คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : Episode 17 - สิ้นสุดภารกิจ
Natsu Talk
“เอาหล่ะ ช่วงเย็นคุณเจ้าของร้านบอกว่าจะมีคนเยอะมากกว่าปกติซึ่งหมายความพวกโรคจิตชั้นบนจะมี
เยอะขึ้น”โอ้!?ซวยแล้ววววว
“งั้นนัตสึก็.....”เกรย์มองมาที่ผม มองไมฟร้ะ
“ชั้นเลยจัดระบบการทำงานใหม่ เฮ้อ!?เกรย์”เอลซ่าพูดพลางเดินมาหาเกรย์
“อ...อะไรเหรอเอลซ่า”เกรย์เสียงสั่นด้วย กลัวมากหล่ะสิท่า
“นายคงต้องขึ้นไปทำงานกับนัตสึข้างบนแล้วสิ อย่ามัวแต่ปกป้องนัตสึหล่ะ ทำงานด้วย”
“เอ๋!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”ผมตะโกนออกมาด้วยความตกใจ
“ทำไมไม่ให้ชั้นทำงานข้างล่างเหมือนเดิมหล่ะ”เกรย์ถามขึ้น โดยที่มือของมันโอบเอวผมอยู่ เฮ้ยๆๆๆมือแกเล่น
อะไรอยู่ไอ้เกรย์
“ก็นะ ถ้าให้ลูซี่อยู่กลับนัตสึ มีหวังโดนลวนลามเหมือนเดิม ชั้นก็ต้องคุมพวกโหดข้างล่างด้วย นายไปข้างบน
แหละดีแล้ว เอ้า!?แยกย้ายๆๆ”
“เฮ้อ!?”ผมถอนหายใจเสร็จผมก็รีบเดินขึ้นไปชั้นบน เอ๊ะ!?ท...ทำไม...เอ๊ะ!?เวียนหัวจัง จู่ๆผมก็วูบไป
“นัตสึไม่เป็นไรนะ!?”ผมได้ยินเสียงไอ้เกรย์เรียกผม ผมเลยรีบคุมสติให้ทำงานต่อได้
“เกรย์.....”ดูเหมือนว่าช่วงที่ผมกำลังจะล้มลงเกรย์ก็มาประคองผมได้ทัน
“นายไหวมั้ย พักก่อนเถอะ”
“อื้ม...ไม่เป็นไร สบายมาก แค่ลื่นหกล้มเท่านั้นเอง ไปทำงานกันเถอะ”ผมพูดด้วยน้ำเสียงแข็งขัน แต่ดูเหมือน
เกรย์จะเป็นห่วงผมมากจริงๆนะ
“ถ้าไม่ไหวก็บอกชั้นนะ”มันส่งแววตาที่เป็นห่วงมาให้ผม เฮ้อ!?
“โอเคๆ ไปทำงานกันได้แล้ว เดี๋ยวยัยเอลซ่าก็บ่นหรอก”ผมยื่นมือให้เกรย์ เพื่อที่จะให้มันลุกขึ้นไปทำงาน
“อื้ม!?”เกรย์จับมือผมแล้วลุกขึ้นเดินขึ้นบันไดทันที
“เอ่อ....จะรับอะไรดีคะ”ผมส่งยิ้มให้ลูกค้า ซึ่งลูกค้าคนนั้นดันพูดออกมาว่า....
“รับน้องหนูได้มั้ย”ไอ้กร๊วกเอ้ยยยยย พ่อจับย่างสดแน่ถ้านี่ไม่ใช่ภารกิจ
“เอ่อ....อยากทานอาหารอะไรนะคะ ไม่ใช่อยากทานชั้น”
“งั้นอยากง้าบหนู...อุ้บ!?”มันอยากไม่ทันพูดจบเหมือนมีใครเอาถาดเสิร์ฟมาตีหน้ามา พอผมหันไปก็ต้อง
ตกใจ
“เกรย์!!!!”
