คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ดลใจ 4 เพื่อนบ้านคนใหม่
เช้าวันนี้สภาพอากาศกำลังดี ไม่ร้อนมากนักเนื่องจากเริ่มเข้าฤดูฝนแล้ว เมื่อคืนจึงเกิดพายุฝนฟ้าคะนอง ทำให้อุณหภูมิเวลานี้กำลังสบายๆ ฟ้าที่กำลังยกระเป๋าเสื้อผ้าไปที่ชั้นล่างของบ้าน ตันหยงเองก็กำลังยกลังต่างๆ ขึ้นรถสีขาวคันใหญ่ พี่พลับพลึงที่ในมือถือกระเป๋าของคุณยายตามฟ้ามาจากด้านหลัง
“ฟ้าของยกครบรึยัง เดี๋ยวต้องออกแล้วนะ” พลับพลึงกำชับน้องตัวเอง
“ครบแล้วค่ะ พี่พลับพลึงกับลุงทิวา ขับนำใช่ไหม” ฟ้าตอบเสียงเรียบ
“ใช่ๆ อย่าหลงละฟ้า ฮ่า ฮ่า ฮ่า” พลับพลึงที่ปกติเป็นเรียบร้อย แซวน้องสาวด้วยความเอ็นดู
“แม่ขับเถอะค่ะ พี่พลับพลึงงะ” ฟ้าทำหน้างอนพี่สาว
“เสร็จกันหรือยังเด็กๆ” เสียงของชายที่อายุ30ปลายถามหลานๆ
“ใกล้แล้วค่ะ ลุงทิวา” พลับพลึงส่งเสียงดังเพื่อให้อีกฝ่ายที่ยืนอยู่หน้าบ้านได้ยิน
ลุงทิวาถึงแม้จะอายุย่างเข้า40 แล้วแต่ก็ยังมีคงความหล่อเหล่าอยู่ หุ่นแกนั้นค่อนข้างหมีนิดๆ หนวดเคราขึ้นบ้างเล็กน้อย แกไว้ทรงผมเซิร์ฟคัตที่เน้นไถ่ข้างออก สวมเสื้อยืดสีดำกางเกงยีน
ในการเดินทางครั้งนี้มีรถสองคันได้แก่ รถเก๋งสีส้มของพลับพลึง และรถคันใหญ่สีขาวของฟ้าแต่คุณบงกชเป็นคนขับเพราะระยะทางนั้นค่อนข้างไกลและเป็นการไปในสถานที่ใหม่ แกกลัวลูกสาวจะหลงทางดังที่เคยเป็นประจำ เมื่อของทั้งหมดถูกยกขึ้นบนรถทั้งสองคันเสร็จแล้ว เหลือเพียงเฟอร์นิเจอร์บางส่วนที่คุณบงกชจะเอาไปด้วยนั้น บริษัทขนส่งจะตามไปส่งทีหลัง รถเก๋งสีส้มเคลื่อนตัวนำออกไป ฟ้านั้นไม่รู้ว่าปลายทางคือที่ใด เธอไล่ถามทุกคนในบ้านก็ไม่มีใครยอมบอกด้วยเพราะคุณบงกชกำชับไว้ แกรู้ว่าลูกสาวแกชอบป่าไม้และภูเขามาก แกจึงอุบเรื่องสถานที่ไว้ รอเซอร์ไพรส์ฟ้า
ผ่านมาได้ 8 ชั่วโมงแล้วในการเดินทาง เวลาตอนนี้ก็เข้าบ่ายแก่ๆแล้ว ตอนนี้ฟ้านั่งอยู่ที่ด้านข้างคนขับ ส่วนคุณบงกชนั้นกำลังกุมพวงมาลัยไว้ คุณยายที่ตอนนี้ค่อยๆ ลืมตาตื่น ตลอดระยะทางนั้นมีการหยุดพักรถบ้างตามปั๊มต่างๆ ทำให้ฟ้าเริ่มสังเกตเห็นถึงภาพที่เริ่มคุ้นตา แต่เธอยังไม่แน่ใจ จึงนั่งมองทางมาตลอด
“จะถึงหรือยัง บัว” บัวนั้นเป็นชื่อเล่นที่คุณยายแก้วชอบเรียกคุณบงกชลูกสาวแก
“ใกล้แล้วนะ คุณณรงค์บอกว่าจะมารอเราก่อน เดี๋ยวเห็นรถคุณณรงค์ก็..นั่นแหละ” คุณบงกชชะเง้อมองตามข้างทาง พลางหยิบแก้วกาแฟดำขึ้นมาดื่ม
“แม่ทำไมมาซื้อบ้านไกลจังอะ” ฟ้าถามสิ่งที่สงสัยมาตลอดทาง
