คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : เสียผี 2 ทีนแตกหักกลุ่มชาลี (2)
“ไม่เป็นไร พวกกูถึงบ้านมึงแหละ” สิ้นเสียงชาลี ก็มีเสียงของบีมตัวโรคจิตของกลุ่มตะโกนเรียกชื่อจริงของเขา
“นายเดชณรงค์ อยู่บ้านไหมค้าบบบบ เพื่อนๆ มาง้อแล้วววว” ชายหนุ่มแต่งตัวดูดียืนโบกไม้โบกมืออยู่หน้าบ้านไม้ ก่อนจะสบตาเข้าตาสีน้ำตาลอ่อน ฟ้ายืนช็อกทันทีที่เห็นหน้าบีม ภาพเหตุการณ์ก่อนหน้าไหลย้อนกลับมาในหัวหญิงสาว ปางและชาลีตามกันมา แล้วศรัณย์ที่ล็อครถเรียบร้อยแล้วจึงค่อยเดินมา
“มึง! ผีอีฟ้า! ไอ้ชาลี! ไอ้ปาง! ไอ้ศรัทย์! อี ๆ …อี…อีฟ้า!” บีมพูดเสียงสั่น ก้าวเท้าถอยหลัง
“อย่าเรียกพี่ฟ้าว่าผีนะคะ! พี่ฟ้าเป็นคนค่ะ!” ใหม่ทำหน้าฉุนสุดขีดที่มีคนมาเรียกฟ้าเช่นนั้น ซึ่งเธอคิดว่ามันเป็นการไม่ให้เกียรติผู้อื่นเลย แล้วยิ่งเป็นกลุ่มอดีตเพื่อนของพี่ชาย ยิ่งทำให้ใหม่ไม่พอใจ หากนับปกติแล้วเด็กสาวคนนี้ไม่ค่อยโมโหขนาดนี้บ่อยๆ นัก
“มีอะไรกัน เอ๊ะอะโวยวายเชียว” ป้าศรีรีบเดินออกมาดูเหตุการณ์
“ใหม่พาฟ้ากลับบ้านไปก่อน!” ทีนรีบวิ่งลงมาจากตัวแล้ว สั่งให้น้องสาวตนพาฟ้ากลับบ้านทันที เพื่อป้องกันเหตุเลวร้ายที่อาจจะเกิดขึ้นรวมถึงสภาพจิตใจของฟ้าด้วย แล้วหันไปทำเสียงเกรี้ยวกราดใส่กลุ่มชาลี ใหม่รีบจูงมือฟ้าที่ยืนตัวแข็งพากลับตามคำบอกของพี่ชาย ปางชายตามองอยู่เงียบๆ
“ไปจากบ้านกูเลยนะไปพวกxxx!”
“มากันทำไม! เลว! เลวไม่ที่สิ้นสุด!” ผู้เป็นแม่รีบกล่าวสมทบลูกชายทันทีที่เห็นหน้าศรันย์ เพื่อนชายที่ลูกเคยพามาบ้าน คนในบ้านไม้นั้นรู้เรื่องทั้งหมดอยู่ก่อนแล้ว
“เดี๋ยวครับคุณแม่ ใจเย็นก่อนครับพวกผมมาขอโทษทีนมันครับ” ศรันย์แสดงท่าทีนอบน้อม
“มึงไปเหอะ ผีอีฟ้ามันอยู่นี้” บีบกระซิบข้างหูศรันย์
“ผีบ้านมึงสิ แสงจ้าขนาดนี้” ปางเดินมายืนข้างๆ บีมพูดเสียงเบา
“แต่เมื่อวันนั้นกูเห็นมันหายไปต่อหน้าต่อตาจริงๆ นะโว้ย” ชาลีเน้นในสิ่งที่ตัวเองพบเจอ
“แล้วมึงเคยเห็นผีออกมาเดินถือหม้อตอนเช้าหรอวะ?” ปางเองก็เน้นย้ำความคิดตน ที่เห็นฟ้ายืนตัวสั่นถือหม้อที่ใหม่เปลี่ยนให้เสร็จแล้ว
