คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : เสียผี 5 พญาจระเข้เสียท่า
เช้าวันรุ่งขึ้นฉัตรฟ้าเอาแต่นั่งคิดถึงเรื่องเมื่อวาน ทีนที่มาช่วยเอาเมล็ดลงกระถางเพราะคำขอของใหม่อีกเช่นเคย แต่เด็กสาวกลับนั่งกินขนมฝีมือยายแก้วอยู่ภายในบ้านปูน ทิ้งให้พี่ชายอยู่กับฉัตรฟ้าเพียงสองคน ทีนเริ่มสังเกตเห็นอาการเลื่อนลอยของหญิงสาว เหตุที่เขาต้องคอยใส่ใจดูแลฟ้าก็เป็นเพราะเธอนั้นคือดวงใจของคนที่เขาแอบชอบมานาน หากเธอเป็นอะไรไปก็ไม่พ้นท่านสมิงโศกเศร้าเสียใจเป็นแน่ และเขาไม่อยากเห็นชายที่ตัวเองรักต้องมีน้ำตา
“ฟ้าเป็นไรหรือเปล่า? เกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนหรอ?” ทีนรู้เรื่องนี้จากใหม่ พอฟ้าสว่างท่านพิมพ์วิภาก็มาบอกเล่าเหตุการณ์พอสังเขปให้เด็กสาวฟังตามประสานางอัปสรขาเม้าท์
“พี่ทีนรู้ด้วยหรอคะ?”
“อืม ใหม่เล่าให้ฟังนะ”
“ฟ้ากลัวว่าพวกนั้นจะกลับมาอีกนะคะ” ฟ้าทำสีหน้ากังวลใจ
“ไม่เป็นไรหรอกมั้ง บ้านเรามีท่านละหานคอยดูแลอยู่ไม่ใช่หรอ?”
“ก็ใช่หรอกค่ะ แต่เราไม่รู้นิค่ะว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าจะเป็นอย่างนี้ไปอีกนานแค่ไหน เกิดมีวันที่ท่านละหานรับมือไม่ไหวขึ้นมาจะเป็นยังไงคะ?”
“มึงคิดมากูอ่อนแอขนาดนั้นเลยรึ? อีฟ้า” ละหานยืมมองจากชั้นสอง บริเวณระเบียงหน้าห้องฟ้า สายตาทีนสบกับดวงตาดุดันของละหาน น่าแปลกที่เขากลับใจเต้นแรงเช่นเดียวกับตอนที่เขาพบท่านสมิงครั้งแรก
“ปะ..เปล่าค่ะ แค่…กลัวว่า ถ้า…คุณ..ต้องรับมือแบบนั้นบ่อยๆ ทุกวันจะเหนื่อยจนพลาดท่าก็…ได้นะคะ”
“มึงอย่าห่วงไปเลย เรื่องทางนี้กูจัดการเอง” ละหานต้องพยายามใจเย็นไม่โวยวายหรือมีท่าทีให้หญิงสาวกลัว เพราะเขากลัวว่าคุณบงกชจะพาลโกรธเขาอีก แล้วพูดปลอบใจหญิงสาว
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ” ฟ้ายิ้มอ่อน
“อือ” ร่างของละหานจางหายไป ทั้งฟ้าและทีนยืนตัวแข็ง ตาเบิกกว้าง ก็ทั้งสองนั้นถึงจะมีประสบการณ์ด้านนี้อยู่บ้างแต่ละหานเล่นหายตัวไปดื้อๆ แบบนี้คนทั้งสองก็ตั้งตัวไม่ทันเช่นกัน
“คงจะเป็นฝีมือไอ้ปางนั่นแหละ เห็นว่าบ้านกราบไหว้อาจารย์ไสยศาสตร์คนหนึ่งอยู่” ทีนเสนอชื่อคนที่ทำเรื่องนี้
“งั้นจะทำไงดีคะ พี่ทีน แจ้งความหรืออะไรพวกนี้ก็ไม่ได้” เธอเป็นกังวลมากกว่าเดิม
“เดี๋ยวพวกท่านๆ ก็จัดการกันเองแหละ อย่าห่วงเลย”
