รักปลิ้นปล้อน

เนื้อเรื่อง

โครม!! เป็นเสียงที่กวางถอยรถชนกำแพงบ้านของตนเอง เธอมักจะถอยรถออกจากบ้าน
แล้วต้องชนกำแพง หรือครูดกำแพงเสมอ ทำให้รถของเธอต้องส่งซ่อมศูนย์บ่อยๆ จนเธอสนิทกับช่างที่ศูนย์เลยทีเดียว
แล้วก็มีเสียงหัวเราะจากบ้านข้างๆ ซึ่งเป็นเสียงของนายเต้ ที่เป็นเพื่อนบ้านของเธอ
ซึ่งเธอกับเขารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว แต่เธอกับเขาไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ ชอบทะเลาะกันเป็นประจำ
เต้และกวาง เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ อนุบาล-ประถม-มัธยม จนเข้ามหาลัย เทอกับเขาก็ยังเลือกมหาลัยเดียวกันอีก ...

    วันนี้รถของกวางต้องเอาไปเข้าศูนย์ซ่อมอีกแล้ว เทอจึงต้องติดรถของนายเต้ ไปมหาลัย
ระหว่างทางเทอและเขาก็ไม่วายที่จะทะเลาะกัน เต้ชอบล้อเทอว่าตอนเด็กๆเทอชอบขี่รถสามล้อมาก
แต่มีอยู่วันหนึ่งเทอได้ขี่พลาดตกคลอง(คลองมะก่อนมันไม่ลึกอ่ะแค่เอวเด็กเคยเห็นกันป่าว) เลอะขี้ดินไปทั้งตัว
และนายเต้ก็อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย มันเป็นเรื่องที่ตลกมากจนทำให้นายเต้ไม่ลืมมันเลย นึกถึงทีไร ขำทุกที
เทอจึงต้องสวนหมัดกลับไปที่อกของนายเต้เป็นประจำ แต่เขาทั้งสองก็ยังเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากอยู่ดี
ถึงมหาลัยแล้ว ... กวางเทอเรียนอยู่คณะรัฐศาสตร์ ส่วนนายเต้เรียนอยู่คณะสถาปัตย์
\"ลงไปได้แล้วยัยซุ่มซ่าม\" เต้บอกหลังตากที่เขาหยุดรถที่หน้าคณะรัฐศาสตร์
\"ย่ะ ฉันลงแน่ไม่ต้องไล่หรอก\" แล้วเทอก็ลงไปพร้อมกับกระแทกประตูดัง ปัง!! ใส่หน้าของเขา
ทำให้ประตูของเขาแทบจะหลุดออกมา(แรงคววาายโคด)
\"กวาง~~~~~~~~~\" เสียงของกิ๊กซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของกวางที่มหาลัย เรียกเทอ
\"เป็นไงมั่งกวาง วันนี้นายเต้มาส่งเหรอ\" กิ๊กถาม
\"อื้อ เมื่อเช้าฉันถอยรถชนกำแพงอีกแล้วล่ะ\" กวางตอบ
\"เหรอฉันว่าเทอกับนายเต้ ออกจะสนิทกัน ดูเหมือนเป็นแฟนกันเลยนะ\" กิ๊กพูดเชิงแหย่
\"จะบ้าเหรอเทอ ฉันน่ะรู้จักกับเต้มาตั้งนานละ...อีกอย่างนะ นายเต้น่ะปาากห-ม-าจะตาย\"
\"แต่ฉันว่าเทอสองคนเหมาะสมกันดีออก\" กิ๊กเสริมอีก
\"อย่าพูดเรื่องนี้เลยฉันไม่อยากได้ยินแล้วรีบไปดีกว่าอาจารย์จะเข้าสอนแล้ว\" กวางตัดบท

