วันที่ 14-01-11 เวลา 05.00 am วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เขาชนไก่ของพุดแล้ว จะได้กลับบ้านซักที เย๊!! ตื่นมาล้างหน้าแปรงฟันตามเสตปเดิม เช้านี้ครูโหดร้ายกะพุดมากให้เวลาแค่ 5 นาทีเอง หอบข้าวหอบของออกจากโรงนอนให้หมด ทำอย่างกับไฟไหม้ มองไปที่โรงนอนอื่นเค้ายังไม่ให้เด็กเก็บของกันเลยอะ T^T เค้าแค่ให้เด็กมารวมตัวกันข้างนอกเพื่อที่จะไปวิ่งออกกำลังกายกันเฉยๆ แล้วเสร็จแล้วถึงจะค่อยมาเก็บของ แต่โรงนอนที่ 5 ของพุดนี่แบบให้หอบข้าวหอบของออกมาให้หมดเลยอะ ของนี่แบบต้องช่วยกันหยิบๆออกมากัน
ด้วยความรีบ มือถือหายค่ะ! จำได้ว่าใส่ในกระเป๋ากางเกง ไหงหาแล้วไม่เจอ โชคดีที่มาเจอมันหล่นอยู่ในเป้ทีหลังไม่งั้นนี่คงหาไม่เจอแล้วหล่ะ เหอะๆ โชคดีไป
พอเอากระเป๋ามารวมกันที่จุดรวมพลเสร็จแล้วเค้าก็จะให้ตั้งแถวเตรียมวิ่งออก กำลังกายตอนเช้า แต่พุดวิ่งไม่ไหวเพราะปวดสะโพกเลยไปนั่งรอเพื่อนอยู่ที่เต้นพยาบาลอะนะ
พอเพื่อนวิ่งเสร้จแล้วก็ไปรวมตัวกันเพื่อเดินไปสถานีที่เรียนการพยาบาล ก็ได้ลองทำการเคลื่อนย้ายผู้ป่วยกันทุกคน พุดนับได้เบอร์ 1 ได้เป็นคนแบก ขนาดเพื่อนที่เป็นคนป่วยตัวไม่ใหญ่นะ ยังรู้สึกแบบว่า "หนักมากกกกกกกกกกกกก" ตอนแรกไม่รู้สึกปวดแขนเลยนะ แต่พอกลับบ้านมาแล้วแบบ ปวดแขนจังวะ??
พอเรียนเสร็จแล้วก็ตั้งแถวกลับมาที่กองพันกินข้างกลางวัน แต่มื้อนี้พุดไม่ได้กินเพราะกะจะกินหนมปังที่หอบมาให้หมด และครูที่โรงเรียนก็แวะเอาเสบียงมาส่งด้วย ฮุๆๆ นั่งพักผ่อนไปเรื่อยครูก็ให้รวมพลแบกกระเป่าไปรอข้างถนนเพื่อที่จะเตรียม โหลดกระเป๋าไปไว้ใต้ท้องรถ
นั่งเล่นนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ได้เวลาที่เพื่อนผู้ชายโรงเรียนเรามาแล้วก็รอผู้ชายทำพิธีเปิดเสร็จ แล้วรด.ญถึงจะได้ทำพิธีปิดตาม (ผู้ชายปี 3 รร.เรามาวันที่ผู้หญิงปี 3 รร.เรากลับพอดี) รอแล้วรอเล่าจนผู้ชายทำพิธีปิดเสร็จ คนขับรถก็ขับรถรด.ช ผ่านหน้ารด.ญ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องขับมาผ่านทางนี้ เพราะทางที่พุดนั่งมันไม่ใช่ถนนที่จะไปค่ายของรด.ชซะหน่อย (เหมือนจะให้ทักทายกันนะ เหอะๆ)
นึกว่าจะได้ทำพิธีปิดแล้ว ก็ยังไม่ได้ทำค่ะ ครูให้ย้ายไปนั่งอีกฝั่งถนนและจัดขบวนขึ้นรถ ใครที่จะลงระหว่างทางก็ไปขึ้นรถคันหน้าๆ ส่วนพุดจะลงที่สวนเจ้าเชตุเลยได้คันเกือบท้ายสุดเลย
รอไปอีกนานมากๆ คือกำหนดการณ์เนี่ยรด.ญจะต้องทำพิธีปิดให้เสร็จก่อนบ่ายโมง แต่นี่มันจะบ่ายสองแล้วยังไม่ได้ทำพิธีปิดเล๊ยยยย =__=^ ครูฝึกเลยให้คนที่ขึ้นบัสคันแรกๆ ไปทำพิธีปิดกันก่อน ส่วนพุดที่อยู่คันหลังๆ เลยต้องนั่งรอรถต่อไป
มา รู้ทีหลังว่าที่ช้าเพราะรถบัสที่ต้องไปส่งรด.ญเนี่ย เกิดอุบัติเหตุ รถไม่ใส่เบรคมือไว้ทำให้ไหลลงเนินไปชนบัสคันหลัง สภาพรถคันหลังเนี่ยอย่างกะหน้ารถเจออุกาบาตวิ่งชน! กระจกหน้าร้าวเป็นดวงใหญ่ๆเลย สยองมาก! สรุปก็เลยเสียบัสไปสองคันทันใด!
