ดวงใจมาเฟีย ( lulay kaihun )

ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 4

obsession

ณ เพ้นท์เฮ้าส์สูงใจกลางกรุงอิตาลีแสงไฟมืดสลัวสลับกับมีแสงสีวิ่งผ่านวิบวับไปมาเสียงเพลงดังกระหึ่มทำเอาร่างสูงโปร่งบนเค้าเตอร์บาร์ยาวใจสั่นได้ไม่น้อย กลิ่นควันบุหรี่คละคลุ้งตลบอบอวนไปทั่ว มือเรียวกระดกแก้วไวน์ทรงสูงที่บรรจุน้ำสีฟ้าเข้มเข้าปากตามสายตาคมกวาดมองคนในงานรอบๆ

นี่คืองานวันเกิดของเพื่อนเขาเอง.. เลยเลี่ยงที่จะไม่มาไม่ได้ ถามว่าชอบไหม ก็ไม่ได้พิศวาสเท่าไหร่ เขาชอบที่จะนั่งดื่มคนเดียวอยู่บ้านมากกว่า แต่แบบนี้ก็ไม่เลวทีเดียว

งานที่รวบรวมไฮโซคนดังหรือไม่ว่าจะลูกหลานเจ้าของแก๊งค์มาเฟียต่างๆ แม้กระทั่งหัวหน้าแก๊งหรือบุคคลที่เกี่ยวข้องในวงการด้านมืดก็มาด้วย

“นั่งคนเดียว ไม่เหงาหรอ สาวน้อย” ถึงกับชะงักไปเมื่อได้เรียกเสียงทุ้มเรียกจากด้านหลัง แอบสบถในใจเล็กน้อยว่า มองไม่เห็นหรือไงว่าผมสั้น แถมช่วงไหล่ยังกว้างขนาดนี้ สาวบ้านไหนของแกวะ..

“ผมเป็นผู้ชาย” เมื่อหันไปตอบพร้อมกับสบนัยน์ตาสีรัตติกาลนั่นจ้องมองมาที่เขาราวกับพยัคฆ์ที่ต้องตาเหยื่อ กลุ่มผมสีน้ำตาลประกายแดงนั่นถูกเสยขึ้นไปด้านบน ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคนตรงหน้านี่มีสเน่ห์มากมายเพียงไหน แถมเสื้อเชิ้ตสีแดงเพลิงเหมือนกับสีผมของเขาที่ถูกปลดกระดุมเม็ดบนออกพอให้ดูเซ็กซี่ล่ะมั้ง.. เซฮุนราวกับถูกต้องมนตร์สะกด เขาเงียบนิ่งไม่พูดอะไร เช่นเดียวกันกับชายนิรนามนี่ สาบานได้ว่าเขาไม่ได้เป็นเสือไบที่จะได้กับทุกเพศเหมือนคนอื่น

เพียงแต่ไม่รู้ทำไม..

เขาถึงละสายตาออกจากคนคนนี้ไม่ได้

“ผมมองคุณมาตั้งแต่เดินเข้ามาในงานแล้ว ผิวขาว..ผมสีแดงสว่าง..” เสียงทุ้มไม่พูดเปล่ามือหนายกขึ้นไล้ลงมาตามเส้นผมของเซฮุนลงมาบนลำคอระหงส์จนถึงเอวคอดที่มีเพียงเสื้อยืดตัวบางกั้นไว้

“แถมตัวยังบางขนาดนี้.. จะไม่ให้ผมเรียกสาวน้อยได้ยังไงล่ะ?” พูดด้วยน้ำติดตลกพร้อมกับคลี่ยิ้มมุมปากวางศอกเท้าบาร์เอาไว้ในมือถือแก้วไวน์ทรงสูงที่บรรจุน้ำสีแดงเข้ม เซฮุนหัวเราะในลำคอเบาๆ

“ไม่คิดว่าจะเจอคุณในงานแบบนี้” เซฮุนลุกขึ้นพร้อมกับผลักไหล่กว้างให้ลงไปนั่งบนที่ของตัวเองแทนโน้มใบหน้าลงไปใกล้ปลายนิ้วจับคางมนของผู้มาเยือนอย่างพินิจ

ไม่ผิดแน่..

             “รู้จักผมด้วยหรอไง คารินา*..” ^{*carinaแปลว่าน่ารักค่ะ*} เหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยอมเป็นผู้ถูกรุกเลยแม้แต่น้อย แก้วไวน์วางทิ้งไว้ข้างกันอย่างหมดความหาย ก็ในเมื่อสิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่าอยู่ตรงหน้าเขาแล้วนี่นา..

มือไปไวเท่าความคิดชายหนุ่มร่างกำยำผลักร่างเล็กให้นอนราบลงกับเค้าท์เตอร์ยาวแล้วลงไปทาบทับปลายนิ้วลากไปตามโครงหน้าสวยด้วยสายตาที่หลงใหลอย่างเปิดเผย

“หึ.. ผมสีน้ำตาลประกายแดง ผิวสีน้ำผึ้ง สัญชาติเกาหลี.. คงไม่มีใครรู้หรอกมั้งว่านายเป็นใคร” ดูท่าเซฮุนจะไม่มีท่าทีตกใจแม้แต่น้อยกลับยอมเล่นไปตามน้ำด้วยความยินยอมแต่โดยดีมือเรียวยกขึ้นมาขยำกลุ่มผมสีน้ำตาลประกายของอีกฝ่ายบ้าง

“ฮ่าๆๆ ไม่ยักรู้แฮะ ว่าผมดังขนาดนี้ ว่าแต่คุณล่ะ..คาริน่าของผม เป็นใครกัน” คนตรงหน้าหัวเราะออกมาเบาๆแล้วถามกลับ เซฮุนอมยิ้มปลายนิ้วทาบบนริมฝีปากหนาเบาๆ

“นายไม่รู้จักฉันน่ะดีแล้ว..” หนุ่มเพลย์บอยจับข้อมือบางประทับจูบบนปลายนิ้วนุ่มนิ่มที่แตะอยู่บนริมฝีปากของตัวเองก่อนจะโน้มตัวลงไปจุมพิตบนริมฝีปากบางสีระเรื่อตรงหน้า กลิ่นหอมหวานจากร่างบางทำเอาเขาห้ามใจไม่อยู่ประกอบกับริมฝีปากเล็กที่เผยอขึ้นราวกับจะยั่วให้เขาเป็นบ้า

ใช่ เขาแทบจะเป็นบ้าซะจริงๆ เข้าไม่ได้ติดต่อ @aprilz97 นะคะ
pw:duangjaimafia