คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ดลใจ 3 งานเลี้ยง
สองวันต่อมา ขณะที่ฟ้ากำลังนั่งพรวนปุ๋ยคอกเข้ากับดิน ตอนนั้นเองที่แม่ของเธอเดินเข้าบ้านมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มหลังจากที่ไปหาคุณณรงค์
“ฟ้าเตรียมตัวย้ายบ้านนะลูก แม่ได้ที่แล้ว เป็นบ้านพร้อมที่ดิน เดี๋ยวอีกสองสามวัน แม่จะไปกรมที่ดินทำการซื้อขาย”
“คะ? ที่ไหนคะ?” ฟ้าถึงกับฉงน
“ไม่บอกจ๊ะ รอเซอร์ไพรส์นะ”
“คะ? เดี๋ยวแม่…”
“แม่ไปบอกยายก่อนนะ” คุณบงกชพูดสวนลูกสาว
ฟ้าได้แต่นั่งทำหน้างงอยู่อย่างนั้นอีกพักใหญ่ ก่อนที่จะเห็นว่าคุณยายไม่ได้ว่าอะไรกับสิ่งที่คุณบงกชพึ่งทำลงไป ฟ้าจึงไม่ได้ติดใจเอาความอะไรกับการตัดสินใจโดยพลการของแม่เธอ
ในค่ำวันนี้ฟ้ามีนัดกับกลุ่มเพื่อน เพื่อทำเซอร์ไพรส์วันเกิดแฟนปาล์มมี่ เธอขับรถมาถึงร้านที่เตรียมงานแล้ว ปาล์มมี่และเอแคลร์กำลังวางแผนการต่างๆ ฉัตรฟ้าเดินลงจากรถ เดินเข้ามาในร้านพร้อมห่อของขวัญ ร้านขนมนี้เป็นของบ้านเอแคลร์เอง เป็นร้านเบเกอรี่ตกแต่งเป็นแบบกึ่งคาเฟ่เล็กๆ โทนร้านเป็นสีขาวดำ กำแพงร้านและเคาน์เตอร์สีขาว ส่วนประตู หน้าต่าง โต๊ะ เก้าอี้และเฟอร์นิเจอร์อื่นเป็นสีดำ ขนมเค้กต่างๆ ถูกจัดวางในตู้กระจกแช่เย็น หน้าตาแต่ละชิ้นจัดแต่งอย่างสวยงามยั่วยวนให้ลองชิม หลังเคาน์เตอร์ติดป้ายเมนูเครื่องดื่มต่างๆ เธอทักเพื่อนๆ แล้วหันไปยื่นของขวัญฝากให้พนักงานนำไปเก็บยังที่ซ่อน
“เป็นไงบ้าง? ไหนเล่าสิ” ฟ้าถามถึงแผนการในวันนี้
“ก็เดี๋ยวให้แกอยู่กับฉัน ชวนพี่เกมคุยสักพัก ถ้าเขาถามถึงมี่ก็บอกไปว่ามี่ยังไม่มา เสร็จแล้วก็ให้พนักงานสักคนทำของตกเสียงดังแล้ว ฉันกับแกจะเดินเข้ามาดู หลังจากนั้นก็ดับไฟ พนักงานเอาลูกโป่งจากหลังร้านไปยืนตามมุม พอเปิดไฟปุ๊บ ก็ให้มี่ถือเค้กเข้าไป ส่วนแกกับชั้นก็ถือของขวัญ จากนั้นค่อยร้องเพลง ใจมะ?” เอแคลร์ร่ายแผนการต่างๆ จนจบ ฟ้าก็ทำท่าโอเค พร้อมยิ้มร่าเริง
"อ่อเคๆ" ฟ้าพยักหน้ารับ
ตื้ดๆ .. ตื้ดๆ .. เสียงมือถือของปาล์มมี่ดังขึ้น
“ฮัลโหลค่ะ พี่เกมจะถึงแล้วหรอคะ? มี่ยังไม่ถึงเลยค่ะ พี่เกมมารอก่อนเลยค่ะ” มี่เก็บความตื่นเต้นไว้ไม่ให้เสียงสั่น ก่อนจะกดวางสาย
“พี่เกมจะมาแล้วๆ” มี่เขย่าตัวเพื่อนสาวสองคนไม่หยุด
“อีกกี่นาที แก!” เอแคลร์เริ่มตื่นตัวตาม
“อีก 15นา..” มี่ยังพูดไม่ทันจบ ฟ้าก็เหลือบเห็นรถสีดำคุ้นตากำลังเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าร้าน
“มี่!!ไปแอบ! พี่เกมมาแล้ว!” ฟ้าตะโกนเสียงดัง รีบย่อตัวลงนั่งเก้าอี้พร้อมกับเอแคล์ ยกเมนูขึ้นทำท่าอ่าน มี่วิ่งเข้ามาหลังร้านไปก่อนที่แฟนเธอจะลงจากรถ