“เฮ้ย!?อยากหาเรื่องใช่มั้ยแก”คนที่โดนถาดฟาดหน้ากระชากคอเสื้อเกรย์ขึ้นมา พร้อมง้างหมัดใส่
“กรี๊ดดดดดดดด”เสียงของลูกค้าพูดหญิงกรี๊ดขึ้น แสบแก้วหู
“ทนไม่ไหวแล้วเฟ้ย!!!!!!!!!”
เปรี๊ยง!? โครม!?
“น...นัตสึ?”ผมทนไม่ไหวใช้แขนขวาชกตรงไปที่ท้องของมันจนมันติดกับกำแพง
“ถ้าจะหาเรื่องในร้านหล่ะก็ ไม่ปรานีแน่”
“ค...ครับๆๆๆๆ”
“น...น่ากลัว เอ๊!?นัตสึเลือดออกจากมือขวานายด้วย”ผมหันไปมองแต่ไม่ตกใจ
“อ้อ!?เลือดออกแฮะ เดี๋ยวชั้นไป.....”ผมพูดไม่ทันจบเจ้าเกรย์มันก็ถอดเนคไทมาพันไว้ที่ฝ่ามือของผม
“เอลซ่าบอกว่าคนไม่ค่อยมีถ้าเป็นไปได้ไม่อยากให้ไปไหนน่ะ”พอมันพันเสร็จผมก็ชักมือกลับทันที
“ขอบใจนะ ไปทำงานได้แล้ว ขอโทษนะคะ ที่ทำให้วุ่นวาย”ผมพูดกับเกรย์เสร็จผมก็หันกลับมาพูดกับพวก
ลูกค้าต่อ
“เอ่อ...ขอสั่งอาหารหน่อยค่ะ”
“คร้าบบบบ”ดูเหมือนไอ้โรคจิตจะเริ่มทำงานแล้วครับ เอาหล่ะ ผมก็ต้องทำบ้าง
เพล้ง!?
“ข...ขอโทษนะคะ”มีลูกค้าคนหนึ่งทำแก้วแตก แต่ไอ้เกรย์มันรับออเดอร์อยู่ ผมเลยเข้าไปเก็บแทน
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณไม่เป็นไรนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวชั้นช่วยนะคะ โอ้ย!?”เด็กผู้หญิงที่ทำแก้วแตกก้มลงมาช่วยผมเก็บเศษแก้วที่บาดนิ้ว แต่
นิ้วของเธอถูกแก้วบาด
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวชั้นทำเอง ขอดูนิ้วที่บาดหน่อยสิคะ”
“เอ๊ะ!?ค่ะ”ผมแกะพลาสเตอร์ที่ปิดรอยที่เกรย์ทำไว้ออกแล้วมาปิดแผลให้ลูกค้า(ไรทเตอร์ : นัตจังใจกล้า
มากจ๊ะ)
“ไม่เจ็บแล้วสินะคะ เดี๋ยวชั้นทำเองค่ะ”ว่าจบผมก็ยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้น
“...ค..ค่ะ”เด็กคนนั้นหน้าแดงใส่ผม เอิ่ม...ตอนนี้ผมแต่งเป็นผู้หญิงนะ หล่อนจะอายทำไม พอผมเก็บเศษแก้ว
เสร็จผมก็ลุกขึ้นจะไปทิ้งข้างล่าง
“อ๊ะ!?นัตสึ แก้วแตกเหรอ”ลูซี่ที่ถือถุงบางอย่างถามผม
“อื้ม!?กำลังจะเอาไปทิ้งน่ะ”ตามจริงก็จะแว่บไปเอาพลาสเตอร์อันใหม่มาปิดรอยที่คอเหมือนกัน
“งั้นทิ้งใส่ในนี้เลย ชั้นกำลังจะเอาออกไปทิ้งข้างนอกพอดี”มาได้จังหวะพอดีแม่คุณ
