วันที่ 13-01-11 เวลา 05.00 am หลัง จากยืนเวรผลัดแรกเสร็จ ก็มาอาบน้ำนอน เป็นคืนที่หลับสนิทมาก ต่างจากปีที่แล้วที่นอนไม่หลับเลยเพราะเพื่อนตัวดีดันนอนเดี๋ยวดิ้นๆ แถมมือถือเพื่อนดันจะมามีสายเข้าตลอดคืนอีก แถมดันเจอคนที่ยืนเวรปลุกผิดกะอีก ปีสองเลยเป็นปีที่ซวยสุดๆ สำหรับพุดซาเลย
เช้านี้ตอนแรกได้ยินเหมือนคนตื่น พุดก็เลยตื่นด้วยเห็นเค้าพับๆ เดินไปอาบน้ำอะไรเลยปลุกเพื่อน พอมองดูดีๆ อ้าว! ไม่ใช่นี่หว่า เค้าเปลี่ยนกะสุดท้ายกัน (ตอนนั้นซักตี 3 ได้) เลยนอนต่อ หลังจากนั้นก็เดี่ยวตื่นๆ ตลอด
จนถึงตี 5 เสียงนกหวีดดัง ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! ลุดพรึบพับที่นอนด้วยความไวแสงแล้วรีบเปลี่ยนกางเกงจากขาสั้นที่ใส่นอนเป้ นกางเกงรด. (เพื่อนบางคนใส่คอมแบทนอนกันเลยนะเพราะกลัวจะแต่งตัวไม่ทัน แต่พุดไม่ไหวอะ จะนอนหลับได้ไง) ใส่คอมแบท รีบจัดจนลืมไปว่าใส่ถุงผงฟูไว้เมื่อคืน (ผงฟูจะช่วยดับกลิ่นรองเท้าเหม็นๆได้นะคะ) เดินๆไปรู้สึกอะไรมันแน่นๆในเท้าตลอดก็นึกว่าเมื่อคืนแปะผ้าอนามัยไม่ดีมัน เลยไปกองอยู่ตรงหัวรองเท้า
เสียงครูฝึกตะโกนมาบอก "เหลือเวลาอีก 5 นาที) รีบโกยอ้าวไปแปรงฟันทันที กว่าจะได้แปรงฟันก็มีเสียงนรกตามมาหลอกหลอน "เหลือเวลาอีก 1 นาที" แปรงฟันได้ห้าทีป้วนปากด้วยความรวดเร้ว รู้สึกเหมือนยังมีฟองเหลืออยุ่ในปากอยู่เลย แต่ ณ เวลานั้นไม่สนใจอะไรแล้วรีบวิ่งเอาขันไปเก็บ "จับคนช้า" งานเข้าเลยค่ะ โดนจดเลขที่ ครูฝึกบอกว่าจะโดนดองเวร เพื่อนนี่ประสาทเสียกันเลยทีเดียว แต่พุดเฉยๆอะ รู้สึกว่ามันไม่น่าจะเป้นไรหรอก และมันก็ไม่เป็นไรจริงๆ (เซนท์ดีจริงๆ) มีเพื่อนที่ยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันด้วยนะ มันก็ไปทั้งอย่างงั้นแหละ น่าสงสารๆ V_V
ครูฝึกเรียกไปรวมพลตั้งแถวเพื่อเดินทางไปสถานียิงปืน แต่เพราะพุดถูกเหมารวมว่าเป้นคนป่วย เค้าเลยให้แยกตัวออกมาก่อน แล้วเค้าทำยังไงกับคนที่เค้าบอกว่า "ป่วย" รู้ป่ะ...เค้าให้เก็บขยะรอบโรงนอนค่ะ! งงมาก สรุปเอากรุมาใช้งานใช่ปะเนี่ยยย! (ได้คำตอบตอนหลังว่า "ใช่!")