“คืองี้ คืนก่อนที่แม่จะไปหาคุณณรงค์ แม่ฝันเห็นว่าแม่กำลังอยู่ที่ไหนสักแห่ง เป็นพื้นที่โล่ง แล้วด้านหลังก็เป็นบ้านปูนเปลือย แม่รู้สึกว่าในฝันแม่มีความสุขมาก พอสักพักหนึ่งก็มีเสือโคร่งสีขาวสวยมาก แม่ลองเดินไปเล่นกับมัน มันก็ให้แม่เล่นนะ แล้วหลังจากนั้นพอแม่มาดูที่ดิน ที่คุณณรงค์เอามาเสนอก็เป็นแบบเดียวกันเป๊ะ แม่ก็ตัดสินใจซื้อนะ อีกอย่างด้านหลังบ้านก็เป็นแบบที่แกชอบ” คุณบงกชเล่าเรื่องความฝันให้ลูกสาวแกฟัง
ฟ้าเริ่มรู้สึกตงิดใจแปลกๆ แต่ในตอนแรกเธอคิดว่าคงเป็นเรื่องบังเอิญ จนหันไปเจอกับบ้านไม้ประดับกาแลทรงคุ้นตา ฟ้าได้แต่ตกใจอยู่เงียบๆ
'ฝีมือพี่เสือหรือเปล่านะ? แต่ก็ไม่เห็นบอกในไลน์เลยนิ'
รถสีขาวก็ขับเลยไปอีกนิด ก่อนจะเลี้ยวเข้าพื้นที่โล่ง แล้วหยุดลงที่หน้าบ้านปูนเปลือย โดยมีรถสีดำและรถเก๋งสีส้มจอดอยู่ติดกัน
“ถึงแล้ว นั้นไงรถคุณณรงค์” คุณบงกชจอดรถข้างรถเบนซ์สีดำแล้วเปิดประตูลง
“อากาศดีนะ แม่ชอบ วิวสวยด้วย” คุณยายเดินตามลงมา
ฟ้าไม่พูดอะไรก่อนจะก้าวเท้าลงจากรถ ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วทำไมคุณบงกชถึงอยากเซอร์ไพรส์เธอนัก ด้วยเป็นพื้นที่เปิดโล่งและด้านหลังบ้านเป็นวิวป่าซึ่งถัดไปเป็นภูเขาลูกเล็กสองลูกที่เธอเคยเดินผ่านมานั้นเอง ฟ้าเริ่มแสดงความกังวลใจ เหงื่อซึมตามนิ้วมือนุ่ม
“ชอบไหม ฟ้า” แม่ของเธอดูจะตื่นคนละแบบกับลูกสาว
“ชะ..ชอบค่ะ สวย..มากเลยค่ะ” ฟ้าเริ่มพูดติดๆ ขัดๆ
“หรอ?” คุณบงกชเริ่มสังเกตว่าฟ้ามีอาการผิดปกติได้ในทันทีด้วยความเป็นแม่
“สวัสดีครับคุณบงกช” คุณณรงค์เดินเข้ามาทักคุณแม่ยังสาว
“อ้าว สวัสดีค่ะ ขนอะไรมาเยอะเชียว” คุณบงกชหันไปคุยกับนายหน้าขายที่
“ของถวายท่านเจ้าป่าเจ้าเขานะครับ”
“ของถวาย?” ฟ้าถามด้วยหน้าตาสงสัย
“ครับ นี้เล่าแล้วขนลุกอยู่เลยครับ วันที่ผมมาดูที่ดินที่นี้ คืนนั้น ผมฝันเห็นเสือโคร่งขาวคาบดอกพนมสวรรค์มาหาบอกให้ขายที่ให้คนนามสกุลศิรานิภา เช้ามาผมก็พึ่งเห็นว่าคุณบงกช นามสกุล ศิรานิภา นี้แหละครับ”
“เสือโคร่งขาว? ดอกพนมสวรรค์? หรอคะ?” คุณบงกชเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนนึกถึงดอกไม้ในแจกันลูกสาวคนรองและความฝันของตนเอง
ฟ้าเริ่มหน้าซีด ก่อนจะหันไปเจอกับทีนและใหม่ที่กำลังเดิน นั้นทำให้เธอแทบล้มทั้งยืน ยิ่งเห็นหน้าทีนด้วยแล้วเธอยิ่งแทบเป็นลม ฟ้ากลัวความลับที่ว่าเธอเคยโดนจับตัวมาที่ป่าแห่งนี้ ส่วนบาดแผลบนร่างกายเธอก็บอกกับที่บ้านว่าเธอก้าวพลาดตกเขาจนมีแผลเต็มตัว ถึงคุณบงกชเชื่ออยู่บ้าง แต่ก็โดนอบรมอยู่นานกว่าเรื่องจะจบ ส่วนสร้อยของตันหยงนั้น เธอไม่ติดใจอะไรเพราะตันหยงยังมีขนนกสีทองนี้อีก 4 เส้น มันมักปรากฏทุกครั้งที่เธอจะประสบอุบัติเหตุใหญ่ๆ ตันหยงจึงเก็บไว้เป็นที่ระลึกเสมอมา