“คือ...ชั้นลืมของไว้...ในห้องเปลี่ยนชุดแน่ะ....ว่าจะไปเอา”
“ไม่ได้!?”เฮือก!?เสียงนี่มันน
“เอลซ่า!!!!!!!!”เอลซ่าเอาดาบมาจ่อที่คอของผม
“ไปทำงานซะ”
“คร้าบบบบบบบ”จบกัน จบกัน รอยที่คอ ถ้าใครเห็นเข้าจบเห่แน่
“พี่สาวๆ”มีเด็กคนนึงที่เป็นลูกค้า อ้อ!?เด็กคนที่ทำแก้วแตกนี่นา
“มีอะไรเหรอ”ผมเดินไปหาเด็กคนนั้น
“หนูให้ค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องเมื่อกี้”เด็กคนนั้นยื่นซองป๊อกกี้มาให้ผม
“ขอบคุณจ๊ะ”ว่าจบผมก็รับไว้ แล้วเดินไปรับออเดอร์ต่อ จนมาถึงโต๊ะนี้ แล้วก็เป็นลูกค้ารายสุดท้ายที่อยู่ชั้น
บนด้วย
“สวัสดีค่ะ รับอะไรดีค่ะ”ลูกค้ารายนี้มีลักษณะเป็นเด็กนักเรียนชายมัธยมปลาย 3 คน
“เอ่อ...ผมขอถ่ายรูปคู่กับพี่หน่อยได้มั้ยครับ”เด็กคนที่สวมแว่นถามผมขึ้น
“เอ๊ะ!?”ผมยืนทำหน้าเอ๋อ
“นี่จิฮิโระเอาจริงเหรอ”เด็กคนที่ผมตั้งๆสีดำ ตาตกคล้ายไอ้เกรย์ ถามผู้ชายใส่แว่น
“เอาจริงสิ”
“เอ่อ...ถ้าจะสั่งโปรดรีบสั่งด้วยนะคะ ร้านเราจะปิดแล้ว”ก็ตอนนี้มัน2ทุ่มแล้วนี่ครับ ส่วนไอ้เกรย์ก็เอาจาน
ของโต๊ะก่อนหน้านี้ไปเก็บอยู่ เลยเหลือผมคนเดียว หวาๆๆๆ
“อื้ม!?พี่สาวช่วยหลับตาหน่อยได้มั้ยครับ”
“เอ๊ะ!?หลับตาทำไม”ผมทำด้วยความงุนงง
“พี่สาวหลับตาหน่อยสิครับ”
“เฮ้อ!?ก็ได้”ว่าจบผมก็หลับตา ทำไมผมถึงทำตามที่มันบอกน่ะเหรอครับ ผมบอกได้คำเดียว รำคาญ
“ให้หลับแล้วไง...อ๊ะ!?”ผมหลับตาได้ซักพักผมก็ลืมตาขึ้น จังหวะนั้นแหละครับ เด็กคนนึงในกลุ่มก็เข้ามา
หอมแก้มผม
แชะ!?
“เดี๋ยวเถอะทำอะไรน่ะ”ผมตะโกนออกไปในขนาดที่มือของผมกำแน่น
“แหม่!?แค่นิดหน่อยเองครับ”ไอ้บ้าเอ้ย!!!!!!!!!
“ขอโทษนะ ช่วยลบรูปออกจากล้องได้มั้ย”มีมือนึงมาโอบไหล่ของผมแล้วเอาตัวผมไปอยู่ข้างๆตัวของเค้า
“แล้วพี่ชายเกี่ยวอะไรด้วย”
“นี่จะไม่ฟังกันใช่มั้ย ได้”เฮ้ย!!!!!! ไอ้เกรย์เข้ามาช่วยผมก็จริงแต่ว่าคิ้วของมันขมวดกันจนน่ากลัว นี่แกแค่
หอมแก้มเองนะเฟ้ย
“จะทำอะไรเหรอพี่ชาย”ส่วนพวกลูกค้าก็ ยียวนกวนประสาทเหลือเกินนะพวกแก!!!!!!!!!
