คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : #6
“เอันสัปาห์หน้า้ะลู อย่าไปเที่ยวาแแร ๆ นัล่ะ” ธันาเ้ามาอลูสาว แล้วหันไปหาหลานาย พร้อมับโบมือให้มาเโลและาิา
“เินทาปลอภัยนะะ” าิาเ้ามาับมือับพี่สะใภ้
“นาย็ไม่้อรีบร้อนลับนัหรอเปโร ราอยู่ทานี้ ันไม่ปล่อยให้ใร มาเาะแะหลานสาวนสวยแน่นอน” มาเโลเอ่ยเย้าพี่าย เอลเปโลึยำปั้นเสมอหน้านเอพร้อมับแยเี้ยวไปให้น้อาย
สอสามีภรรยา้าวึ้นรถ โยที่ใบหน้าาบไป้วยรอยยิ้มสบายใ เ้าอร่าเพรียวบายืนโบมือให้บิามารา รอนระทั่รถเลี้ยว
ออาเโรแรมสูให่มุ่สู่ถนนเพรเษม
“พ่อับแม่ ะลับบ้านพัเลยมั้ยรับ ผมะไ้ให้นับรถไปส่” มาิโอเอ่ยถาม
“ไม่ทันไระไล่พ่อับแม่แล้ว” าิามอบุรายอย่าับผิ
“ไม่ไ้มีอะไรร้าบ ผมอยาให้พ่อับแม่ไปพัผ่อนเท่านั้นเอ” ร่าสูเ้ามาอมารา นบิามอาวา
“ปล่อยไ้แล้ว ไปิ้า เราึ้นไปู๋ี๋ันสอนีว่า” มาเโลเ้ามาแะมือบุรายออาเอวอภรรยา
วาารีอนเป็นลู มอามร่าบิามารานลับสายา ะที่ปล่อยเสียหัวเราะออมา รายิ้มน้อย ๆ มอวามทะเล้นอพี่าย พลาส่ายศีรษะ แววาาวาสีน้ำาลำเลือมอไปที่ทาเ้าโรแรม
“มอหาใรหรือรา” มาิโอถาม พลามอามสายาอน้อสาว
“เปล่า่ะ พี่ิโอไปทำานเถอะ ราอไปนั่เล่นที่ายหานะะ” เธอรีบหันลับมามอหน้าพี่ายพร้อมปิเสธ
“เินเ้าไป้วยันนี่แหละ ่อยไปลหาทรายรบันไ้าห้ออาหาร” เาับมือน้อสาวพาเินผ่านล็อบบี้ว้าวาหรูหราอโรแรม ไปส่ถึายหา
“ไปทำานไ้แล้ว่ะ” น้อสาวปล่อยมือและผลัไหล่นเป็นพี่เบาๆ
“อย่าไปไหนล่ะ นั่เล่นที่เ้าอี้รายหาหน้าโรแรมอเรานี่แหละ” นที่รับภาระมา ทำเสียุ
“เ้า่า” ราลาเสียยาวล้อเล่น มอแผ่นหลัว้าอพี่ายแล้วส่ายหน้า พอมาิโอเ้ามาภายในอาารโอ่อ่า เา็สั่นมาอยเฝ้าูแลวามปลอภัยให้ราอยู่ห่า ๆ
หิสาวลนั่บนเ้าอี้ายหาในส่วนเอโรแรม แววารุ่นิรู้ีว่าทุนรัและห่วใยเธอมามายแ่ไหน แ่ะไม่ปล่อยให้ทำอะไรามลำพับ้า็รู้สึอึอั เรียนบระับเียรินิยม บิาลับไม่ให้่วยาน รู้สึีวิัวเอไร้่าหายใทิ้ไปวัน ๆ
“เฮ้อ” ิแล้วเ้าอร่าเพรียวบา็ถอนหายใออมาเสียั แล้วเอนหลัลบนเียายหาอโรแรม
“มีอะไรหนัใหรือรับ” เสียทุ้มัึ้นเหนือศีรษะสาวสวย ทำให้ใบหน้าเรียวหันวับแหนึ้นมอ
“ุแเนียล!” ราอุทานเรียอย่าีใ ปิิริยาอเธอทำให้ายหนุ่มยิ้มราวับสมหวัแล้ว
“รอผมอยู่รึเปล่ารับ” แเนียลถามประหนึ่นั่อยู่ในใอเธอ
“่ะ เอ่อ... ไม่ใ่่ะ ันแ่เบื่อ ั้แ่เรียนบมา าน็ไม่ไ้ทำ อยาไปเที่ยว็ไม่ไ้ไป” สาวไร้ริ พูผิพูถู แ้มแระเรื่อึ้นโย่าย เธอเไปรับวามรู้สึนเอไปพูเรื่อเที่ยว แล้วหันหน้ามอทะเลยามเ้า
“ถ้าเบื่อให้ผมพาไปเที่ยวมั้ยรับ” หนุ่มร่าสมาร์ทถามพลานั่
ลที่เ้าอี้้าหิสาว
“อบุ่ะ แ่ันไปไหนไม่ไ้ ถ้าไม่มีพี่ิโอไป้วย พี่ายอัน้อทำาน... เพราะะนั้น เลิิเรื่อเที่ยวไปไ้เลย” เธอหันมาฝืนยิ้มให้เล็น้อย แล้วใบหน้า็เบื่อหน่ายเ่นเิม
“ผมะพาุไปเที่ยวให้ไ้ รอเี๋ยวนะรับ” แเนียลบอ้วยแววามุ่มั่น ส่ยิ้มเล็น้อย และรอยยิ้มอเา สะวาสีน้ำาลให้มอ้านิ่ราวับ้อมนร์ เาหยิบโทรศัพท์มือถือมาโทรหาใรบาน
ความคิดเห็น