ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : (1) 15%
(1)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อีกด้านนึงของเกม ป่าลึกที่เงียบสงบ เต็มไปด้วยต้นไผ่สูง 'ป่าลึกเซนต์ฟรอส' เมืองเริ่มต้นของสายพพันธุ์แพนด้า หลายคนอาจจะดูถูกอาชีพนี้ เพราะแพนด้าที่อยู่ในสวนสัตว์ตามทั่วไปนั้น มีลักษณะอ้วน เชื่องช้า แต่ถ้าคุณมองไปให้ลึกกว่านี้ อาชีพนี้ถือว่าเป็นอาชีพที่แข่งแกร่งของเกมเลยที่เดียวล่ะ
'หวงจื่อเทา' ที่นอนเอกขเนกอยู่บนพื้นหญ้า สายลมอ่อนๆที่พัดผ่านใบหน้าของเขา ที่นี่เหมาะกับการพักผ่อนจริงๆ หลังจากที่เขาได้ผ่านศึกหนักมาก่อนหน้านี้ เขาไม่คิดจะออกเดินทางไปจากที่ตรงนี้ ปล่อยให้เวลาผ่านไปเรื่อยๆ นี่แหละที่เขาต้องการ เพราะมันเป็นสัญชาตญาณของแพนด้านิหน่า....
สองชั่วโมงก่อนหน้านี้....
"พี่เทาาาา พี่เทาขาาาา พี่อยู่ที่หนายยยย!!!! >0<"
"หวงเสี่ยวมี่!! แม่บอกว่าห้ามตะโกนในบ้านยังไง พูดไม่รู้เรื่องหรือไงฮะ อยากฉันกังบริเวณแกมากนักหรือไงหา!!"
"โธ่ แม่อะ -3- พี่จื่อเทาาาาา พี่อยู่หนายยย ออกมาเถอะ น้องไปเอาต้นไผ่มาแล้วน้าาา >0<"
"นี่ ไอ้ลูกบ้า พี่แกนะไม่ใช่แพนด้า จะต้นไผ่มาทำไมฮะ เอาไปให้หลินปิงนู่น ฉันไม่น่าเชื่อพ่อแกให้รับพวกแกมาเลี้ยงเลย ขึ้นห้งไปเลยนะ จะทำอะไรก็ทำไป ข้างบ้านเขารำคาญจนจะย้ายหนีกันหมดแล้ว"
"ก็เรื่องของเขาสิ แม่จะสนใจทำไม ชิ!"
จากนั้นเสี่ยวมี่ก็รีบเขาห้องไปอย่างอารมณ์เสียสุดๆ กี่ครั้งแล้วที่หวงจื่อเทาต้องมานั่งทนดูน้องสาวต่างสาวเลือดกับผู้หญิงที่เขาเรียกว่าต้องมาทะเลาะกัน เพราะเรื่องที่ว่าเขาและน้องสาวเป็นแค่เด้กเก็บมาเลี้ยง
มีครั้งนึงที่จื่อเทายังเด็กเป็นแค่เด็กวัดอยู่ในเมืองเล็กๆเมืองนึง มีเศรษฐีสองคนที่มีบุตรยากได้เขามาที่สำนักและรับเขาไปเลี้ยง เขาเคยคิดว่านี้เป็นเรื่องที่โชคดีที่สุดในชีวิต แต่ไม่ใช่เลย เรื่องแบบนี้มันผิดมหันต์....
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อีกด้านนึงของเกม ป่าลึกที่เงียบสงบ เต็มไปด้วยต้นไผ่สูง 'ป่าลึกเซนต์ฟรอส' เมืองเริ่มต้นของสายพพันธุ์แพนด้า หลายคนอาจจะดูถูกอาชีพนี้ เพราะแพนด้าที่อยู่ในสวนสัตว์ตามทั่วไปนั้น มีลักษณะอ้วน เชื่องช้า แต่ถ้าคุณมองไปให้ลึกกว่านี้ อาชีพนี้ถือว่าเป็นอาชีพที่แข่งแกร่งของเกมเลยที่เดียวล่ะ
'หวงจื่อเทา' ที่นอนเอกขเนกอยู่บนพื้นหญ้า สายลมอ่อนๆที่พัดผ่านใบหน้าของเขา ที่นี่เหมาะกับการพักผ่อนจริงๆ หลังจากที่เขาได้ผ่านศึกหนักมาก่อนหน้านี้ เขาไม่คิดจะออกเดินทางไปจากที่ตรงนี้ ปล่อยให้เวลาผ่านไปเรื่อยๆ นี่แหละที่เขาต้องการ เพราะมันเป็นสัญชาตญาณของแพนด้านิหน่า....
สองชั่วโมงก่อนหน้านี้....
"พี่เทาาาา พี่เทาขาาาา พี่อยู่ที่หนายยยย!!!! >0<"
"หวงเสี่ยวมี่!! แม่บอกว่าห้ามตะโกนในบ้านยังไง พูดไม่รู้เรื่องหรือไงฮะ อยากฉันกังบริเวณแกมากนักหรือไงหา!!"
"โธ่ แม่อะ -3- พี่จื่อเทาาาาา พี่อยู่หนายยย ออกมาเถอะ น้องไปเอาต้นไผ่มาแล้วน้าาา >0<"
"นี่ ไอ้ลูกบ้า พี่แกนะไม่ใช่แพนด้า จะต้นไผ่มาทำไมฮะ เอาไปให้หลินปิงนู่น ฉันไม่น่าเชื่อพ่อแกให้รับพวกแกมาเลี้ยงเลย ขึ้นห้งไปเลยนะ จะทำอะไรก็ทำไป ข้างบ้านเขารำคาญจนจะย้ายหนีกันหมดแล้ว"
"ก็เรื่องของเขาสิ แม่จะสนใจทำไม ชิ!"
จากนั้นเสี่ยวมี่ก็รีบเขาห้องไปอย่างอารมณ์เสียสุดๆ กี่ครั้งแล้วที่หวงจื่อเทาต้องมานั่งทนดูน้องสาวต่างสาวเลือดกับผู้หญิงที่เขาเรียกว่าต้องมาทะเลาะกัน เพราะเรื่องที่ว่าเขาและน้องสาวเป็นแค่เด้กเก็บมาเลี้ยง
มีครั้งนึงที่จื่อเทายังเด็กเป็นแค่เด็กวัดอยู่ในเมืองเล็กๆเมืองนึง มีเศรษฐีสองคนที่มีบุตรยากได้เขามาที่สำนักและรับเขาไปเลี้ยง เขาเคยคิดว่านี้เป็นเรื่องที่โชคดีที่สุดในชีวิต แต่ไม่ใช่เลย เรื่องแบบนี้มันผิดมหันต์....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น