“แต่พี่เสือยังไม่กลับมานะคะ หรือว่า..พี่เสือ…จะไม่กลับมาแล้วค่ะ” ฟ้าทำหน้าเศร้า
“เดี๋ยวท่านก็กลับมา เชื่อพี่สิ ท่านดูแคร์เรามากเลยนะ ตอนสามเดือนที่ฟ้าไม่อยู่ เขามาเฝ้ามือถือใหม่เช้าเย็นเลยนะ รอว่าเราจะส่งข้อความตอบมาเมื่อไหร่” ทีนพยายามปลอบใจฟ้า ผิดกับนิสัยเดิมของเขา ภายในใจนั้นกล้ำกลืนฝืนทนพูดออกไป ส่วนฉัตรฟ้าก็หูแดง อมยิ้มน้อยๆ อยู่ในปาก
ครืน…. ครืน…. ครืน… เย็นของวันนี้เกิดฝนตกหนัก แต่คนในบ้านปูนเปลือยนั้นกลับรู้สึกชอบใจเพราะคืนนี้จะได้อากาศเย็นสบายไม่ต้องเปิดเครื่องปรับอากาศ ขณะที่ฉัตรฟ้าและคนอื่น ๆ กำลังนั่งทานมื้อเย็นกันท่ามกลางพายุ ก็มีเสียงกรีดร้องผ่านเสียงฟ้าร้องดังแสบแก้วหูดังเช่นคืนวาน ไม่ใช่เพียงแค่บ้านฟ้าเท่านั้นที่ได้ยิน แต่บ้านไม้เองก็ได้ยิน ท่านพิมพ์วิภาหันไปบอกใหม่ให้เตือนคนในบ้านอย่าให้มีใครออกจากเรือนไป มิเช่นนั้นนางจะไม่ตามไปปกป้องเพราะมีแค่เด็กหญิงเท่านั้นที่นางใส่ใจดูแล ละหานปรากฏตัวขึ้นหน้าบ้านปูนเปลือยทันที
ผีพรายสาว 2 ตนสภาพน่าสะอิดสะเอียนอาบโชกไปด้วยเลือด ตนแรกส่วนหัวนั้นยุบไปข้างหนึ่ง ดวงตาหลุดออกจากเบ้า ส่วนอีกตนมีส่วนหัวที่ดูปกติดีถึงแม้จะเลือดไหลบาง แต่ส่วนตัวนั้นกลับเละเทะ แขนข้างหนึ่งดูเหมือนเปื่อยยุ่ยจนหัวไหล่หล่นมาห้อยไร้เรี่ยวแรง ข้อเท้าบิดเบี้ยวจนต้องเดินกะเผลก พร้อมด้วยควายธนูตัวคืนวานที่โจมตีบ้านไม้วันนี้กลับดูขึงขังกว่าเดิม มือข้างขวาถือดาบเล่มใหญ่ แต่วันนี้มันไม่ได้หมายจะโจมตีบ้านทีนเนื่องจากอีกฝ่ายเป็นถึงนางอัปสร หมอผีที่ปางจ้างมานั้นเห็นว่าหากตนต้องรับมือทั้งพญาจระเข้และเจ้าแม่นางตะเคียนพร้อมๆ กันคงไม่ไหวแน่ วันนี้เขาจึงหมายจะสู้แค่เพียงพญาจระเข้หนุ่มที่บารมียังไม่มากนัก อีกทั้งยังเกิดจากแรงอาฆาตก่อนจะเริ่มบำเพ็ญตนจนกลายเป็นพญาจระเข้ เหล่าหญิงสาวในตระกูลศิรานิภาเมื่อเห็นเหล่าภูตผีที่ถูกส่งมา ต่างพากันโอบกอดกันร้องไห้ระงม หวาดกลัวต่อภาพตรงหน้า
“พวกมึงยังกล้ามาอีกหรือ?” ละหานโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
“แม่!!” ฟ้าโอมกอดแม่เธอไว้แน่น ส่วนคุณบงกชนั้นพูดอะไรไม่ออก
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!!!” ยายแก้วโวยวายกอดคนทั้งสองไว้
