เจ้าหญิงหน้าใส กับ เจ้าชายกีตาร์

ลำดับตอนที่ #2 : Forever you เธอเท่านั้นที่หัวใจจะรัก (คนละเรื่องกับข้างบนนะจ้ะ และอัพจบในตอนแล้ว)

    Apple's Story

    "เอามะเขือเทศลูกโตๆเลยครับ^^"

    "เอาทำไม เค้าไม่ชอบ-^-"

    "กินไปจะได้โตไวๆ"

    "-^-"

    สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแอปเปิ้ล-0- สาวหน้าตาดีขั้นเทพ(?) ตอนนี้กำลัง

  เลือกซื้อของที่จะไปประกอบอาหารเย็นในวันนี้กับแฟนของฉันอยู่ค่ะ^^b

    "เอาคะน้าด้วย แล้วก็แตงกวา"

    "โหยย!ใส่มะเขือเทศแค่ลูกเดียวแอปก็ขี้เกียจกินแล้วนะตาม=[]="

    "บ่นมากเดี๋ยวก็เพิ่มหอมใหญ่-_-"

    "-.-"

    หุบปากทันทีเลยยัยแอปเปิ้ล

    "ซื้อครบแล้ว กลับกันเถอะ^^"

    "อา..อื้ม^__^"

    เย้!ข้าวผัดในวันนี้มีผักตั้งสามอย่างงT___T ยี้!!~

    "พระอาทิตย์ตกดินสวยจัง^^"

    "จริงด้วย>,<"

    ขณะที่เรากำลังจะเดินกลับ เราก็หยุดมองดูพระอาทิตย์ตกดินที่

  กำลังจะลับขอบฟ้า ขนาดพระอาทิตย์ยังมีวันหายไปเลยเนอะ

    "โอ้ยย!!"

    "ตาม! เฮ้ย!!เป็นอะไรอ่ะO-O"

    ฉันวางกับข้าวที่ซื้อมาแล้วมองตูมตามที่กำลังเอามือกุมหน้าอกข้าง

  ซ้ายแล้วร้องโอดโอย

    "มะ..ไม่เป็นไร เราหายแล้ว^^;;"

    "หน้าซีดขนาดนี้ยังจะบอกว่าหายอีกหรอ!"

    "ค่อยยังชั่วแล้วแหละ กลับกันเหอะน่า=_="

    "แต่..."

    "เดี๋ยวเดินกลับไปซื้อหอมใหญ่จริงๆนะ=O="

    "-*-;;"

    ฉันขมวดคิ้่วใส่เขา ทำไมชอบเห็นเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องเล็กนักนะ!

  แต่ฉันก็ยอมเดินตามเขาไปโดยดี แม้จะยังไม่ค่อยวางใจเท่าไหร่

   

    ที่บ้าน

    "โอ้ยยย!T___Ta ฉันเกลียดแกนังมะเขือเทศ!!"

    ฉันร้องลั่นเมื่อมีดที่ฉันกำลังหั่นมะเขือเทศบาดใส่Y.Y เจ็บอ้ะ!

 เลือดไหลซิบๆเลย แง้T__T

    "ไหนเอามือมาดูซิ=_="

    "แง้ (  T__T)-----E"

    "บาดไม่ลึกมาก ไปล้างน้ำเดี๋ยวก็หาย"

    "งือ"

    ฉันเดินไปล้างมือแล้วหันกลับไป เฮ้ยๆ=///= ใกล้เกินไปแล้วว!!

  >__</// ก็อยู่ดีๆหมดนี่ก็ชะโงกหน้ามาดูตอนฉันล้างแผลอ้ะ>////<

    "มาๆเดี๋ยวจะสอนวิธีหั่นที่ถูกต้อง"

    "หือ=O=?"

