คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คุณครูครับ [d.o. x suho]
"คุณครูจุนมยอน”
เมื่อผละออกจากชั้นของเล่นหันไปตามเสียงเรียกก็พบกับเด็กชายตัวน้อยยืนจับชายเสื้อของเขาอยู่ อีกมือหนึ่งควงอยู่กับหมีสีน้ำตาลขนฟูที่เจ้าตัวพามาแนะนำกับเขาตั้งแต่เจอกันครั้งแรกว่าตุ๊กตาตัวนี้มีชื่อว่าคุณหมีซูโฮ
“ไงครับคยองซู ไม่ฟังฟังนิทานของคุณครูชานยอลกับเพื่อนๆหรอ?”
ถึงแม้ว่าจุนมยอนที่พึ่งมาเป็นคุณครูอยู่ที่โรงเรียนแห่งนี้ได้ไม่ถึงสัปดาห์ดีจะยังสับสนกับชื่อของนักเรียนห้องปลาดาวในความรับผิดชอบของตัวเองอยู่บ้าง แต่ด้วยดวงตากลมโตกับใบหน้าที่เปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลาทำให้เขาจำชื่อของเด็กน้อยตรงหน้า เด็กชายโดคยองซูหรือที่เจ้าตัวชอบให้เรียกว่าดีโอได้เป็นคนแรกๆ
“บอกให้เรียกดีโอไงฮะ คยองซูมันไม่เท่เลย เนาะๆ”
เจ้าตัวเล็กทำปากเบ้แก้มป่องก่อนจะก้มลงไปพยักเพยิดหน้ากับคุณหมีซูโฮ ทำเอาจุนมอยนที่ยืนมองอยู่อดยิ้มออกมาไม่ได้
“แล้วดีโอเรียกคุณครูมีอะไรครับ?”
เจ้าตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มกว้างจนตาปิดให้
“คือว่าดีโอมีเรื่องจะถามคุณครูจุนมยอน”
พูดค้างไว้แค่นั้นก่อนจะคว้าคุณหมีซูโฮขึ้นมากอดพร้อมก้มหน้างุดจมลงไปกับหัวนิ่มๆของตุ๊กตาในอ้อมแขน เมื่อเห็นว่าเด็กน้อยตรงหน้านิ่งไป จุนมยอนจึงคุกเข่านั่งลงให้อยู่ในระดับเดียวกับคนตรงหน้าก่อนจะยกสองมือขึ้นประคองแก้มนิ่มให้เด็กชายดีโอเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง
“ดีโอจะถามอะไร คุณครูรอฟังอยู่นะครับ?”
“คือว่า... คือสมมตินะฮะ สมมติว่าคุณครูจุนมยอนเป็นเด็ก แล้วคุณครูจุนมยอนไปแอบชอบคุณครูของคุณครูจุนมยอน คุณครูจุนมอยนจะบอกคุณครูของคุณครูจุนมอยนไหมฮะ?”
พอร่ายคำถามยาวพรืดจบปากเล็กก็อ้าออกกว้างกอบโกยอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่เนื่องจากหายใจไม่ทัน จุนมยอนได้แต่หัวเราะน้อยๆออกมาก่อนจะเผยสีหน้าตกใจออกไปอย่างปิดไม่มิดเมื่อสมองประมวลผลความหมายของประโยคยาวๆเมื่อครู่เสร็จ
“ดีโอแอบชอบคุณครูหรอครับ?”
เจ้าตัวเล็กพยักหน้ารัวๆแต่ไม่นานก็ต้องเปลี่ยนมาตีหน้าบึ้งเมื่อได้ยินประโยคถามต่อ
“คุณครูแบคฮยอนหรอครับ?”
คุณครูแบคฮยอน ครูประจำชั้นห้องปลาการ์ตูนแสนใจดี เป็นที่รักของเด็กๆ ไม่แปลกหรอกที่คยองซูจะชอบ แต่ทว่าต้องรีบเปลี่ยนความคิดเมื่อเห็นสีหน้าของคนถูกถาม
“ถ้างั้นคุณครูชานยอล?”
คุณครูชานยอล ครูประจำชั้นห้องปลาวาฬ ชอบสรรหานิทานแปลกๆใหม่ๆมาเล่าให้เด็กๆฟัง จนเมื่อถึงเวลานอนกลางวันไม่ว่าเด็กคนไหนก็เรียกร้องหาแต่นิทานของคุณครูชานยอล ไม่แปลกหรอกที่คยองซูจะชอบ แต่ทว่าต้องรีบเปลี่ยนความคิดอีกรอบเมื่อเจ้าตัวเล็กเบะปากราวกับพร้อมจะปล่อยโฮออกมาได้ทุกเมื่อ
“ถ้างั้น...”
