คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทนำ 60%
เอวาลินเินลับเ้าห้อนอนนเอ้วยวามร้าวราน หัวใแสลาย เธอเลือเอไม่ใ่หรือ สำนึัวีส่เสียำหนิ เธอไม่สนใสำนึ ปล่อยน้ำารินไหล และพึมพำเสียสั่น
“ใ่ ันเลือเอ และันะปล่อยให้มันบแบบนี้ไม่ไ้”
เอวาลินสูหายใลึยาว แล้วพาัวเอเ้าไปำระราบาวในห้อน้ำ เพียรู่เียว หิสาว็ออมาพร้อมวามสื่น และหยิบุใหม่มาสวม านั้น็เินออาห้อนอน แล้วเปิประูห้อนอนให่เ้าไปภายใน ึ่พบว่ามันมืสนิท
“ุเทรย์” เธอส่เสียเรีย เียบไม่มีเสียอบ
เทรย์ทำานหนั ธุริอโล์แลนเอร์ ทำให้เาแทบไม่มีเวลาพัผ่อน ทุรั้ที่ล้มัวลนอนึหลับสนิท และะื่นึ้นในเวลาเิม ราวับร่าายั้เวลาเอาไว้
เอวาลินำไ้ว่าเียอยู่รไหน ึเินลำทามานพบ เธอแะมือและไ้สัมผัสผู้ายนแรอน และิว่าเาหลับสนิท ึึ้นไปนอนบนเีย ร่าสาวพลิเ้าหาและอร่าสูให่เอาไว้ พลาิวาแผนถึวันพรุ่นี้
‘พรุ่นี้ ันะบอรัเาอนื่นนอน’
เธออมยิ้ม และวาฝัน ิวาแผนอนา อแ่เทรย์เปิโอาสให้เธอบ้า เอวาลินเื่อว่าะทำให้เารัไ้แน่นอน เพ้อไปแล้ว เอวา มหาเศรษีหล่อเลือไ้อย่าเทรย์น่ะนะ ะเห็นเ็ำพร้าอย่าหล่อนอยู่ในสายา เสียาสำนึบั่นทอนวามรู้สึ เธอไ้แ่โ้อบอยู่ในใ ‘ทำไม้อ้ำเิมัน้วย ันไม่มีวันยอมแพ้หรอ’
เอวาลินไม่รู้สึ่ว เธอยศีรษะึ้นแนบแ้มับแผออบอุ่น ในสมอมีแ่อนาสวยหรู โยมีเทรย์ร่วมอยู่้วย ว่าหิสาวะหลับ็เป็นเวลาเือบสามนาฬิา
วัน่อมา
เทรย์ลืมาื่นในเวลาห้านาฬิาเหมือนทุวัน แ่สิ่ที่แปลไปือ เาไม่ไ้นอนนเียว วาสีน้ำเินเหลือบมอ้าาย พอไ้เห็นว่าใรนอนอ ็ยับัวพลิายะแ หันหน้าเ้าหา
“เอวา” เาระิบเรีย น่าแปลที่เาไม่โวยวายไล่เธอ
หิสาวยับแนเรียวอแน่นึ้น นอสวยบเบียแผอว้า และุนอน็มีเพียสายเส้นเล็เาะไหล่เอาไว้ ทำให้ร่าายอเาแ็ึอบสนอสายาที่ำลัสำรวผิวเนียนาว ีอีโอหนุ่มรู้สึย่ำแย่ ที่เอวาลินปลุเร้าเาไ้ีว่าหิสาวทุนที่ผ่านมา
มือแ็ระ้าวาบนสะโพอวบ และเลื่อนไปมานุนอนึ้นมาอรเอวอ เ้าอร่าสูให่ับแนนนอนหลับออ แล้วเลื่อนัวลฝัใบหน้าลุเล้า และทำให้เอวาลินื่น เธอพลิายนอนราบบนที่นอน วามนุ่มละมุนพลิ้วไหวบนเรือนร่า ราวับไ้รับารปลอบประโลมาเา
