ผมและเธอ ณ สวนสาธารณะ

เนื้อเรื่อง

กลางดึกคืนหนึ่ง ผมได้ยืนอยู่ที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งกับเธอ ซึ่งผมก็ไม่เคยรู้จัก
หรือเห็นหน้าเธอมาก่อน เธอมองหน้าผม แล้วเธอก็เริ่มร้องไห้ เธอเอามือปิดหน้าของเธอและหันหน้าหนีผมไป
ผมคิดว่า เธอคงไม่อยากให้ใครเห็นเธอร้องไห้ ผมยืนดูเธออยู่ซักพัก จนทนไม่ได้ผมจึงเดินเข้าไป
พร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าของผมแล้วยื่นให้เธอ เธอก็รับผ้าเช็ดหน้าของผมไปซับน้ำตา
จนเธอเริ่มหยุดร้อง เธอจึงเดินไปนั่งที่ม้านั่งตัวหนึ่ง และเหมือนมีอะไรบางอย่างดึงดูด ให้ผม
อยากเดินเข้าไปนั่งกับเธอ ผมจึงเดินไปอย่างช้าๆ แล้วนั่งลงข้างๆเธอ
    เธอเริ่มเล่าเรื่องของเธอให้ผมฟังว่าเธออกหัก เพราะว่าวันนี้เธอได้เห็นแฟนหนุ่มของเธอ
อยู่กับผู้หญิงคนอื่น ซึ่งผู้หญิงคนนั้นเขาดูดี มีฐานะ ท่าทางไฮโซมาก ซึ่งแตกต่างจากเธอมาก
เธอเป็นแค่คนที่มาจากบ้านนอก มาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ และเรียนจบด้วยเกรดเฉลี่ยที่ไม่ดีนัก
เธอได้ไปสมัครงานกับหลายๆบริษัทแต่แทบทุกบริษัท เมื่อดูสำเนาที่เทอยื่นให้แล้ว ก็บอกว่าให้เธอกลับบ้านก่อน
แล้วจะติดต่อกลับไปทีหลัง แต่ก็ไม่มีการติดต่อกลับมาจากบริษัทไหนเลย สุดท้ายเธอก็ได้ทำงานที่บริษัทเล็กๆ
แห่งหนึ่งที่ชานเมือง ซึ่งได้เงินเดือนเพียงไม่กี่พันบาท เธอก็เริ่มร้องไห้ขึ้นอีกครั้ง คงเป็นเพราะเธอเสียใจ
ที่ไม่มีโอากาสทำงานในบริษัทดีๆ ซักพักเธอก็เริ่มสงบและเล่าเรื่องให้ผมฟังต่อ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจนัก
ว่าทำไมเธอจึงเล่าเรื่องของเธอ ให้กับคนที่พึ่งจะพบกันครั้งแรก และรู้จักกันมาก่อนฟัง แต่ในใจผม
ก็ได้แต่คิดว่า เธอคงเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากและต้องการใครซักคนที่จะรับฟังความในใจของเธอ
    เธอเล่าต่อว่า เธอรู้จักกับเขาตอนปี 3 เขาเป็นฝ่ายเข้ามาจีบเธอ ตอนแรกเธอก็ไม่สนใจ
ในตัวเขาเท่าไหร่ และรู้สึกรำคาญด้วยซ้ำที่เขาคอยตามเธอเป็นเงาตามตัวตลอดเวลา แต่เขาก็ไม่ล้มเลิก
ความพยายาม เขาโทรหาเธอทุกวัน และคอยไปรับ-ไปส่งเธอตลอด ยามเธอมีเรื่องเดือดร้อนอะไร
เขาก็จะให้คำปรึกษา และช่วยหาทางออกให้กับเธอเสมอ ไม่ว่าจะเรื่องเงินค่าเทอม ที่ทางบ้านของเธอ
