คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ของขวัญวันปิดกล้อง [chanyeol x suho] HBDCY
แม้จะคิดถึงคนที่รออยู่ที่บ้านแค่ไหน อยากกลับไปหอมไปกอดให้หายเหนื่อยจากการถ่ายละครมาทั้งวันเพียงใด เจ้าตัวก็ไม่สามารถปลีกตัวออกไปจากงานเลื้ยงปิดกล้องละครที่ตนเองนำแสดงได้เนื่องจากถูกรั้งไว้ด้วยคำพูดของผู้จัดที่ว่า ถ้าพระเอกหนีกลับก่อนงานก็กร่อยหนะสิ ถึงน้ำเสียงของฝ่ายนั้นจะดูทีเหมือนพูดทีเล่นทีจริงแต่เขาก็ตระหนักดีว่าถ้าหนีกลับไปตอนนี้คงจะเสียมารยาทน่าดู เลยทำได้แค่ขอตัวมาเข้าห้องน้ำ มือหนาล้วงโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ที่ตนพึ่งจะต่อสัญญาเป็นพรีเซนเตอร์ไปเมื่อไม่นานขึ้นมา ยิ้มให้กับภาพถ่ายคู่ของเขากับคนรักที่ถูกตั้งเป็นภาพหน้าจอก่อนจะกดหนึ่งแล้วโทรออก ฟังเสียงรอสายเพลงใหม่ของ Sistar ที่เจ้าของเบอร์ชื่นชอบอยู่ครู่หนึ่งก็กรอกเสียงออดอ้อนลงไปเมื่ออีกฝ่ายรับสาย
“คิดถึงจัง”
(เมาแล้วหรือไง)
“ก็คงงั้น... แต่ไม่ได้เมาเหล้านะ เมารักนาย”
(บ้า! ถ้าจะโทรมาเพื่อแค่เล่นมุขเสี่ยวๆแบบนี้ฉันจะวางละนะ)
เพียงแค่คิดว่าใบหน้าขาวๆของคนปลายสายคงกำลังขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างน่ารักก็ทำให้เขาอดหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดีไม่ได้ก่อนจะต้องรีบขอโทษขอโพยเมื่อได้รับคำขู่ว่าจะวางสาย
“คือฉันจะโทรมาบอกว่าให้นายเข้านอนก่อนเลยไม่ต้องรอ กว่าฉันจะกลับถึงบ้านก็คงดึก”
(กลับดึกทุกวันอยู่แล้วนี่ใครจะไปรอ ถ้านายไม่โทรมากวนป่านนี้ฉันหลับไปแล้ว แต่ยังไงก็อย่าดื่มให้มากนะ แล้วก็ห้ามขับรถเร็วด้วย!)
แม้ประโยคแรกๆจะฟังดูตัดพ้อแต่ประโยคต่อมากลับเจือไปด้วยความเป็นห่วงเพียงแค่นี้ก็ทำให้รอยยิ้มที่สาวๆต่างพากันหลงใหลปรากฎขึ้นบนใบหน้าของคนฟัง
“ขอบคุณนะที่เป็นห่วง จุนมยอนของฉันน่ารักที่สุดเลย”
(กะ...ก็ ไม่ห่วงแฟนแล้วจะให้ไปห่วงแมวที่ไหนเล่า!)
“งั้นกู๊ดไนท์นะครับ จุนมยอนแฟนซุปเปอร์สตาร์สุดหล่อ”
(เหอะๆ กู๊ดไนท์คนหลงตัวเอง)
“อย่าลืมของขวัญวันปิดกล้องของ...”
ยังพูดไม่ทันจบอีกฝ่ายก็ตัดสายไปเสียแล้ว ร่างสูงยักไหล่เบาๆก่อนจะเก็บอุปกรณ์สื่อสารเครื่องจิ๋วลงในกระเป๋ากางเกงตามเดิม ใช่ ฉันมันคนหลงตัวเอง แต่มีอีกอย่างที่ฉันหลงมากกว่า นายไงคิมจุนมยอน ยิ้มให้กับความหล่อของตัวเองในกระจกสักทีก่อนขายาวๆจะก้าวพาร่างสูงของตัวเองออกมาจากห้องน้ำตั้งใจจะกลับเข้าไปในงานเลี้ยงแต่กลับต้องชะงักเมื่อเห็นใครคนหนึ่งกอดอกยืนพึงกำแพงอยู่
"ทำอะไรอยู่ตั้งนาน”
“เธอก็ไม่ได้ตาบอด น่าจะเห็นว่าฉันพึ่งออกมาจากห้องน้ำ”
“ทำไมไม่พูดดีๆกับฉันเหมือนตอนเราเข้าฉากด้วยกันหละ”
เร็วเท่าคำพูดนักแสดงสาวก้าวเข้ามาในระยะประชิดก่อนจะวาดวงแขนโอบรอบคอแกร่งแล้วกดริมฝีปากแดงสดลงมาที่ริมฝีปากของพระเอกคู่ขวัญทันที จูบที่รุนแรงต่างจากในละครที่คู่พระนางเพียงแตะริมฝีปากกันเบาๆดำเนินไปจนกระทั่งร่างสูงเป็นฝ่ายผละออกแล้วเลื่อนไปกระซิบที่ข้างหูอีกฝ่าย
“ฉันให้เธอได้เท่านี้ ถ้าพอใจแล้วก็ไปซะ แล้วก็...ฉันคงจะพูดดีกับเธอถ้าเธอดีได้สักครึ่งหนึ่งของบทนางเอกที่เธอเล่น...”