เทรย์รู้สึว่าเาพร้อมนแทบะรั้รอไม่ไ้ เอวาลินำลัเลิไปไล เธอล่อลอยัวเบาหวิว
“เ็บ่ะ” วามทรำเมื่อืนทำให้เธอหวาหวั่น
“เรื่อเมื่อืนันอโทษ” พูออมาแล้ว เสียำราม็ัึ้นในหัวอมหาเศรษีหนุ่ม ‘เทรย์อโทษผู้หิว่ะ’ เาผลัไสเสียนั้นออไป และเอ่ยในสิ่ที่ไม่ิะพูับสาวนไหน
“เราะเริ่มันใหม่ เธอะเ็บเพียนิเียว” เารู้สึเหมือนำลัปะเหลาะเ็ นิะบวามสัมพันธ์ไม่อยาะสาน่อ แ่เอวาลินลับยสอแนึ้นประสานมือไว้รท้ายทอยอเา
“ันะอทน่ะ” แววาปรารถนาอเ็ในปรอแฝอะไรบาอย่าส่มา ึ่ายหนุ่มไม่ิะสนใ
ใบหน้ามายึโน้มล หิสาวรู้สึว่าวามฝันำลัะเป็นวามริ
เทรย์อ่อนโยนอย่าที่ไม่เยเห็น และเาำลัอยู่ับเธอ เอวาลินีในเือบะลืมวามั้ใ
นายหนุ่มพร้อมะไปามวาม้อาร เาไม่รีรอที่ะพาเธอไปพร้อมัน
“ันรัุ่ะ” เธอบอรัผู้ปรอนเอทันที ึ่เป็นเวลาที่เทรย์ส่เสียำรามหลัาบเมพิศวาส ริมฝีปาหิสาวระบายรอยยิ้มอย่ามีวามสุ
สำหรับเทรย์ ไ้ยินวลีนี้นิน เาไม่รู้สึแปลใสันิ เพราะหิสาวทุนที่นอน้วย ่า็บอรัเาเวลาที่ส่พวเธอแะอบสวรร์ทั้นั้น ่อนะผละา ใบหน้ามายยึ้นเล็น้อย แล้วแะมือบนแ้มนุ่ม พร้อมับล่าวม
“เ่มาสาวน้อย” พูบ็ลุาเียเินเ้าห้อน้ำ
ไม่นานนั เทรย์็เินออาห้อน้ำ ะที่เอวาลินยันอนยิ้มอยู่ับวิมานในอาาศ เาแ่ัวนพร้อมะลไปทำาน ึเินมาหยุยืนหน้าเีย
“วันนี้เธอไม่้อทำาน ันให้เธอพัหนึ่วัน” ่อนที่เาะเินไป เอวาลินรีบเอ่ยเรีย
“ุเทรย์ะ”
ายหนุ่มหันลับมา “ไม่มีเวลาแล้วเอวา เ้านี้ัน้อประุม” พูบ็เินออาห้ออย่ารวเร็ว
สาวลูรึ่ไ้แ่มอาม้วยวามผิหวั แ่พอนึถึเรื่อที่ทำสำเร็ ‘ันบอรัเาแล้ว’ ิพลารีบลุึ้นัารัวเอ และัารที่นอนให้เรียบร้อย ระหว่านั้นสำนึัวีเพิ่ื่นนอน ถึไ้ส่เสียทำลายวามสุอเธอ ไม่เห็นเทรย์ะสนใำบอรัี่เ่านั่น
“หุบปา!” เอวาลินำราม้วยวามหุหิ ไม่เ้าใว่าทำไมทุน้อมี้านสว่าและ้านมือยู่ในัวเอ
วันนี้สาวลูรึ่โทรศัพท์สั่เมทไม่้อเ้ามา นระทั่ใล้เวลาเลิาน เอวาลินโทรศัพท์ไปถามเลาอเทรย์ พอรู้ว่าเาไม่มีนัที่ไหน่อ ึเรียมอาหารัโ๊ะินเนอร์รอเา
ความคิดเห็น