คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ดลใจ 2 นายหน้า
อีกด้านหนึ่ง ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งในภาคเหนือของไทย
ชายหนุ่มร่างใหญ่กำลังนั่งจ้องแผ่นเหล็กที่เป็นเครื่องมือสื่อสารของยุคนี้อย่างไม่วางตา ทำเอาเด็กสาวเจ้าของโทรศัพท์ และเจ้าแม่นางตะเคียนที่นั่งข้างๆ กัน ถึงกับถอดหายใจออกมาพร้อมกัน ก่อนที่ฟ้าจะขึ้นรถทัวร์กลับนั้น ใหม่ได้ขอแลกไอดีไลน์ไว้ ทำให้ที่ผ่านมาใหม่นั้นค่อยทำหน้าที่เป็นคนกลางในการส่งข้อความหากันของสองคนนี้มาตลอดสามเดือน
“เดี๋ยวพี่ฟ้าเขาว่างก็คงตอบมาละค่ะ ท่านไปพักผ่อนก่อนก็ได้ ถ้าพี่เขาส่งข้อความว่ายังไง เดี๋ยวหนูไปบอกค่ะ” ใหม่กล่าวอย่างเหนื่อยอ่อน
“ใช่ ประเดี๋ยวข้าไปบอกเองก็ได้ เจ้าก็อย่าได้ใจร้อนนักเลย” ท่านพิมพ์วิภาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเดียวกับใหม่ พร้อมกับสีหน้าอ่อนเพลียกับการกระทำของเสือขาว เพราะเขาจะมาหาใหม่ทุกเช้าหรือบางวันก็ปลุกเด็กสาวแต่เช้ามืดเพื่อส่งข้อความหรือถามไถ่ถึงข้อความตอบกลับจากหญิงสาวที่ตนคิดถึง จนใหม่เองก็เริ่มเอือมระอาแล้วแต่ไม่สามารถพูดอะไร
“ไม่” สมิงตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย
ทำเอาสองสาวส่ายหน้าไปมา ขณะนั้นเองที่มีเสียงรถหรูสีดำขับเข้ามาที่ท้ายหมู่บ้านก่อนจะหยุดลงที่ริมรั้วของบ้านร้างที่ติดกับบ้านของใหม่ ซึ่งตอนนี้ถูกเก็บกวาดจนดูดี ด้วยเนื้อที่เกือบๆ 1 ไร่ โดยที่พื้นที่ด้านหน้านั้นเป็นพื้นที่โล่ง สามารถใช้ทำสวนได้ พื้นที่ด้านหลังเป็นตัวบ้านนั้น บริเวณหน้าบ้านเป็นลานจอดรถ ตัวบ้านสองชั้นถูกรีโนเวทใหม่สไตล์ลอฟท์ หรือปูนเปลือย หน้าต่าง ประตู หลังคาและจุดอื่นๆ ยังคงเป็นไม้เพื่อให้คงความไทย แต่พยายามทำให้ดูโมเดิร์นมากขึ้น หน้าบ้านนั้นเป็นประตูไม้เลื่อนเปิดสี่บานสีน้ำตาลเข้ม ติดๆ กันเป็นบันไดนอกบ้านสำหรับขึ้นชั้นสอง เดินเข้าไปจะพบกับโถงห้องโล่งๆ หากเดินตรงไปอีกจะพบกับห้องครัวและห้องน้ำเล็กๆ สำหรับแขกที่อยู่ในโซนเดียวกัน หรือเลี้ยวขวาจะพบโถงทางเชื่อมโล่งๆ สามารถทำเป็นห้องนั่งเล่นได้ ตรงไปเป็นห้องนอนอีก 2 ห้อง ซึ่งแต่ละห้องนั้นมีห้องน้ำในตัว ส่วนชั้นสองเป็นห้องนอนเช่นกันพร้อมระเบียงด้านหน้า
ชายสวมเสื้อสูทดูดีเดินลงจากรถพร้อมกางเอกสารต่างๆ ที่เกี่ยวกับการซื้อขายที่ออกมา ก่อนจะหันไปเจอทีนที่ตอนนี้กำลังรดน้ำต้นไม้หน้าบ้าน เขาตัดสินใจกลับมาอยู่กับครอบครัวเพื่อหลบหน้าเพื่อนๆ ของเขามาได้สักพักแล้ว ชายวัยกลางคนฝากเอกสารไว้ที่ผู้ช่วยสาว แล้วเดินมาคุยกับทีนถึงที่ดินพื้นนี้ เนื่องจากมันถูกส่งต่อให้นายหน้าขายที่มาหลายคนแล้วก็ยังขายไม่ได้จนมาถึงมือเขา
