โหด มันส์ ฮา!! นศท.ญปี 4 พร้อมวิธีเตรียมตัวลุย

ลำดับตอนที่ #3 : วันที่ 2 ณ เขาชนไก่

 วันที่ 2 ณ เขาชนไก่

                ตื่นด้วยความไวแสงตอนตี 4 ได้มั้งเพราะวันนี้จะต้องเดินไปสนามยิงปืน คนอื่นจะตื่นมาใส่รองเท้าก่อนแต่พุดซานี่แบบพุ่งตัวไปแปรงฟันก่อนเลย กลัวไม่ได้แปรง ฮ่าๆๆ หน้าก็ล้างน้ำเปล่าเอา คือพุดซาไม่ได้เอาโฟมล้างหน้าไปไง ทาโรออน ประแป้ง เปลี่ยนแผ่นอนามัยอะไรให้เรียบร้อยแล้วก็พุ่งตัวมาแต่งตัวเลยไม่ได้เข้าห้องน้ำอะไรทั้งนั้น ฮ่าๆๆ แต่ตัวเสร็จยังไม่มีเวลาโปะซันบลอคเลย ก็ต้องรีบวิ่งออกไปรวม ทำความสะอาดโรงนอนแล้ว พุดซายังร้อยเชือกรองเท้าไม่เสร็จเลยอะ (พุดซาใช้รองเท้ารุ่นเก่าอะ รุ่นใหม่จะมีซิปใส่ง่ายและเร็วกว่า)

                วันนี้เค้าจะให้เดินไปยิงปืน อย่างที่บอกไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าให้พกเอียร์ปลั้กไว้ตั้งแต่ก่อนมาแล้ว ก็ดูดิแค่แต่งตัวให้ทันยังลำบากเลยจะมีเวลาที่ไหนไปควักออกจากเป้ แต่ถ้าใครไปซื้อที่นั่นก็อีกเรื่อง ปีนี้อากาศตอนเดินไปสนามยิงปืนกำลังสบายๆ เย็นๆกำลังดี และฝุ่นก็ไม่เยอะมากด้วย (อาจจะเป็นเพราะพุดซาได้เดินเป็นกองร้อยแรก ฝุ่นเลยยังไม่ฟุ้งมากก็ได้) พอไปถึงก็นับตลอดอะไรไปตามเรื่อง ปีนี้จัดสรรเวลาได้ดีทีเดียว พอจัดแบ่งชุดยิงเรียบร้อยแล้วก็เอาเด็กไปเรียนฐานอื่นๆ ขั้นเวลา ไม่เหมือนปีที่แล้วที่ให้เด็กนั่งเฉยๆ ตากแดดเป็นครึ่งวัน =__=^ ตอนรอยิงพุดซาก็ไปเรียนการประกอบวิทยุสื่อสาร ก็สนุกดีครูฝึกเฮฮา เสร้จก็ไปรับกรุสุน ยิงปืน ต้องบอกก่อนว่าพุดซาอยู่กองร้อย 101 เลยได้ทำอะไรเป้นพวกแรกๆ ยิงปืนก็ได้ยิงเป็นพวกแรกๆ เลยมีเวลาว่างเยอะ (เดี๋ยวจะคิดว่าเรียนรด.ว่างเยอะอะไรแบบนี้  ไม่ใช่นะคะ เข้าใจผิดแล้ว)

                ฝึกซ้อมท่ายิงแล้วก็ส่งลงสนามรบ เอ๊ย ลงแนวยิง ไม่รู้ว่าหมวกมันใหญ่ รึสมองพุดซามันเล็กกันแน่ ใส่หมวกแล้วมันเลยร่วงผลุบมาบังตาซะมิด ครูฝึกก็ไม่ดูแลหมวกให้เล๊ยยยย ด่าอย่างเดียว พุดก็แบบยิงๆๆๆๆ ไม่ได้เล็งเลย ฮ่าๆๆ กระสุนหมด จบ เดินออกมานั่งเล่น นานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่านานมากกกกกกกอะ นั่งจนเมื่อย นั่งตั้งแต่ยังพอมีร่มไม้จนไม่เหลือร่มให้นั่งแล้ว

