ตอนที่ 4 : { Chapter3 } It'syou : ที่รัก(?)
Titte : It's You : เพราะเธอ
Author : D’sweet.eye
Pairing :Mark Vs Bam
Rate : LOVE LOVE LOVE
Chapter 3
“ให้มันหน่อยๆหน่อยได้ปะกับได้พฤติกรรม ลามกจกเปรตแบบนี้” ผมท้าวเอวก่อนจะพูดจาแสดงสีหน้าจริงจัง ก็มันอะไรอีกหละเล่นเอาภาระมาโยนให้ผมซะเต็มๆขนาดนี้ รุ่นพี่แจคสันเค้าไม่รู้หรอกว่าผมต้องเจออะไรต่อจากนี้ เล่นเอาขี้มาละเลงหัวแล้วก็ปล่อยเหม็นไม่มาดูดำดูดีหายไปเลย
“อะไรคือมากคือน้อยนายเอาอะไรมาวัด ฉันก็ทำตามสถานการณ์ ความอยู่รอดของฉัน”
“นายหมายความว่าไง?”
“เอาง่ายๆนะ ถ้าฉันเดือดร้อน คนที่จะเดือนร้อนมากกว่าฉันก็คือนาย!” มาร์คพูดก่อนจะใช้นิ้วจิ้มลงตรงหน้าผากผมจนตัวผมเซ
“นายมันเจ้เล่ห์!! หน้าตาแบบนายไหนบอกว่าดังนักดังหนา แล้วทำไมถึงไม่ไปอยู่ที่อื่นมาอยู่กับฉันทั้งที่ไม่เต็มใจสักนิด นายใช้หัวแม่เท้าคิดรึไง?” ผมพูดแม้แต่จูเนียร์เด็กเรียนหัวเห็ดยังรู้จักเค้า แล้วอย่างผมนักเรียนแลกเปลี่ยนจากไทยไช่ว่าซุ่มสี่ซุ่มห้าจะรู้จักใครไปหมด สู้ให้เค้าไปอยู่กับเพื่อนสนิทผมอย่างจูเนียร์ไม่ดีกว่ารึไง หรือว่าไม่จริง?
“ก็ในโรงเรียนนี้ฉันรู้จักแจคมันคนเดียว แล้วมันก็ฝากฝังฉันไว้กับนาย คนที่มันไว้วางใจว่าจะไม่ทำให้ฉันเดือนร้อน และที่สำคัญสามารถเป็นไม้กันหมาในยามที่ฉันมีอันตรายได้” นี้นายมัน....ฉันไม่รู้จะหาคำด่าอะไรมาใช้กับนายดี แค่ฉันยังจะเอาตัวไม่รอดยังจะมีนายโผล่มาอีกคน นี่ถ้าฉันด่านายจนลิ้นเปลี้ย นายก็คงยืนยันหน้าด้านอยู่กับฉันอยู่ดี ฉันก็เข้าใจกว่าตัวเองมีเสน่ห์ แต่ยกเว้นนายได้มั้ย? พิมุกเพลีย!
“ชั่งนายเหอะมีปัญญาอยู่ได้ก็อยู่ไปฉันขี้เกียจจะพูดรบตบมือกับคนอย่างนาย แต่ถ้านายทำเรื่องให้ฉันเดือดร้อย มาร์ค ต้วน ก็ตัวน เหอะนายจะได้เจอฉันสักตั้ง” ผมพูดก่อนจะตั้งท่าง้างมือใส่อีกคน
“กลัวไข่สั่นละ” มาร์คพูดก่อนจะทำท่าร่อนเป้าส่ายไปส่ายมา
โอ้ยยยยย! ทะลึ่ง
“ถ้านายทำแบบนี้อีกได้เห็นดีกันแน่” ผมปิดตาก่อนจะเดินเลียงหนีไป แต่ทว่า... มาร์คกลับถือวิสาสะรั้งตัวผมจากข้างหลังเข้าไปกอดก่อนจะกระซิบเสียงแผ่ว
“นายจะทิ้งฉันไปไหน? นายทิ้งผู้ชายหล่อแบบฉันไว้ที่ห้องรูหนูแบบนี้คนเดียวได้ลงคอเหรอ? หื้ม” 0.0’’ สิ้นเสียงพูดของมาร์ค มันกลับทำให้เคลิ้มจนแทบละลายกับเสียงผู้ชายหน้าตาดี สูงชรูดตูดปอด พ่อยอดชาย ก่อนลิ้นบางจะสัมผัสปลายหูของผมช้าๆ มันค่อยๆลากเลียตั้งแต่ใบหูเลื่อนลงจนถึงส่วนลาง ผมหลับตารับสัมผัส อื้มม รู้สึกดีจะ แต่..
อ๊าก.....