    "จับมีดอย่างนี้"

    เขาเอื้อมเอามือใหญ่มากุมมือเล็กฉันแล้วยืนประชิดอยู่ข้างหลังฉัน

  =///=ยังไงดีล่ะ เสียงที่เขาสอนมันมากระซิบอยู่ที่ข้างหู มือเขาก็คอยกำกับให้มือ

  ฉันหั่นมะเขือเทศไป เหมือนคู่ข้าวใหม่ปลามันกำลังทำอาหารเลยแฮะT////T

    "หั่นอย่างนี้แหละเข้าใจรึยัง =////="

    "อื้อ=///////="

    เราทิ้งเรื่องงานครัวเอาไว้แค่นี้เถอะO(>''<)O แล้วไปกินข้าวกันดีกว่า

  >__<

    "เอานี่เลยนะตาม กินเยอะๆจะได้โตไวๆ^^"

    ฉันพูดฉอดๆแล้วตักผักให้นายนี่อย่างเนียนๆ=w=+ หึหึหึ....

    "เฮ้อ..=_="

    "^__^"

    ฉันยิ้มหวานให้ตูมตามที่กำลังถอนหายใจแล้วกินข้าวต่อ ถ้าเกิด

  ว่าไม่...

    "โอ้ยย!!"

    "ตาม! ตามมม!!!"

    ฉันเขย่าร่างที่กำลังกุมมือไว้ที่อกด้านซ้ายแล้วทรุดตัวลงไปนอน กับ

   พื้น อย่างนี้ต้องพาไปรพ.แล้ว!

    ฉันแบกร่างที่สติเริ่มเลือนลางออกมาข้างนอก ฝนตกลงมาอย่างบ้า

  ระห่ำ โบกแท็กซี่กี่คันๆก็ไม่มีทีท่าว่าจะจอดให้! เอาวะ! ฉันแบกร่างของตามไป

  ที่โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดท่ามกลางฝนที่ตกลงมาอย่างบ้าคลั่ง!   

    "ช่วยด้วยค่ะ คุณพยาบาล"

    ฉันแบกร่างตูมตามที่เปียกม่อล่อกม่อแล่กพาไปหานางพยาบาลตรง

 เค้าท์เตอร์

    "คนไข้เป็นอะไรคะเนี่ยOO"

    ถ้าทราบแล้วหนูจะมาหาหมอทำไม!-_-^

    "ไม่ทราบค่ะ เห็นปวดหน้าอกซ้ายตลอดเลยค่ะ"

    "งั้นเดี๋ยวเราจะพาไปที่ห้องตรวจ ญาติคนไข้นั่งรอ.."

    "แฟนค่ะ!-_-"

    "ค่ะๆ นั่งรอด้านนอกก่อนนะคะ"

    "-_-"

    ฉันเดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าห้องตรวจ จะเป็นอะไรมากมั้ยนะ ขออย่าให้

  เป็นโรคร้ายอะไรเลยเถอะT_T

    "หมอคะ คนไข้เป็นอะไรคะ"

    "คุณเป็นญาติของคุณยุทธนาใช่มั้ยครับ"

    "แฟนค่ะ=_="

    "เอ่อ..งั้นหมอต้องขอคุยเรื่องอาการของคุณยุทธนาหน่อยนะครับ"

    "ค่ะๆ"

    "เชิญครับ"

    ฉันเดินตามคุณหมอท่าทางใจดีคนนี้ไปที่ห้อง

    "เราได้ทำการตรวจอย่างละเอียดแล้วพบว่า คุณยุทธนา..."

    เป็นหวัดๆๆๆๆ>___<

    "เป็นโรคหัวใจและต้องรีบผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจด่วนครับ"

    "แล้ว..."

    "ทางเราก็ยังไม่มีหัวใจที่จะเปลี่ยนให้คุณยุทธนาครับ คงต้องรอไป

  สักระยะ"

    "..."

    "ถ้าคุณยุทธนาปวดหัวใจอีกให้รีบมาพบหมอนะครับ"

    "ค่ะ ขอบคุณค่ะ"

    ฉันยกมือไหว้คุณหมอแล้ววิ่งไปที่ห้องตรวจของตูมตาม เขาจะเป็น

  ยังไงบ้างนะ

    ครืด~!!