(ต้องบอกก่อนเผื่อใครยังไม่รู้นะ เขาชนไก่แห้งแล้งมากกกกกกกกกกก การที่จะหาร่มไม้ซักที่เนี่ย ยากพอๆกับหาโอเอซิสกลางทะเลทรายเลยอะ ที่ไหนร่มดีๆ ครูฝึกก็จะจับจองไปหมด เด็กก็หาเอาตามบุญตามกรรมอะนะ ร่มแบบกิ่งไม้เล็กๆ แบบที่ว่าถ้าตอนปกติเราอยู่ในเมืองมันคือไม่ใช่ร่ม แต่พอไปเขาชนไก่มันนี่โครตแหล่งพักพิงเลยอะ เรียนรด.มันก็ดีตรงที่ฝึกให้เราเป็นคนไม่เรื่องมาก อยู่ง่าย กินง่ายนี่แหละ)   

พอคนยิงเสร็จเยอะๆ แล้วครูฝึกก็เรียกไปเทรนเรื่องลาดตระเวณกลางวันซึ่งตอนบ่ายเราจะต้องไปเดินป่ากัน ก็จะมีการแบ่งชุดลาดตระเวณออกเป็นชุดๆ ตามแต่ละหน้าที่ด้วยวิธีนับตลอด (รู้จักกันไม๊ อยากรู้จักมาเรียนรด.นะ ฮ่าๆๆ) พุดซาได้เป็นเบ๊อะ เป็นชุดจู่โจม1 แบบว่าถ้าเรื่องจริงคือพวกที่โดนส่งไปตายก่อนอะ ฮือๆ

พอยิงปืนครบทุกคนแล้วก็ไปกินข้าวกลางวัน อาหารอะไรก็จำไม่ได้อีกแหละ แต่อย่างที่บอกคือมันดีกว่าปีที่ผ่านมา อยากจะไปสวัสดีหัวหน้ากองพันซะจริงๆ ขอบคุณนะคะที่คิดปรับปรุงเรื่องรสชาติ ถึงแม้ว่าจะยังไม่เข้าขั้นแต่พุดซาเข้าใจค่ะ ของอย่างงี้มันอาจต้องใช้เวลาฝึกฝนฝีมือพ่อครัว ฮ่าๆๆๆ

อิ่มกันเรียบร้อยก็ตั้งแถวเดินเข้าป่าค่ะ ตอนนี้ไม่ขอเล่าอะไรมาก ไม่รู้จะอธิบายยังไง มันช่างทั้งเหนื่อย ทั้งร้อน เอาเป็นว่าลำบากลำบนกันสุดๆ ค่ะ ทางเดินไม่ได้เดินง่ายและสวยหรูเหมือนอยู่ใน TML21 นะคะ เดินผ่านเหมืองเก่า ผ่านดงหนาม ผ่านบ่อน้ำ ผ่านทรายดูด อะไรไม่รู้ต่างๆนานา แล้วไม่รู้ว่าจะรีบเดินไปไหน เดินกันเร็วมากๆๆๆๆ ถ้าเราไม่รีบตามแถวก็จะขาดตอนอีก แล้วคิดดูนะแดดเขาชนไก่อันโหดร้ายตอนบ่ายแก่ๆ ทรมารองค์เหลือเกิน อดทน อดทน และอดทนค่ะ