“ไปเลยบ้านฉัน! ไม่ต้อนรับพวกชั่ว! ไปก่อนที่ฉันจะแจ้งความ!” ป้าศรีตะโกนลั่นบ้านจนลุงพลต้องชะโงกหน้ามาดูจากหน้าต่างชั้นสอง เมื่อแกเห็นพวกศรันย์ที่มาตามง้อลูกชาย แกก็รีบวิ่งไปห้องนอนคว้าปืนลูกซองยาวที่ซ่อนไว้ใต้เตียง
ปัง! ลุงพลยกกระบอกปืนชี้ฟ้า
“กลับไปให้หมดเลยนะไอพวกเด็กxxx!!” ลุงพลตะโกนไล่พวกชาลีพร้อมกับเล็งปืนไปทางพวกเขา
“พ่อใจเย็นๆ ก่อนครับ พะ…พวก..พวกผมมาง้อไอ้ทีนครับ มาขอมันคืนดี” พวกชาลีพยายามพูดให้ลุงพลใจเย็นพร้อมๆ กับย่อตัวลงตามสัญชาตญาณ
“ไม่เย็น! ออกไป! กูไม่ให้ลูกกูคบกับไอ้พวกเลว! ไปซะ!” ลุงพลกระชับปืนในมืออีกรอบ แกสอดนิ้วมือในไกปืนเพื่อบอกเป็นนัยแก่กลุ่มชาลี
“ปะ…ไปแล้วก็ได้ครับ” ศรันย์หันไปมองคนอื่น ๆ ในกลุ่ม ก่อนจะรีบวิ่งกลับไปที่รถคันแดง
ทันทีที่พวกชาลีขับรถพ้นเขตบ้านไป ทุกอย่างก็กลับเข้าสู่สถานการณ์ปกติ ทีนเดินแยกไปดูใหม่กับฟ้าที่บ้านปูนเปลือย ส่วนป้าศรีเดินขึ้นเรือนมาดูผัวแกพร้อมกับสะกิดแขนลุงพลแล้วยักคิ้วหลิ่วตาหน้ายิ้มแย้มเป็นนัยว่า วันนี้ผัวแกทำดีมาก เดี๋ยวคืนนี้มีรางวัล
ทางด้านบ้านปูนเปลือย ก่อนหน้าที่พวกชาลีจะกลับ ใหม่พาฉัตรฟ้ามาส่งถึงหน้าบ้านปูน
“ฟ้าเป็นไรลูก ขวัญเอ๋ยขวัญมาลูกเอ๋ย” ยายแก้วรีบสาวเท้ามาดูหลานสาวแกที่ตอนนี้ทำหน้าตาตื่นตกใจ ตัวสั่นเทา แกเดินมาลูบเนื้อตัวฟ้าเพื่อเรียกขวัญหลานให้กลับมาตามความเชื่อแก
“พี่ฟ้า…เขา…เออ..” ใหม่พยายามหาข้อแก้ตัวให้ฟ้าแต่เธอคิดไม่ออก ส่วนทางฟ้าดูจะโกหกจนเป็นนิสัยไปซะแล้ว
“ฟ้า..ไม่ค่อย..สะ..สบายนะคะ ร่างกายฟ้าคงไม่คุ้นกับยาพี่เสือนะคะ ฟ้า…ว้าย!”
ปัง เสียงปืนดังมาจากบ้านใหม่ สามคนมองเป็นตาเดียวกัน ยายแก้วรีบพาเด็กๆ เข้ามาหลบในบ้าน ประจวบเหมาะกันตอนนั้นคุณบงกชนั้นไม่อยู่บ้าน แกขับรถขันใหญ่ออกไปแต่เช้ามืดเพื่อไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลในตัวเมือง
“ใหม่เข้ามาก่อนลูก! มาๆ! มาเร็วลูก!” ทันทีที่ใหม่และฟ้าเข้ามานั่งในบ้านแล้วยายแก้วก็ปิดประตูบ้าน แล้วลงกลอนให้แน่นหนา
“บ้านหนูเกิดอะไรขึ้นลูก ใหม่!”