    "ตาม>--<"

    "แอป"

    เสียงสั่นแล้วทำตาเหม่อลอยแบบนั้นรู้ความจริงแล้วสินะ.. ความ

  จริงที่อยากจะให้เป็นเพียงแค่ความฝัน

    "ใจเย็นๆนะตาม แค่เปลี่ยนหัวใจ ตามก็หายแล้ว ฮึก!"

    ฉันกลืนก้อนสะนลงไปในลำคอ สะกดกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้มัน

  ไหลออกมา

    "จะเปลี่ยนได้ยังไงล่ะ หัวใจก็ไม่มี ยังไงเราก็ต้องตายอยู่ดี"

    "ตาม!"

    "แอปเราเลิกกันดีมั้ย อย่ามาจมปลักกับระ.."

    เพียะ!

    ฉันสะบัดมือใส่ใบหน้าของเขาอย่างไม่ยั้งความแรง! ทำไม! ทำไมเขา

  ถึงต้องพูดแบบนี้!

    "นายอย่ามาพูดแบบนี้นะ! ฉันบอกว่านายหายก็ต้องหายสิ!"

    "..."

    ".."

    "กลับกันเถอะ"

    "..."

    "..."

    "อือ"

   

    หลังจากวันที่เขารู้ว่าตัวเองเป็นโรคหัวใจก็ไม่ยอมออกจากห้องเลย

  ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน วันนี้เป็นวันที่สามแล้วนะ ฉันเดินกลับจากการ

  ซื้ออาหารเย็นแล้วมองไปที่พระอาทิตย์ตกดิน จริงสินะวันนั้นฉันกับเขาก็มอง

  ดูพรอาทิตย์ด้วยกันตรงนี้นะ...ขนาดพระอาทิตย์ยังต้องหายไปเลยนี่นา..

  แล้วพระอาทิตย์จะเหงาบ้างมั้ยนะ อยู่บนท้องฟ้าตัวคนเดียว... ฉันปาดน้ำตา

  ที่เริ่มไหลลงมาแล้วรีบกลับบ้านทันที

    "ตาม วันนี้มีข้าวผัดแหละ แอปซื้อผักมาเยอะแยะเลย>__<"

    "...."

    ฉันฝืนยิ้มให้เขาที่เอาแต่ทำตาลอยแล้วไม่ยอมพูดตาอะไร แล้วเข้า

  ครัวไปทำอาหาร

      "มาแล้ว กับข้าวร้อนๆ>,<"

    "..."

    "อ่ะ.อ้ามม^O^"

    "..."

    "ตาม..นายไม่กินอะไรมาหลายวันแล้วนะ"

    "..."

    "ตามกินขะ..."

    "ไม่กิน!!"

    เขาปัดจานข้าวจนหกกระจายจนเต็มพื้น

    "..."

    "แอปคือ..."

    "..."

    "เรา...โอ้ยยย!"

    "ตามO___o"

    ฉันเดินไปประคองร่างของตูมตามที่ทรุดลงไปอีก ฉันรีบไปโทรเรียก

  รถพยาบาลให้มารับเขาไป นายอย่าเป็นอะไรไปนะ..


    โรงพยาบาล

    "หมอคะ ช่วยเขาด้วยนะคะ"

    "ตอนนี้เรายังไม่มีหัวใจเปลี่ยนเลยครับ..."

    "หมอคะ คนไข้อาการแย่ลงแล้วค่ะ"

    "งั้นเดี๋ยวผม..."

    "หมอคะ!"

    ฉันเตรียมใจไว้แล้ว

    ฉันคิดไว้แล้วว่าอาจจะเป็นแบบนี้..

    "เอาหัวใจของฉันไปให้เขาเถอะค่ะ"

    ฉันรักนายนะ...


    Toomtam's Story

    ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา ตอนนี้ร่างของผมกำลังถูกพาไปที่แห่งหนึ่ง

  ห้องผ่าตัดสินะ ผมหันไปมองเจียงที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของตู้กระจก แอปเปิ้ล ไปนอน

  ทำไมตรงนั้น.. เธอยิ้มให้ผมอย่างเศร้าๆผมยิ้มตอบเธอ แล้วหลับไปเพราะฤทธิ์

  ยาสลบ..


