คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Episode 14 - โกรธเรื่อง...อะไร
Natsu Talk
“อื้ออออ...เช้าแล้วเหรอ เมื่อวานนี้มันแปลกๆชอบกลแฮะ คนในร้านเสื้อผ้านั่นเหมือนได้กลิ่นคุ้นๆแฮะ ช่างมัน
เถอะ ฮ...ฮ...ฮัดชิ้ว!?”
ผมตื่นขึ้นมาก็คิดถึงไอ้ร้านขายเสื้อผ้าบ้าบอเมื่อวานนี้ ดันจับผมแต่งบันนี่เกิร์ล ดีนะที่ไม่ใช่เมดหู
แมว(Writer : กำลังคิดเลยว่าจะเอามาให้ใส่ตอนไหนดี ไม่ต้องห่วงมีแน่นอน//Natsu : ไอ้เจ้าบ้าเอ้
ย) ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปกิลด์ตามปกติ แต่แฮปปี้หายไปไหนหว่า ช่างมันเถอะ ฮัดชิ้ว!!!เป็นหวัดแต่
เช้าเลย เฮ้อออ
“อรุณสวัสดิ์จ๊ะ นัตสึ”พอผมเดินเข้ามาถึงกิลด์มิร่าก็ทักผมเป็นคนแรก
“อื้ม ไง”แล้วผมก็ไปนั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์ตามเคย ไม่อยากไปนั่งอยู่กับยัยสาววาย เพราะแต่ก่อนพวกผมจะ
นั่งด้วยกันประจำ
“ไง นัตสึ”ไอ้โรคจิตมันมานั่งข้างๆผม เฮ้อ!?เห็นหน้ามันแล้วชักอยากตายขึ้นมา
“นัตสึหายเจ็บขาแล้วเหรอ”ลูซี่เดินเข้ามาถามผมพร้อมน่าระรื่นจนผิดแปลก
“เจ็บขา.....”อะไรผมเจ็บขาเหรอ หรือว่า....ผมหันไปหาเกรย์แล้วมันก็ชูนั้วโป้งให้ผมแล้วก็ยิ้ม ไอ้บ้าถ้าจะโกหก
ก็ให้มันเนียนหน่อยสิฟร้ะ
“อื้ม เห็นไม่มาที่กิลด์ เกรย์บอกว่านัตสึโดนสุนัขกัดน่ะ”ไอ้เกรย์ โรคจิตไม่พอ งี่เง่าอีก ชั้นน่ะโดนหมากัดแค่นั้น
ไม่เป็นไรโฟ้ยยยย
“อ...อื้ม หายแล้ว”ผมพูดพลางยิ้มแห้งกลบเกลื่อน
“อ๊ะ!?จริงสิชั้นให้”ลูซี่หยิบรูปๆนึงมาให้ผม ผมก็รับมาดู ส่วนไอ้เกรย์ก็เสนอหน้าโผล่หัวมาข้างๆผม
“พรู้ดดดดดดด เธอไปเอามาจากไหนเนี่ย”ผมพูดพลางหน้าแดงระเรื่อขึ้น
“จำเมื่อวานนี้ที่ร้านขายเสื้อได้มั้ย นั่นน่ะ พวกเราเอง”
“ว่าแล้ว ว่าทำไมคุ้นๆ พวกเธอเองเหรออออออ!!!!!!!!”ผมพูดพลางชี้หน้าลูซี่ ก็รูปที่ลูซี่เอามาให้ผมเป็นรูป
ตอนที่ผมใส่ชุดบันนี่เกิร์ล ว้ากกกกก
“อื้ม!?ด...เดี๋ยวสินัตสึ”
“ไม่เดี๋ยวแล้วโว้ยยยย”ผมวิ่งไล่กวดลูซี่อยู่ทั่วกิลด์
“อืมมม...ลูซี่ชั้นขอนะ”จู่ๆไอ้เกรย์มันตะโกนขอรูปนั้น เฮ้ย!!!!!!!
