คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Episode 8 - ประกาศความจริง
Gray Talk
“แฮ่กๆ พอเถอะนัตสึ ชั้นขี้เกียจวิ่งหนีนายแล้วนะ”
“ถ้าขี้เกียจจริงก็หยุดคิดเรื่องลามกแบบนี้สิฟร้ะ ไอ้ก้อนน้ำแข็งเดินได้” อ่อก!?น้ำแข็งเหรอ
“อ้อ!? หึงชั้นสินะ เพราะถ้าเกิดชั้นเกิดไปคิดแบบนี้กับใครขึ้นมาหล่ะก็.....ชั้นคงจะจับเค้าคนนั้นกดสินะ ไม่
ต้องห่วงคนที่ชั้นจะกดมีนายคนเดียวเท่านั้นแหละ แฮะ แฮะ”
“ไอ้-บ้า-เอ้ย!?”
“โอเคๆ หยุดเถียงแล้วหาทางขึ้นไปข้างบนกัน โอเคนะ”
“โอ้!?......เฮ้ย!?แกจะทำอะไรน่ะ ปล่อยนะเฟ้ย ปล่อยๆๆ”ผมแบกนัตสึขึ้นหลังทันทีที่นัตสึตอบผมเสร็จ
“ไม่ปล่อยมีปัญหามั้ย แบร่!?”
“หน็อย!?แก!?” นัตสึกดเสียงตัวเองให้ต่ำลง เพื่อให้น่ากลัว
“นี่ถามอะไรหน่อยสิ นัตสึ”
“หือ!? มีอะไรว่ามา” เสียง.....เฮ้อ!?จะกดให้ต่ำไปถึงเมื่อไหร่ฟร้ะ
“คือ...ตอนอยู่ที่รีสอร์ทนายไม่เจริญอาหารเลยนะ เป็นอะไรไปเหรอ แฮปปี้บอกว่าช่วงนี้นายเป็นแบบนี้ตลอด
เลย”
“อ้อ!?พอดีช่วงนี้ฝันประหลาดนิดหน่อยน่ะ”นัตสึถอนหายใจเบาๆใส่ผม
“ฝัน....ฝันว่าอะไรเหรอ นี่เล่าให้ฟังหน่อยสิ”
“เอ่อ....น...นายอย่ารู้เลย มันเรื่องของชั้นน่ะ” เสียงของนัตสึเริ่มสั่นๆ เหมือนอายอะไรซักอย่าง อยากรู้จังแฮะ
“เฮ้อ!?นายนี่นะ” ผมถอนหายใจยาวใส่นัตสึ
“แต่ว่านะ ถ้าทำให้คนอื่นเป็นห่วงแบบนี้ มันก็ไม่สมเป็นชั้นสินะ เอาเป็นว่าชั้นจะไม่คิดเรื่องนี้ซักพักก็แล้วกัน
นะ”
“นายมันน่ารักจังเลยนะ แถมไร้เดียงสาอีก”
“ห...หา!?อ....อะไรของแกฟร้ะ ใครน่ารักไม่ทราบ”
“ก็นัตสึจังไง จงยอมรับซะเถอะนะ ฮะฮะฮะ”
ในขณะที่ผมเดินไปด้วยหยอกนัตสึไปด้วย ในที่สุดก็มาถึงข้างบนเมืองซักที
“พวกสภานี่นา เต็มไปหมดเลยแฮะ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”
“นัตสึ!?เกรย์!? ไม่เป็นไรนะ”
“อ๊ะ!?ทุกคน จับไอ้โจรงี่เง่านั่นได้แล้วเหรอ”
“อื้ม!?จับได้แล้วหล่ะ ก็เอลซ่าดันใช้เกราะชำระบาปในการต่อสู้น่ะสิ เรื่องเลยไปกันใหญ่เลย” เอลซ่า....เธอ
นี่เป็นยักษ์มารมาจากไหนเนี่ย
“ว่าแต่ นัตสึ นายเป็นอะไรอีกหล่ะเนี่ย”
“พอดีชั้นตกหน้าผา แล้วได้แผลน่ะ ไอ้ตาตกเลยแบกชั้นขึ้นมาน่ะ” ตาตก....เศร้า ทำไมต้องตาตกหล่ะ เรียก
