รักเร่

ลำดับตอนที่ #28 : Special รักแรก

รักแรก

ผมจำได้ดีว่ารสชาติหอมหวานยามเรารู้สึกตกหลุมรักใครสักคนมันหอมหวลชวนฝันเพียงไร

โต๊ะไม้ของห้องเรียนมีร่องรอยขูดขีดสลักชื่อจากรุ่นสู่รุ่น บางคนทิ้งชื่อตัวเอง บ้างชื่อคนรัก บางทีมาจากรอยปากกา คัตเตอร์ ดินสอ หรือแม้กระทั่งลิขวิด ผมไม่ใช่พวกมือบอนทำลายสิ่งของ แต่มีนิสัยชอบอ่านจึงสนุกกับการไล่อ่านชื่อของแต่ละคนบนโต๊ะและบทกลอนน้ำเน่าของนักเรียนโรงเรียนชายล้วนพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หัวเราะในใจคนเดียวกระทั่งมือใบลานของใครบางคนวางลงบนหัวเกรียนจนปลายนิ้วเลยมาถึงหน้าผาก


ไม่กี่คนหรอกที่จะเล่นกับผมถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะโดนด่านิดๆหน่อยๆ ทว่าหากเป็นผู้ชายคนนั้นผมทำได้แค่หันกลับไปมองแล้วยิ้มรับตาปิด



“ทำอะไร เห็นยิ้มอยู่คนเดียว”


พี่เอิร์ธวางข้าวเหนียวหมูปิ้งลงตรงหน้า วันนี้ผมมาเช้ากว่าพี่เอิร์ธเพราะยัยกานต์มีงานที่โรงเรียน ทางบ้านเลยต้องออกไวกว่าปกติ ทั้งห้องเรียนยังมีคนมาไม่เยอะเท่าไหร่ดังนั้นพี่เอิร์ธเลยมานั่งกับผมด้วยท่าทีสบายๆแทนที่จะชวนไปริมน้ำหลังโรงเรียนเหมือนทุกวัน



“อ่านไอ้ข้อความพวกนี้อะ ตลกดี พี่เอิร์ธเคยเขียนไหม?”


“ไม่นะ สกปรก ไม่รู้จะเขียนอะไรด้วย”


“บอกรักแฟนไง”


“มีที่ไหนล่ะ”


“อย่าโกหกน้องนุ่งน่า อย่างพี่เอิร์ธน่ะเหรอจะไม่มี ซุกไว้ล่ะสิไม่ว่า”


พี่เอิร์ธหัวเราะ ผมหยิบหมูปิ้งขึ้นมาหนึ่งไม้ แล้วรูดกินเนื้อสลับกับข้าวเหนียวคำโต “จะเอาเวลาที่ไหนไปมี ไม่อยู่กับแม่ก็อยู่กับกันต์ หรือกันต์จะเป็นแฟนพี่ล่ะ”


“บ้าเหรอ เดี๋ยวพวกนางฟ้ามารุมตบกันต์ทำไงวะ กันต์ไม่สู้สาวๆนะครับ ต่อให้สาวประเภทสองก็เถอะ”


พี่เอิร์ธหัวเราะร่วน มองผมตายื้มพราว “กลัวอะไร คิดว่าคนอย่างพี่จะปกป้องแฟนตัวเองไม่ได้เชียวเหรอ?”



“ไม่รู้สิ กันต์ดูละครเยอะ พระเอกไม่เห็นจะปกป้องนางเอกได้สักที เอะอะอะไรก็เชื่อตัวโกงตลอด”


พูดตามจริงครับ ผมไม่ชอบดูหรอกละคร แต่ยัยกานต์น่ะตัวดี ผมนอนห้องเดียวกับน้องสาว มีโทรทัศน์ดูด้วยกันแค่เครื่องเดียว เพราะงั้นบอกมาเถอะ ถึงผมไม่ชอบดูแต่รู้หมดแม่งทุกเรื่องแหละ ทีนี้พี่เอิร์ธไม่เถียงต่อ มันส่ายหัวแล้วลากเก้าอี้ตัวที่ยังว่างข้างๆมานั่งใกล้ๆกัน ใช้ศอกยันกับพื้นโต๊ะ แล้วเอาคางเกยกับฝ่ามือมองผมกินเหมือนทุกวัน



“เย็นนี้รีบกลับบ้านหรือเปล่า ไปว่ายน้ำกันไหม?”


