ตำนานรักMunak

ลำดับตอนที่ #1 : คนขี้อายทั้ง2

หลังจากที่สร้างวีรกรรมทำให้ มูนักสลบไป บอนกันกลับมาถึงบ้านพร้อมกับหน้าตายิ้มแย้ม 
"นี่ไปทำอะไรมา หน้าตาระรื่นเชียว"แม่บอนกันถามด้วยสีหน้าตกใจ 
"เปล่าแม่แค่ไปบอกรักมูนะ อุ๊ปป.." บอนกันเผลอพูดออกไป

"ไปบอกรักใครนะ? พูดมาซะดีๆ"  
"เออ เปล่าแม่ผมพูดไรไปหรอ"บอนกันทำหน้าเอ๋อๆให้แม่

"ถ้าไม่บอกไม่ต้องกินข้าวเที่ยง"    
"ง่า....แม่ใจร้าย"    
"ก็บอกมาสิว่าไปบอกรักใคร"
"เออ คือ เออ อ่ อ...มูนักคับแม่" บอนกันตอบแบบเขินๆ


"เธอรักหนูมูนักจริงอะ"แม่บอนกันถาม  
"คะคะคะคคับแม่ ผมรักเขา"
"แล้วจะรักเขาไปจนวันที่เธอต้องลาโลกไปเลยหรือเปล่าหล่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้นแม่ก็วางใจ"
"คับแม่"    

ส่วนมูนัก เมื่อตื่นขึ้นมาก็เห็นแม่ของเขานั่งอยู่ข้างๆ 
"ลูกเป็นอะไรแม่เดินออกไปดูเห็นลูกสลบอยู่ เอ่อ เห็นดอกโบตั๋นสวยเชียว"  
" มีคนมาบอกรักหนูพร้อมกับยื่นดอกโบตันให้ ว่าแต่ดอกนั่นอยู่ไหนค่ะ" 
"แม่เอามันโยนทิ้งไปแล้ว"

"หา?!!!!!!" 
"แม่ล้อเล่งน้า วางไว้อยู่ในแจกัน แล้วใครมาบอกรักหนูหล่ะ"  

"อ่อ ....นายย.นายบอนกันค่ะ"             
"รักเขารึเปล่าหล่ะ" แม่มูนักถาม
"เออคือว่า......" 
"ไม่ต้องอายหรอกแม่ก็เคยเป็น พ่อก็เคยบอกรักแม่ เป็นแบบนี้เลยแหละ
คุณยายของหนูก็ถามแม่ว่ารักเขารึเปล่าอย่างที่แม่ถามหนูแหละ"

"รักค่ะ แม่"  
"งั้นแม่จะจัดงานแต่งให้น่ะ" 
"มันจะไม่เร็วไปหน่อยหรือค่ะ"  
"งั้นก็คบๆกันไปก่อนก็แล้วกัน ถ้ายังไม่อยากแต่งนะ" 

"ค่ะแม่"........................