“Ice Make Lance”เกรย์ใช้มืออีกข้างร่ายแลนซ์ออกมา เอ๊ะ!?นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเกรย์ร่ายเวทย์
มือเดียว
ตูม!?
“อร๊ากกกกกก กล้อง ฝากไว้ก่อนเถอะ”แล้วเด็กกลุ่มนั้นก็กลับบ้านไป
“เกรย์ปล่อยชั้นได้แล้ว”ผมใช้มือดันให้เกรย์ออกไป แต่รู้สึกเกรย์จะบีบไหล่ผมมากขึ้น
“เกรย์!!!!!”ผมตะโกนใส่มัน จนมันหันกลับมามองผม
“.......”มองทำไมปล่อยซะทีสิเฟ้ย
“ปล่อย ชั้นเจ็บ เกรย์”
“อ๊ะ!?โทษที เจ็บเหรอ ขอโทษนะ”เกรย์มันเริ่มปล่อยมือจากหัวไหล่ของผมแล้วก็ขอโทษผมทันที
“ไม่เป็นไรหรอก...อ๊ะ!?”ผมเงยหน้าขึ้นมามองมัน แต่พอจังหวะนั้นแหละ มันหอมแก้มของผม ข้างเดียวกัน
กับที่เจ้าพวกเด็กบ้านั้นทำไว้ แถมไอ้เจ้าเกรย์ยังมาเลียแก้มผมอีก แต่ไม่นานนักมันก็ผละออก
“ท...ทำอะไรน่ะ อ...ไอ้โรคจิต!!”แย่หล่ะสิ หน้าผมมันร้อนๆแฮะ
“ชั้นก็แค่อยากจะลบสิ่งที่ไอ้เด็กพวกนั้นทำไว้กับนายเอง....ชั้น...ไปเก็บของก่อนนะ”แล้วเกรย์ก็เดินจากผม
แต่รู้สิว่าเมื่อกี้เกรย์จะเขินนะครับ
“เอาหล่ะ ไปเก็บของด้วยดีกว่า เอ๊ะ!?อ...อีกแล้วเหรอ มึนหัวจัง อึก!?”อะไรเนี่ย เวียนหัวอีกแล้ว
ตุ้บ!?
“แรงกว่าตอนแรกอีก อุ๊บ!?อยากอ้วกชะมัด แค่กๆๆ ไม่ได้ๆ ถ้าทุกคนรู้ต้องเป็นห่วงแน่ๆ”ผมรีบลุกขึ้นแล้ว
เดินลงบันไดไป
“นัตสึมาช้าจังนะยะ”ผมลงมาเสร็จก็เจอกับพวกลูซี่ที่บ่นใส่ผมกระหน่ำ
“จับได้แล้ว!!!!!”
“อ๊ะ!?ปล่อยนะ ปล่อยยยยย”เหมือนมีคนมาโอบเอวผมจากด้านหลัง ไอ้คนที่กล้าโอบเอวผมเนี่ยมีอยู่คน
เดียว
“เฮ้อ!?นัตสึติดกับไวมากเลยนะ ไอ๊!?”