'พี่เสือนะพี่เสือ! ทำอะไรไม่คุยกันก่อนเลย นี้ลงทุนถึงขนาดไปเข้าฝันเลยหรอ!?' ฟ้าเอ็ดในใจเบาๆ
“พี่ฟ้านี้เองเพื่อนบ้านคนใหม่” ใหม่รีบวิ่งเข้ามากอดฟ้า ทำเอาคุณบงกชทำหน้าสงสัยกว่าเดิม
“รู้จักกันด้วยหรอฟ้า” คุณบงกชทำเสียงเข้ม แต่ใบหน้ายังยิ้มแย้มอยู่
“ค่ะ..ระ…รู้จักค่ะ” ฟ้าเริ่มแสดงอาการเลิ่กลั่กออกมา
“เคยเจอกันที่เชียงใหม่นะครับ คุณน้า” ทีนที่มองออกต้องช่วยหาข้อแก้ตัวให้ฟ้า
“อ่อ…บังเอิญจังเลย ฉันชื่อบงกช เป็นแม่ฟ้า เรียกป้าบงกชก็ได้จ้ะ” คุณบงกชรีบแนะนำตัวเอง แต่ก็ยังสงสัยอยู่
“ผมชื่อทีนนะครับ นี้น้องสาวผมชื่อ ใหม่ ครับ นั้นคุณแม่ครับชื่อศรี น่าจะอายุใกล้ๆ คุณป้าบงกชครับ ส่วนคุณพ่อแกยังไม่กลับบ้านครับ” ชายหนุ่มแนะนำครอบครัวตัวเองทีละคน ป้าศรีเองก็เริ่มเดินเข้ามาร่วมวงด้วย
“สวัสดีจ้ะ ฉัน ศรีนะจ๊ะ เป็นเพื่อนบ้านข้างๆ นี้แหละ”
“แม่นี้ป้าบงกช นะ เป็นแม่น้องฟ้า” ทีนแนะนำคุณบงกชกับแม่
หลังจากนั้นคนอื่นที่กำลังยกของเข้าบ้านก็เริ่มมาร่วมวงสนทนานี้ด้วยเพื่อทำความรู้จักกับเพื่อนบ้านคนใหม่ด้วย
“สวัสดีครับ ผมทิวาครับเป็นน้องชายคุณบงกชเข้านะครับ” ลุงทิวาเดินมาพร้อมรอยยิ้ม สายตาเหลือบมองทีนเล็กน้อย
“อ่านี้พลับพลึง แล้วนี่ก็..ตันหยงจ๊ะ เป็นพี่สาวน้องสาวฟ้า ส่วนนั้น แม่ฉันจ๊ะชื่อยายแก้วตา” คุณแม่บงกชที่แนะนำบรรดาครอบครัวของเธอที่เริ่มมาร่วมวงสนทนาด้วยให้ครอบครัวทีนรู้จักกัน
“จะว่า…ไปแล้วก่อนที่ฉันจะไปดูที่กับคุณณรงค์ ฉันก็ฝันเห็นเสือโคร่งขาวเหมือนกันนะ” คุณบงกชเอ่ยถึงเรื่องที่พูดกันหน้านี้ ทำเอาบ้านทีนทั้งบ้านสะดุ้งกันหมด
“เสือโคร่งขาวหรอครับ?” ทีนถามย้ำ
“ค่ะ/ครับ” คุณบงกชและคุณณรงค์ตอบพร้อมกัน
“ท่านว่าท่านชื่อ พญาสมิงเผือกนะครับ รู้จักด้วยหรอ ผมไล่ถามคนในหมู่บ้านไม่มีใครรู้จักเลยมีแต่ศาลเจ้าแม่ตะเคียนที่ใกล้ๆ ผมเอาของมาว่าจะมาถวายท่าน” คุณณรงค์พูดต่อ
“รู้จักครับ ศาลท่านอยู่กลางป่าลึกครับ เลยไม่ค่อยมีคนรู้จัก ต้องเดินเท้าเข้าไปครับ ใช้เวลาประมาณ 3 ช.ม.ครับ” ทีนอธิบาย
“เราเข้าไปไหว้ท่านกันดีไหมคะ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว” คุณบงกชเสนอความคิด
“งั้นเดี๋ยวผมไปเอาพวกอุปกรณ์ทำความสะอาดก่อนนะครับ จะได้ไปทำความสะอาดด้วยไม่ได้เข้าไปนานแล้วคงสกปรกน่าดูครับ” ทีนว่าพร้อมหันหลัง ก่อนที่พวกเขาทั้งหมดจะเดินหน้ากันไปที่ศาลไม้กลางป่าพร้อมกัน แต่ยายแก้วแกขออยู่เก็บของเข้าบ้านด้วยระยะทางที่ไกลทำให้แกเดินไม่ไหว มีเพียงฟ้าที่ถึงแม้ใจเธอจะอยากเจอกับสมิงแต่อีกใจหนึ่งก็ดูจะไม่อยากก้าวเท้าเข้าป่าไปที่สุด เนื่องด้วยกลัวความลับจะแตก
ความคิดเห็น