“อื้ม เอาไปเลย ชั้นยังมีอีกเพียบ”แว้กกกก ยังมีอีกเหรอเนี่ยยยยยยย
“เอามานี่เลย ไอ้โรคจิต”ผมวิ่งเข้าไปคว้ารูปที่เกรย์ถืออยุ่ แต่มันก็ชูรูปขึ้นจนสุดมือ จนผมเอื้อมไม่ถึง
“ไม่ให้ แบร่”ไอ้โรคจิตมันแลบลิ้น อารมณ์เสียที่สุด
“ชั้นเกลียดแกที่สุดดด”แล้วผมกำลังเดินออกจากกิลด์ แต่ดูเหมือนเอลซ่าจะจับผ้าพันคอผมเอาไว้
“จะไปไหน พวกเราต้องไปทำภารกิจกันนะ”
“อ...อื้ม!?”แล้วทีมของผมก็ต้องไปทำภารกิจกัน
“ตอนนี้รถไฟเสีย งั้นเดินเอาก็แล้วกัน”เอลซ่าหันมาพูดกับพวกผม ก็ถือว่าดีอีกครั้งที่ไม่ต้องขึ้นรถไฟ แถมเมือง
ที่ทำภารกิจก็อยู่ใกล้ๆ ดีจะได้ไม่ต้องนอนกับไอ้ตาตก
Gray Talk
“เอ่อ...ลูซี่ นัตสึโกรธชั้นเหรอ”ผมกระซิบกับลูซี่ที่เดินอยู่ข้างๆผมกับแฮปปี้ที่เกาะอยู่บนหัวผม เพราะกลัวนัตสึ
ที่ตอนนี้แผ่รังสีอำมหิตออกมาเพียบ
“ป...ประมาณนั้นแหละ เมื่อวานก็คืนดีกันแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ก็คืนดีแล้ว แต่ดูเหมือนวันนี้จะโกรธหลายๆเรื่องน่ะ เลยทำให้โกรธจนแผ่รังสีอำมหิตออกมาน่ะ”ผมเหลือบ
มองนัตสึ ที่ตอนนี้เดินนำหน้าพวกผม
“ล...ลองไปคืนดีอีกรอบสิ”แฮปปี้พูดขึ้น
“ช...ชั้นว่าตอนนี้อย่าพึ่งดีกว่า น่ากลัวมากนะ นัตสึในตอนนี้”
“เอาหล่ะ เราจะพักกันก่อนนะ นัตสึกับเกรย์ไปหาผลไม้มา ส่วนพวกชั้นจะไปหาแหล่งน้ำ โอเคนะ”
“อ....อื้ม”ผมตอบเอลซ่า ส่วนนัตสึน่ะเหรอครับ เดินเข้าป่าไปไม่พูดซักคำ
“เกรย์!?”เสียงเอลซ่าเรียกผม ผมเลยหันกลับไป
“คืนดีกับนัตสึให้ได้นะ”เอลซ่ารู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ
“อื้ม ชั้นจะพยายาม”แล้วผมก็วิ่งเข้าป่าตามนัตสึไป
“นัตสึ!!!!!รอด้วย!!!!!”ผมวิ่งตามนัตสึ
“อะไรอีกหล่ะ”นัตสึกดเสียงต่ำแล้วถามผม น...น่ากลัวชิบ
“เอ่อ...คือ...เรื่องที่อยู่ที่กิลด์น่ะ โกรธเหรอ”
“เปล่านี่”แล้วนัตสึก็หันหลังเดินต่อไป
“จ...จริงเหรอ”
“ไม่จริงมั้ง”แหง่ง!?พูด2แง่2ง่ามจริงเฟ้ย
“เอ่อ...ขอโทษนะ...นัต...สึ”
“อุ๊บ...หึ...หึ...หึ...ฮะๆๆๆๆ”พอผมขอโทษนัตสึเสร็จ นัตสึก็หัวเราะออกมา เห!?หัวเราะเรื่องอะไรเนี่ย
“น...นายหัวเราะทำไมน่ะ”ผมถามนัตสึด้วยสีหน้าที่แดงระเรื่อขึ้น ก็นัตสึตอนหัวเราะมันน่ารักนี่ครับ
“พวกนายคิดว่าชั้นโกรธจริงเหรอ”นัตสึพูดพลางค่อยๆเดินเข้ามาหาผม