เพี๊ยะ!
รู้สึกได้ถึงอาการชาบริเวณแก้มทันทีที่คนตรงหน้าฝาดมือลงใส่อย่างแรงก่อนจะหันหลังควับเดินไป มือหนายกขึ้นมาลูบแก้มตัวเองเบาๆก่อนจะถอนหายใจออกมา เขาก็แค่ผู้ชายธรรมดาที่พอมีผู้หญิงสวยๆมาเสนอเขาก็แค่สนองแต่ไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่าแค่จูบ ได้แต่หวังว่าทำขนาดนี้แล้วนางเอกสาวจะเลิกมายุ่งวุ่นวายกับเขาในเวลานอกจอสักที ไม่มีใครรู้หรอกว่านางเอกสาวลุคใสแบ๊วลับหลังจะคอยตามเกาะเเกะพระเอกหนุ่มคู่ขวัญ เหมือนที่พระเอกหนุ่มมาดขรึมไม่รู้ว่าเหตุการณ์เมื่อครู่อยู่ในสายตาของใครคนหนึ่งที่แอบดูอยู่ตลอด
พอเดินกลับเข้ามาในงานก็เห็นว่านางเอกสาวยังคงร่าเริงเป็นปกติ มิหนำซ้ำพอได้รับเสียงเชียร์จากคนในงานให้คู่พระนางขึ้นไปร้องเพลงด้วยกัน เขาที่มีท่าทางอิดออดกลับโดนสาวเจ้าปรี่เข้ามาควงแขนลากให้ขึ้นไปบนเวทีเรียกเสียงเกรียวกราวได้จากคนทั่วทั้งกอง.
กว่างานเลี้ยงปิดกล้องจะจบก็ปาไปเกือบๆตีหนึ่ง ถึงแม้จะดื่มไปหลายแก้วอยู่แต่คนคอแข็งก็ยังประคองสติได้ครบถ้วนขับรถกลับมาถึงบ้านได้อย่างปลอดภัย
“ไหนว่าไม่รอไง เด็กดื้อ”
ก้าวเข้ามาในตัวบ้านไม่ทันไรสายตาก็ปะทะเข้ากับคนที่ตนคิดถึงนอนขดตัวอยู่บนโซฟานุ่มหน้าทีวีที่ยังคงเปิดรายการสอนทำอาหารที่เจ้าตัวชอบค้างอยู่ เขาจำได้ดีว่าเคยถามจุนมยอนว่าทำไมชอบดูรายการสอนทำอาหาร แล้วก็ได้รับคำตอบที่นึกถึงทีไรก็อดยิ้มไม่ได้ทุกทีว่า ก็นายบอกว่าไม่ค่อยได้อยู่บ้าน พอมีวันหยุดก็เลยไม่อยากออกไปไหน ถึงเวลานั้นฉันจะได้ทำอาหารอร่อยๆให้นายกินไง
สาวเท้าเบาๆเข้าไปหาคนที่หลับอยู่ก่อนจะส่งเสียงเรียกเบาๆ จริงๆก็ไม่ได้อยากรบกวนการนอนของอีกฝ่ายเพียงแต่คิดว่าขึ้นไปนอนที่เตียงข้างบนน่าจะสบายกว่าแถมเขาที่เริ่มง่วงก็จะได้ฉวยคนตัวเล็กเข้ามากอดให้หายคิดถึงแล้วนอนหลับไปพร้อมกัน พอเข้ามาใกล้ๆจึงได้เห็นว่าจุนมยอนเอาเสื้อของเขามาใส่นอน เสื้อเชิตสีขาวที่ถูกสั่งตัดให้พอดีตัวแต่กลับดูตัวใหญ่ขึ้นจนชายเสื้อยาวลงมาคลุมถึงเข่าเมื่ออยู่บนตัวของอีกฝ่าย
“จุนมยอน”
เมื่อเจ้าของชื่อไม่ตอบรับก็เร่งเสียงเรียกให้ดังขึ้นพร้อมกับมือหนาที่ยกขึ้นแตะไหล่ก่อนจะออกแรงเขย่าเบาๆ
“อือ... กลับมาแล้วหรอ เหนื่อยมาทั้งวันแล้วไปอาบน้ำสิ ถ้าหิวก็อุ่นสปาเก็ตตี้ในตู้เย็นกินเองนะ”
จุนมยอนขยี้ตาสองสามที ปากเล็กก็ร่ายยาวด้วยน้ำเสียงงัวเงียก่อนจะพลิกตัวหันหลังให้คนที่พึ่งกลับมาถึงบ้านหวังจะนอนต่อ
“จุนมยอน จุนมยอน”
“อะไรอีกอ่า คนจะหลับจะนอน”
“ก็นายเอาเสื้อที่ฉันจะใส่พรุ่งนี้มาใส่นอน”
