คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1
ตอนที่1
“เอาล่ะ ออกเดินทางได้”เบิร์นพูดอย่างตื่นเต้นพร้อมเดินเข้าป่าไปกับเพื่อนสนิท
ขณะเดินอยู่นั้นทั้งสองไม่ได้พูดอะไรเลย เด็กหนุ่มผมสีวนิลาจึงเกิดสงสัยขึ้นมา
“เบิร์น.......นี่หรือว่าเรา.....”โกเอนจิพูดด้วยน้ำเสียเหมือนรับรู้ชะตากรรม เพื่อนสนิทของตนจึงหันมาตอบอย่างให้กำลังใจว่า...
“อืม..ใช่แล้ว เราหลงทาง”ถึงคำพูดเหมือนดูไม่มีอะไรแต่สีหน้าของเบิร์นกลับแสดงตรงข้ามกันเลยทำให้ความกลัวของทั้งสองยิ่งเพิ่มมากขึ้น อากาศที่เย็นสบายดีกลับเย็นขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นหนาว หิมะที่ไม่น่าจะตกแต่ตอนนี้กลับตกขึ้นมาซะง่ายๆ
“เบิร์น ฉันว่ามันเริ่มแปลกๆแล้วนะ...”โกเอนจิพูดกับเพื่อนสนิทของตน
“เฮ้ย!!นั่นใครน่ะ”เบิร์นสังเกตเห็นว่ามีคนหลบอยู่หลังต้นไม้จึงตะโกนออกไปแต่ก็ต้องตกใจกว่านั้นก็คือ เมื่อคนที่ว่าวิ่งหนี มีทางเป็นรอยน้ำแข็งตรงจุดที่คนๆนั้นวิ่งไป
“เบิร์น นั่นต้องเป็นปีศาจที่แกว่าแน่เลย”ทันทีที่เห็นโกเอนจิหันมาพูดกับเบิร์นทันที
“รออะไรล่ะ รีบตามไปเลย”แล้วทั้งสองก็วิ่งตามทางน้ำแข็งไปเมื่อวิ่งไปเรื่อยๆทางน้ำแข็งหยุดอยู่ที่หน้าคฤหาสหลังใหญ่แห่งหนึ่ง
“มีอย่างที่ตำนานว่าไว้จริงๆด้วย”เบิร์นพูดพร้อมมองคฤหาสน์ลังใหญ่แล้วสบตากับเพื่อนสนิทของตน
“แบบนี้มันช่าง........”ทั้งสองคนเอ่ยออกมาพร้อมกันในบรรยากาศเคร่งเครียด
“น่าสนใจสุดๆเลยนะ!”สีหน้าสดใสร่าเริงเกินหน้าเกินตาของเบิร์นพร้อมกับรัศมีความร้อนที่แผ่ซ่านออกมาจากทั้งสองคนทำให้หิมะรอบๆแทบจะละลายไปตามๆกัน โดยที่ไม่รู้เลยว่าภายในคฤหาสน์
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“เฮ้อ...ทำไมมันร้อนอย่างนี้เนี่ยว่าไหมพี่ชิโร่”ปีศาจตนน้องบ่นออกมาอย่างเซ็งๆพร้อมคลายชุดยูกาตะออกจนเผยให้เห็นแผงอกบางๆ แขนเรียวๆ ผิวขาวเนียน
“อืม ฉันก็ว่างั้นนะกาเซลเมื่อกี้ฉันเพิ่งส่งสโนว์การ์ดไปดูเอง”ปีศาจหิมะนามว่าฟุบุคิ ชิโร่พูดตอบเบาๆ
“พี่ไม่ร้อนบ้างรึไง”กาเซลถามชิโร่ออกมาด้วยสายตาหงุดหงิดเพราะความร้อน
“ร้อนสิ”ชิโร่ตอบออกมาอย่างเบื่อๆแล้วคลายยูกาตะของตนออกบ้าง
