คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : แฟนพี่สาว [kris x suho]
"อื้อ~"
จุนมยอนส่งเสียงประท้วงในลำคอพลางยกกำปั้นเล็กขึ้นทุบอกอีกฝ่ายเมื่อรู้สึกราวกับจะขาดใจ ซึ่งอีกฝ่ายก็ใจดียอมผละออกให้ได้หายใจหายคอ แต่เพียงครู่หนึ่งก็ทาบทับริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากบางที่ตนหลงใหลอีกครั้ง มือหนาที่วางอยู่บนเอวบางเลื่อนขึ้นไปที่กระดุมเม็ดบนสุดก่อนจะปลดมันออกอย่างง่ายดายตามด้วยเม็ดที่สองและสามพากันหลุดออกจากรางดุมแต่กลับต้องหยุดมือไว้ที่กระดุมเม็ดสุดท้ายเมื่อถูกเจ้าของเสื้อเอ่ยปราม
"หนะ...ไหนว่าแค่จูบไงฮะ"
จุนมยอนช้อนตาใสมองอีกฝ่ายพลางเบะปากราวกับจะร้องไห้แต่นั่นกลับไม่ได้ทำให้ร่างสูงใจอ่อนเหมือนเคยในยามที่แรงอารมณ์ครุกรุ่นแบบนี้
"พี่บอกว่าจะจูบแต่ไม่ได้บอกว่าจะแค่จูบสักหน่อย พี่คิดถึงจุนมยอนมากเลยนะครับ รู้ไหม หืม"
ไม่พูดเปล่ามือสากยังลูบไล้ไปตามแผ่นอกขาวเนียนที่โผล่ให้เห็นผ่านสาบเสื้อที่แยกออกจากกันกว้างก่อนจะลากผ่านเนื้อผ้าเข้าไปหยุดอยู่ที่ยอดอกที่แข็งขึ้นตามแรงอารมณ์ที่มีไม่ต่างจากอีกฝ่าย
"พี่ถามว่ารู้รึเปล่าว่าพี่คิดถึงเรามาก"
เพียงแค่นิ้วโป้งกับนิ้วชี้ร่วมมือกันหยอกล้อกับติ่งไตเม็ดสวยร่างเล็กก็บิดเร้าพลางหลุดเสียงน่าอายออกมาไม่ขาดสาย
"อ๊ะ ระ...รู้ฮะ ผมก็ อือ... จุนมยอนก็คิดถึงพี่คริสฮะ ตะ...แต่พี่ฮยอนจู อ๊ะ!"
แรงบดขยี้ที่เพิ่มขึ้นทำเอาจุนมยอนต้องกัดปากไว้แน่นเพราะกลัวจะเผลอส่งเสียงดังออกไปจนคนที่อยู่นอกห้องได้ยิน
"ตอนนี้ในห้องมีแค่เราสองคนแล้วนายจะพูดถึงคนอื่นทำไมนะจุนมยอน"
"แต่ว่าพี่ฮยอนจูอยู่ข้างนอกนี่เองนะฮะ แล้วถ้าพี่เค้า..."
คริสเดาะลิ้นอย่างขัดใจก่อนจะยกร่างเล็กที่หันหน้าเข้าหากันลงจากตักก่อนที่ตนเองจะย้ายไปนั่งที่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะญี่ปุ่นกลางห้อง มือหนายกขึ้นพลิกเปิดหนังสือในหน้าที่ถูกดินสอขั้นไว้ดวงตาเรียวคมก็ไล่ไปตามตัวหนังสือที่ถูกตีพิมพ์ด้วยภาษาที่เขาเข้าใจความหมายเป็นอย่างดีทุกตัวอักษร
ภาษาอังกฤษ ภาษาที่เขาเรียกได้เต็มปากว่าเป็นภาษาที่สองรองจากภาษาแม่อย่างภาษาจีนแล้วตามมาด้วยภาษาเกาหลี พึ่งจะมีวันนี้ที่นึกอยากจะขอบคุณพ่อแม่ที่ส่งเขาไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่เด็กๆเพราะความเชี่ยวชาญด้านภาษาอังกฤษกลายมาเป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้เขาถูกแฟนสาววานให้มาช่วยวิชาภาษาอังกฤษให้กับจุนมยอน น้องชายน้องเธอ
"พี่อธิบายค้างถึงตรงไหนแล้วนะ"
น้ำเสียงขุ่นมัวแสดงให้จุนมยอนรู้ว่าคริสกำลังโกรธ แต่ถ้าเลือกได้เขายอมที่จะโดนคริสโกรธมากกว่าที่จะเสี่ยงให้พี่สาวตัวเองรู้เรืองที่ควรจะเป็นความลับระหว่างเขาและคริสไปตลอดชีวิต จุนมยอนลอบถอนหายใจเบาๆขณะที่มือเล็กยกขึ้นกลัดกระดุมเสื้อจนครบ
"ถึงตรง..."