เรื่องแแปลกๆ มันเกิดขึ้นตอนนี้แหละค่ะ เรื่องของเรื่องก็คือ ครูฝึกจะแบ่งเด็กออกเป็นกลุ่มๆ เพื่อดูแลโรงนอนแต่ละโรง เรื่องมันเกิดที่โรงนอนที่ 7 รึ 8 เนี่ยแหละจำไม่แม่น เรื่องก็คือว่า เพื่อนที่ดูแลห้องน้ำโรงนอนนี้ต้องเปิดประตูห้องน้ำทุกห้องแล้วเข้าไปทำความ สะอาด แต่มันมีอยู่ห้องนึงที่เปิดยังไงก็ไม่ออก เพื่อนลองไปเปิดสามคนก็ไม่ออก เลยเดินไปตามครูฝึกมาเปิด
ซึ่งพอครูฝึกมาเปิดเท่านั้นแหละ เปิดออกได้อย่างง่ายดาย คน อื่นๆก็เลยกลัวกัน ครูเค้าเลยต้องตามครูคนอื่นมา เค้าก็ไปคุยๆๆ อะไรกันไม่รู้แล้วก็ออกมาแก้ข่าวว่าห้องน้ำห้องนั้นลูกบิดมันไม่ดี มันเป็นแบบนี้ประจำแต่ครูช่างแก้ตัวได้ไม่เนียนเอาซะเลย ดูยังไงก็รู้ว่าโกหกชัดๆ เหอะๆ แต่พุดไม่ได้เป็นคนเจอโดยตรงไงแค่อยู่ในเหตุการณ์เฉยๆ เลยไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่และมันก็เป็นแค่ปรากฎการณ์แปลกๆด้วย ไม่มีอะไรโผล่มาให้เห้นซะหน่อย
พอเหตุการณ์คลี่คลายเสร้จแล้วครูก็ให้ตั้งแถวรับปืนแล้วตั้งแถวเดินไปสถานี ยิงปืนที่คนอื่นๆเค้าเดินไปตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางแล้ว (ไหนบอกว่าเราป่วยไงฟระ!) เดินไปครั้งนี้ดีกว่าปีที่แล้วเยอะเลยเพราะเดินไปด้วยจำนวนคนน้อยกว่า ฝุ่นที่ฟุ้งขึ้นมาเลยน้อยกว่าและอากาศตอนเช้าเย็นกำลังพอดี ผิดกับปีที่แล้วที่เดินแดดเปรี้ยงๆ และฝุ่นตลบจนมองทางไม่เห็น +___=^
พอ ไปถึงเค้าก้ให้ตั้งกระโจมปืน เสร้จแล้วก็พาไปนั่งฟังเค้าอธิบายเรื่องการยืงปืนไปพลางๆ เพื่อนคนอื่นๆก็ยิงปืนไปตามชุดยิงไปเรื่อยๆ หลับแล้วหลับอีกหมดไปครึ่งวัน ที่จริงต้องยิงให้เสร็จก่อนเที่ยงแต่ดันเลทไปถึงหลังเที่ยงซะงั้น พุดเลยได้ยิงหลังเที่ยงเลย ไหนว่าคนป่วยไงวะ ไมเอากรุมานอนตากแดดยิงปืนเนี่ย!!! ทีชุดแรกๆได้ยิงแต่เช้าหล่ะเย็นสบายเชียว เชอะ!! แถมยิงเสร้จต้องช่วยครูฝึกเก็บข้าวของอีกต่างหาก แถมยังต้องไล่เก็บปลอกกระสุนด้วย ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจค่ะ!!! จะแยกคนที่เป้นโรคประจำตัวมาให้ช่วยงานเนี่ยนะ!! เห้อออออ.....เจริญ!!