“ว่าแต่พี่ เมื่อกี้ออกไปไหนมาน่าเห็นรีบวิ่งเข้าบ้านเชียว”
“อ..เอ่อ เปล่านี่ แค่โดนสัตว์ป่าไล่งับน่ะ เผลอไปแหย่มันนิดหน่อย แหะๆ”ปีศาจตนพี่พูดขึ้นพร้อมยิ้มแห้งๆ
“โกหกรึป่าวเนี่ย”กาเซลพูดอย่างจับผิด
“ป่าว....ไม่ได้โกหก..”ชิโร่ตอบเสียงสั่นๆ
“เฮ้อ...ช่างเถอะ มีอะไรมาละลายความเย็นเราล่ะเนี่ย”ปีศาจน้ำแข็งกาเซลพูดออกมาเบาๆ
ทางโกเอนจิและเบิร์น
“นี่ จะเข้าไปยังไงเนี่ยประตูเป็นน้ำแข็งซะขนาดนี้”เบิร์นพูดออกมาอย่างเซ็งๆแต่กลับส่งสายตะเปรงประกายไปทางเพื่อนของตน
“เออ...รู้แล้วอยากจะพังประตูก็บอกมาเถอะ ว่าแต่ไปทำลายที่อยู่เขาจะดีหรอ”โกเอนจิพูดอย่างรู้นิสัยเพื่อนสนิทของตนเองดี
“ไม่เป็นไรหรอกน่า เพราะยังไงซะพวกมันก็ต้องโดนเราเก็บอยู่แล้ว”เมื่อเบิร์นพูดประโยคนี้ขึ้นมาโกเอนจิก็พยักหน้าเห็นด้วยแล้วอยู่ๆบรรยากาศรอบตัวก็ร้อนขึ้นเรื่อยๆ
“ฉันยกให้นายละกัน จะออมแรงไว้ใช้ตอนจับปีศาจน่ะ”เมื่อเบิร์นพูดจบโกเอนจิก็หยิบบางอย่างขึ้นมากำไว้ แต่เมื่อคลายมือออกมา สิ่งนั้นก็กลายเป็นลูกฟุตบอลโกเอนจิโยนมันขึ้นไป บรรยากาศรอบๆตัวเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆจนหิมะปละน้ำแข็งแถบนั้นละลายไปจนกลายเป็นน้ำ
“อัคคีสลาตัน!”เมื่อพูดจบโกเอนจิก็เตะลูกบอลใส่ประตูน้ำแข็งที่เกาะอยู่บนประตูเริ่มละลายและหายไปแต่ประตูกลับยังคงสภาพเดิม
“นี่..ออมแรงรึไงทำไมประตูไม่พังอะ”เบิร์นพูดออกมาอย่างเซ็งๆปนสงใส
“สงใสจะแข็งแรงมาก ไปเถอะ”โกเอนจิพูดออกมาเพราะ เมื่อน้ำแข็งหายไปหมดประตูก็เปิดออก
“เอาน้ำแข็งเป็นกุญแจบ้าน=-=ความคิดปีศาจเป็นอย่างนี้นี่เอง”เมื่อทั้งสองพูดจบก็เดินเข้าคฤหาสน์ตรงหน้าทันที
..........................................................................................................................................................
talk with writer
มาอัพแล้วค่าาาาาาา
ขอบอกว่า ขี้เกียจอัพนะแต่แต่งไปถึงตอนที่4ล่ะ=w=
สปอยล์นิสนุง
"วู้ว ปีศาจนี่สวยกว่าตำนานว่าเลยแหะ ถ้าจะข่มขืนปีศาจก็คงไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่เนอะ โกเอนจิฉันเอาปีศาจน้ำแข็งนะ"เบิร์นพูดพลางพูดแขนกาเซลไว้กับโต๊ะไม้แถวนั้น
ความคิดเห็น