ว่าที่รักไม่ได้เหรอ(Writer:เฮ้ย!? เกรย์ นัตสึคงไม่เรียกแกแบบนั้นแน่)
“ไอ๊!?งั้นก็ดีแล้ว งั้นไปบ้านผู้ว่าจ้างกันนะไอ๊”
“หา!?ต้องไปบ้านผู้ว่าจ้างอีกเหรอเนี่ย ม...ไม่ไปไม่ได้เหรอ”ผมหาขอแก้ตัวทันที
“แล้วค่าเช่าบ้านชั้นหล่ะ”เออ นั่นดิ แล้วค่าเช่าบ้านของลูซี่หล่ะ
“ค่อยให้เค้าส่งมาที่กิลด์ที่หลังไม่ได้เหรอ”
“เฮ้ย!?อะไรกันนักกันหนาวะ ไอ้โรคจิต” นัตสึครับ ช่วยอยู่เงียบๆทีเถอะคร้าบบบบ
“จะไปไม่ไปเกรย์”เอลซ่าเอาดาบมาจ่อที่คอของผม สยองงง
“ครับ ไปครับ ท่านเอลซ่า”
และแล้วก็มาถึงบ้านของผู้ว่าจ้างในที่สุด แงงงงงงง ไม่อยากมาเลยง่า
“นี่ครับ เงินรางวัลของพวกคุณ ขอบคุณที่ช่วยนะครับ”
“ค่ะ งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะคะ” เย้!!!! ได้ออกจากที่นี่แล้ว สวรรค์
“เอ่อ...ขอโทษนะครับ คุณผู้ชายผมสีกุหลาบคนนั้น่ะครับ” ซวยแล้ว ซวยๆๆๆๆๆ
“เอ๊ะ!?ชั้นเหรอ มีอะไร”
“เอ่อ...คุณเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายครับ”
“หา!?” พวกผมตะโกนออกเป็นคำเดียวกัน เฮ้ย!?แกถามอะไรฟร้ะ
“ก็ต้องผู้ชายสิฟร้ะ ถามมาได้ ทำไมมีอะไร”
“ด...ได้โปรดแต่งงานกับผมนะครับ ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชายก็ช่าง แต่งกับผมนะครับ
“เฮ้ย!!!!!!x2”
“กรี๊ด!!!!!x2”
“อุ๊ปป้า<<อันนี้เสียงแฮปปี้นะคะ”
“เดี๋ยวสิ หมายความว่ายังไง ชั้นน่ะ...โอ้ย!?”ผมปล่อยนัตสึลงทันที โดยทีเจ้าตัวยังไม่ทันได้ตั้งตัว
“มันเจ็บนะเฟ้ย!?...เฮ้ย!?เดี๋ยว”ผมกอดนัตสึจากทางด้านข้าง มันจะหยามชั้นไปแล้วนะเฟ้ย ไอ้ผู้ว่าจ้าง
“ชั้นขอประกาศตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป นัตสึเป็นของชั้นคนเดียวห้ามใครมาจีบเด็ดขาด นี่คือข้อห้าม”
“เฮ้ย!?”
“กรี๊ด!?”(Writer:เอ่อ...เอลซ่า ลูซี่จะกรี๊ดไปถึงไหนกันน่ะ)
“อุ๊ปป้า!?”
_____________________________________________
เสร็จไปเเล้วอีกหนึ่งตอนนะคะ
ตอนนี้ไรทเตอร์เศร้ามากค่ะ เฟสไรทเตอร์โดนบล็อค โฮ!!!!!!
ใครบล็อคเดี๋ยวมาเชือดให้
มาดูชุดเกราะชำราะบาปของเอลซ่ากันนะคะ
Purgatory Armor หรือ เกราะชำระบาป
เอลซ่าเคยบอกไว้ว่าใครที่เห็นเกราะนี้จะไม่สามารถมีชีวิตอยู่รอดได้ค่ะ สยองงงง
ไว้เจอกันตอนหน้านะคะ บายค่ะ
ความคิดเห็น