อ้อ! ลืมบอกไป ยิงปืนเค้าจะให้กระสุนคนละ 9 นัด 3 นัดแรกเอาไว้เหมือนให้ลองก่อน ส่วนอีก 6 นัดที่เหลือคือเอาจริง ครูฝึกบอกว่า ยิงเฉียดกระดาษได้นัดละ 30 คะแนน ถ้ายิงโดนกลางเป้าได้ 50 คะแนน พุดยิงเข้าไปนัดเดียวแถมยังไม่อยู่ในวงกลมอีกเหอะๆ เลยได้มาแค่ 30 คะแนน แต่ถ้าใครไม่เข้าก็ไม่ต้องห่วงนะแค่มาฝึกภาคสนามคุณก็ผ่านแล้วหล่ะ แค่มีคะแนนน้อยเท่านั้นเอง ( พุดโดนหมวกเหล็กเกี่ยวผมขาดไปเป็นกระจุกเลยอะ T^T เพราะข้างในหมวกเหล็กที่พุดใส่ ตะขอเกี่ยวสายรัดคางมันหัก เลยเกี่ยวผมหลุดเป็นกระจุกเลย TOT)
กว่าจะเก็บของเสร็จก็บ่ายกว่าๆ เพื่อนที่ยิงเสร็จแต่รอบรอบแล้วก็นั่งเรียนเรื่องแผนที่และเข็มทิศกันอยู่ ไอ้เราพอไปถึงเค้าก็ให้จับกลุ่มหาพิกัดอะไรไม่รุกันแล้ว แถมพุดดันเป้นคนที่ช่วยครูฝึกเก็บของเสร็จเป็นคนสุดท้ายกลับมาถึงกระโจมปืน ปืนหายค่ะ!! เหวอเลย ปืนชั้นอยู่ไหนแต่โดนครูฝึกไล่ให้ไปเรียนเร็วๆเลยรีบวิ่งตาม เหอะๆ ปืนชั้นอยู่หนายยยย T^T
นั่งทำผมใหม่จากที่โดนเกี่ยวหนังหัวเหือบถลก (เว่อไป ฮ่าๆๆ) ไม่ทันไรก็โดนครูฝึกเรียกตั้งแถวเดินป่า เพราะเราเป็นกองร้อยแรกและหมวดแรกเลยต้องเดินก่อนใครเพื่อน ไม่ทันมีเวลาบอกครูฝึกเลยว่าปืนหายก็ต้องเดินเข้าป่าอีกแล้ว ไอ้เราไม่ได้เรียนแผนที่เข็มทิศมาก็ได้แต่เดินตามเค้าไปหล่ะนะ ครูฝึกที่ประจำชุดลาดตระเวณที่พุดอยู่เค้าบอกว่า ลว.1 ของเราเนี่ยต้องเดินไกลชุดเลยนะ พอเด็กโวยเค้าฏ้บอกว่าก็ได้พิกัดมาแบบนั้น เราก็ต้องเดินตาม โอ๊ยยย แหมมม อะไรมันจะซวยซ้ำซวยซ้อนขนาดนี้วะเนี่ยยยย >O<
ตอน เดินป่า....อืมไม่ขอเล่ามาละกันเซ็ง อากาศดีกว่าปีที่แล้วก็จริงค่ะมีลมเย็นๆพัดตลอดแต่มันก็ร้อนอยู่ดี เดินไปหลงไป คือเราต้องเดินตามทิศที่เค้าให้มาไปหาป้ายที่เค้าแปะไว้ตามต้นไม้มาเขียนคำ ตอบส่ง ร้อน เมื่อยตามเรื่อง รวมๆแล้วไม่เหนื่อยเท่าตอนปีสองค่ะ
กลับมาที่จุดรวมพลหน้าสถานียิงปืนเพื่อกินข้าวเย็น วันนี้เค้าจะไม่ให้กลับกองพันค่ะ เค้าจะให้เดินป่าตอนกลางคืนต่อเลยกว่าจะได้กลับก็สามทุ่มนั่นหล่ะ
หลังกินข้าวเย้นเสร็จแล้วจะรวมพลแล้วนับยอด คนและปืน เอาหล่ะสิ! ปืนหาย เป้นเรื่องเลยค่ะ เพิ่งกลับมาจากเดินป่ากลางวันโดนแดดจัดๆ แล้วพุดจะปวดหัวด้วย ตอนนั้นก็เลยปวดหัวไปตามปืนๆ โดนดุ + ปวดหัว เพลียแดด น้ำตาไหลเลยอะ ไม่รู้ว่าเพราะโดนดุ รึ เพราะปวดหัว หัวหน้ากองร้อยที่ไปด้วยกันเค้าก็ปลอบ ไม่เปนไรแล้วนะ เจอปืนแล้ว อะไรไปตามเรื่อง มันก็แบบ ไม่ใช่อะ ชั้นไม่ได้เสียใจที่ปืนหายเว๊ยย อะไรแบบนี้
