นิทานอีสปค่ะ

ลำดับตอนที่ #12 : คนตัดไม้กับเทพารัักษ์

คนตัดไม้กับเทพารัักษ์

คนตัดไม้นั่งร้องไห้อยู่ริมลำธารเพราะทำขวานตกลงไป เทพารักษ์สงสารจึงลงไปงมเอาขวานทองคำมาให้ คนตัดไม้เป็นคนซื่อจึงตอบว่าขวานทองนั้นไม่ใช่ของตน ครั้นเทพารักษ์งมเอาขวานเงินมาให้ เขาก็ไม่รับ เทพารักษ์จึงงมเอาขวานเหล็กธรรมดาๆ มาให้ คนตัดไม้จึงดีใจ บอกว่าเป็นขวานของตน เทพารักษ์ชื่นชมในความซื่อตรงของคนตัดไม้ จึงมอบ ขวานทองเเละขวานเงินให้เป็นของขวัญ คนตัดไม้ดีใจ กลับบ้านไปเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนคนนั้นเป็นคนโลภ จึงรีบเข้าป่าไปตัดไม้เเล้วเเกล้ง ทำขวานตกลงไปในลำธารเพื่อให้เทพารักษ์มาช่วยบ้าง เมื่อเทพารักษ์ปรากฏกายมาช่วยงมเอาขวานทองคำมาให้ ชายโลภก็รีบตอบรับว่านั่นคือขวานของเขา เทพารักษ์กริ้วที่ชายผู้นั้นพูดเท็จเพราะโลภมากจึงไม่ยอมให้ ขวานทองคำเเก่เขา ปล่อยให้เขานั่งร้องไห้เลียดายขวานเหล็ก ตามลำพัง คติเตือนใจ ความซื่อย่อมนำความเจริญให้ได้ดีกว่าความโลภ