ไม่ส่งเงินมาให้ เพราะ นาข้าวที่พ่อแม่เธอ เกิดไม่ออกรวง ทำให้เกี่ยวข้าวมาขายไม่ได้ ในตอนนั้นเธอ
ก็ได้เขานี่แหละ ที่ให้เงินเธอยืมก่อน และหลังจากนั้นไม่นาน ทางบ้านก็ส่งเงินค่าเทอมมาให้เธอ
แล้วเธอจึงนำไปคืนเขา เขาพยายามตามจีบเธออยู่ประมาณ 2 เดือนเศษ ด้วยความรักที่จริงใจ
และปฏิบัติทุกอย่างต่อเธออย่างเสมอต้นเสมอปลาย จนทำให้เธอใจอ่อน และยอมคบเขาเป็นแฟน
เธอมีความสุขมากมาตลอดตั้งแต่เริ่มคบกับเขา จนเธอรับปริญญา หลังจากนั้นเขาก็เริ่มโทรหาเธอน้อยลง
เธอคิดว่า เขาคงมีงานเยอะเลยไม่ว่างที่จะโทรหาเธอซักเท่าไหร่ เพราะเขาเป็นคนที่ขยันและหัวดีเอามากๆ
เรียนจบด้วยเกียรตินิยมอันดับ 2 ทำให้บริษัทใหญ่ๆ หลายบริษัทมาติดต่อเขาให้ไปทำงานมากมาย
    จนวันนี้เธอได้เห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ภาพที่เธอเห็นนั้น มันทำให้เธอเจ็บปวดรวดร้าวทรมาน
ทุกข์ทนหัวใจเธอมาก..... อยู่ดีๆเธอก็เงียบลง ก้มหน้าหลังจากนั้น ก็มีลมพัดมาวูบหนึ่ง ซึ่งทำให้ผม
เสียวสันหลังมาก เธอเริ่มเล่าต่อโดยที่ยังก้มหน้าอยู่ เธอบอกว่าหลังจากนั้น เธอจึงคิดที่จะฆ่าตัวตาย
เธอได้เดินกลับไปเอาเชือกที่บ้านของเธอ และมาผูกคอตายใต้ต้นไม้ที่สวนสาธารณะแห่งนี้
ผมจึงหันไปดูต้นไม้ที่เธอว่า ผมสังเกตเห็นมีผู้หญิงผูกคอตายห้อยอยู่ที่ต้นไม้ต้นนั้น ซึ่งใส่ชุดเหมือนกับเธอ
ผมตกใจสุดขีดหลังจากนั้นก็มีลมพัด มารุนแรงมากจนฝุ่นฟุ้ง จนทำให้ผมต้องหลับตา ซักพักลมก็สงบ
ผมค่อยๆลืมตาขึ้น ค่อยๆหันไปมองที่นั่งข้างๆผม แต่ปรากฏว่า เธอได้หายไปแล้ว เหลือเพียงผ้าเช็ดหน้า
ที่ผมให้เธอไว้ตอนแรกเท่านั้น หลังจากนั้นเธอก็ชอบปรากฏตัวหลอกหลอนผมอยู่ตลอดเวลา
ทำให้ผมแทบกินไม่ได้ นอนไม่หลับ จนผมทนไม่ได้ ผมจึงไปหาพระที่วัด แล้วเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น
ให้ท่านฟัง ท่านจึงบอกว่า เธอไม่สามารถไปผุดไปเกิดได้ เพราะเธอมีบางสิ่งบางอย่างที่ยังทำไม่สำเร็จ
ต่อให้ทำบุญ กรวดน้ำแค่ไหน ก็ไม่สามารถช่วยให้เธอไปเกิดได้ อยู่ดีๆ พระท่านก็ ตักน้ำมนต์ขึ้นมาหนึ่งขัน
แล้วสาดใส่ตัวผม แล้วก็ตักขึ้นมาอีกขัน สาดใส่หน้าผมอย่างแรง จนทำให้ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา
แล้วพบว่า ตัวเองนอนฉี่ราดเลอะเทอะมาก แต่ผมก็ดีใจที่เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเพียงความฝัน
ไมงั้นผมคงต้องหลอนอยู่กับเธออีกนาน..