“ไอ้บ้ามาร์ค” ผมสะดุ้งเกือบตั้งตัวไม่ถูก ก็ไอ้บ้ามาร์คเล่นกัดหูผมแรงจนแทบวิ่ง นี้นายแกล้งฉันอีกแล้วนะไอ้บ้านี้มาห้องผมไม่ครบ 24 ชั่วโมงอีกเหรอ? ทำไมไม่มีญาติพี่น้องตามหาเลยว่ะ ไอ้ก็ได้เอามันไปฝังที
“แหมทำฟินนิดหน่อยทำเป็นเคลิ้มนี้ถ้าเกิดอุ้มนายไปซั่ม นายคงนอนอ้าขาอะหล่างฉ่างรอรับน้องชายฉันเลยอะดิ ฮ่าๆ” มาร์คหัวเราะชอบใจที่แกล้งผมได้สำเร็จ ผิดแปลกจากผมที่อยากจะฆ่าไอ้สุดหล่อคนนี้เต็มทน
“ไอ้บ้า ฉันไม่อยู่คุยกับนายแล้วจะทำอะไรก็ทำ หลีกทางไปฉันจะไปแต่งตัว” ผมดันอีกคนให้หลบทางผม
“จะไปไหน? ไม่อยู่ห้องแล้วใครจะทำอาหารให้ฉัน”
“มือก็ไม่มี แขนขาไม่ได้เปลี้ย ปากไม่ได้ใบ้ ตาก็ไม่บอดนายก็หาทางหาของกินประทังชีวิตนายก่อนก็แล้วกัน” ผมทำทีจะเดินหนีแต่ไหงไอ้นี้มันมีปัญหากับผมอะไรนักหนา
“มีชุดนักเรียนอีกชุดหนึ่งมั้ย?”
“ถามทำไม? ไม่มีหรอกฉันใส่แล้วซัก ใส่แล้วซัก” ผมรีบพูดเลี่ยงก่อนจะเดินเบียดเดินหนีวิ่งเข้าห้องด่วนจี๋
“แบมออกมาเลยถ้านายไม่อยากเป็นข่าวหน้าหนึ่ง หนังสือพิมพ์โรงเรียน เด็กหนุ่มนักเรียนแลกเปลี่ยนจากไทยมาเรียนยังไม่ถึงครึ่งเทอมก่อเรื่องทำให้โรงเรียนเสื่อมเสียชื่อเสียงแอบมั่วซุ่มผู้ชายหน้าตาดีมีดีกรีเดือนโรงเรียนสุดหล่อ อย่างมาร์ค ต้วนไว้ในห้องนานสองนานก็จะปู้ยี้ปู้ย้ำ ทำอนาจาร แล้วยัง...”
“พอ!!”
“กักขังหน่วงเหนียว ลวนลาม จับโน้นนี้บีบขย้ำคลึงยอดอก ลูบตูด”
“พอ!! เอาไป”ผมพูดก่อนจะโยนชุดนักเรียนให้อีกคน โดยอีกคนไม่รู้ว่ามันเป็นชุดที่ผมใส่แล้วเมือวาน
“ก็แค่เนีย”
“เอาไปอยากได้ก็เอาไป แล้วอย่ามาอยู่ใกล้ผมนะ ไม่งั้นนายก็โดนเหมือนกัน”
“ถ้าเชื่อง่ายๆก็ไม่ใช่ มาร์ค ต้วนแล้ว ฉันจะตามนายเป็นเงาตามตัวเลยแหละค่อยดู”ม่ายๆๆ ผมปิดหูก่อนจะเดินจ้ำอ้าวออกจากห้องไม่สนใจอีกคนที่พูดจาเพ้อเจ้อ จูเนียร์ที่ยืนรออยู่นอกห้องทำหน้าอึ้งตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องเมือสักครู่ แล้วถ้าจูเนียร์ถามผมจะอธิบายให้เค้าฟังอย่างไงในเมือผมก็แทบจนต้นชนปลายเรื่องนี้ไม่ถูกเหมือนกัน
“จูเนียร์ไปเรียนกัน!” ผมดึงมือจูเนียร์ที่ทำตัวทื้อๆก่อนจะเดินตามผมมาแต่โดยดี
“ดะ เดียวก่อนแบม รุ่นพ่มาร์คมาอยู่ในห้องนายได้อย่างไง? บอกมานะ”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ตอนนี้ไปก่อนเหอะ ก่อนที่นายนั้นจะตามออกมา”
“นับ หนึ่งถึงสามถ้านายไม่หยุดเดินแล้วอยู่เฉยๆรอฉัน นายไดเป็นข่าวหน้าหนึ่งแน่” เสียงคุ้นหูพูดตามหลังมันทำให้ผมหยุดอัตโนมัติช้างมาลากก็ไม่เดินแล้วครับงานนี้
“ดีมากที่รัก ที่เชื่อฟังผมน่ารักที่สุด” มาร์คพูดแล้วบีบแก้มผมหมับ!
“ห๊ะที่รัก?”
“ห๊ะ? ไม่ใช่นะ ไม่ช่ายยยยยย”
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

>////< ฮอลลล น่ารักสุด น้องแบมเอ๋อไปเลย
ติดตามนะครับ 555 สนุกอยู่นะ แต่น้องยัง งง อยู่ -.,-
คือยังไง 555555555555555555555555 เอาเป็นว่ามาอัพต่อให้น้องหาย งง หน่อยนะครับบ -..-'
อยู่ๆก็กลายเป็นแฟนชยอลไปรุยย -.,-