Charming Prince กลับมาคราวนี้ ฉันไม่เหมือนเดิม

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

     *สมมุติให้เป็นภาษอังกฤษ*
     "ทำไมเธอถึงไม่ชอบฉันนะนิวเยียร์? พูดอีกทีซิ"เด็กผู้ชายผมสีทอง มัธยมปีที่1 กล่าวขึ้น
     "ทำไมน่ะเหรอ?"เด็กสาวผมบลอนด์แพลตินั่มที่ตอนแรกยนกอดอกหันไปทางอื่นหันกลับมาประจันหน้ากับเด็กชายด้วยสายตาดูหมิ่น"ตั้งแต่หัว! จรดเท้า!"ไม่ว่าเปล่าชี้นิ้วไล่ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าของเขา"หน้าก็สิวเขรอะ! แว่นก็เชยสุดๆ! หัวทรงกระลาครอบ!? แต่งตัวก็เชย แล้วผู้ชายอเมริกันที่ไหนเขาตัวสูงไม่ถึง165บ้างไม่ทราบ!? แขนขาก็ลีบพุงก็พลุ้ย อยากฟังอีกมั้ย??"
     หนุ่มน้อยกำหมัดแน่นจนตัวเริ่มสั่นเทาไปด้วยความโกรธ ลูกชายเศรษฐีอย่างเขาไม่เคยมีใครดูถูกมาก่อนเลย ทั้งๆที่เขาคิดว่าเธอคือคนที่ใช่ คือคนที่มองคนด้วยหัวใจไม่ใช่ด้วยสายตา แต่เธอก็ทำให้เขาผิดหวัง
     "ฉะ ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะมองคนแค่เพียงภายนอกอย่างนี้"
     "ฉันไม่ได้มองคนที่ภายนอกนะฟลิค แต่ฉันเองก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกันนะ! คนสวยอย่างฉันจะให้ไปเดินกับคนอย่างเธอได้ยังไงกันเล่า! ยังไงฉันก็รับไม่ได้น่ะ! อีกอย่าง เธอก็อยู่มัธยมต้นแล้ว ก็ควรทำตัวให้ดูดีหน่อย"
     "ทั้งๆที่ฉันคิดไว้ว่าเธอจะเป็นคนดี แต่เธอกลับ...."
     "กลับอะไร? ฉันมีตรงไหนไม่ดีไม่ทราบ!!?"
     "ความคิดยังไงล่ะ! ความคิดเธอมันทุเรศ! คิดแต่เรื่องหน้าตาหุ่นและส่วนสูงเท่านั้น! มองผู้ชายภายนอกเหมือนพวกผู้หญิงบ้าผู้ชายชั้นต่ำ!! ไม่เคยมองคนอื่นที่จิดใจเลยเลย!"
     "กรี๊ดดดดดดด นี่แกกล้าว่าฉันงั้นเหรอนายเฉิ่ม กรี๊ดดๆๆๆ แกมันทุเรศหน้าตาก็น่าเกลียดพูดจายังน่าเกลียด>O<!!!"สาวน้อยแดดิ้นไปมาด้วยความโกรธ ไม่เคยมีใครดูถูกเหยียดหยามเธอด้วยคำพูดตรงๆแบบนี้มาก่อนเลยแม้แต่พ่อแม่ของเธอ
     "ใครกันแน่ที่พูดจาน่าเกลียด! ฉันว่าตอนนี้ปากเธอน่ะ มันเริ่มส่งกลิ่นเหม็นเน่าแรงขึ้นเต็มทีแล้ว!!!"
     "กะ กะ กรี๊ดดดดดดดด!!!!"เด็กสาวกรีดร้องงด้วยความโกรธสุดขีด
     "นะ นิวเยียร์..."
     "อะไรอีกล่ะ!!?"
     "คะ คอยดูเถอะ คราวหน้าถ้าเราเจอกันอีก เธอจะต้องอึ้งแน่ๆ! ฉันไม่มีวันยอมให้เธอเหยียดหยามไปตลอดชีวิตหรอก!!!"สิ้นเสียงตะโกนก้องเด็กชายร่างเล็กก็วิ่งออกไปจากโถงทางเดินอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ในอกของเขารู้สึกร่ำร้อนราวกับมีไฟกำลังสุมอยู่ในใจ ในหัวของเขาคิดเพียงแต่จะทำยังไง ให้เธอเจ็บปวด!!
     "อะไรของเขาไม่รู้!!!"สาวน้อยผมบลอนด์หันหลังเดินกระฟัดกระเฟียดเข้าห้องเรียนgrade6ไป
    
     "กลับมาแล้วค่ะแม่"
     "กลับมาแล้วเหรอจ๊ะ? แม่มีข่าวดีด้วยนะ"
     "อะไรคะแม่? แม่ถูกรางวัลอะไรรึยังไงคะ?"สาวน้อยเดินไปหยิบนมในตู้เย็นดื่มอย่างสบายอารมณ์"
     "แม่จะแต่งงานจ้ะ^^"
     "แอ่ก! แค่กๆ อะไรนะคะ? แต่งงาน??"
     "ใช่จ้ะ เป็นนักธุรกิจชาวไทยนะจ๊ะ"
     "หา? จะมาสูบเงินแม่อีกรึเปล่าคะ?"
     "ตายแล้วลูกนี่! ปากเสียจริงเลย! เขาเป็นคนดีนะ เอาล่ะๆ แม่เตรียมเรื่องเรียนที่เมืองไทยไว้ให้แล้ว ลูกไปเก็บข้าวของซะเถอะลูกไปซะนะ เราจะออกเดินทางอาทิตย์หน้าจ้ะ อ้อ เสื้อไม่ต้องเอาไปเยอะก็ได้นะจ๊ะ ที่นั่นมีขายถูกๆเยอะแยะเลย"
     "เดี๋ยว มะ แม่! แม่!"
     ผู้เป็นแม่ไม่ได้สนใจเสียงเรียกของลูกสาวตัวน้อยๆเลยสักนิด เธอเดินสบายอารมณ์สะบัดก้นขึ้นชั้นสองเพื่อไปจัดข้าวของจำเป็นเตรียมเดินทาง
     "เฮ้อ แม่นะแม่ ทำอะไรไม่เคยปรึกษากันเลย"
    
     นิวเยียร์และครอบครัวได้ย้ายมาอยู่เมืองไทยด้วยประการฉะนี้แลลลลล
     ปล.grade6ก็คือประถม6นั่นแหละค่ะ