นึกว่าจะไม่ทักซะแล้ว อุตส่าห์ไปเอาเสื้อที่อีกฝ่ายแขวนไว้หน้าตู้เตรียมไว้สำหรับใส่พรุ่งนี้มาใส่นอน ตั้งใจว่าเดี๋ยวก็ได้ถอดแล้วพรุ่งนี้เช้าจะรีดให้ใหม่ จุนมยอนพยิกตัวหันกลับมาตามเสียงเรียก เปลือกตาหนักปรือขึ้นมองเจ้าของประโยคก่อนจะผุดลุกขึ้นนั่งแล้วเอ่ยปากบอกให้อีกฝ่ายนั่งลงข้างๆกัน
“เสื้อใครคนนั้นก็มาถอดไปสิ”
ไม่พูดเปล่ามือเล็กแสนซนยังคว้ามือหนาขึ้นมาทาบลงในตำแหน่งกระดุมเม็ดแรกเพื่อแกะออกจนไม่นานกระดุมทุกเม็ดก็หลุดออกจากรางดุมก่อนที่เสื้อตัวบางจะถูกถอดออกไปให้พ้นทาง ร่างสูงไล่สายตาจากดวงหน้าหวานผ่านมายังแผ่นอกขาวเนียนลงไปจนถึงบอกเซอร์สีเทาแสนคุ้นตา ปราการชิ้นสุดท้ายที่เหลือติดตัวจุนมยอนอยู่
“งั้นบอกเซอร์ตัวนี้ฉันก็ถอดได้สิ”
มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างขาวเนียนน่าเย้ายวนก่อนจะเลื่อนไปหยุดอยู่ที่ขอบบอกเซอร์ที่เขาจำได้ดีว่าเป็นของเขาเอง ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมาพร้อมเลื่อนมือผ่านเนื้อผ้าเข้าไปสัมผัสกับส่วนอ่อนไหวที่คนเป็นเจ้าของนั้นกำลังหน้าแดงหน้าแกล้งเป็นที่สุด
“เอ๊ะหรือว่าไม่ถอดดีน้า”
“อ๊ะ! ถอด... ถอด”
แกล้งหยอกเหย้ากับส่วนอ่อนไหวในมือจนได้คำตอบที่พึ่งพอใจ ปราการชิ้นสุดท้ายก็ถูกเลื่อนหลุดผ่านปลายเท้าออกไปอย่างง่ายดาย พระเอกหนุ่มดันไหล่มนให้จุนมยอนนอนลงตามเดิมแล้วผละออกมาจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองก่อนจะเลื่อนกายเปลือยเปล่าขึ้นไปคร่อมร่างนั้นไว้
“ที่รออยู่นี่คือตั้งใจจะมายั่วฉันหรอ โอ๊ย!”
จุนมยอนยกกำปั้นขึ้นทุบอกคนข้างบนอย่างแรงก่อนจะมองค้อนอีกฝ่ายตาเขียวปั๊ด จะเถียงก็เถียงไม่ออก จะปฎิเสธก็ไม่ได้ ในเมื่อทำไปซะขนาดนั้นแล้ว
“โอ๋ๆอย่างอนนะ งั้นเปลี่ยนคำถามก็ได้ ทำไมวันนี้จุนมยอนของฉันร้อนแรงจัง”
ยิ่งได้ฟังอีกฝ่ายพูดก็ยิ่งอาย เลยจัดการวาดแขนรอบคอแกร่งโน้มให้คนข้างบนลงมาจูบปิดปากซะเลยจะไม่ได้ต้องพูดมากอีก จากแค่สัมผัสริมฝีปากกันแผ่วเบาเปลี่ยนเป็นร้อนแรงขึ้นเมื่อจุนมยอนเป็นฝ่ายเริ่มส่งลิ้นเล็กเข้าไปหยอกเย้าอย่างไม่ประสีประสาก่อนจะปล่อยให้ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดชักพาไปตามอารมณ์ที่พุ่งพล่าน เจ้าของลิ้นร้อนกวาดชิมความหวานทั่วโพรงปากเล็กจนพอใจก่อนจะผละออกให้อีกฝ่ายได้กอบโกยอากาศเมื่อจุนมยอนเริ่มส่งเสียงประท้วงในลำคอ
จุนมยอนช้อนตาวูบไหวด้วยแรงอารมณ์ที่มีมากกว่าความอายมองอีกฝ่ายก่อนจะให้คำตอบที่เจ้าของคำถามพอใจจนรอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนหน้า
“ถือว่าเป็น...ของขวัญวันปิดกล้องของพระเอกหนุ่มสุดหล่อ ปาร์ค ชานยอล ละกัน”
ความคิดเห็น