[Fic Inazuma eleven]love hunter นักล่าหัวใจ(yaoi)[rewrite}

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่8

ตอนที่8

“เฮ้อ....คิดถูกไหมเนี่ยที่เอาปีศาจสองตัวนั้นมาเนี่ย มีแต่เรื่องเครียดทั้งนั้น”ถึงปากจะว่าอย่างนั้นแต่ที่จริงแล้วอยากจะรู้เรื่องของปีศาจทั้งสองมาก สองขาของโกเอนจิก้าวไปที่ห้องของตน เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าปีศาจหิมะกำลังนอนหลับอยู่ โกเอนจิค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ เตียงที่เคยเป็นของเขาคนเดียวตอนนี้กับมีปีศาจสุดสวยมานอนด้วยซะแล้ว

“ตอนนอนนี่ น่ารักดีนะ...”โกเอนจิพึมพำกับตัวเองเบาๆ มือหนาค่อยๆเกลี่ยเส้นผมที่ปรกอยู่บนใบหน้าหวาน ค่อยๆลูบไล้ไปตามหน้าผาก ดวงแก้มสีแดง ริมฝีปากชมพูระเรื่อ คางกลมมน ทั้งหมดดูงดงามซะจนโกเอนจิละสายตาไปไม่ได้...

“เอ้ะ...เดี๋ยวนะ”โกเอนจิเริ่มสัมผัสได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง.......

“มีหูแมว ไม่สิหูหมา......”สิ่งที่พบก็คือบนเส้นผมสีเทาดูเงางามนั้น....มีใบหูสีเทาอ่อนสองข้างอยู่ข้างบน!?

“เฮ้ย....เดี๋ยวๆๆๆ คงไม่ใช่มั้ง....”เพื่อความแน่ใจอย่างแน่ชัด(?)โกเอนจิค่อยๆดึงผ้าห่มที่ปิดท่อนล่างไว้ออกไป

“เอ่อ....วันนี้พระจันทร์เต็มดวงสินะแต่ไม่คิดว่าจะได้เห็นแบบระยะประชิดเลยแหะ”สิ่งที่เห็นเมื่อเปิดผ้าห่มออกนั้นคือ.....หางหมาป่า!? หางที่แทรกออกมาจากช่องว่าของชุดยูคาตะ ส่งผลให้เห็นเรียวขาขาวเนียนสวย เลยไปถึงต้นขาอวบของฟุบุคิ ไม่สิ ไม่ใช่เวลาคิดเรื่องนั้นสิ่งที่โกเอนจิเห็นอยู่คือมนุษย์หมาป่าตัวเป็นๆ แถมอยู่ในระยะห่างกันไม่ถึง30เซนติเมตรอีกด้วย! สำหรับนักล่าปีศาจแล้วถือว่าเป็นอะไรที่หาดูยากมาก เพราะถูกล่าไปจนหมดเมื่อ8ปีที่แล้ว

“อ..งืม....”เสียงครางเล็กไพร้อมกับการกระดิกหูหางนิดหน่อยทำให้โกเอนจิรู้ว่าฟุบุคิตื่นแล้ว

“ฉันทำให้ตื่นหรอ ขอโทษนะ”โกเอนจิพูดออกมาพร้อมเริ่มลุกลี้ลุกลนเพราะฟุบุคิที่ค่อยๆลุกขึ้นมาชุดยูคาตะก็แหวกออกจนเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ฟุบุคิที่ดูจะไม่รู้เรื่องอะไรส่ายหัวเล็กน้อยพร้อมกระดิกหู

“ไม่หรอก ฉันนอนพอแล้วล่ะ”ฟุบุคิเริ่มดันตัวขึ้นแล้วนั่งดีๆ ทั้งห้องปกคลุมไปด้วยความเงียบ ด้วยบรรยากาศชวนเครียดโกเอนจิจึงได้หาเรื่องเคลียด(?)ขึ้นมาคุย

“เอ่อ...นายเป็นมนุษย์หมาป่าหรอ...”โกเอนจิเริ่มเปิดประเด็นถาม

“ก็.....บอกแล้วไงว่าไม่รู้....”ฟุบุคิพูดออกมาเสียงแผ่ว โกเอนจิจึงรู้สึกสงสัยขึ้นมา

“ไม่รู้จริงๆหรอ”โกเอนจิเริ่มตั้งแขนไว้กับหัวเตียงกันไม่ให้ฟุบุคิไปไหน

“ก..ก็ไม่รู้ไง”ฟุบุคิยังยืนยันคำเดิม ทำให้โกเอนจิค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ยิ่งขึ้น

“งั้นฉันเปลี่ยนคำถาม นายกับกาเซลเป็นพี่น้องกันจริงหรอ”เมื่อโกเอนจิถามแบบนั้นฟุบุคิสะอึกทันที