“เห็นมั้ยชั้นบอกแล้ว เงินส่วนของแฮปปี้เป็นของชั้นนะ”
“ห้ะ!?นี่พวกเธอใช้ชั้นในการเล่นพนันเหรอ ว้ากกกกกกก”ผมดิ้นไปมาจนเกือบจะหลุดแล้ว อีกนิดเดียว
“จะดิ้นอีกนานแค่ไหนฮะ เดี๋ยวเถอะ”เจ้าเกรย์มันหอมแก้มผมไปทีนึง ปล่อยนร้าาาา
“ก็จะดิ้นจนกว่าจะหลุดแหละ แบร่!?”ผมหันไปแลบลิ้นใส่เกรย์
“เอาหล่ะๆ พวกเราจะพักกันก่อนแล้วค่อยไปที่พักที่ผู้ว่าจ้างจองเอาไว้ให้นะ”เอลซ่าเดินมาพลางรัวชัตเตอร์
กล้องที่อยู่ในมือ
“จะว่าไปกระผมหิวจังนะไอ๊!?”แฮปปี้บ่นขึ้นในขณะที่ท้องร้องดัง
“เดี๋ยวชั้นจะไปหาดูนะว่าในตู้เย็นมีอะไรพอมาเป็นของกินให้พวกเราได้บ้าง”
“ชั้นไปด้วยลูซี่”แล้วลูซี่กับเอลซ่าก็ออกจากห้องไป
“เฮ้อ!?ปล่อยชั้นได้ยัง จะเปลี่ยนชุด”ผมหันไปหน้ามุ่ยใส่เกรย์
“อ๊ะ!?ปล่อยก็ได้”ว่าจบแล้วมันก็ปล่อยผม
“นัตสึรอยตรงคอนั่นอะไร ยุงกัดเหรอ”
“ห้ะ!?ก็.....นะ”แฮปปี้ถามผมขึ้นจนผมต้องผงะไป
“คือพอดียุงที่ชั้นสองเยอะน่ะ”เกรย์เริ่มพูดขึ้นบ้าง
“อ้อ!?”นึกว่ามันจะบอกความจริงซะอีก
“ชั้นไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ”ว่าจบผมก็เดินเข้าไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดของตัวเองเสร็จ ผมก็เดินออกมาพร้อมซองขนมอันนึง
“นัตสึนั่นอะไรเหรอไอ๊!?”
“ป๊อกกี้ที่ลูกค้าให้มาตอบแทนน่ะ กินมั้ย”ผมยื่นให้แฮปปี้ เห็นว่ามันอยากกินจนน้ำลายไหลหมดแล้ว
“กิน ไอ๊!?”แล้วแฮปปี้ก็หยิบไปแท่งนึงผมเห็นไอ้เกรย์(เปลี่ยนชุดแล้ว)ยืนมองมาที่ผม พอมันรู้ว่าผมมองมันก็
ยิ้มให้ ตายๆๆๆหน้าผมมันร้อนขึ้นแล้วแฮะ
“นัตสึหน้าแดงแล้วนะ”แฮปปี้พูดเชิงหยอกล้อผม
“เปล่าซักหน่อย!!!!”ว่าจบผมก็หยิบป๊อกกี้ขึ้นมาคาบที่ปากผมอันนึง
“ไม่แบ่งให้เกรย์บ้างเหรอไอ๊”
“อืมม...นั่นสินะ”ผมพูดในขณะที่ปากผมคาบป๊อกกี้อยู่ ผมเดินเข้าไปหาไอ้โรคจิต
“เอ้า!?ชั้นแบ่งให้”มือผมยื่นซองป๊อกกี้ให้เกรย์ข้างนึง อีกข้างนึงผมก็คลำคอแถวที่เกรย์ที่รอยเอาไว้
“อืมมมม...นัตสึ”มันเรียกผม
“อะไรอีก...อึก!?”ผมหันไปมันก็คาบป๊อกกี้แท่งเดียวกันกับผมมือของมันรวบตัวผมให้เข้ามาใกล้ มันค่อยๆกินจนหมดแล้วก็ประกบริมฝีปากของผมทันที ลิ้นร้อนเริ่มกวาดไปทั้วโพรงปากของผม ผมค่อยๆทุบหน้าอก