ทันทีที่ประตูร้านเปิด ชายวัยรุ่นสวมเสื้อยืดคอกลมสีครีม กางเกงขายาวสีน้ำตาลเข้ม รองเท้าผ้าใบเสริมส้นสีขาว ไว้ผมทรงคอมม่า หน้าตาดี สูงราวๆ 175 ซ.ม. รูปร่างดี ฟ้าเหลือบมองเล็กก่อนจะกลับมาสบตากับเพื่อนสนิทอย่างรู้กัน เกมเดินมาที่โต๊ะแล้วนั่งลงตรงกลางระหว่างฟ้ากับเอแคลร์
“ว่าไง สั่งอะไรกันยัง” เกมทักอย่างเป็นเองกันเนื่องจากเขานั้นเป็นรุ่นพี่คณะของทั้งสามคนด้วย ในสมัยที่ฟ้าเรียนมหาลัยปี1 เกมนั้นเป็นอดีตเดือนคณะที่ต้องมาดูแลรุ่นน้องดาวเดือน ทำให้ได้พบกับมี่ที่ประกวดดาวในปีนั้นด้วยเช่นกัน นับเป็นจุดเริ่มต้นสองคนเริ่มจีบกัน
“ยังเลยพี่ หนูกับฟ้าก็พึ่งมาถึงเอง” เอแคลร์พูดจบก็กวักมือเรียกพนักงานให้มารับออเดอร์
“เออพี่เกม ต้นดอกกุหลาบที่พี่ฝากหนูไว้จะเอาเมื่อไรหรอ? กำลังออกดอกเลย” ฟ้าเริ่มชวนคุยต่อ
“อ๋อเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่เข้าไปเอานะ พี่ลืมสนิทเลย โทษๆ”
พนักงานสาวเดินเข้ามาพอดี
“รับอะไรดีคะ?”
“เอาทาร์ตผลไม้ 1 ค่ะ” เอแคลร์เริ่มแกล้งทำเป็นสั่งขนมตามบท
“หนูเอาเค้กไข่ไต้หวัน 1 ปอนด์ค่ะ เค้กกล้วยหอม 1 เค้กส้ม 1ค่ะ แล้วก็ช็อกโกแลตเย็น 1 ค่ะ” ฟ้าเห็นเมนูขนมก็สั่งไม่ยั้งตามนิสัยคนรักการกิน จนลืมบทที่ต้องแสดงไป
“ฟ้านี้กินเก่งจริงเลยนะ” เกมอมยิ้มเล็กน้อย ฉัตรฟ้าหน้าแดงนิดๆพร้อมกับปล่อยหัวเราะแห้งๆ
“ผมเอาคาปูชิโน่ครับ”
เมื่อทุกคนสั่งหมดแล้ว พนักงานก็เดินไปที่หลังเคาน์เตอร์ ก่อนจะส่งซิกสะกิดให้พนักงานอีกคนที่ยืนข้างๆเดินไปที่หลังร้าน
“พี่เกม โทรหามี่ยังอ่ะมันยังไม่มาอีกเนี่ย” เอแคลร์แกล้งถามเพื่อความเนียน
“เห็นว่าอีกสักพักอ่ะ เราลองโทรถามอีกทีสิ เมื่อกี้ก่อนลงจากรถพี่ไลน์บอกว่าถึงแล้วยังไม่อ่านเลย” เกมยังแกล้งไม่รู้ ทั้งๆที่เขาเริ่มสงสัยตั้งแต่แรกแล้ว
เพล้ง!!! เพล้ง!!! เพล้ง!!! เสียงจานแตกสามถึงสี่ครั้งดังมาจากด้านหลังร้าน ฟ้ากับเอแคลร์มองตากัน
“เอแคลร์! เสียงอะไรแตกอ่ะ! ไปดูเร็ว!” ฟ้ารีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ เอแคลร์ทำพยักหน้าด้วยสีหน้าท่าทางตกใจอย่างที่นัดหมายไว้ แล้วตามฟ้าไป ทิ้งให้เกมนั่งคนเดียว หลังร้านตอนนี้มี่กำลังหยิบเค้กออกมา เอแคลร์ส่งสัญญาณให้พนักงานเดินไปปิดไฟก่อนจะหันไปหยิบกล่องของขวัญสองกล่องคือของฟ้าและของมี่ที่ไปช่วยเลือกกันมา ยื่นส่งให้ฟ้าถือ แล้วจึงหยิบของตัวเอง ทันทีที่ไฟดับ พนักงานทุกคนก็รีบถือลูกโป่งไปยืนตามจุดต่างๆ ที่วางไว้ เสียงคนเดินรอบตัว ทำให้เกมตกใจจนเขาลุกขึ้นยืนมองไปรอบๆ ทันที ประกอบกับด้านนอกที่เริ่มมืดแล้ว ทำให้บรรยากาศยิ่งดูน่ากลัว จากนั้นไฟก็ถูกเปิดอย่างสลัวๆ
แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู….