“หึ...เอาเรามาอยู่ด้วยแค่วันเดียว ทำไมรู้เยอะขนาดนี้นะ เก่งจริงๆเลยโกเอนจิคุง”ฟุบุคิพูดออกมาแล้วสูดลมหายใจเบาๆ

“บอกก็ได้.......ฉันน่ะไม่ได้เป็นพี่น้องกับกาเซลหรอก”ฟุบุคิพูดออกมาโกเอนจิไม่ได้มีท่าทีตกใจเลย

“ว่าแล้วเชียว ทีนี้ ทำไมนายถึงอยู่กับกาเซลได้ แล้วทำไมกาเซลถึงคิดว่านายเป็นพี่”โกเอนจิเริ่มถามต่อ มือที่กันทางหนีฟุบุคิไว้มาจับที่มือแทน

“จะเล่าก็ได้ อาจจะน่าเบื่อหน่อยนะ”ฟุบุคิพูดออกมาพร้อมซบไปที่ไหล่กว้างของโกเอนจิ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

“หง่าววววววว”เสียงปีศาจแมวดังไปทั่วป่า มันกำลังจะตระครุบเด็กหนุ่มตัวน้อย

“ฮึก...ไม่นะ อ้ากกก”เด็กน้อยที่กำลังโดนปีศาจทำร้ายร้องไห้ออกมา มันค่อยๆกับไปที่ต้นคอของเด็กหนุ่ม

ฟุบๆ ฟุบๆ

“หยุดนะ เจ้าแมวปีศาจ”เสียงผู้หญิงตะโกนดังมาจากหลังพุ่มไม้ เธอค่อยๆเดินออกมาพร้อมกับลูกชายวัยห้าขวบทั้งสองของเธอ มือของเธอค่อยๆกวัดแกว่งไป เกิดเป็นหิมะและน้ำแข็งเป็นวงฟาดใส่เจ้าปีศาจตัวนั้น

“เงี้ยววววว”แมวปีศาจวิ่งหนีไปแล้วแต่เด็กน้อยก็มีบาดแผลสาหัสเหมือนกัน

“แย่แล้ว แม่ครับ เขาบาดเจ็บด้วย”ลูกชายคนหนึ่งพูด

“โดนพิษของแมวปีศาจเข้าไปเต็มๆทำไงดีครับ”ลูกชายอีกคนพูดต่อ

“งั้นก็..ช่วยไม่ได้แหะ สงสัยต้องทำจริงๆ”ผู้เป็นแม่ของเด็กทั้งสองพูดออกมา

.

.

.

.

.

.

.

.

“หลังจากนั้นแม่ฉันก็เลยช่วยกาเซลโดยการเปลี่ยนเขาเป็นปีศาจอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่ไม่รู้ทำไมก็กลายพันธุ์มาซะอย่างนั้นแทนนี่จะเป็นปีศาจหิมะก็กลายเป็นปีศาจน้ำแข็งซึ่งมีพลังแกร่งกล้ามาก แต่ว่าพิษของปีศาจแมวก็ยังอยู่แม่ฉันเลยจำเป็นต้องเปลี่ยนจากพิษเป็นพันธุ์กรรม การกลายพันธุ์ก็เลยซ้ำซ้อนอีก กาเซลก็เลยมีความสามารถของแมวปีศาจอยู่ แล้วก็ทำให้กาเซลจำอะไรไม่ได้ด้วย”เมื่อฟุบุคิเล่นจบโกเอนจิก็ค่อยๆใช้แขนโอบตัวฟุบุคิที่ซบเข้ามา

“แล้วเรื่องของนายล่ะ เล่าไม่ได้เลยหรอ”โกเอนจิพยายามเค้นคำตอบให้ถึงที่สุด

“ขอโทษนะบอกไม่ได้หรอก ช่วยหลับไปก่อนละกันนะ”ฟุบุคิพูดจบก็จัดการจูบหน้าผากของโกเอนจิไป หลังจากนั้นไม่นานตาของโกเอนจิค่อยๆปิดลงเรื่อยๆแต่ยังพอมีสติอยู่

ครืด...

“รุ่นพี่ครับ ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะครับ”ภาพสุดท้ายที่โกเอนจิเห็นคือหมาป่าในความปกครองของเขากำลังคุยกับคนที่มีหูและหางเป็นเสือดาว หลังจากนั้นสติของเขาก็ได้ดับวูปไป

.........................................................................................................................................................

talk with writer

เจ็บขาจุง ไรต์ตกบันได แต่ไม่เป็นไรยังอัพไหวอยู่!

สำคัญมาก!

ไรต์เข้าใจผิดว่าบาระจากทีมไดมอนดัชคือเรอันจะโพรมิเนสT^T

ก็สีผมมันเหมือนกันนี่ต่างแค่เรอันผมม้วนกับบาระใส่หน้ากากเท่านั้นเอง เพราะฉะนั้นก็ขออนุญาติแก้ใหม่นะคะ

จากบาระ เป็นเรอัน นะ