    "คนไข้ฟื้นแล้วค่ะ"

    "นี่ผมยังไม่ตาย.."

    "ใช่ครับ เราได้หัวใจมาผ่าตัดให้คุณทันเวลาพอดี"

    "หัวใจ..ของใครครับ แล้วแอปเปิ้ล.."

    อยากขอบคุณเขาจัง แล้วยัยแอปไปไหนเนี่ย-_-;;

    "หัวใจที่เรามาผ่าตัดเปลี่ยนเป็นของแฟนคุณแหละครับ^^"

    ".."

    ไม่จริง...

    "เธอฝากนี่เอาไว้ให้คุณเธอบอกว่าถ้าคุณฟื้แล้วฝากมอบให้คุณด้วย"

    ผมรับแผ่นซีดีนั้นมาอย่างมึนๆ ไม่จริง.. ไม่จริงใช่มั้ย ทำไมเธอถึงทิ้ง

  ผมไปแบบนี้ล่ะ



    หลังจากที่จัดการเรื่องงานศพ ผมก็ยังทำใจไม่ได้อยู่ดีแม้ว่าจะผ่านมา

  หลายวันแล้วก็ตาม ผมกลับมาเปิดแผ่นซีดีที่บ้าน แผ่นที่ยัยนั่นฝากเอาไว้แล้วจาก

  ไปโดยไม่กลับมา..หน้าของยัยนั่นโผล่ขึ้นมาบนจอทีวีรอยยิ้มสดใสปรากฎขึ้นบนใบ

  หน้าของเธอคนนั้น

    "ตูมตาม>__< นายหายดีแล้วใช่มั้ยล่ะถึงเปิดแผ่นซีดีนี้ดูได้"

    "..." ใช่..ฉันหายดีแล้ว

    "เห็นนายไม่ยอมหายสักที-^- แถมวันนั้นก็ไม่มีหัวใจมาเปลี่ยนให้นายด้วย"

    "..." ใช่..

    "ฉันคิดไว้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้เลยยอมมอบสิ่งสำคัญในชีวิตให้นายไป^^"

    "..."

    "ถ้าคิดถึงฉันก็กินผักเยอะๆนะ^O^!"

    "..." ผมเผยรอยยิ้มออกมาน้ำตาเริ่มหยดลงบนฝ่ามือทีละหยด

    "รู้นะว่านายกำลังจะร้องไห้เพราะฉันก็กำลังจะร้องไห้เหมือนกันแหละ"

    "..."

    "ฉันรู้สึกอย่างเดียวกับนายแล้วเพราะวันนี้หัวใจของฉันได้อยู่ที่นายแล้วนะ..."

    "..."

    " เมื่อเธอเปิดฟังเพลงนี้ ฉันอาจไม่อยู่ข้างเธอ ไม่เห็นแววตาของเธอ ตอนที่

  ฟังรู้สึกเช่นไร ก็มีท่อนนึงในเพลงนี้ ที่อยากให้ฟังมากมาย คือฉันรักเธอหมดทั้งใจ

  เก็บเอาไว้ไม่กล้าบอกมาแสนนาน~"

    "..."

    "ฉันรักนายนะ^^"

    ปิ๊บ~

    แล้วภาพทั้งหมดก็ถูกตัดลงไปพร้อมกับใบหน้าที่ร้องไห้แต่ยังเปื้อน

  ไปด้วยรอยยิ้มนั่นแม้ภาพจะถูกตัดไปหมดแล้ว แต่ภาพทั้งหมด ก็ยังบันทึก

  อยู่ในความทรงจำของผม

    ผมกุมหัวใจด้ายซ้ายของตัวเองแล้วพูดประโยคหนึ่งที่ไม่เคยพูดกับเธอ

  มาแสนนานนับตั้งแต่วันนั้น...

    "ยัยเบ๊อะเอ๊ย! ฉันก็รักเธอ..แล้วจะรักแค่เธอด้วย"

    แอปเปิ้ลของฉัน...
..............................................................................................................................

555 ทำไมมันแซดซะ โดนสาวกโบกแน่เลยชั้น555