“ไปสิ ไป”


ผมรีบพยักหน้ารับคำ รุ่นพี่หัวเราะร่วนกับความกระตือรือร้นเกินจำเป็นที่แสดงออกมา ผมมักจะเป็นแบบนี้ ตื่นตัวเสมอกับอะไรๆที่ชอบ

ผมชอบว่ายน้ำ

และผมชอบพี่เอิร์ธ

ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลใดๆที่ต้องตรึกตรองสักวินาที พักใหญ่พี่เอิร์ธก็กลับห้องเรียนเมื่อเพื่อนๆผมเริ่มทยอยเข้ามา ไม่ใช่แค่มันครับ ผมเองก็ไม่ชอบสายตาตั้งคำถามเวลาที่ใครๆเห็นผมอยู่กับพี่เอิร์ธ บางทีก็เดินเข้ามาถามตรงๆถึงความสัมพันธ์ของเรา ก่อนจะส่ายหัวทำหน้าไม่เชื่อกลับไปเมื่อผมบอกว่าเราเป็นแค่พี่น้องกัน



“วันนี้มาถึงห้องเลยเหรอวะ?”


คนถามเป็นเจ้าของเก้าอี้ที่พี่เอิร์ธลากมาซึ่งพ่วงด้วยตำแหน่งเพื่อนสนิทผม เป็นผู้ชายผิวขาว ตาชั้นเดียว คิ้วเข้มที่ปลายโก่ง จัดว่าหล่อตามเทรนด์ มีแฟนอยู่โรงเรียนคอนแวนต์ ไอ้นี่น่ะตัวแสบของอาจารย์เลยทีเดียว



“อืม”


“ยังจะบอกว่าไม่ได้เป็นแฟนกันอีกเหรอ? ดูยังไงก็ไม่ใช่รุ่นพี่รุ่นน้อง กูสนิทกับพี่กอล์ฟยังไงก็ไม่นั่งอี๋อ๋อกันแบบนี้เลย”


พี่กอล์ฟเป็นรุ่นพี่ชมรมเดียวกับคู่สนทนาผม ขณะที่ตัวคนพูดเองชื่อใหญ่ ซึ่งเป็นชื่อหนึ่งในหลายชื่อที่พี่เอิร์ธไม่ค่อยอยากให้ผมสนิทด้วยเท่าไหร่ แต่ใหญ่เป็นเพื่อนคนแรกตั้งแต่เข้าที่นี่ เราสนิทกันมามากเกินกว่าจะเลิกคบกันเพื่อความสบายใจของพี่เอิร์ธได้ ผมรู้ดีว่าไม่ใช่เรื่องเชิงชู้สาวที่พี่เอิร์ธไม่สบายใจเรื่องผมกับมัน แต่อย่างที่ว่า ใหญ่น่ะตัวแสบ



“ไม่มีอะไรหรอก การบ้านฟิสิกส์มึงจะลอกกูหรือเปล่า เสร็จแล้วนะ”


“เออ ยังไม่ทำเลย มึงทำให้หน่อยดิ เดี๋ยวกูออกไปดูดบุหรี่แป๊บ”


“ดูดที่ไหน ห้องน้ำม.สี่?”


ไอ้ใหญ่หัวเราะ ถ้าพูดถึงห้องน้ำม.สี่แล้วเป็นอันรู้กันครับว่ามันนัดรุ่นน้องไปดูดบุรุษกันที่นั่น ทำไมถึงรู้น่ะเหรอ? ผมเคยเดินไปตามมันกลับห้องเรียนครั้งหนึ่งแล้วได้ยินเสียงครางอู้อ้าออกจากห้องน้ำ จากนั้นเลยถามไอ้ใหญ่ตรงๆ รายนี้มันเป็นคนกล้าครับ กล้าถามกล้าตอบ มันก็สารภาพหมดเปลือกเรื่องพฤติกรรมทางด้านเพศสัมพันธ์ของมันที่คั่วทั้งหญิงและชาย แต่สำหรับมันแล้วผู้ชายที่มันมั่วด้วยจะเข้ามาในอารมณ์ฉาบฉวยประมาณว่าน้ำแตกแล้วแยกทาง เลยไม่ค่อยอยากให้ผมรู้เท่าไหร่ ส่วนผู้หญิงที่คบตอนนี้มันจริงจังครับ จีบตั้งสี่-ห้าเดือนกว่าจะติดมันเลยรักเป็นพิเศษ รวมไปถึงบุหรี่ที่ใช้พูดให้ดูซอล์ฟนั่นก็ด้วย อันที่จริงเป็นบุหรี่ยัดไส้ที่ทำให้มันหัวเราะร่าน้ำตาเล็ดได้ทั้งวัน เพราะแบบนี้แหละผมถึงได้เรียกมันว่าตัวแสบ






“คบคนพาล ระวังพาลไปหาผิด”

พี่เอิร์ธบ่นหน้าบึ้งในเย็นวันเดียวกัน ผมสวมกางเกงว่ายน้ำทรงเดียวกับพี่เอิร์ธแช่ตัวอยู่ในสระ ส่วนอีกคนกำลังปรับแว่นว่ายน้ำให้ผมก่อนครอบมันลงมาบนหัว