“อ...อื้ม อื้ม”ผมพยักหน้าใส่นัตสึ
“จะบ้าเหรอ ถ้าชั้นโกรธด้วยเรื่องแค่นี้ ก็ไม่ใช่ตัวชั้นน่ะสิ”
“........”เหวอเลย นี่มันอารายยยยยยย
“ทำหน้าเหวอไปได้ เอ้า!?ไปหาผลไม้กันเถอะนะ”นัตสึพูดพลางจับมือผมแล้วเดินนำไป
“นี่ๆเกรย์”
“หืม!?อะไรเหรอ”นัตสึเรียกผม ผมเลยหันไปหานัตสึ
“อะไรมันกินได้บ้างง่ะ”
“.......”บร๊ะเจ้า นัตสึซื่อเกิ๊น ไม่รู้ว่าผลไม้อะไรกินได้บ้าง
“เฮ้อ!?เอางี้นะ นัตสึนายแบกไป เดี๋ยวชั้นจะดูว่าอะไรกินได้บ้าง”
“คร้าบบบบบ”
----- 5นาทีผ่านไป ------
Natsu Talk
“กลับมาแล้ว”เกรย์ตะโกนบอกกับพวกเอลซ่าที่ตอนนี้นั่งซุบซิบวางแผนชั่วอะไรอยู่ก็ไม่รู้
“กลับมาแล้วเหรอ ทั้ง2คน”เอลซ่าลุกขึ้นพลางเอาดาบจ่อที่คอผม ห้ะ!?จ่อที่คอ
“นัตสึ นายโกรธอะไรเกรย์”
“ห้ะ!?”ผมยืนถือผลไม้ที่อยู่ในมือพลางเหงื่อแตกทั่วตัว
“บอกมา!?”เอลซ่ายื่นดาบมาใกล้กว่าเดิม
“ไม่มีอะไรหรอกเอลซ่า ไปกินผลไม้เถอะ นัตสึวิญญาณออกจากร่างไปแล้วนะ”
“หืม!?นั่นสินะ”ถ้าเกรย์ไม่เข้ามาขวาง ผมฉี่ราดไปแล้วแน่ๆ
“นัตสึโกรธพวกเราเหรอ”มาอีกคน พวกนี้คิดว่าผมโกรธเหรอ ผมจะโกรธไปทำไม
“โกรธ? แล้วจะให้ชั้นโกรธเรื่องอะไรหล่ะ”
“เอ๋!?”ทั้งเอลซ่า ลูซี่ แฮปปี้ ตกใจพร้อมกัน อะไรๆ ผมพูดอะไรผิด
“นายไม่ได้โกรธเหรอ”
“เปล่านี่ จะโกรธไปทำไม อีกอย่างแล้วจะให้โกรธเรื่องอะไรหล่ะ”ผมมองพวกนั้นด้วยความงุนงง
“เอาน่าๆ ไหนๆก็จบไปแล้วจะรื้อฟื้นทำไม ไปกินกันเถอะ”จู่ๆเกรย์ก็มาโอบเอวผมจากด้านหลัง แว้กกกก
“ปล่อยชั้น ชั้นหิว จะไปหาของใส่ท้องงง”
“เอ้า!?อ้าาาาา”เฮ้ย!?อะไรอ้า ไอ้โรคจิตมันเอาผลไม้มาจ่อปากผม
“ชั้นกินเองได้เฟ้ย”ผมคว้ามาจากมือของมันแล้วก็กิน
“บู!!!! ก็อยากป้อนนี่นา”บ่นอะไรฟร้ะ
“น...หนวกหูเฟ้ย!?”ผมตวาดใส่หน้าเกรย์แล้วเดินไปนั่งอยู่ตรงกระเป๋าที่ผมวางเอาไว้
“เอาหล่ะ เดินทางกันต่อเร็ว”
“คร้าบบบบ”ว่าเสร็จผมก็แบกกระเป๋าขึ้นหลังแล้วเดินตามเอลซ่าไป แต่อยู่ดีๆเจ้าเกรย์มันเดินเข้ามาเดิน
ข้างๆผม
“มีอะไร ไอ้โรคจิต”
“เปล่านี่ แค่อยากเดินด้วย”มาแปลก ช่างมันเถอะ จู่ๆมันก็หันมาหอมแก้มผม
“ชะเฮ้ย!?แกทำอะไรของแกฟร้ะ”ผมรีบเด้งตัวออกมาจากมันทันที พวกลูซี่ที่เดินอยู่ข้างหน้าทำไมมีรังสีวาย
แผ่ออกมาหล่ะ
“ขายกับข้าวมั้ง”ดูๆๆ ดูมันตอบผม ฮึ๋ย!?