เวลาผ่านพ้นไปถึงบ่ายสาม อันที่จริงเวลานี้น่าจะใกล้ถึงกรุงเทพฯแล้ว แต่นี่ยังไม่ได้ออกจากเขาชนไก่เลยค่ะ!!! พอรถบัสมาถึงคันที่พุดได้ขึ้นดันใส่กระเป๋าไว้ใต้ท้องรถไม่ได้ เวรจริงๆเหอะให้ตาย!! ทุกคนที่ขึ้นรถเลยต้องเอาเป้รด.ขนาดให้พอๆกับลังเบียร์ 2 ลังซ้อนกันวางไว้บนตัก!
แล้วเวรกรรมยังไม่หมดแค่นั้นค่ะ! รถคันนั้นดันแอร์เสียซะนี่ คิดดูนะ...รถแอร์ที่เปิดหน้าต่างไม่ได้ดันมาแอร์เสียอะ!! แถมยังต้องนั่งกอดเป้รด.อีกต่างหาก เหอะๆ นรกมากมาย
พุดได้นั่งแถวแรกหลังเบาะคนขับค่ะ ความซวยยังไม่หมดแค่นั้น นอกจากจะได้นั่งรถแอร์เสียแถมยังต้องหอบเป้รด.แล้ว ที่นั่งของพุดยังไม่มีที่วางขาอีกค่ะ เพราะคนขับเอาอะไรไม่รู้มาวางเยอะแยะไปหมด โอ๊ยยย อยากจะบอกว่าปวดขา ปวดหลังมากๆ เพราะต้องเอาขาหันไปทางทางเดิน แล้วทีนี้หลังมันก็จะไม่มีที่พิงใช่ปะ เมื่อยหลังสุดๆ ไปเลยพี่น้อง!!
แล้วรถก็เคลื่อนมารวมกันที่หน้ากองบัญชาการ เพื่อรับคนที่มาทำพิธีปิด แล้วรถที่เสียไปสองคันนั้น เด็กที่ต้องขึ้นสองคันนั้นก็เลยต้องกระจายตัวไปตามบัสคันต่างๆ ก็นั่งพื้นกันไปอะนะ เหอะๆ ได้ฤกษ์ออกรถซักที สรุปแล้วคือ...กว่าจะได้ออกจากเขาชนไก่ก็นู่นเลย....03:30 pm เฮ้อออ...
ร้อน ร้อน แล้วก็ร้อนนนนนนนน
เล่า แล้วเซ็ง เหอะๆ เอาเป็นว่านั่งสภาพนั้นแหละจนถึงสวนเจ้าเชตุ หกโมงเย็นกว่าๆอีกต่างหาก นัดรถที่บ้านไว้ตอนบ่ายสี่ ก็รอกันไปเหอะ....
ให้รถที่บ้านรับเพื่อนไปส่งบ้านอีกคนนึง กว่าจะแวะส่งบ้านเพื่อนกว่าจะถึงบ้านตัวเองก็สองทุ่มกว่าๆ อาบน้ำด้วยความเพลีย หลับสนิทไปเกือบ 20 ชั่วโมง.........
......จบบริบูรณ์.....
ความคิดเห็น