ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My manager รักลับๆกับผู้จัดการตัวยุ่ง!

    ลำดับตอนที่ #1 : [My manager01]:ผู้จัดการคนใหม่

    • อัปเดตล่าสุด 24 ต.ค. 56


    "ห๊ะ! ผู้จัดการผมลาพักร้อนงั้นหรอ"

    (ครับ แต่ไม่มีปัญหาหรอกครับ เพราะทางเราได้เตรียมผู้จัดการคนใหม่ไว้ให้คุณจีวาแล้ว)

    "ครับๆ ถ้าเป็นอย่างงั้นก็ไม่ไร แต่ผมไม่ต้องการคนไม่ได้เรื่องนะครับ….ครับ…..ขอบคุณครับ"

    นี่ผมต้องเปลี่ยนคนดูแลใหม่งั้นหรอแถมเป็นคนยังไงก็ไม่รู้ นี่ผมเป็นถึงนักร้องดังแถวแนวหน้าเลยนะถ้าส่งคนไม่ได้เรื่องมาละก็ ผมจะฟ้องบริษัทนี้!!

    .

    .

        *ออดดดดดด*

    เสียงออดประตูดังขึ้นจีวาเดินไปเปิดประตูแบบไม่สบอารมณ์นัก


           "สวัสดีครับบบบ คุณจีวา ผม มิล นะครับเป็นผู้จัดการส่วนตัวคนใหม่ของคุณ" เด็กผู้ชาย ร่างบางตัวเล็ก ผิวขาวอมชมพู ยิ้มหวานให้กับจีวาอย่างเป็นมิตร


    "อ่า..เข้ามาสิ" วาจีพูด

    "ครับ^^" มิลเดินตามเข้ามา "โหหหห บ้านคุณจีวานี่กว้างจังเลยนะครับ แถมใหญ่จัง" มิลพูดด้วยทางท่าตื้นเต้น

    "นั้งสิ" จีวาพูดก่อนที่ตัวเองจะนั่งลงบนโซฟา

    "ครับ"


    "แล้วนี่คุณรู้ตารางงานผมแล้วใช่มั๊ย"จีวาถาม

    "ครับ ผมได้ดูมาหมดแล้ว" มิลตอบ


    "งั้นก็ดี ผมชอบคนไม่จุกจิกมาก แล้วกระเป๋าใบใหญ่นั้นคุณเอามาทำไม" กระเป๋านั้นใบใหญ่กว่าตัวของเค้าเองซะอีก

    "เอ่อ..ผมจะมาขออยู่ด้วยนะครับ" มิลพูดด้วยเสียงกระท่อนกระแท่น

    "ห๊ะ! ทำไมต้องมาอยู่กับผมด้วย"

    "....คือ ผมพึ่งเข้ามาและนี่เป็นงานแรกของผม ผ..ผมก็เลยอยากทุ่มเท ตามดูแลคุณอย่างใกล้ชิดแล้วอีกอย่าง..เอ่อ.ผมก็ชอบผลงานคุณด้วย" มิลตอบด้วยเสียงอ่อย



    "งั้นหรอ...ก็ได้ผมให้คุณอยู่..."วาจีตอบ

    "จริงหรอครับ ขอบคุณนะครับ ><" มิลแสดงท่าทางดีใจสุดๆ

    "แต่!!..คุณต้องทำงานบ้าน ทำอาหารให้ผม และผมจะเลิกจ้างแม่บ้าน อย่างนี้คุณยังจะอยูอีกมั๊ยครับ คุณผู้จัดการ" จีวายิ้มเหยียด

    "ครับๆ ผมทำๆ ><" มิลตอบออกไปด้วยท่าทางดีใจ ด้านฝีมือการทำอาหารเค้าก็ไม่แพ้ใครเหมือนกัน

    "งั้นก็ได้ ...งั้นคุณก็ไปนอนห้องนั้นละกัน" จีวาชี้ไปทางห้องนอนอีกห้องที่ติดกับห้องนอนของตน



    "ครับ..แต่เอ่อ คุณเรียกผมว่ามิลก็ได้นะครับคือ..คุณมันดูห่างเหินไปน่ะครับ.."มิลพูดขึ้น