ควายธนูวิ่งปรี่เข้าไปเป็นด่านหน้า ใช้ดาบเล่มใหญ่ฟันไปที่ละหาน เขาถอยหลังหลบ ผีพรายสาวทั้งเล็งจังหวะนี้พุ่งเข้าไปที่ด้านหลังของละหานหวังโจมตีสาวๆ แต่ถูกเขาดึงไว้ทันก่อนจะโยนให้กลับออกไป ทีนที่อยู่บนบ้านไม้ชะเง้อหน้ามองลงมากยังอีกฝั่ง เขาเห็นว่าละหานกำลังโดนรุม จึงตัดสินใจก้าวลงจากบ้านไม้
“พี่ทีนจะไปไหน ท่านพิมพ์บอกว่าอย่าลงจากบ้าน!!” ใหม่ตะโกนร้องห้ามพี่ชายพร้อมกับดึงชายเสื้อไว้
“พี่จะไปช่วยบ้านนู่น อย่างน้อยพี่ก็เป็นผู้ชายน่าจะทำอะไรได้บ้าง ฝั่งนั้นมีแต่ผู้หญิง” ทีนอาสาจะไปช่วยด้วยกลัวว่าหากฉัตรฟ้าเป็นอะไรขึ้นมา ท่านสมิงจะมาไล่บี้เรื่องนี้กับตนเพราะท่านผู้อาวุโสผู้นี้หากโกรธขึ้นจะมิยอมฟังความผู้ใด เขารีบก้าวเท้าลงจากบ้านไม้วิ่งไปที่บ้านข้างๆ
“พี่ทีน!/ทีน!!/ไอ้ทีน!” ทั้งใหม่ ป้าศรี และลุงพล ตะโกนชื่อทีนพร้อมกัน
ชายหนุ่มวิ่งอ้อมไปด้านข้างบ้านตน ขณะที่ละหานรับมือกับผีพรายสาวตัวหนึ่ง อีกตัวที่เห็นทีนวิ่งมาพอดีก็เล็งเห็นโอกาสพุ่งไปโจมตี พญาจระเข้ต้องผละออกจากผีพรายที่ตนรับมืออยู่แล้วหันไปจับผีพรายอีกตนที่กำลังจะเล่นงานทีน เขาใช้สองแขนกำยำกระชากตัวกับหัวที่ยุบแยกไปคนละทาง
“มึงไปปิดประตูบ้าน ดูแลพวกผู้หญิงซะ” ละหานสั่งทีนด้วยเสียงดัง
ทีนที่ได้ยินคำสั่งก็รีบวิ่งไปที่บ้านปูนเปลือยปิดประตูหน้าบ้านลงกลอนประตูให้เรียบร้อย
“ยังไม่มีใครเป็นอะไรกันใช่ไหมครับ?” ทีนถามเพื่อตรวจเช็กความเรียบร้อย
“ไม่ๆ ยังไม่เป็นอะไรจ๊ะ” คุณบงกชรีบชี้แจ้ง แขนทั้งสองข้างโอบกอดแม่และลูกสาวไว้แน่น
“โอเคครับ เดี๋ยวอีกสักพักก็คงจบแล้ว” ทีนพูดปลอบใจสาวๆ
ปัง! เสียงของร่างละหานที่ลอยกระเด็นมาชนกับประตูไม้ของบ้านปูนเปลือย จนคนข้างในร้องโวยวายกัน ดูท่าตอนนี้ท่านละหานจะเสียท่าเพราะโดนรุม พอเขาหันหน้าไปสู้กับผีพราย ความธนูก็ลอบฟันเขาจากด้านหลัง แต่พอเข้าหันไปสู้กับควายธนู ผีพรายก็พยายามรัดคอเขาด้วยลิ้นที่ยืดยาวออกมาจากปาก เป็นเช่นนี้มาได้สองยกแล้ว จนละหานเริ่มเหนื่อยล้า ควายธนูอาศัยจังหวะที่ละหานพักหายใจฟันดาบลงไปที่ตัวละหาน แต่เขายกแขนที่กลายเป็นหนังจระเข้หนายากจะฟันเข้าขึ้นมากันไว้ได้ทัน ผีพรายที่เองก็ไม่น้อยหน้า ยกมือที่มีเล็บแหลมคมพุ่งแทงที่ท้องของละหานและกระชากกลับมา จนตัวเขากระอักเลือดออกมา โลหิตสีแดงไหลรินไปทั่ว ละหานทรุดเขาลงไปข้างหนึ่ง ควายธนูตัวโตยกดาบขึ้นอีกครั้งหมายจะฟันหัวพญาจระเข้กลับไปให้นาย
ความคิดเห็น