใช่มั้ย? ฮยองใช่มั้ย?” ผมลุกพรวดขึ้นไปกอดคนที่ผมรัก โดยไม่ต้องปรึกษาหัวใจซะนิด ผมต้องการเค้า ผมต้องการให้เค้ากลับมา กลับมาเป็นคนที่ผมรัก แล้วเค้าก็รักผม แต่มันไม่ใช่แล้ว….

“ไอ้บ้า! อย่ามายุ่งกับแฟนของฉันนะ เมาแล้วก็ไปไกลเลยไป”

“แฟนเหรอ? เค้าเป็นแฟนนายเหรอ? อ๋อ!ฉันเข้าใจล่ะเข้าใจทุกอย่างแล้ว 555+”แฟน เค้าทิ้งที่เค้าทิ้งไปหาผู้หญิงคนนั้นนะเหรอน่าสมเพชร

“มินวู! หยุดร้องให้แล้วกินข้าวได้แล้ว นายไม่อยากหาเร็วๆเหรอไง?”  มาคิดดูอีกที่เรื่องราวทุกอย่างมันก็เกิดขึ้นเกือบสองปีแล้ว ผมควรเลิกรคิดถึงมันได้แล้ว

“ขอบคุณที่นายดูแลฉันนะ แต่ว่าไม่ต้องแล้วล่ะ ฉันเกรงใจนาย”

“สัญญา ก็ต้องเป็นสัญญา ฉันจะดูแลนาย ฉันก็ต้องดูแลนายให้ถึงที่สุดซิ  เรื่องแค่นี้ฉันไม่ดิ้นตายเหรอน๊า ดูแลนายดีกว่าให้ฉันวิ่งหนี่ไอ้พวกนั้นซะอีกนะ”

“แล้วแผลที่ปากนายอ่ะ ยังเจ็บอยู่มั้ยให้ฉันดูหน่อยซิ” ผมกดอยู่แผลที่ปากของยองมิน มุมปากเต็มไปด้วยบาดแผล “ฉันขอโทษนะ ที่ทำให้นายเดือนร้อน ตั้งแต่นี้ไปฉันจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก”

“เอาเป็นว่าฉันดูแลนาย ส่วนนายก็ดูแลฉันดีมั้ย?”

“อืม”  โจ ยองมิน ตั้งแต่นี้ไปเราสองคนจะดูแลกันและกันใช่มั้ย? [แล้วหัวใจฉันล่ะ นายต้องการจะดูแลมันรึป่าว?]

ติดตามตอนต่อไปน๊า

 

★APPLEPIE.