บ่วงวิวาห์​ร้าย​พ่าย​รัก​

" ว้าย!

เมื่อเธอเห็นชายหนุ่ม​เดินออกจากห้องน้ำโดยมีเพียงผ้าเช็ดตัว​พันรอบเอวก็ถึงกับกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ

" นี่คุณ​เป็น​ใคร​เข้ามาในห้องผมได้ยังไง​

" ไหมเข้ามาทำความสะอาดห้องค่ะ

" ออ นึกว่าใครที่แท้ก็คนใช้

เขาใช้สายตามองเธอด้วยความเหยียด​หยาม

" คนใช้แล้วไงคะ ทำไมต้องดูถูกกันด้วย

" ก็เธอเป็นคนใช้จะให้ชั้นเรียกว่าอะไรอ่ะ แล้วนี่ใครอนุญาต​ให้​เข้ามาเวลานี้ไม่รู้​หรือไงว่าชั้นยังอยู่ในห้อง

" ถ้ารู้​จะเข้ามาหรอคะ แล้วอีกอย่างทำไมคุณ​ถึงไม่ล็อค​ประตู

" ก็นี่มันบ้านชั้น และทุกคนในบ้านเขารู้กันดีว่าถ้าชั้นยังไม่​ออกไปข้างนอกก็ห้ามใครเข้ามาในห้องนี้

" ก็ไม่รู้​นี่คะเพิ่งมาทำงานวันแรก

" ไม่รู้​ ก็รู้เอาไว้ด้วยว่าต่อไป​อย่าได้เข้ามาถ้าชั้นไม่อนุญาต​

" ค่ะ

" รู้แล้วก็ออกไปสิ หรือว่าอยากอยู่ดูชั้นแก้ผ้า

เมื่อเธอได้ยินดังนั้นก็รีบเดินออกจากห้องของเขาโดยทันที

..

" คุณ​แม่​ครับ ใครเป็นคนรับนังนั่นเข้ามาทำงานบ้านเรา

" ลูก​กำ​ลัง​พูดถึง​ใคร

" ก็คนใช้ที่เพิ่งมาใหม่ไงครับ

" พ่อเอง

" คุณ​พ่อรู้ไหมครับว่านังนั่นไม่มีมารยาท​และยังปากดีใส่ผม

" แล้วแกไปทำอะไรให้เขาก่อน

" คุณ​พ่อพูดแบบนี้​หมายความว่ายังไง​ครับ

" ก็ชั้นรู้จักนิสัยแกดี

" แทนที่คุณพ่อจะเข้าข้างผมแต่คุณ​พ่อกลับเข้าข้างคนอื่น

พูดจบเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากบ้านหลังใหญ่​ด้วยอารมณ์​โมโห​

" คุณ​ไปพูดกับลูกแบบนั้นได้ยังไง เห็นไหมว่าลูกงอนแล้ว

" ก็ช่างมันสิ

" นี่คุณ​ไม่แคร์​ความรู้สึก​ลูกเลยใช่มั้ย​

หญิงวัยกลางคน​ตัดพ้อต่อว่า​สามีแล้วเดินขึ้นไปยังชั้นบนบ้าน

และนับตั้งแต่​วันนั้น​หญิง​วัยกลางคนก็เริ่มมีอคติ​ต่อเธอ

" คุณ​ผู้หญิง​คะ ไหมขอลาพักสักหนึ่ง​อาทิตย์​ได้มั้ยคะ

" ถ้าจะลาเยอะขนาดนั้นทำไมไม่ลาออกไปเลยหล่า

" คือพ่อของไหมกำลัง​ป่วยค่ะ ไหมจำเป็นต้องกลับไปดูแลท่าน

" ก็ฉันถึงแนะนำให้เธอลาออกไง เธอจะได้มีเวลาอยู่​ดูแลพ่อเต็มที่

" แต่ไหมก็ต้องทำงานหาเงินเพื่อส่งให้ทางบ้านด้วยนะคะ

" งั้นเธอก็ต้องเลือกระหว่างกลับไปดูแลพ่อหรือจะทำงานที่นี่

" คือไหมขอลาแค่อาทิตย์​เดียว​ไม่ได้​หรอคะ

" ไม่ได้ ถ้าจะลาหนึ่ง​อาทิตย์​ก็เตรียมหางานใหม่

" งั้นไหมขอลาสักสามวันได้มั้ยคะ

" เยอะไป ฉันให้เธอลาได้มากสุดสองวัน

" แค่เดินทางกลับก็ใช้เวลาเกือบหนึ่งวันเต็ม​เลยนะคะ

" แล้วไงอ่ะ ถ้าไม่พอใจก็ไม่ต้องลา

" สองวันก็สองวันค่ะ

" ดีที่ยังพูดรู้เรื่อง​ ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ออกไปฉันจะพักผ่อน​