“เพื่อนพี่ทีนเขามาหานะ แต่เพื่อนพี่ทีนเขาเป็นพวกคนเลวค่ะ พี่ทีนเลยกลับมาบ้านเพราะอยากหนีหน้าพวกนั่นแหละค่ะ” ใหม่ชี้แจงเรื่องของทีน พร้อมกับทำหน้าบึ้งตึง
“แล้วจะเป็นไรกันไหมเนี่ย! มีเสียงปืนด้วย! มีเรื่องทะเลาะกันยังไงเนี่ย! รุนแรงไปไหม! ถึงขนาดต้องยิงปงยิงปืนเลย! ยายหัวใจจะวายละลูก!”
"ก็ต้องขนาดนั้นแหละค่ะ มีแต่เลวๆทั้งนั้น" เด็กสาวคันปากอยากจะเล่าเรื่องที่ฟ้าเคยถูกกลุ่มชาลีทำร้าย
"แล้วมันเลวยังไงละลูก! ถึงขนาดต้องทำขนาดนี้! แล้วพ่อแม่พี่เราละ?! จะไม่เป็นไรหรอ?!"
ใหม่นิ่งเงียบไปพักหนึ่ง ฉัตรฟ้าจึงตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ยายแก้วฟังแทน เพราะเธอเองก็ไม่อยากโกหกไปมากกว่านี้แล้ว
“คือ…ว่ายายค่ะ อย่าพึ่งบอกแม่ได้ไหม?”
"แล้วมันยังไงละ เล่ามาก่อน?! ยายกับแม่ไม่บีบคอเราหรอก"
"ค่ะ"
ฟ้าเริ่มสารภาพผิดที่โกหกเรื่องราวต่างๆ แต่เธอไม่ได้เล่าเรื่องของสมิงนักด้วยกลัวว่าคนที่บ้านจะหาว่าเธอบ้า
“โถ! เอ่ยยหลานยาย! กลัวไม่ได้เที่ยวจนโกหกเป็นวรรคเป็นเวรเลย! หนูอายุเท่าไหร่แล้วลูก! ทำตัวเป็นเด็กเลย!” ยายแก้วเริ่มอบรมหลานแก แต่ก็ได้แต่ถอนหายใจ เพราะฟ้านั้นร้องไห้ไม่หยุด แกเองก็คิดว่าหลานสาวคนนี้รู้สึกผิดแล้วมิเช่นนั้นคงไม่ร้องไห้ขนาดนี้ ฉัตรฟ้านั้นไม่ได้เป็นขี้แยอะไรต่างจากพี่สาวของเธอที่ชอบร้องไห้โยเยนัก ฟ้าจะร้องไห้ก็ต่อเมื่อตัวเองรู้สึกผิดหรือกลัวอะไรมากๆเท่านั้น ทีนเดินมาเคาะประตูบ้านพอดี ยายแก้วจึงลุกไปสอดส่องนิดหน่อยก่อน จึงค่อยเปิดประตู
“อ้าว! พ่อทีนเป็นไงบ้าง? ได้ยินเสียงปืนดังสนั่น ไม่มีใครเป็นไรใช่ไหม? หือ!!” ยายแก้วถามด้วยความเป็นห่วงเพราะบ้านใกล้เรือนเคียงกัน
“ไม่เป็นไรแล้วครับ คุณพ่อไล่ไปหมดแล้ว” ทีนเหลือบมองน้องสาวเล็กน้อย ที่ตอนนี้นั่งกอดฟ้าไว้แน่น
“ดีแล้วๆ ฟ้ายอมเล่าทุกอย่างแล้วก็ขอบใจนะ ไว้จะตอบแทนนะทีน”
“ไม่เป็นไรครับถ้าตอนนั้นผมห้ามเพื่อนตั้งแต่แรกคงไม่…เกิดเรื่องเลวร้ายกับน้องฟ้าหรอกครับ แล้วคนที่ค่อยดูแลน้องตอนบาดเจ็บก็เป็นท่านสมิงนะครับ” ทีนได้แต่ทำหน้าเศร้า
"หืม? ท่านสมิง ทำไมเรียกเพื่อนอย่างงั้นละลูก" ยายแก้วที่ยังไม่รู้เรื่องความจริงสมิง ก็ทำหน้างง นึกสงสัยว่าหลานแกมีเรื่องที่ปิดบังอีกหรือไม่