แต่ตอนเดินป่าตอนกลางคืนเนี่ยพุดไม่ได้เดินค่ะเพราะปวดสะโพกมาก คือพุดจะเป็นแบบนี้ประจำเวลาต้องเดินหนักๆ เลยขอนั่งอยู่กับรถพยายาบาลแทน ก็นั่งคุยกับคนที่เค้าป่วยเหมือนกันไปเรื่อยๆ หนิดกันจนแลกเมลล์หล่ะค่ะ
มีคนนึงเค้าเล่าว่าเค้าต้องทำงานหาเลี้ยงครอบครัวเค้าและส่งตัวเองเรียนด้วย น่าทึ่งสุดๆ หันกลับมามองตัวเอง อืม....ชีวิตตัวเองนี่คงน่าอิจฉามากสำหรับใครหลายคนเลยหล่ะ วันๆไม่ต้องรับผิดชอบอะไรนอกจากเรื่องเรียนเป้นพอ อยู่เฉยๆก็ได้เงินไปเรียนวันละสามร้อย ค่ารถค่าอาหารกลางวันก็ไม่ต้องเสีย กับคนนั้นเค้าต้องทำงานเหนื่อยๆ เป็นชั่วโมงได้เงินแค่ 26 บาท ทำวันละสิบชั่วโมงยังได้ไม่เท่าเงินค่าขนมของพุดเลย
นั่ง คุยกันไปได้ถึงสามทุ่มครูฝึกก็พาขับรถกลับ ขอบอกว่าหนาวมากกกกกกกก นั่งสั่นกันอยู่หลังรถกะบะอะค่ะ อากาศเย็นแบบสุดๆแล้วลมก็แรงมากๆ ปากม่วงกันเลยทีเดียว
แต่ตอนกลับเนี่ยครูพาวนไปทางหลังเขาก็เจอค่าของรด.ชายค่ะ แหมมม....สภาพดูดีกว่าของรด.ญมาก มีพื้นคอนกรีตไว้รวมพล นอนเต้นก็มีเต้นกางไว้พร้อมสปอตไลท์ส่องสว่างทุกอณู พื้นดินก็เป็นแค่เศษใบไผ่ มีร้านขายของกระจายตัวอยู่เป็นจุดๆ ส่วนรด.ญหรอ....โรงนอนก็จริงแต่มืดมากกก รวมพลกับพื้นดินที่มีต้นไม้ขึ้นทุกตารางบริเวณ อ้อ! ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าดินค่ะเพราะมีแต่ทรายกับฝุ่น! เห็นแล้วหมั่นไส้มาก ตกลงกองทัพไทยจะให้ผู้หญิงไปรบใช่ไม๊คะ!! TOT
กลับมาถึงกองพัน รวมพลแล้วก็เข้าโรงนอน คืนนี้เราจะต้องเก็บกระเป๋าเตรียมกลับบ้านกันแล้วหล่ะค่ะ เค้าจะให้เวลาเรามากหน่อย พุดเวลาเหลือเลยควักเอาครีมที่เตรียมไปออกมาทา แต่เชื่อไม๊คะ ตั้งแต่ไปเข้าค่ายเนี่ยผมยังไม่เคยหวีเลย เหอะๆ อยู่ในเนตครอบผมตลอด แกะออกมากลิ่นแชมพูที่สระตอนก่อนมายังฟุ้งอยู่เลยแต่ตรงหนังหัวนี่อย่าดมนะ เหม็นเหงื่อ ฮ่าๆๆ อ้อ! แล้วขนมปังก้อนแรกที่ได้กินก็มากินคืนนี้หล่ะค่ะ ก้อนเดียวแบ่งกันสี่คน ฮ่าๆๆ ไม่อิ่มท้องแต่อิ่มใจ (แต่ทำไมพุดแบ่งคนเดียวหล่ะฟระ?? )
แต่ถึงจะบอกว่าเวลาเหลือ แต่โรงนอนที่ 5 ของพุดก็ยังเป็นโรงนอนที่ปิดไฟนอนก่อนเวลาอยู่ดีค่ะ เสียงนกหวีดเตรียมนอนดังมาหลังจากที่โรงนอนพุดปิดไฟนอนไปได้ซักสิบนาทีแล้ว เพราะพุดสะดุ้งตื่นเพราะเสียงนกหวีดเนี่ยแหละ คิดเอาละกันว่าโรงนอนพุดนอนกันเร้วขนาดไหน....
ความคิดเห็น