    "อืม"จีวาตอบ

    "เอ่อ...แล้วขออีกอย่างได้มั๊ยครับ..ผมขอเรียกคุณว่าเอ่อ..จีเฉยๆได้มั๊ยครับ"มิลถามเสียงเบาๆ

    "นายจะเรียกไงก็เรียกไปเถอะ"จีวาตอบเพราะตนก็เหนื่อยเต็มทนกับการแสดงเมื่อวานและตอนนี้อยากพักผ่อนเต็มทนแล้ว

    "ครับ พี่จี^^" มิลยิ้มออกมาด้วยท่าทางร่าเริง ก่อนจะตนเองจะลุกและเอากระเป๋าไปเก็บในห้อง



          เมื่อมิลเดินออกมาก็เห็นจีวา นอนหลับอยู่ที่โซฟาเค้าจึงเดินไปเอาผ้าห่มมาห่มให้และเดินเข้าครับไปเพื่อทำอาหารเย็นให้จีวากินเพราะนี่มันก็ใกล้เวลาอาหารเย็นแล้ว


        "ไหนมีอะไรให้ทำกินบ้าง~" ห๊ะ นี่มันอะไรเนี่ย ช็อกโกแลต เบียร์ อาหารเสริม - -* ไม่มีอะไรทำเป็นอาหารได้สักอย่างสงสัยต้องออกไปซื้อแล้วละมั้ง

    .

    .

    .

          เมื่อกลับมาจากตลาดแล้วมิลก็แสดงฝีมือการทำอาหารอย่างสุดฝีมือ และหลังจากนั้นมิลก็ได้ทำการจัดโต๊ะอาหารและกำลังเดินไปปลุกจีที่โซฟา


    "พี่จีครับ...พี่จีตื่นสิครับ." มิลเขย่าตัวจีเบาๆ

    "อื้อ!" จียกมือมาปัดป้องด้วยความรำคาญ

    "พี่จีครับ.." อ่า คนอะไรตื่นยากตื่นเย็นจริงๆ เฮ้อออ เอาละงั้นวิธีนี้ละกัน

    มิลค่อยเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ๆหูของจีและค่อยๆเป่าที่หูของจีเบาๆ

    "พี่จีครับ.." มิลเรียกเบาๆที่ข้างหู

    "เฮ้ยยย" ด้วยความตกใจจีเลยสะดุ้งตื่น

    "ฮ่าๆๆๆ พี่จีตื่นแล้ว" มิลดีใจหัวเราะออกมา

    "นี่นายทำอะไรเนี่ยห๊ะ!!" จีถามด้วยท่าทางตกใจ

    "ก็ปลุกพี่ตีไงครับ ผมเรียกแล้วพี่จีไม่ตื่นนี่-3-" มิลตอบ

    "แล้วปลุกฉันมามีอะไร" จีถามด้วนเสียงเซ็งเพราะทั้งง่วงนอนและตกใจ

    "มิลปลุกพี่ขึ้นมากินข้าวครับ ไปกินนะครับ.นี่มิลทำสุดฝีมือเลย" มิลยิ้มก่อนที่จะพยายามลากอีกคนลุกจากโซฟา

    .

    .

    .

            ณ.โต๊ะอาหาร

    "ขอบคุณสำหรับอาหาร" ทั้งสองพูดพร้อมกัน

    "เป็นไงครับ ฝีมือผม"มิลถามด้วยท่าทางยิ้มๆ

    "ก็กินได้"จีตอบออกไปถึงแม้อาหารที่มิลทำจะอร่อยมากก็ตาม

    "ครับ^^" มิลยิ้มก่อนจะเก็บจานไปล้าง


          จีเดินตามเข้าไปในห้องครัว ในขณะที่มิลกำลังล้างจานอยู่

    "นี่ที่นายบอกว่าชอบผลงานฉันนี่จริงหรอ" จีถาม

    "จริงสิครับ ผมนะชอบพี่มาก พี่ดูเป็นคนจริงจังกับงาน แล้วอีกอย่างพี่ดูเป็นคนอ่อนโยนแถมดูใจดีอีกด้วย" มิลพูดไปยิ้มไป

    "หรอ งั้น...นายอยากรู้จักตัวตนที่แท้จริงของฉันมั๊ยละ" จีเดินเข้าไปเท้าแขนใกล้ๆกับอ้างล้างจาน และยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆร่างบาง

    "อยากสิครับ.."มิลมองขึ้นก่อนจะล้างมือและเอามือนั้นค่อยๆเคลื่อนเข้าไปเหมือนจะจับที่ใบหน้าของร่างสูงแต่แล้ว..