    \"เฮ้ย เต้เป็นไงมั่งเพื่อน เมื่อเช้าได้ข่าวว่า พาสาวมาด้วยนี่หว่า\" ภัทรซึ่งเป็นเพื่อนของเต้ แซวเขา
\"ตลกละเมิง ยัยปากจัดนั่นน่ะเหรอ\" เต้พูดตอบ
\"เฮ้ย กุว่าน่ารักดีออก เมิงไม่เอา งั้นให้กุจีบดีกว่า เอาเบอร์มาดิ๊\" ภัทรพูด
\"สาาด อยากได้ก็ไปขอเองสิวะ เมิงโทรไปเด๋วมันก็มาด่ากุอีก\" เต้ตะคอกใส่
\"โห่ ไรวะ แค่นี้กลัวไปได้ งกกะเพื่อนทำไมวะ แบ่งกันสิวะสาาด\" ภัทรพูดเชิงโมโหหน่อยๆ
\"ไม่สนเว่ย อยากได้ไปขอเวงสิวะ เรื่องของเมิงกุไม่เกี่ยว  กุจะไปเรียนละ เมิงไม่ไปเหรอวะ\"
\"เออๆ ไปๆ\"

    ตกเย็น กวางก็โทรเรียกให้เต้มารับที่หน้าคณะของเทอ ไม่นานนักนายเต้ก็มารับเทอ
แล้วเทอก็กลับบ้านพร้อมกับนายเต้ ระหว่างทางเขาทั้งสองก็ได้ทะเลาะกันขึ้นอีก ทำให้นายเต้โมโหมาก
มัวแต่หันไปเถียงกับกวาง ทำให้ลืมดูทาง หันมาอีกทีเจอหมาวิ่งตัดหน้ารถของพวกเขา
ทำให้เต้ต้องหักรถหลบไปข้างทาง ทำให้ไปชนกับเสาไฟฟ้าอย่างแรง ทำให้หัวและหน้าของเต้ อาบไปด้วยเลือด
แต่เขาก็ยังมีสติอยู่ ส่วนกวางเทอหมดสติไปแล้ว พร้อมกับหน้าผากแตก ปากเลือดไหล และรู้สึกว่า
จะมีแผลจากกระจกบาดใหญ่มากที่แขนด้วย นายเต้จึงรีบพังประตูออก แล้วรีบวิ่งไปพังตูฝั่งของกวาง
แล้วรีบช่วยเทอออกมา ส่วนหัวของเต้นั้นเลือดไหลไม่หยุดเลย แต่เขาก็ยังมีสติอยู่รีบเรียกแท๊กซี่แล้วไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด

    พอถึงโรงพยาลบาล เต้รีบอุ้มกวางลงจากรถแล้วเข้าห้องฉุกเฉินทันที
แต่ตัวเขาหลังจากที่ส่งกวางเข้าห้องฉุกเฉินแล้ว เขาก็สลบล้มลงทันที เนื่องจากเสียเลือดมาก
และต้องเขาห้องฉุกเฉินโดยด่วน      ทางด้านกวางรอดพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่เต้ยังอยู่ในอาการโคม่ามาก
3 วันผ่านมา กวางออกจากห้อง ไอซียู แล้วมาพักในห้องธรรมดา เทอพอลุกเดินได้แล้วแต่เทอเป็นห่วงเต้มาก
เพราะจริงๆแล้ว เทอนั้นแอบชอบเต้ มาตั้งแต่เด็กๆแล้ว แต่เทอก็ไม่กล้าบอก เพราะว่าเวลาที่เทอจะบอก
นายเต้ต้องพูดถึงเรื่องที่เทอขับสามล้อตกคลองทุกที ทำให้เทอโกรธมาก และเปลี่ยนเป็นต่อยนายเต้แทน