“เรื่องเพื่อน ใหญ่มันก็ไม่ได้แย่นะพี่เอิร์ธ ถ้ากันต์ไม่อยากลองมันก็ไม่ชวน ทั้งยา ทั้งเหล้า แล้วก็ผู้หญิงน่ะ”


“ถึงแบบนั้นก็เถอะ พี่กลัวว่ากันต์จะอยากรู้ขึ้นมาสักวัน เลิกคบไม่ได้เลยเหรอเพื่อนแบบนี้”


“พี่เอิร์ธอะ” ผมทำหน้าลำบากใจ ขณะที่พี่เอิร์ธทำหน้าตาเบื่อหน่ายเต็มกลืน พักเดียวพี่เอิร์ธก็ทิ้งตัวลงมาในสระว่ายน้ำเดียวกัน 



“กันต์ก็รู้ว่าพี่เป็นห่วง”


รุ่นพี่ตัวใหญ่เอื้อมมือมาจับผมใต้น้ำ เราสบตากันพักหนึ่งก่อนผมจะเป็นฝ่ายเบือนหลบ หัวใจเต้นแรงจนไม่อาจควบคุมได้ ไม่รู้วิธีทำให้มันสงบลงนอกจากทิ้งโฟกัสไปไว้สักที่ที่ไม่ใช่ผู้ชายตรงหน้าคนนี้ ความรู้สึกกึ่งๆทรมานแทบขาดใจ ขณะเดียวกันกลับเหมือนพองฟูเต็มตื้นด้วยความสุขจนทะลักออกมาทางปาก



“ว่ายน้ำแข่งกันไหม?”


เสียงทุ้มของรุ่นพี่ดังใกล้ ผมเงยหน้าขึ้นมองคนพูดอีกครั้งคราวนี้พบว่าพี่เอิร์ธขยับตัวเข้ามาชิด ผมตัวสั่นเกร็ง ทำอะไรไม่ถูก รับรู้ถึงสายตาที่จ้องต่ำลงกว่าระดับสายตา ผมรู้ว่าโฟกัสของดวงตาคมกำลังจรดจ่ออยู่ที่ริมฝีปากผมอยู่เนิ่นนาน



“พะ...พี่เอิร์ธ”


ผมรีบท้วงเมื่อรุ่นพี่ขยับตัวเข้ามาอีก คราวนี้ตาตี่ที่ไร้กรอบแว่นช้อนตาขึ้นสบกับผม “กันต์น่ารักมาก รู้ตัวไหม? น่ารักจนพี่สับสน”

"................" ผมเงียบ เลือกที่จะฟังพี่เอิร์ธพูดต่อ ฝ่ายนั้นคลี่ยิ้มอ่อนแล้วใช้มือโยกหัวผมไปมาเบาๆ


“....ก็เรามันดันเป็นผู้ชายเหมือนพี่ซะได้”


“หมะ... หมายถึงอะไรอะ?”


พี่เอิร์ธไม่ตอบแต่ดำลงไปใต้น้ำ ผมรอจนพี่เอิร์ธโผล่ขึ้นมาแล้วจับไหล่คาดคั้น "เพื่อนกันต์บอกว่าพี่เอิร์ธไม่ได้คิดกับกันต์แค่พี่น้อง..."


ผมกลั้นใจถาม ที่จริงอยากถามตรงๆมากกว่าว่าคิดยังไงกับผมแต่ก็ยังไม่กล้า ครั้งนี้พี่เอิร์ธไม่ดำน้ำหนีปัญหา แต่กลับค่อยๆผละตัวออก เขายกยิ้มที่มุมปากไว้เป็นปริศนา ก่อนดีดตัวออกจากฝั่งว่ายฟรีสไตล์นำไปล่วงหน้า ผมยืนกุมอกอยู่ตรงนั้น อกที่ถูกหัวใจตัวเองเต้นจนสะเทือนไปหมด 



ไม่มีคำตอบใดๆจากปากได้รูปสวย แต่สิ่งหนึ่งในนาทีนี้ที่ผมรู้แน่แก่ใจตัวเองคือสภาวะทางจิตใจของตัวเอง

รอยยิ้มอ่อนคลี่ออกอย่างสุดจะกลั้นอย่างไร้ความหมาย ก่อนจะทะยานว่ายน้ำตามพี่เอิร์ธไปในลู่ว่ายใกล้ๆกัน



ผมดีดตัวออกจากฝั่งตามรุ่นพี่ไปในสระน้ำสีฟ้าสดใสที่มีแค่เราสองคน


พี่เอิร์ธไม่ตอบก็ช่างปะไร ผมแค่รู้ใจตัวเองก็พอ


ผมกำลัง ....มีความรักครั้งแรก