    .

    .

    .

           "เฮ้ยยย" จีร้องด้วยความตกใจเมื่อมิลกลับเอามือนั้นมาเช็ดเสื้อของเค้าแล้วหัวเราะอย่างร่าเริง


            "ฮ่าๆๆ งั้นเดียวมิลไปจัดของที่ห้องก่อนนะครับ" ร่าบางรีบวิ่งเข้าห้องไปด้วยท่าทางทะเล้น


        'เด็กนี่ สงสัยอย่างเจอดีสิน่ะ มีะไรหนุกๆมาให้เล่นอีกแล้วสิน่ะ' จีบ่นพึมพัม แต่เด็กนี่มองใกล้ๆแล้วมันก็น่ารักนี่หว่า แต่ เด็กนี่หน้าตามันคุ้นๆแหะ - -

    .

    .

    .

    .

    .

           ณ.ห้องของมิล

       
        "แฮ่กๆๆๆ" นี่พี่เค้าตั้งใจจะทำอะไรผมเนี่ย หรือว่าพี่เค้าจำผมได้ ไม่นี่ๆๆ ไม่หรอก จัดของต่อดีกว่า

    มิลเอามือทาบที่หน้าอกตัวเองที่ตอนนี้กำลังเต้นแรง เพราะใครบางคน..

    .

    .

           เวลาผ่านไปไม่นานนักร่างบางก็จัดของเสร็จ

       "อ่า~ เสร็จสักที" เหนื่อยเหมือนกันแหะ เอ๊ะว่าแต่ตอนนี้พี่จีทำอะไรอยู่นะ ออกไปดูหน่อยดีกว่า

    ร่างบางคิดก่อนจะเดินไปเปิดประตูออกจากห้อง เมื่อออกไปก็พบร่างสูงที่กำลังนั่งหน้านิ่งดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขก


    "..." ร่างบางค่อยๆย่องไปทางด้านหลังของร่าสูง


    "..."


    "แบร่~~~" ร่างบางโผล่มาจากหลังโซฟาก่อนจะแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ร่างสูงด้วยท่าทางทะเล้น


    "เฮ้ยยยย!" เมื่อร่างสูงหันไปเผชิญหน้ากับร่างบางที่ตอนนี้หน้าทั้งคู่ห่างกันไม่ถึง3เซน

    ด้วยความตกใจร่างบางจึงรีบเคลื่อนใบหน้าของตนออกมาห่างๆ


    "ฮ่าๆๆๆๆๆพี่นี่ขี้ตกใจจัง" มิลพูดด้วยท่าทางปกติ ทั้งที่ใจของเค้านั้นตอนนี้มันกลับเต้นแรงเอามากๆ


       "..นี่นายเล่นอะไรของนายเนี่ย" ร่างสูงเบี่ยงหน้าหลบหน้าเพราะรู้สึกว่าตัวเองก็ใจเต้นแรงเหมือนกัน แต่ผมตกใจหรืออะไรเค้าก็ไม่รู้ ...

     
       ทั้งคู่นั่งดูทีวีกันไปเรื่อยๆจนเวลาก็ล่วงเลยมาถึง
    3ทุ่มกว่าๆแล้ว


       "หาวววว.นี่พี่จีไม่ง่วงหรอครับ" ร่างบางถามอีกคนด้วยท่าทางง่วงสุดๆ พร้อมกับเอามือไปเช็ดน้ำตาจากการหาว


       "ฉันยังน่ะ ถ้านายง่วงก็ไปนอนสิ" จีตอบออกไปไม่ค่อยสนใจอะไรนัก

       
       "ไม่อ่าา มิลรอนอนพร้อมพี่ดีกว่า"ร่างบางพูดด้วยท่าทางสลึมสลือ ตาก็จะปิดไม่ปิดแล


       "อืมๆนี่ฉันจะไปนอนละ ไปก็ไปๆ" ร่างสูงบอกออกไปเพราะตนก็เริ่มง่วงแล้วเหมือนกัน

    เมื่อร่างสูงลุกขึ้นร่างบางก็ลุกตาม แต่กลับเดินไปที่ห้องครัว ร่างสูงแปลกใจแต่ก็เดินเข้าห้องนอนตัวเองไป

     

       เด็กนี่มันเด็กจริงๆ แล้วนี่จะมาเป็น ผู้จัดการของฉันได้จริงๆหรอ ...

