คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : #22
สามวันที่ผ่านมา แเนียลลัลอบไ้เสียับราทุวัน แ่วันนี้สอหนุ่มสาวะไม่มีโอาสไ้เอันอี เพราะเอลเปโรและธันา้อารให้ราไปเียใหม่้วยัน
“ราไม่อยาไป่ะ แม่่วยพูับพ่อหน่อยสิะ” ลูสาวส่เสียอ้อน แล้วล้มัวลนอนหนุนัธันาึ่นั่อยู่บนเ้าอี้ัวยาว รส่วนรับแอห้อุ
“โรแรมที่เียใหม่มันเป็นอลู อนนี้ำลัแ่ภายในอยู่ น่าะไปูเสียหน่อยนะ” นเป็นแม่พยายามเลี้ยล่อม เสียเาะประูัััหวะารสนทนา เอลเปโรเินไปเปิประู
“อ้าว มาิโอ ลับมาั้แ่เมื่อไหร่” ผู้สูวัยทัหลานายเสียั ราไ้ยินเสียเรียพี่าย รีบระเ้ัวลุึ้น้วยวามีใ
“พี่ิโอ ไปะนานเียว” หิสาวเินมารับร่าสูให่
“ราบ่นถึหลานทุวัน” ธันาบอพร้อมับอมยิ้ม
“บ่นถึเพราะไม่มีนพาเที่ยวใ่มั้ยรา” มาิโอพูลั้วหัวเราะ
“พ่ออย่าให้ราไปเลยนะะ พี่ิโอลับมาแล้ว ราอยู่ับพี่ิโอ็ไ้” ราไม่สนใเสียแวาพี่าย เธออร้อับบิาเรื่อทีุ่ย้าันไว้
“รั้นี้พ่อะไม่ามใลู พ่อไม่ไว้ใ” บิาทำเสียเ้ม เาะไม่ปล่อยน้ำาลล่อมมาิม
“ระหว่าที่ผมไม่อยู่มีเรื่ออะไรันรึเปล่ารับลุ” มาิโอนั่ลและเอ่ยถาม
“ไม่มีอะไรมาหรอ แ่มีหนุ่มมาีบน้อสาวอหลาน” เอลเปโรทำเหมือนไม่สนใ
“แน่ใเหรอะว่าไม่มา” ธันาพูพร้อมับอมยิ้ม สามีถึับมอาวาที่ภรรยาพูี้ใำ
“แล้วโรแรมเวียราะเปิเมื่อไหร่รับ” หลานายวนุยเพื่อเปลี่ยนเรื่อสนทนา
“ไปราวนี้ลุะไม่ลับมานว่าโรแรมะเสร็ เห็นผู้รับเหมาบอว่าไม่เินสัปาห์ะเสร็พร้อมเปิบริารแน่นอน” เอลเปโรบออย่าภาภูมิใ
“พี่แนะนำให้ราไปนะ พ่ออุส่าห์สร้าโรแรมให้เป็นอราเอ” มาิโอมอหน้าน้อสาว็รู้ไ้ทันทีว่าไม่อยาไป ึ่วยาิผู้ให่โน้มน้าว
สุท้ายราำใ้อไปเียใหม่ับบิามารา หิสาวมาถึโรแรมเวียรา ึ่ผ่านไปสามวันารแ่็เสร็เรียบร้อย หลัานั้นเป็นารัเรียมทุอย่าให้พร้อมภายในสามวัน นเป็นลูึส่่าวให้เพื่อนสนิทมาร่วมานเปิโรแรม และแอบส่้อวามไปบอแเนียลให้มาพร้อมับมาิโอ
านเปิัวโรแรมเวียรา ผู้มีหน้ามีาในสัมมาร่วมานันมามาย โยเพาะนัธุริท่อเที่ยวไ้รับบัรเิเหมือนันหม แเนียลึไม่ำเป็น้อมาพร้อมับมาิโอ
ร่าเพรียวบายืนถือรรไรรอัริบบิ้นเปิโรแรม แ่วาสีน้ำาลลับมอหาใรบาน หิสาวไม่ล้าถามมาิโอึ่มาพร้อมมาเโลและาิาโยไม่มีนที่เธอิถึมา้วย
“ถึเวลาแล้ว ราัริบบิ้นเลยลู” ธันาเ้ามาระิบ
เ้าอโรแรมเวียรา ถอนหายใออมา แล้วยื่นรรไรัริบบิ้น เธอถูบิามาราล้อแนพาเินเ้าโรแรมะที่แผู้มาเป็นเียริในารเปิโรแรมใหม่ปรบมือ
วาสีน้ำาล้อรไป้าหน้า ส่ยิ้มน้อย ๆ แล้วหาา็สะุับร่าสมาร์ทเห็นหนวเราบาุ้นา ใบหน้าเรียวึหันไปมอ เาส่ยิ้มมาให้พร้อมับปรบมือ วาสวยไหวระริยิ้มว้า้วยวามีใ เธอหันลับมาเินามที่เอลเปโและธันาำหนให้ไป ทายาทนสวยอาบริเอลถูพาไปแนะนำับนัธุริมามายหลายน
“ิศา ทานี้” ราะโนเรียพร้อมโบมือให้เพื่อนสนิท หลัามานั่พัไ้สัรู่
“รา ันิถึเธอนะเนี่ยไม่ไ้เอันั้เือบเือน” ปิศานั่ลและอร่าเพรียวบา
“พี่ธีไม่มา้วยเหรอ” เ้าอโรแรมเวียราผละออถามถึพี่ายเพื่อนามมารยาท
“ไปเมาับแม่น่ะ พี่ธีเ้าฝาวามิถึมาให้รา้วยล่ะ” ปิศาทำาหวานล้อ สอสาวรู้ีว่าธีรลอบรา
“มาไ้ไเนี่ย ราเิยัยาโมา้วยหรอหรือ รู้ี้พี่ไม่มาหรอ” มาิโอพาแเนียลมาหาน้อสาว พอเห็นเพื่อนอน้ออไม่ไ้้อแวนว่าาน
“เรียใรยัยาโ ันื่อปิศา อย่ามาทำบรรยาาศเสียีว่า วันนี้วันีอรา ไม่รู้ัาลเทศะเสียบ้า” เ้าอวาลมโเือร้อนทันที ึย้อนลับอย่าไม่เรใ
“อผมร่วมวสนทนา้วยนไ้มั้ยรับ” แเนียลรีบแทรึ้น่อนที่เรื่อราวะบานปลาย
“แเนียล!” ราส่เสีย้วยวามีใ
ความคิดเห็น