เป็นอันว่าไม่ต้องถามต่อเมื่อริมฝีของจุนมยอนถูกปิดลงด้วยปากนุ่ม
ปากนุ่มๆของคุณหมีซูโฮ
“คะ...คุณ คุณครูจุนมอยนต่างหากเล่า!”
ไม่ทันได้เห็นสีหน้าของคยองซูเพราะพอโผล่งตะโกนออกมาเสียงดังเจ้าตัวก็กลับหลังหันวิ่งออกไป แต่ยังไม่ทันพ้นประตูห้องของเล่นออกไปก็...
“โอ๊ย!”
ก็ชนเข้าให้กับเด็กชายจงอินที่วิ่งมาโดยในมือถือเครื่องบินของเล่นอยู่ ต่างฝ่ายต่างล้มนั่งจุมปุ๊กปล่อยโฮแข่งกันราวกับว่าใครเสียงดังกว่าชนะจนจุนมอยนต้องรีบวิ่งเข้าไปยกมือขึ้นลูบหัวเพื่อปลอบเด็กทั้งสองทันที
“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะครับ คนเก่งต้องไม่ร้องนะ ใครหยุดร้องก่อนคุณครูจะให้รางวัลนะ”
เด็กชายจงอินสงเสียงฮึบเม้มปากหยุดร้องทันทีต่างจากเด็กอีกคนที่ยังติดสะอื้นอยู่
“จงอินคนเก่งไปเอารางวัลที่คุณครูแบคฮยอนนะครับ”
เด็กชายผิวออกคล้ำเล็กน้อยถูกอุ้มให้ลุกขึ้นก่อนจะออกวิ่งไปทางห้องปลาการ์ตูนทันทีโดยที่ไม่ลืมหยิบเครื่องบินของเล่นชิ้นโปรดติดมือไปด้วย
“ดีโอ เจ็บตรงไหนบอกคุณครูสิครับ”
หันกลับมาสนใจเด็กน้อยตรงหน้าอีกครั้ง เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้น ปล่อยให้คุณครูจุนมยอนลูบแก้มเบาๆเพื่อเช็ดคราบน้ำตา
“เจ็บแขนฮะ”
พอได้รับคำตอบก็จับแขนคยองซูขึ้นมาสำรวจ แม้จะไม่พบแผลแต่ก็ก้มหน้าลงไปเป่าลมอุ่นๆพร้อมส่งเสียงเพี้ยงราวกับจะเสกคาถาให้เด็กน้อยหายเจ็บ
“หายแล้วนะครับ”
“หายเจ็บแขนแล้วฮะ แต่เจ็บแก้มด้วย”
จุนมยอนยิ้มให้เด็กน้อยตรงหน้าก่อนจะกดจมูกลงบนแก้มใสแผ่วเบา
“หายแล้วนะครับ”
“หายเจ็บแก้มแล้วครับ แต่เจ็บ...”
นิ้วชี้สั้นเล็กแตะลงซ้ำที่ปากของตนเองที่ไม่นานก็ถูกประกบลงด้วยปากนิ่ม คราวนี้เป็นคุณครูจุนมยอนที่จัดการให้คุณหมีซูโฮได้จุ๊บกับเด็กน้อยคยองซูบ้าง
“คราวนี้หายแล้วใช่ไหมครับ”
เด็กน้อยตรงหน้ายิ้มกว้างเป็นคำตอบก่อนจะอ้าปากหาววอดใหญ่
“ดีโอง่วงแล้วฮะ”
“งั้นเดี๋ยวคุณครูพาไปนอนนะครับ”
จุนมยอนคว้ามือเด็กน้อยที่ทำหน้าง่วงสุดขีดเพราะเลยเวลานอนพักกลางวันมาสักระยะแล้วก่อนจะจูงไปที่ห้องนอนกลางวัน จัดแจงให้คยองซูนอนในตำแหน่งประจำโดยไม่ลืมที่จะคืนคุณหมีซูโฮไว้ให้เจ้าตัวเล็กนอนกอดด้วย ดูท่าวันนี้เจ้าตัวเล็กคงจะนอนหลับฝันดีแน่ๆ
ความคิดเห็น