    .

    .

    .

       *ก๊อกๆๆ*

    "เข้ามา" ร่างสูงตอบ

    "อ่า คือผมเอานมร้อนมาให้พี่นะครับ" ร่างบางเดินถือแก้วนมมาด้วยท่าทางจะหลับไม่หลับแล


    "อืม ขอบใจ.นายก็ไปนอนได้แล้ว" จีรับนมมาก่อนจะบอกร่างบาง


        "คร้าบบ = = พี่ก็รีบนอนนะครับ พรุ่งนี้มีงานถ่ายแบบตอนเที่ยงนะครับ" ร่างบางพูดด้วยเสียงยานครางเพราะความง่วง ก่อนจะเดินออกจากห้องร่างสูงไปเพื่อกลับเข้าห้องของตน

     


    70%__ 
    ต่อคะ
     
       
    เช้าวันต่อมา....

           
             "พี่จีคร้าบบบบ~ ตื่นๆๆๆๆ" ผมรีบวิ่งเข้ามาให้ห้องนอนของผู้ชายที่ชื่อจีวา เอ๊ะ นี่เค้าขี้เซ้าจังเช้าแล้วยังไม่ตื่นอีก - -"

             "อื้อออ" พี่จีวาเค้าทำท่าทางรำคาญผมก่อนจะเอาผ้าห่มมาคลุมโปง

             "ถ้าพี่ไม่ตื่นผมจะปลุกแบบเมื่อวานะครับ"ผมขู่ในขนาดที่ตัวเองกำลังเปิดผ้าม่านในห้องของพี่จี

             "อื้อออ แล้วนายจะรีบมาปลุกฉันทำไม= =" จีวาพูดด้วยเสียงงัวเงีย

         "นี่มันเช้าแล้วนะครับ แล้วอีกอย่างวันนี้พี่มีถ่ายแบบนะครับ แล้วที่สำคัญอาหารเช้าพีก็ต้องทานสิครับ แล้วไหนจะต้องไปทำผมก่อนอีก พี่จะมาตื่นสายไม่ได้นะครับ" ผมบ่นพี่จียาวเยียดจนเค้าต้องตื่นขึ้นมานั่งในสภาพง่วงเต็มทนแต่ถึงไงพี่เค้าก็หล่ออยู่ดีอ่าา ><~

               
               "เออๆ.ฉันตื่นแล้ว ไหนละอาหารเช้า" จีพูดด้วยท่าทางงัวเงีย

       
         "ผมจัดโต๊ะไว้แล้วครับ ออกไปกินกันนะครับ ออ แต่ก่อนอื่นพี่ไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนดีกว่า" พอพูดเสร็จผมก็ดึงเค้าขึ้นมาจากเตียง และดันเค้าเข้าห้องน้ำไป

         เมื่อผมจัดโต๊ะเรียบร้อยพี่จีวาก็เดินออกมาจากห้องของเค้า เค้านั่งลงบนโต๊ะอาหารตรงข้ามผม เช้านี้ผมทำอาหารเช้าแบบฝรั่ง ขนมปัง แฮม ไข่ดาว และก็นมอุ่นๆอีก1แก้ว

    .

    .

    .