พอเดินไปถึงที่หมายเค้าก็ให้นั่งพัก แต่รู้สึกว่าที่จริงพอไปถึงแล้วจะต้องมีกิจกรรทางน้ำค่ะ แต่ผลัดที่มาก่อนหน้าพุดซามีเด็กตายที่ฐานนี้ เค้าเลยงดไป (แอบหลอนๆเนอะ) ก็นั่งพักเหนื่อยกันสบายๆ ฆ่าเวลาไป ตอนนี้จะมีครูฝึกเอาไอ้เจ้าเครื่องที่เหมือนกับที่เค้าไว้พ่นยาฆ่าแมลงอะมาพ่นน้ำใส่หน้าเด็กกันเป็นฮีตโสตก (เป็นแล้วถึงตายนะคะ) แต่!!! พอมาถึงกลุ่มที่พุดซานั่งอยู่น้ำดันหมดค่า T__________T โชคดีของพุดซาหมดแล้วหรอเนี่ย ไม่น้าาาาา ฮือๆๆๆ

ตอนเดินกลับไม่โหดเท่าตอนเดินมาค่ะ คือพุดซาเดินเป็นกองร้อยแรกๆไง ไม่รู้หรอกว่าไอ้ข้างหลังหนะ เพื่อนๆ ล้มพับกันไปเป็นสิบๆ ก็ว่าอยู่ว่าทำไมมาถึงกันช้าจัง (ไอ้หมวดแรกก็เดินเร็วเหลือเกิน อย่างที่บ่นไปตอนแรก ดีนะ อึด ไม่ล้มพับไปซะก่อน ฮ่าๆๆๆ) พอตอนกลับครูฝึกเลยให้เดินแบบไม่รีบ เดินแปปๆ พัก ยังไม่ทันเหนื่อยพักอีกละ คือสงสัยพุดถึกไปรึไงไม่รู้ ฮ่าๆๆ

กลับมาก็กินข้าวเย็น นั่งพักอะไรไปเรื่อยเปื่อย รอให้มืดก็เดินกลับกองพัน คราวนี้ก็อีกละ กองร้อย 101 เป็นอะไรไม่รู้เดินเร็วมากกกก คือแบบว่าขาสั้นอะนะ ตามไม่ทันค่ะ แต่ถึงเดินมืดๆ อากาศไม่ร้อนก็จริงแต่เดินเร็วขนาดนั้น เหงือก็ซึมเหมือนกันค่ะ กลับมาก็ให้นั่งพักรอเพื่อนๆกองร้อยอื่นๆ ก็ซื้อน้ำกิน เมนูของผู้หญิงช่างรันทดค่ะ ไม่มีร้านอาหารเหมือนผู้ชายด้วย

อาหารก็จะมี...

น้ำไบเล่ส้ม มะนาว องุ่น รสชาติแบบ....น่าจะขายได้แค่ที่เขาชนไก่ที่เดียวนี่แหละ มันช่างเฝื่อนคอสิ้นดี แต่มันไม่มีอะไรจะกินก็ต้องกินหละนะ ราคาก็ไม่ถูกเลยแพงกว่าโค้ก เปปซี่ไรพวกนี้อีก ขวดพลาสติกเตี้ยๆ 15 บาทค่ะ

ไวตามิล

โยเกิร์ต นมเปรี้ยว ดัชมิล

ขนมปังแข็งๆ ที่เดาว่ากลุ่มแม่บ้านน่าจะทำมาสงเคราะห์รด.ญ

โดนัทเคลือบน้ำตาลที่....อร่อยที่สุด ณ จุดๆนั้น แต่ถ้า ณ จุดๆนี้คือ กรูแดรกไปได้ยังไงวะ??

พอเพื่อนๆ มากันครบก็รวมพลปล่อยไปอาบน้ำ ถ้าจำไม่ผิดคืนนี้จะให้ไปนั่งฟังบรรยาพิเศษเกี่ยวกับในหลวง (แต่ถ้าผิดก็คืนที่สามแหละ) นั่งฟังสนุกดีค่ะ หลับๆ ตื่นๆ ผู้บรรยายพูดเพลินไปหน่อนจากที่ต้องเลิกสองทุ่มลากยาวไปสามทุ่มเลย กว่าจะได้นอนก็สี่ทุ่ม = o =

ปล.คืนนี้ก็อย่างที่บอก กินยาแก้แพ้ แปะผ้าอนามัย ยัดเบกกิ้งโซดา ทาโลชั่น หลับฝันดีค่ะ