ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3
3
“นี่!บทฉันมันอะไรมั่งอ่ะ?”
“หยุดไปไม่กี่วันลืมบทแล้วรึเจ้าห่วยสึนะ?”
“ก็คนมันขี้ลืมนี่-3-”พูดจบก็เจอลูกเตะ LV.9
“รุ่นที่10ทำอะไรก็ไม่ผิดหลอกครับ”
“ฮ่าๆๆๆสึนะไม่เป็นไรฉันก็ลืมเหมือนกัน”
“ลืมแบบสุดขั้วววว!!!”
“.....นี่!เจ้าพวกสัตว์กินพืช!”
“?/หืม/อะไร”
เหล่าผู้ที่จับกลุ่มคุยกันได้เอื่อนเอ่ยคำที่ฟังก็น่าจะรู้ว่ากำลังแสดงความสงสัยออกมา
“เขาเริ่มถ่ายกันตั้งนานแล้ว”
“ฮะ!?”
ทุกคนในสถานที่ได้เอ่ยออกมาแสดงถึงความตกใจอย่างแรงงงง
“อะแฮ่มๆๆงั้นก็เริ่มถามกันได้เลย...แต่!ทีละคนนะ”
หนุ่มน้อยผมสีเปลือกไม้เอื้อนเอ่ยขึ้น เพราะ เห็นจากท่าทางของพวกผู้พิทักษ์ที่อ้าปากอย่างพร้อมเพรียงกันที่จะถามข้อสงสัยของตนให้คนที่อยู่ตรงหน้าตอบ
“ทำไมฮิบาริ เคียวยะถึงได้กลายเป็นอย่างนี้หล่ะครับ??”
“ไม่รู้”
“แล้วเป็นแบบนี้ตอนไหนเหรอสึนะ?”
“ไม่รู้”
“แล้วมีทางหายมั้ยซาวาดะ?”
“ไม่รู้”
‘ใครมันคนคิดบท(วะ)=.=’
“ผมอยู่ตรงนี้ทำไมพวกคุณไม่ถามผม?”
‘ใครมันจะกล้าถามไม่ทราบ?!เดี๋ยวถามไปมีหวั่งยุ่ง-*-’
“เอาเถอะๆเดี๋ยวให้ม่าม๊าดูแลก็ได้นี่ เพราะฉะนั้นไปเรียนซะ!!”
เมื่อขับไสไล่ส่งกันเรียบร้อย ยังไม่ยอมไปก็ต้องถีบส่งสิรออะไรล่ะครับบ?
หลังจากที่ทุกคนไปก็เหลือแต่อัลโกบาเลโน่แห่งอรุณกับผู้พิทักษ์เมฆา ที่กำลังเดินเข้าบ้านอยากสงบเสงี่ยมเรีบร้อยยย(มั้ง)
“ม่าม๊า”
“อะไรจ๊ะรีบอร์นคุง?^^”
ผู้หญิงนามว่า ซาวาดะ นานะ หรือ จะเรียกว่าเป็นคุณแม่ของสึนะจอมห่วยก็ได้ ทั้งใจดี สวย สาว ใครเห็นก็ต้องหลงนั่นหล่ะน่า
“ม่าม๊าช่วยดูแลเด็กคนนี้ให้หน่อยสิ”
ว่าแล้วก็ชี้นิ้วไปทางฮิบาริ SIZE JIBI ตอนแรกคุณแม่ทำหน้างงๆนิดหน่อย แต่ก็พอจะเข้าใจก็เลยตอบรับกลับมาอย่างอ่อนโยนที่สุด
“ได้สิจ๊ะ ก็เพื่อนรีบอร์นคุงนี่นา^^”
“ขอบคุณครับม่าม๊า”
หลังจากที่บอกขออนุญาตเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมากันอย่างเงียบๆเพื่อปรึกษาอะไรกันนิดหน่อย
“นี่ฮิบาริ”
“อะไรเจ้าหนู”
“อยู่เงียบๆห้ามดื้อห้ามซนเข้าใจ๊??”