เกรย์เพื่อเป็นสัญญาณบอกว่าหายใจไม่ออก แล้วมันก็ค่อยๆถอนจูบออก
“ป๊อกกี้เมืองนี้หวานมากเลยเนอะ”ว่าจบมันก็ยิ้มให้ผม
“ไอ๊!!!!!!!! เมื่อกี้มันจูบนี่นาไอ๊!!!!!!!!”แฮปปี้มันตะโกนขึ้น เอิ่ม....ด้วยความดีใจ...หรือ...ตกใจ...ตื่นเต้น
เหรอ...อืมมม..งง
“แก!!!!!มากินแท่งเดียวกับชั้นทำไมฟร้ะ”ผมตวาดใส่หน้ามัน มันก็ยิ้มมาให้ผม
“ก็เป็นวิธีที่คนรักเค้ากินกันไง”
“ชั้นไม่ใช่คนรักแกเฟ้ย ไปทำกับคนอื่นไป”มันได้ยินคำนี้มันก็ทำหน้ามุ่ยใส่ผม
“ก็สำหรับชั้นนายเป็นคนรักนี่นา”มันพูดพร้อมขยี้หัวของผมอย่างเอ็นดูจนผมนี่หน้าแดงไปเลย
“ไหนๆแฮปปี้ จูบ ไหนๆ”พวกเอลซ่าวิ่งมาพร้อมกล้องที่อยู่ในมือ
“ไอ๊!?พวกเอลซ่ามาไม่ทันแล้ว มันจบไปแล้วไอ๊ ถ้ามีเหตุการณ์นี้ที่กิลด์เชื่อว่ามดขึ้นเยอะแยะเลยไอ๊”
“มันหวานมากเลยเหรอ ไม่นร้าาาาา”พวกเอลซ่าร้องโหวยหวนซะแล้วสิ เฮ้อ!?
“ชั้นว่าไปหาที่พักกันเถอะนะ ไอ๊!?”แฮปปี้พูดขึ้นในขณะที่พวกเอลซ่ากำลังเศร้าอยู่
“ก็ดีนะ หือ!?นัตสึ...มือ”
“เอ๊ะ!?มือ....แว้กกกกกกกกกกกกก”ผมดูที่มือของผมก็เห็นปากแผลที่มือเปิดออก เมื่อกี้ยังไม่ไหลเลยนร้า
“เฮ้อ!?เอามือมาสิ”เกรย์พูดขึ้นกับผม ในขณะที่มือของเกรย์ถือกล่องพยาบาลอยู่
“อืม.....”ผมยื่นมือให้เกรย์ เกรย์หยิบผ้าพันแผลขึ้นมาพันให้ผม แบบช้าๆ เอิ่ม...มันทำแผลเก่งจังเลย อยู่ๆ
เกรย์ก็เงยหน้าขึ้นมามองผม แล้วมาก็ฉีกยิ้มหื่น
“อ...อะไรเล่า”ผมถามมันอย่างหวาดๆ
“เปล่า เอ้าเสร็จแล้ว”ว่าจบมันก็จูบหลังมือของผมทีนึง หน้าผมเริ่มร้อนมากขึ้นกว่าเดิม
“เฮ้อ!?เอาหล่ะเราไปที่พักกันเถอะนะ”
“เดี๋ยวนะ ชั้นขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะ”ว่าจบผมก็รีบวิ่งไปทางห้องน้ำทันที
____________________________________________
สวัสดีค่ะ ขอโทษนะคะที่ไม่ได้เข้ามาอัพซะนาน ไรทเตอร์ขอโทษค่ะ พอดีเกิดเหตุนิดหน่อย เอาไว้พบกันตอนหน้านะคะ
อ๊ะ...เกือบลืมๆ
วันนี้มีเพิ่มมาอีกหนึ่งท่าเจ้าค่ะ มาดูกัน
Ice Make Lance
เป็นท่าที่เกรย์ร่ายเวทย์น้ำเเข็งให้คล้ายศรธนูเเล้วพุ่งใส่ศัตรู
ตัวอย่างตอนต่อไป
ความคิดเห็น