คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : #1
สายาหลายู่ำลัมอหิสาวผู้มีสายเลือไทยสเปน เธอสวมาเาสั้นสีาวับเสื้อสายเี่ยวสีมพูส ัับผิวาวนวลบนเรือนร่าเพรียว ผ้าบาิผืนบาลุมไหล่พราสายาไว้ สอาเรียวำลั้าวเินท้าสายลมแสแ และท้าสายาหนุ่มน้อยหนุ่มให่บนายหาหัวหิน
เาเป็นนหนึ่ที่ำลั้อมอสำรวเธอ ั้แ่เส้นผมสีน้ำาลยาวสลวยปลิวามแรลมทะเล ใบหน้าเรียวสวยวนมอ เรื่อหน้าามั้แ่ิ้วโ้รับับวาสีน้ำาลสว่า มูโ่พอาม ยิ้มหวานาริมฝีปาบารึทุสายา
มือาวละเอียับผ้าบาิยึ้น ั้ใะนำมาลุมศีรษะบัแยามบ่าย ยัไม่ทันับผ้าให้ีลมทะเลระาใส่ผืนผ้า ปลิวเ้าไปรุที่นัท่อเที่ยวนั่ันอยู่
หนุ่มสเปน แเนียล บลาส อยมอสาวสวยลอเวลาเห็นผ้าอเธอปลิว ึลุึ้นว้าแ่พลาามือ ผ้าึปลิวมาปิใบหน้าอเาเ็มๆ
“อุ๊ย! ายแล้ว อโทษนะะ” รา าบริเอล วิ่ามผ้ามาทันเห็นพอี ึล่าวอโทษ
“ไม่เป็นไรรับ” ภาษาไทยิสำเนียาว่าาิ พร้อมับหยิบผ้าออาหน้านส่ให้หิสาว
ผ้าบาิ่อย ๆ เลื่อนเปิามแรึ เผยเส้นผมสีำ รามอามายผ้าเห็นิ้วโผล่พ้นผ้า่อน าม้วย วามสีำ หนวเราไม่ยาวมา โยรวมเาูหล่อเ้ม
“รา” เสียะโนเรีย ทำให้หิสาวรีบไปโบมือลาเ้าอใบหน้าหล่อเ้ม แล้ววิ่าที่รนี้ไปทันที
วามสีำอแเนียลมอามสาวสวยสะุา ายหนุ่มยิ้มว้าใส่เรียวาาวใสที่ำลัวิ่าไป เห็นแล้วนึถึุ๊าระเบื้อเลือบเนื้อี ูเปราะบาน่าทะนุถนอมระทบนิเียวแร้าว
ราวิ่มาหยุรหน้าพี่ายรูปร่าสูให่ พอมาถึ มาิโอ็ับศีรษะน้อสาวโยไปมา แล้วออ พาันเินเ้าโรแรมแรน์อัลา
“พ่อเรา ให้พี่มาาม สสัยลัวผิวลูสาวะเสีย” มาิโอเอ่ยล้อ รา เธอมัถูเรียว่าไ่ในหิน เพราะบิาหวมา ไม่ยอมให้ทำอะไรสัอย่า แม้ทั้สอะเป็นลูพี่ลูน้อันแ่สนิทสนมและรัันไม่่าาพี่น้อลานามันออมา
“อย่ามาแว เี๋ยวราะฟ้อพ่อ” เธอย่นมูใส่แล้วับแนพี่ายออาไหล่อน
“ฟ้อเลย ลุเปโระุราไม่ใ่พี่” มาิโอทำเสียเ้ม
เาไม่อยาะบอ ว่าเอลเปโระุเรื่อที่เธอ ไปเินอวรูปร่าเป็นอาหาราพวหนุ่ม ๆ ามายหามาว่า แ่นเป็นพี่ไม่พู รู้ัน้อสาวีว่าเป็นนิใี มอโลในแ่ีไม่ิร้ายับใร น
เพื่อนอบเรียว่า ‘สาวโลสวย’
สอพี่น้อเินผ่านล็อบบี้เ้าลิฟ์ ึ้นไปั้นบนสุอโรแรม ห้อุึ่เยเป็นที่พัอมาเโลับาิา และเป็นบิามาราอมาเโล พอราเินามพี่ายเ้าไป เอลเปโรเินมายืนวาหน้าลูสาวทันที
“พ่อบอไม่ให้ไปเินายหานเียว” น้ำเสียับหนวเหนือริมฝีปาูุเ้ม ัับแววาอ่อนโยนเปี่ยมไป้วยวามรัที่มีให้บุรประุแ้วา
“ราวนพี่ิโอแล้ว ไม่ยอมไปเป็นเพื่อนนี่ะ” ใบหน้าเรียวอ้ำ
“เอาเถอะน่า เปโร นาย็เ้มวับรามาไป” มาเโลผู้เป็นอาส่เสียปรามพี่าย ึ่หวลูสาวนไม่ปล่อยให้ทำอะไร
“ริ้วย่ะอา ั้น... ราไปอาบน้ำเรียมัวีว่า” เ้าอร่าเพรียวบาหันไปยิ้มับมาเโล
“แม่เห็น้วย้ะ ไปเถอะ วันนี้เป็นวันสำัอหนู” ธันาลุาเ้าอี้เินมารุนหลัลูสาวเ้าไปในห้อนอน้วยัน
ความคิดเห็น