"หนุ่มๆติวกันไปถึงไหนแล้วจ๊ะ"
สองสายหาหันไปมองทางต้นเสียงเป็นตาเดียว คิมฮยอนจูที่ส่งเสียงนำมาก่อนเปิดประตูเข้ามาในห้องของน้องชาย จัดกาiวางคุ๊กกี้ที่พึ่งอบเสร็จมากับมือลงบนโต๊ะ เอื้อมมือไปลูบหัวน้องชายที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออย่างเอ็นดูก่อนจะหันมาส่งยิ้มหวานให้แฟนหนุ่ม
"จุนมยอนเป็นยังไงบ้างคะ"
"น้องคุณหนะดื้อ"
ฮยอนจูหัวเราะพรืดกับคำตอบที่ได้รับ ดุน้องชายทีเล่นทีจริงก่อนจะเอ่ยฝากน้องชายไว้กับแฟนหนุ่มเพราะมีนัดกระทันหันกับเพื่อนเก่าสมัยมัถยมที่แอบกลับมาเยี่ยมบ้ายเกิดโดยไม่บอกกล่าวเพื่อนฝูง แน่นอนว่าคริสเสนอตัวเป็นสารถีขับรถไปส่งให้แต่กลับถูกปฎิเสธ
"ถ้าอยากช่วยก็ช่วยติวจุนมยอนให้ได้เกรดสี่วิชาภาษาอังกฤษเทอมนี้ด้วยนะคะ จุนมยอนเดี๋ยวขากลับพี่ซื้อขนมมาฝากนะ"
จุนมยอนพยักหน้ารับคำพี่สาวทั้งที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นมาส่วนคริสก็กำชับกับแฟนสาวว่าอย่ากลับดึกและอย่าขับรถเร็ว ความเงียบที่ก่อตัวขึ้นหลังจากเจ้าของบ้านโบกมือบ๊ายบายแล้วก้าวออกจากห้องไปถูกทำลายลงด้วยเสียงสะอื้นเบาๆ จุนมยอนกำลังร้องไห้...น้ำตาเม็ดโตร่วงเผาะสร้างรอยด่างบนหน้าหนังสือ คริสเคลื่อนตัวเข้าหาก่อนจะคว้าร่างบางที่กำลังสั่นไหวเข้ามากอด ความอ่อนโยนที่ได้รับราวกับมืดที่เฉือนเส้นบางๆของความอดกลั้นให้ขาดลง จุนมยอนปล่อยโฮเสียงดังอย่างไม่อาย หยดน้ำตารดรินที่หัวไหลร่างสูงที่รู้ดีว่าจุนมยอนกำลังเสียใจเพราะเรื่องอะไรแต่กลับไม่รู้จะสรรหาคำใดมาปลอบหรือช่วยให้รู้สึกสบายใจขึ้นจึงได้แต่ยกมือขึ้นลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ
รอบตัวกลับเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง ไม่เหลือแม้แต่เสียงร้องไห้ เงียบกระทั่งได้เสียงเครื่องยนต์ที่เคลื่อนตัวออกจากบ้านไป คริสคลายอ้อมกอดออกสองมือประคองใบหน้าหวานขึ้นมาจ้องเข้าไปในดวงตาแดงช้ำ บรรจงใช้นิ้วเกลี่ยคราบน้ำตาที่ข้างแก้มก่อนจะกดจูบลงที่เปลือกตาทั้งสองข้าง
"ผมกลัวฮะ แล้วผมก็รู้สึกผิดกับพี่ฮยอน..."