    หมอบอกว่าสมองของเต้ ได้รับความกระทบกระเทือนมากและเสียเลือดมากอาจจะกลายเป็นเจ้าชายนิทราก็ได้
เทอได้เดินเข้าไปในห้อง ไอซียู แล้วนั่งลงที่ข้างๆเตียงของเต้ เทอได้จับมือของเต้มากุมไว้ที่อกของเทอ
แล้วน้ำตาเทอก็ไหลลงมา ก่อนที่เทอจะพูดทั้งน้ำตาว่า.
....
\"เราขอโทดนะเต้ ถ้าเราไม่หาเรื่องทะเลาะกับนายมันก็คงจะไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น\"
....
\"เต้ ... นายอย่าเป็นอะไรไปนะ ถ้านายเป็นอะไรไป แล้วเราจะทำยังไง\"
....
\" ใครล่ะที่จะคอยไปส่งเราที่มหาลัย เวลาที่เราถอยรถชนกำแพง\"
....
\"ใครล่ะที่จะคอยกวนประสาทเรา ทำให้เรายิ้มได้ทุกครั้งที่เราโมโห\"
....
\"ใครล่ะที่จะอยู่กับเรา ... เราอยากจะบอกว่า .... เราชอบเต้นะ ....\"
แล้วน้ำตาของเทอก็ไหลพรูร่วงลงมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย

ทางด้านเต้นั้นก็รู้สึกตัวตั้งแต่กวางมานั่งที่ข้างๆเตียงแล้ว แต่เขาแกล้งหลับเพื่อที่จะฟังความในใจของกวาง
เมื่อกวางพูดจบ เต้ก็เลยพูดออกมาว่า \"ยัยบ้า นี่เทอจะแช่งให้ฉันตายรึไง\"
\"ฉันน่ะไม่ตายง่ายๆหรอก แล้วเทอล่ะเป็นอะไรมากมั้ย\"
\"บ้า...นายแทบจะเอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว ยังจะห่วงคนอื่นอีก\" กวางพูดพร้อมกับปาดน้ำตาของเทอ
\"ก็หมามันตัดหน้านี่ให้ทำไงเล่า เราก็คิดอยู่แล้ว ยัยซุ่มซ่าม ม้าดีดกระโหลกอย่างเทอต้องไม่เป็นอะไร\"

บึก!!! กวางต่อยลงไปที่แขนของเต้
โอ๊ย!! นี่เทอทำอะไรของเทอน่ะ มันเจ็บนะต่อยมาได้
\"ก็นายอ่ะ กวนเราอยู่เรื่อยเลย เกือบจะตายแล้วยังพูดเล่นอยู่ได้\"
\"นี่กวางฟังเราพูดก่อนได้มั้ย เรามีเรื่องจะบอก\" และแล้วความเงียบก็มาเยือน
\"ที่กวางพูดเมื่อกี๊น่ะจริงเหรอ\" เต้ถาม

\" ....... \"

\"ความจริงนะ เราก็แอบชอบกวางมาตั้งนานแล้วเหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้จะบอกยังไงดี พอจะพูดทีไร
เราก็ไม่กล้าทุกที เลยพูดล้อเทอว่า ยัยซุ่มซ่ามขับสามล้อตกคลองน่ะ\"
\"กวางรังเกียจเรามั้ย ถ้าไม่รังเกียจแล้วพอที่จะยอมคบกับเราได้มั้ย\"

กวางยิ้มแล้วน้ำตาของเทอก็ร่วงพรูลงมาอีกครั้ง แต่น้ำตาครั้งนี้มันเป็นน้ำตาแห่งความดีใจที่เทอ
ไม่สามมารถกลั้นมันไว้ได้
แล้วเทอก็ยิ้มตอบทั้งน้ำตาว่า \"ค่ะ\"
แล้วเต้ก็ปาดน้ำตาของเทอ แล้วบอกว่า \"หยุดร้องได้แล้ว เด๋วก็เปลี่ยนจากยัยซุ่มซ่าม
เป็นยัยขี้แย หรอก\"

แล้วหมอก็เดินเข้า \"อ้าว คนไข้ฟื้นแล้วนี่ครับ เดี๋ยวย้ายไปห้องธรรมดาได้เลยนะครับ\"
\"แล้วก็พักที่โรงพยาบาลทีกซักอาทิตย์นึง ก็กลับบ้านได้แล้วนะครับ\"

หลังจากนั้นไม่นานเต้ก็ออกจากโรงพยาบาล มาพักรักษาที่บ้านจนหายดี และกลับไปเรียนได้ดังเดิม