    "ขอบคุณสำหรับอาหาร" ผมกับพี่เค้าพูดพร้อมกัน


    "งั้นพี่จีไปอาบน้ำก่อนนะครับ เดียวผมขอล้างจานเก็บโต๊ะก่อน" ผมพูดก็จะเริ่มลงมือเก็บโต๊ะล้างจานและอาน้ำจนเสร็จ


    "วันนี้มีถ่ายแบบที่เดียวนะครับ" ผมหยิบแว่นขึ้นมาใส่ก่อนจะเริ่มเช็คตารางของพี่จี


    "อืม...เอ่อ..เฮัย" พี่จีร้องออกมาเมื่อผมเดินเข้าไปใกล้ๆเค้าเพื่อจัดปกเสื้อให้เค้า

         "ผมเห็นมันไม่ค่อยเข้าที่นะครับเลยจัดให้" ผมยิ้มหวานส่งให้คนตรงหน้าก่อนที่เค้าจะเดินนำผมมาขึ้นรถ ซึ่งเค้าเป็นคนขับ แล้วถ้าถามว่าทำไมผมไม่ขับน่ะหรอ ง่ายๆเลย ก็มันเป็นรถของเค้าไงครับ

    .

    .

       ณ.สตูดิโอถ่ายแบบ บริษัท MBL

           
            ตอนนี้ผมกับพี่จีเดินเค้ามาในสตูดิโอแล้ว ระหว่างทางผมก็ทักคนมากมาย เพราะผมต้องรู้จักกับคนเยอะงานผมคือผู้จัดการส่วนตัวยิ่งรู้จักคนเยอะๆยิ่งดีครับ ตอนนี้พี่เค้ากำลังคุยกับพี่ชินเรื่องคอนเช็ปของงานวันนี้ ผมก็นั่ง ระหว่างที่นั่งรอ เพราะก็หาน้ำหาอะไรมาเตรียมไว้ให้ เพราะเวลานี้มันก็ใกล้เที่ยงแล้ว


    ไปห้องแต่งตัวกันพี่เค้าเดินมาชวนผม และพี่เค้าก็เดินนำหน้าผมไป ก่อนจะถึงห้องแต่งตัวผมดึงเสื้อพี่จีไว้

    อะไรเค้าหันหลังมาหาผม ผมส่งขนมปังให้เค้า

    นี่ครับ นี่เที่ยงแล้วพี่ทานอะไรหน่อยดีกว่าเค้ารับขนมปังไปก่อนจะเก็บไว้

    เดียวฉันจะถ่ายแบบ มากินอะไรตอนนี้เค้าพูด ทำให้ผมชะงักเมื่อนึกได้

    ขอโทษครับผมก้มหน้าแล้วกำลังจะเดินตามต่อ

    เดียวเลิกงานแล้วฉันค่อยกินละกันเค้าพูดแล้วเอามือมาลูบหัวผม หัวใจผมเต้นตึกตัก จนเหมือนเค้าจะได้ยิน

    เอ่อ...ครับผมยิ้ม

    .

    .

    .

           เมื่อการถ่ายแบบผ่านไป ผมกับเค้าก็กลับมาที่บ้านกัน เค้าดูเหนื่อยมาก ผมเลยบอกให้เค้าไปนอนก่อน และผมกำลังจะทำอาหารเย็นให้เค้า ผมมีเวลาอีกแค่ 1 อาทิตย์เท่านั้นก่อนที่ผู้จัดการคนเก่าเค้าจะกลับมาจากลาพักร้อน ผมต้องทำให้เค้าจำเรื่องเมื่อก่อนให้ได้ ผมมีเวลาแค่นั้นจริงๆ..

    .

    พี่จีครับบบ กินข้าวววผมวิ่งเค้าไปเรียกพี่เค้าในห้องก่อนที่ตัวเองจะวิ่งออกมาเมื่อเห็นว่าพี่เค้าตื่นแล้ว


          “อืมมม - -*จีวาลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะเก็บอะไรบ้างอย่างที่ร่างเล็กทำตกไว้ในห้องเค้าตอนที่รีบวิ่งออกไปเมื่อกี้ น.นี่มันอะไรกัน...จีวาพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องเพื่อไปถามกับเจ้าตัวเอง

          “มาแล้วหรอครับบ มาๆๆกินข้าวครับๆมิลพูดเมื่อหันไปเห็นจีวาวิ่งออกมาจากห้อง

           “มิล...นี่มันอะไร...จีวาพูดพร้อมกับวางบางสิลงบนโต๊ะอาหาร

    ตกลงนายเป็นใครกันแน่....

     

    TBC___
     คอมเม้นติเตือนกันได้นะคะ TT เรื่องแรกของเราเลยยย เป็นยังไงกันบ้าง 

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×