คริสประกบปากเข้ากับริมฝีปากบางอีกครั้งจากที่แค่ตั้งใจจะหยุดคำเอ่ยโทษตัวเองของอีกฝ่ายด้วยจูบแบบไร้การรุกล้ำ แต่กลับเป็นจุนมยอนที่เผลอริมฝีปากออกอย่างเชื้อเชิญจนเขาอดไม่ได้ที่จะส่งลิ้นร้อนเข้าไปกวาดชิมความหวานจนทั่วโพลงปากเล็ก
“คนที่ผิดคือพี่เอง ความผิดทั้งหมดพี่จะเป็นคนรับไว้เอง เลิกโทษตัวเองนะครับเด็กดีของพี่”
“แต่เมื่อกี๊พี่คริสบอกว่าจุนมยอนเป็นเด็กดื้อนี่ฮะ”
“ก็เราทำพี่ค้างนี่หน่า”
จุนมยอนรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นทั้วใบหน้า แม้จะรู้สึกอายแต่กลับทำใจกล้าย้อนกลับไปเพราะเข้าใจดีว่าอีกฝ่ายหมายหมายอะไร ที่สำคัญเขาเองก็รู้สึกค้างที่ต้องเอ่ยปากให้อีกฝ่ายหยุดการกระทำเมื่อครู่ไม่ต่างกัน
“งั้นจุนมยอนจะเป็นเด็กดีแล้วให้พี่คริสทำต่อนะฮะ”
คำพูดที่เปรียบเสมือนคำชวนของคนตรงหน้าทำเอาคริสหลุดหัวเราะเสียงต่ำในลำคอ ยกมือขึ้นบีบจมูกที่ยังแดงการร้องไห้มาหมาดๆอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะเลื่อนลงไปปลดกระดุมแล้วถอดเสื้อที่บดบังผิวขาวเนียนออกไปจากตัวร่างบางอย่างง่ายดาย
“ต่อให้นายห้ามอีกพี่ก็จะไม่หยุดแล้วนะ”
คริสกลืนน้ำลายเหนียวลงคอก่อนจะก้มลงไปครอบครองยอดอกสีสวยด้วยริมฝีปากได้รูปแล้วดูดดึงจนเกิดเสียงดังแข่งกับเสียงหวานที่ร้องครางขึ้นอย่างห้ามไม่ไหว จุนมยอนยกมือขึ้นขยุ้มผมอีกฝ่ายเป็นการระบายอารมณ์ ส่วนมืออีกข้างเอื้อมไปคว้าอุปกรณ์สื่อสารเครื่องจิ๋วบนโต๊ะที่สั่นขึ้นอย่างผิดเวลา รอยยิ้มที่คริสไม่ได้เห็นผุดขึ้นบนใบหน้าหวานทันทีที่เห็นเบอร์ที่คุ้นเคยปรากฎอยู่บนหน้าจอ นิ้วเรียวกดรับสายก่อนจะโยนมือถือลงที่เดิมราวกับไม่ใส่ใจ
“อื้อ...พะ พี่คริส จะ...จุนมยอนเสียวนะฮะ พี่คริส อ๊ะ อือ”
เรื่องนี้จุนมยอนไม่ผิดนะฮะ ก็อย่างที่พี่คริสบอก ความผิดทั้งหมดเป็นของพี่คริสเอง แสดงว่าพี่คริสเป็นคนไม่ดี ส่วนจุนมยอนเป็นเด็กดีนะแต่จุนมยอนก็แค่...
จุนมยอนก็แค่ไม่อยากให้พี่ฮยอนจูลงเอยกับคนไม่ดี
จุนมยอนก็แค่อยากครอบครองคนที่ตัวเองรัก
จุนมยอนก็แค่รักแฟนของพี่สาวตัวเอง
ความคิดเห็น