“เป่าสิคะ” มี่ที่ถือเค้กไว้ในมือ บอกกับแฟนหนุ่มของเธอ
เสียงฟู่เบาๆ จากปากเกม เขาเป่าเทียนด้วยใบหน้าที่ปล่อยยิ้มมาไม่หยุด แล้วก้มลงไปหอมมี่
“เย้!!!!” ทุกคนส่งเสียงดีใจที่เซอร์ไพรส์นี้ผ่านไปได้ด้วย แต่กลับมีเซอร์ไพรส์ที่ยิ่งกว่า เกมก้มตัวลงคุกเข่าลงขาหนึ่ง แล้วล้วงกระเป๋ากางเกงออกมา เป็นกล่องกำมะยี่สีแดงสด ภายในเป็นแหวนเพชรเม็ดเล็กๆ กำลังน่ารัก 5 เม็ด ทำเอาที่ผู้คนในร้านร้องฮือฮาด้วยความตกใจ เอแคลร์กำแขนของฟ้าแน่น
“มี่แต่งงานกับพี่ไหมคะ?” เกมที่เสียงออดอ้อนสาวสวยตรงหน้า
มี่ได้แต่ยืนเงียบ ร้องไห้น้ำตาไหลออกมา ใบหน้ายิ้มแย้ม เสียงเชียร์ของเหล่ากองเชียร์ดังขึ้นไม่หยุด
“แต่งเลย!! แต่งเลย!! แต่งเลย!!” ทุกคนตะโกนคำเดียวกัน จนมี่พยักหน้ารับคำขอ
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของทุกคน ดูจะเติมสีสันให้กับงานนี้เป็นอย่างมาก ฟ้าเองก็ยิ้มและหัวเราะไปตลอดทั้งงานไม่ต่างคนอื่นนัก แต่ภายในนั้นยากหยั่งรู้ เธอกลับรู้สึกโหวงๆ อย่างบอกไม่ถูก เป็นความรู้สึกเดียวกับตอนที่เธอรู้ว่าเกมและมี่กำลังคบกัน ฟ้าได้แต่อัดอั้นไว้ในใจ แล้วยิ้มออกมา เพื่อไม่ให้ใครรู้ ทันทีที่ฟ้ากลับถึงบ้าน เธอก้มตัวลงบนเตียงอุ่นพร้อมกับปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างพรั่งพรู ด้วยความรู้สึกที่เก็บมาตลอดสามปี ในระหว่างสี่ปีที่ฟ้าเรียนมหาลัยนั้น เกมชอบมาสุงสิงกับพวกฟ้า บ่อยครั้งที่ผู้ชายแสนดีอย่างเกมมักเผลอทำให้ใครต่อใครใจละลาย ซึ่งแน่นอนว่าฟ้าเองก็คือหนึ่งในนั้น อีกทั้งความใกล้ชิดสนิทกันช่วยกระตุ้นให้ความรู้สึกนี้ฝังลงลึกไปในใจเธอ สาวร่างอวบเลือกที่จะไม่บอกใครด้วยกลัวว่าจะเสียเพื่อนรักหรือไปทำร้ายความรู้สึกของใคร เธอจึงได้แต่แอบชอบเกมมาอย่างเงียบๆ เสมอ แต่ครั้งนี้พวกเขาทั้งคู่กำลังจะแต่งงานกัน ความคิดในหัวพยายามบอกตัวเองให้ตัดใจ วันนี้จะเป็นสุดท้ายที่เธอรู้สึกเช่นนี้ ฉัตรฟ้าร้องไห้จนหลับไปพร้อมกับชุดเดิมที่ยังไม่ได้เปลี่ยน
ความคิดเห็น