“ไหนหล่ะข้าว ชั้นหิวแล้ว ไหนหล่ะร้านของแก”ผมดูเชิงมันต่อ
“อยู่บ้านน่ะ ว่างๆไปดูมั้ยหล่ะ”แล้วมันก็ฉีกยิ้มใส่ผม ส่อแววชั่วร้ายแฮะ
“อ๊ะ!?ถึงแล้ว บ้านของผู้ว่าจ้าง”
“หืมที่นี่น่ะเหรอ”ดูยังไงๆก็ร้านเมดคาเฟ่ สังหรณ์ใจชักไม่ดีแล้วสิ
“อ๊ะ!?สวัสดีค่ะ จอมเวทย์จากแฟรี่เทลล์ใช่มั้ยคะ เชิญค่ะๆ”ผู้ว่าจ้างเดินออกมาพร้อมเชิญให้พวกผมเข้าไป
ข้างใน
“งานที่พวกเราบอกตามที่เขียนไว้ในใบภารกิจนะคะ คือเสิร์ฟอาหารค่ะ”เจ้าของร้านอธิบายถึงภาริจให้ฟัง
ห้ะ!?
“เสิร์ฟอาหาร!!!!!”ผมกับไอ้เกรย์พูดออกมาพร้อมกัน จะว่าไปตอนอยู่ที่กิลด์เนี่ย เห็นยัยลูซี่ยิ้มใหญ่เลย
เรื่องนี้เองหรอกเหรอ
“ค่ะ ตามที่ทางกิลด์แจ้งมาคือ ชุดบ๋อย1สินะคะ เราเตรียมไว้ให้ทางนี้แล้วนะคะ ส่วนชุดเมดเลือกเอาตาม
สบายนะคะ เดี๋ยวชั้นจะขอไปเปิดร้านก่อนนะคะ”ว่าจบผู้ว่าจ้างก็เดินออกไป
“อ...เอลซ่า...ทำไม...ชุดบ๋อย...มีแค่ชุดเดียวหล่ะ”ชักไม่ดีแล้วสิ
“ก็เตรียมมาให้เกรย์ไง ส่วนนัตสึใส่เมดนะจ๊ะ”
“ม่ายอาววววววว”ผมเตรียมจะวิ่งหนี แต่ก็ถูกลูซี่จับผ้าพันคอได้แล้วลากเข้าห้องไป
“ช่วยหน่อยนะ ลูซี่”
“จร้า จะแต่งออกมาให้สวยเลย”
“เกรย์ ช่วยชั้นด้วยยยยยย”ผมขอความช่วยเหลือจากเกรย์ที่ยืนมองอยู่ ผมรู้ว่ามันต้องช่วยผม
“โทษทีนะ นัตสึ ชั้นก็อยากเห็นนายแต่งเมดเหมือนกันน่ะ”ไอ้เพื่อนทรยศศศศศศศศ
“ไอ้โรคจิตตตตตตตตตต”สิ้นเสียงผมยัยลูซี่ก็จับผมเข้าห้องเปลี่ยนชุดทันที
“นี่ดูสินัตสึ ไซร้พอดีกับนายเลย ลอง-ใส่-ดู-นะ”
“ชั้นไม่ใส่โว้ยยยยยยยย”
“ไม่ได้ต้องใส่ มานี่”
“แว้กกกกกกกกกกก”แล้วผมก็ต้องรับวิบากกรรมไป โชคร้าย ฮืออออออ
------------------------------------------------------
อืม...สวัสดีค่ะ วันนี้เเม่ของไรทเตอร์ก็ไปทำงานเเล้วเลยถือโอกาสรีบอัพเลยค่ะ ตอนนี้ไรทเตอร์เขียนไปๆมาๆ ไรทเตอร์งงเองซะงั้น ยาวก็ยาว งงก็งง คนอ่านจะงงด้วยมั้ยเนี่ย ไว้เจอกันตอนหน้านะคะ
ความคิดเห็น