“สวัสดีครับ ผมชื่อ ณรงค์ นะครับ ผมเป็นนายหน้าขายที่ดิน ที่ติดกับบ้านคุณนะครับ” ชายวัยกลางคนแนะนำตัวอย่างสุภาพ
“ครับ? ผม ทีน ครับ” ทีนตอบกลับอย่างสุภาพเช่นกัน แต่ก็มีอาการมึนงงเล็กน้อย
“คือผมอยากทราบว่า ที่ผ่านนี้ มีใครมาดูเคยเข้ามาดูที่ไหม? ครับ นอกจากเจ้าของนะครับ”
“อันนี้ผมไม่ค่อยแน่ใจนะครับ ผมพึ่งกลับมาบ้าน คงต้องถามคนในครอบครัวดูครับ” ทีนหันหน้าเข้าบ้านแล้วตะโกนเรียกแม่ ป้าศรีแกก็เดินมาจากครัว ทีนจึงแนะนำให้คนทั้งรู้จักกัน
“ที่ผ่านก็มีคนมาดูบ้างละ แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่เอากันเพราะมันเข้ามาลึก อยู่ติดป่า เขาก็กลัวสัตว์ป่ามันจะเข้าบ้าน อีกอย่างเดินทางก็ลำบาก เขาก็เลยไม่เอากัน ขนาดเจ้าของบ้านยังไม่มาอยู่เลย แล้วนี่ทำบ้านใหม่เตรียมจะขายหรอ?” ป้าศรีบอกเล่าเรื่องที่คุณณรงค์อยากรู้
“ครับ ผมเป็นคนแนะนำเอง ผมว่าบ้านมันเก่ามากแล้ว ถ้าปล่อยไว้คงไม่มีใครสนใจแน่ครับแต่ก็เอาไปเสนอหลายเจ้าแล้วแต่ก็ไม่มีลูกค้าสนใจสักที เห้ย…” ชายใส่สูทบ่นเล็กน้อย
สมิงที่อยู่บนบ้านได้ยินเรื่องราวที่พูดคุยก็พลันนึกถึงเรื่องที่ฟ้าเคยคุยโทรศัพท์กับแม่เธอ ก่อนจะลุกเดินลงจากบ้านกลับเข้าป่าไป
ตกดึกคืนนั้น ชายหนุ่มออกมานั่งที่ริมระเบียงกระท่อมไม้ไผ่ของเขาเช่นเดิม เมื่อพระจันทร์ขึ้นเต็มดวงลอยเด่นอยู่บนฟ้า เขาก็เริ่มร่ายคาถาบางอย่าง ตอนนั้นเองที่คุณณรงค์ นายหน้าขายที่ดิน ที่มาเมื่อตอนบ่าย ก็ฝันเห็นเสือโคร่งขาวตัวใหญ่คาบดอกฉัตรฟ้าวางลงต่อหน้าก่อนจะเสียงพูดว่า
“จงเอาที่ดินพื้นนั้นไปเสนอแก่ คนสกุลศิรานิภา” เสือโคร่งขาวเอ่ยกับชายร่างท้วม
“คุณ..คุณๆ ..คุณเป็นใคร!” คุณณรงค์พูดเสียงสั่น
“ข้าคือพญาสมิงเผือก อย่าถามเซ้าซี้ทำตามที่บอกซะแล้วที่ดินพื้นนั้นจะขายได้!”
“คะ..ครับ” คุณณรงค์รับคำด้วยความล้นลาน
แล้วชายวัยกลางก็สะดุ้งตื่นขึ้น ณ โรงแรมที่พัก ในขณะเดียวนั้นคุณแม่บงกชที่กำลังนอนหลับลึกอยู่ นิมิตเห็นบ้านสวนที่มีพื้นที่ด้านหน้าโล่งๆ ส่วนด้านหลังนั้นเป็นบ้านไทยประยุกต์สไตล์ลอฟท์ ในฝันนั้นเธอรู้สึกชอบสถานที่นี้มาก เธอเดินสำรวจดูตามที่ที่ต่างๆ ที่นี่ทั้งเงียบสงบ กว้างโล่ง เหมาะแก่การพักผ่อนมาก ก่อนจะเห็นเสือโคร่งขาวแลดูสง่างามเดินออกจากป่ามานอนอยู่หน้าบ้าน คุณบงกชที่เห็นดังนั้นก็ลองเอามือเข้าไปลูบไล้ขนสวย แต่เสือใหญ่กลับนอนนิ่งไม่ทำอะไร คืนนี้จึงเป็นอีกคืนที่คุณบงกชนอนฝันดีจนถึงเช้า
ความคิดเห็น