ใหม่ที่ขยับปากบอกเป็นนัย
'พี่ฟ้าไม่บอก เรื่องท่านสมิง'
"อ่อๆ เปล่าครับชื่อเรียกกันเล่นๆนะครับ" ชายหนุ่มยิ้มเจื่อน
“อืมมมมอ อืมๆ ไปดูน้องเถอะนั่งตัวสั่นแล้ว” แต่ไม่ทันแล้วยายแก้วแกดูออกเสียแล้ว
ทีนพยักหน้าแล้วรีบเดินมาดูใหม่ เขาพยุงตัวน้องสาวกลับบ้านไป ก่อนจะกลับเขาหันมาบอกฟ้าที่เดินมาส่งว่า ให้ระวังพวกชาลีให้ดีเพราะพวกนั้นเห็นแล้วว่า เธออยู่นี้มันอาจจะย้อนกลับมาอีกก็ได้ โดยเฉพาะ ปาง ที่เป็นคนเลวร้ายที่สุดในกลุ่ม ไม่ค่อยกลัวอะไร เขาคงไม่ปล่อยให้ฟ้ามีชีวิจอย่างสงบง่ายๆ นั้นยิ่งทำให้หญิงสาวเป็นกังวลจนเธอต้องขอยายแก้วไปพักผ่อนก่อน
เมื่อคุณบงกชกลับมาก็รีบเดินปรี่เข้าบ้าน มาหายายแก้ว
“แม่ๆ แม่! เกิดอะไรขึ้นอ่ะ เมื่อกี้ฉันแวะตลาด เขาบอกได้ยินเสียงปืนดังมาจากตรงบ้านเราอะ” คุณบงกชทำเสียงดังตื่นตกใจ ทันทีที่แกได้ยินคำบอกเล่าที่ตลาดแกก็รีบเหยียบคันเร่งรถกลับบ้าน
“โชคดีไม่มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้น ก็เพื่อนเจ้าทีนมาตามขอคืนดี แต่เห็นทีนว่าเพื่อนกลุ่มนี้นิสัยไม่ดี ทีนเลยหนีหน้ากลับมาบ้านเงียบๆ พอมาตามขอคืนดีด้วย เลยเจอตาพลแกยิงปืนขู่ไปนะ” ยายแก้วเล่าด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย
“ห้ะ ถึงขั้นยิ่งปืนไล่เลยหรอแม่? ไม่เกินไปหน่อยหรอ? แค่เพื่อนมาง้อเอง”
“ไม่หรอก ฉันฟังวีรกรรมจากปากทีนแล้วก็ไม่น่าคบจริงๆ เลวๆ ทั้งนั้น” จริงๆแกฟังมาจากหลายสาว
“ยังไงแม่ เล่าหน่อยที่ว่าเลวๆ เนี่ย”
“โอ๊ยยยย?! อีบัวเรื่องชาวบ้านเขา ฉันไม่เล่า อยากรู้ก็ไปถามเขาเอง” ยายแก้วพยายามบ่ายเบี่ยง ถึงแม้แกจะอยากพูดมากก็ตามด้วยกลัวจะหลุดเรื่องฟ้า หากคุณบงกชรู้เรื่องเข้าต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่มากแน่ๆ
“เอ้าแม่?! ปกตินี้ขาเม้าท์มอยกว่าฉันอีก วันนี้เกิดจะไม่เล่าซะงั้น”
“เอ้า! นางนี้! ปากนะ! อย่าเซ้าซี้ฉันนักเลยวะ”
“แล้วฉัตรฟ้าละแม่ ยังไม่ตื่นหรอ?” คุณบงกชถามถึงลูกสาวพลางจะเดินขึ้นไปปลุก
“ให้ฟ้านอนเถอะ ตกใจเสียงปืนตัวสั่น ฉันเลยให้หลานไปนอนพักก่อน”
“อะ..อืมๆ เดี๋ยวถ้าฟ้าตื่นแล้วให้ทำจัดปุ๋ยที่หลังรถด้วยนะแม่ เดี๋ยวฉันจะไปนอนพักหน่อยวันนี้ตื่นเช้าเลย”
“เออๆ ไปนอนก่อนไป” ยายแก้วพยักหน้าให้ลูกสาวแก
ความคิดเห็น