“คิดว่าผมเป็นเด็กรึไง!?”
รังสีความโหดเหี้ยมกำลังแผ่กระจาย และรู้สึกว่ารีบอร์นจะรู้ตัวจึงเริ่มเลือกทางที่จะตีตัวออกห่างออกมาก่อนจะสายเกินไป
“อยู่ดีๆล่ะฉันจะไปทำธุระนิดหน่อยน่ะนะ”
“อืม แล้วแต่คุณ”
ว่านอนสอนง่ายกว่าที่คิดไว้อีกแฮะ0-0 นึกว่าจะดื้อกว่านี้นะเนี่ย เอาเหอะเราก็ต้องไปทุระของเรา(ที่บอว่าไปทำธุระไม่ใช่ เพราะกลัวฮิบาริเหรอ?//writer ฉันไม่กลัว แต่ก็ต้องทำธุระเฟ้ย!//รีบอร์น วิ่งหลบกระสุนของรีบอร์น)
“ก่อนอื่นก็ต้องไปดูเจ้าพวกห่วยก่อนแล้วค่อยไปหาเจ้าพวกนั้น...”
ด้านสึนะ...
“เรามาช่วยกันคิดเถอะว่าทำไมฮิบาริถึงเป็นอย่างงี้?”
“นั่นสินะ”
“สงสัยสุดขั้วววว!!!”
“เบาๆกันหน่อยสิเฟ้ย!!”
หนุ่มน้อย(?)ผมสีเงินได้ตะโกนว่ากันไปว่ากันมากับเหล่าเพื่อนๆของเขาที่เดินมาโรงเรียนด้วยกัน
“ฮิบาริ เคียวยะ ไม่มาโรงเรียน โชคดีสุดๆเลยโว้ยย!!5555”
“นั่นสิๆจะได้โดดเรียนได้สะดวกขึ้นหน่อย”
ผู้คนตามทางเดินเปิดประเด็นเรื่อง ฮิบาริ เคียวยะ ทันทีเมื่อรู้ข่าวว่าเขาไม่มาโรงเรียนวันนี้
“ข่าวมาถึงเร็วจัง”
“นั่นสิเร็วจังเนอะ”
“ฉันว่ามันต้องมีตัวประกาศข่าวนั่นแหละ เนอะรุ่นที่10”
“มันต้องมีต้นตอสิใช่มั้ย!!??”
เหล่าผู้พิทักษ์กำลังสงสัยว่าใครเป็นคนทำการป่าวประกาศเรื่องนี้กันแน่...
‘ฮ่าๆๆๆวันนี้ฮิบาริเคียวยะไม่มาสนุกให้เต็นที่เลย พวกเรา!!!’
ยังไม่ทันไรต้นตอโผล่มาให้เห็นกันซึ่งๆหน้า....
เขาคือ..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ขออภัยที่อัพช้า ตอนนี้อาจจะสั้นอีกเช่นเคย(วิ่งหลบกะละมัง ถัง ไห และอีกมากมาย)
เพราะโรงเรียนเปิดแล้วก็เลยไม่ค่อยมีเวลาสักเท่าไหร่ อาจจะเพราะขี้เกียจด้วยส่วนหนึ่ง(วิ่งหลบกระสุนปืน)
อ้อ!และอีกหนึ่งส่วนที่ใหญ่มากๆปัญหาระดับชาติที่ทำให้ไม่ว่างต่อการอัพคือ...น้องอิฉันเองแย่งเล่นทุกวัน แถมยังโดนซ่อนไม่ให้เล่นอีก รันทดอะไรเช่นนี้ToT แต่จะพยายามหาทางมาอัพนะจ๊ะรีดเดอร์ทั้งหลาย โฮะๆๆๆ[เปลี่ยนอารมณ์เร็วแท้-*-]
1เม้นท์=1กำลังใจนะจ๊ะ
Alove’cina mon
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น