" ค่ะ

และเธอก็เดินออกไปด้วยสีหน้าผิดหวัง​เล็กน้อย​

" เป็นอะไร​หรือเปล่า​ มีเรื่องไม่สบายใจอะไรก็บอกนะ

" เปล่าค่ะ

" แน่ใจนะ

" คือพ่อของไหมกำลังป่วยค่ะ

เธอลังเลใจ​อยู่​สักพัก​ก่อนตัดสินใจ​พูดความจริง​

" แล้ว​ทำไมไม่รีบกลับไปดูแล

" คือไหมเพิ่งไปขออนุญาต​คุณ​ผู้หญิง​มาค่ะ

" แล้วนี่จะกลับวันไหน กลับกี่วัน

" กลับพรุ่งนี้​ค่ะ กลับสองวัน

" ห๊ะ! สองวัน

" คุณ​ผู้หญิง​อนุญาต​ให้​ลาได้สองวันค่ะ

" แล้วทำไมไม่มาขออนุญาต​ชั้น

" คือไหมไม่อยากให้คุณ​ท่านมีปัญหา​กับคุณ​ผู้หญิง​ค่ะ

" แต่ชั้นเป็นเจ้าของบ้านนะ ดังนั้นชั้นมีสิทธิ์​อนุญาต​ให้​เธอลากลับบ้านกี่วันก็ได้

" แต่ไหม...

" ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยว​ทางนี้ชั้นจัดการ​เอง

" ขอบคุณ​คุณ​ท่านมากๆเลยนะคะที่​เข้าใจ​ไหม

" ต่อไปนี้ถ้ามีเรื่อง​อะไร​ให้ช่วยก็บอกนะ

" ค่ะ

หลายวันต่อมา..

" นังเด็ก​ไหมนั่นยังไม่กลับมาอีกหรอ

" ยังค่ะ เธอบอกว่าจะกลับไปเยี่ยมพ่อหนึ่งอาทิตย์​

" นังเด็ก​นี่พูดไม่รู้เรื่อง​หรือ​ยังไง​ ใครอนุญาต​ให้​กลับตั้งหนึ่งอาทิตย์​

" ผ​มเป็น​คนอนุญาต​เอง

" คุณ​ปราชญ์​!

" นี่คุณอย่ามาขึ้นเสียงใส่ผมนะ!

" ถ้าจะปกป้อง​กันขนาด​นั้น​ ทำไมไม่รับมันมาเป็นเมียน้อยเลยหล่า

" ผมไม่ได้​ปกป้อง​ใคร แต่ผมมองว่า​การที่คุณทำแบบนั้นมันไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง และผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับเด็กรุ่นลูกรุ่นหลานหรอก

" ทำไม นังเด็ก​นั่นไปฟ้องอะไรคุณ​

" เธอไม่ได้​ฟ้องอะไรทั้งนั้น

" ถ้าไม่ฟ้องแล้วคุณ​จะรู้ได้ยังไง​

" ผมรู้ด้วยตัวเอง

" ไม่จริง! ​คุณ​โกหก​เพื่อปกป้องมัน

" นั่นคุณ​แม่จะไปไหนครับ

" ไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ต้องเห็นหน้าพ่อ

" คุณ​พ่อไม่คิดจะไปง้อคุณ​แม่​หน่อยหรอครับ

" ง้อทำไม พ่อไม่ผิด

และสุดท้าย​เขาก็ลุกจากเก้าอี้​แล้วเดินตามผู้เป็นแม่ขึ้นไป​ยังชั้นบน

" ก้อกๆ คุณ​แม่ครับ

" แม่ไม่ได้​ล็อค​ประตู

เมื่อเขาได้ยินแบบนั้นก็ค่อยๆ เปิดประตูแล้วเดินเข้าไปหาผู้เป็นแม่

" คุณ​แม่งอนคุณ​พ่อ​หรอครับ

" เมื่อก่อนคุณ​พ่อไม่เคยพูดจาแบบนี้​ใส่แม่ แต่พอนังเด็กนั่นเข้ามาทำงาน คุณ​พ่อก็เปลี่ยนไป​ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรคุณ​พ่อก็เข้าข้าง​มัน ปริญก็เห็นด้วยกับแม่ใช่มั้ย

" ครับ ผมเห็นด้วยกับคุณ​แม่ และผมจะทำทุกวิถีทาง​เพื่อกำจัดนังเด็ก​นั่นให้ออกไปจากบ้านเรา