fic naruto วิวาห์ปลดล็อคหัวใจ

ลำดับตอนที่ #29 : ตอนที่ 29

“น่าๆหลอกเล่น รู้หรอกว่านายรักเธอ”เห็นใบหน้านิ่งเคร่งเครียดขึ้นมาแล้วพาลให้สบายใจ แต่ในใจก็นึกยินดีกับเพื่อนไม่ได้ ที่จะได้รักกับคนที่รอมาน

“นี่นาย”กาอาระไม่เข้าใจนารูโตะเลย ทั้งๆที่เรื่องอื่นเขาเก่งออก แต่พอเรื่องความรักแล้ว เหมือนกำลังเรียนหลักสูตรประถมอยู่เลย

“เอาใจช่วยนะ ทำให้เธอรับรักนายให้ได้ล่ะ ฉันเชื่อว่านายทำได้แน่”ให้กำลังใจ มือหนาตบไหล่เพื่อนเบาๆ แล้วส่งยิ้มจริงใจไปให้ ไม่ใช่ว่าไม่รักแต่เพราะรักมากจึงต้องยอมปล่อยเธอไป เขาเชื่อว่ากาอาระจะทำให้เธอมีความสุขได้ สุดท้ายแล้วเขาจะต้องเสียใจที่เสียเธอไปก็ตาม 

“ขอบคุณ”กาอาระสบตากับนารูโตะแล้วเอ่ยจากใจไป แววตาที่มองฮินาตะเขารู้ว่ามันยังรักเธออยู่ นารูโตะเข้มแข็งจนเขาตลกตัวเองที่มัวแต่คิดมากอยู่ได้ นารูโตะเป็นเพื่อนที่ดีมากจริงๆ ไม่อยากจะเสียมิตรภาพนี้ไป สัญญาว่าจะดูแลหัวใจทั้งของเขาและของนารูโตะอย่างดี ไม่ทำให้เธอต้องเสียใจ มีน้ำตาอีกแล้ว

ทั้งที่กลับมาถึงบ้าน เจอทุกคนที่คิดถึงตลอดที่อยู่ซึนะแล้วแต่ทำไมหัวใจเธอถึงยังกระวนกระวายแบบนี้นะ ราวกับบางอย่างขาดหายไป พลันสายตาก็สะดุดเข้ากับแหวนงามที่สวมติดที่นิ้วนางข้างซ้าย ยกมาดูแล้วสัมผัสเบาๆ

ชีวิตทั้งหมดงั้นหรอ?

ฮินาตะนึกถึงความหมายของแหวนที่เทมาริบอก แล้วก็เม้มปากแน่น เขาจะทำแบบนี้ทำไมกัน ในเมื่อไม่ได้รักเธอเสียหน่อย

“ท่านพี่”เสียงฮานาบิดังขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะโผล่หน้ามาเสียอีก ฮินาตะยิ้มกว้าง สวมกอดฮานาบิเมื่อเธอโผล่เข้ามากอดเต็มแรงจนเกือบล้มไป ดีที่ตั้งตัวทัน

“น้องคิดถึงท่านพี่ที่สุดเลย”ฮานาบิสบตาพี่สาวแล้วยิ้มจนตาหยี

“พี่ก็คิดถึงน้องมากจ่ะ”ฮินาตะยิ้มตาม กอดตอบอย่างสุขใจ

“จริงๆเลยพี่น้องคู่นี้ ทำอย่างกับไม่ได้เจอหน้ากันเป็นปีอย่างนั้นแหละ”ฮิอาชิเดินออกมาเมือ่ได้ยินเสียงสองสาว ใบหน้าแต้มไปด้วยความสุขที่ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าอีกครั้ง

“ท่านพ่ออ่ะ”ฮานาบิหน้าง้ำงอ ผละออกห่างจากฮินาตะ

“แล้วนี่ท่านกาอาระไปไหนคะ น้องอยากเจอ”คำถามที่ทำให้ร่างบางสะอึก

“นั่นสิ หรือคุยงานกับท่านโอคาเงะหรือเปล่า”ฮิอาชิเองก็อดสงสัยไม่ได้ ไม่รู้ว่าสถานการณ์ระหว่างทั้งสองคนจะดีขึ้นหรือยัง

“ค่ะ คุยงานกันอยู่”ฮินาตะตอบแบบเลี่ยงๆไป เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าคุยอะไรกัน พอคิดถึงเรื่องนี้แล้วใบหน้าหวานก็ออกแววกังวลขึ้นมา จะเกี่ยวกับเธอหรือเปล่านะ

“รบกวนด้วยนะครับ”เสียงเข้มดังขึ้นที่หน้าประตู ทำให้การสนทนาชะงัก

“เชิญด้านในค่ะ ท่านคาเซะคาเงะ”สิ้นเสียงคนในตระกูลบอก ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังเข้ามาใกล้ ก่อนที่จะปรากฏร่างหนาคุ้นเคยตรงหน้า

“สวัสดีครับ ท่านฮิอาชิ”กาอาระโค้งทำความเคารพส่วนฮิอาชิก็โค้งตอบเช่นกัน

“สบายดีนะ”เอ่ยทักแล้วกวาดสายตาสำรวจร่างหนาไปในตัว

“ครับ”กาอาระตอบสั้นๆแล้วจึงเบนสายตามามองฮินาตะที่มองมานิ่งๆ ก่อนจะเบนสายตาไปทางอื่นๆเมื่อเขามองมา

“ท่านกาอาระคะ มีบางอย่างอยากให้ช่วย”ฮานาบิเมื่อเห็นหน้าแล้วไม่รอช้า รีบคว้าแขนหนาแล้วพาลากไปอีกทางทันที ฮินาตะขมวดคิ้วมุ่นไม่เข้าใจ ทำไมใครๆก็ดูจะชอบเขาไปหมดเลย

“แล้วลูกล่ะ ฮินาตะ ตอนนี้เป็นอย่าไรบ้าง”แม้จะได้คุยทักทายกันตอนกลับแล้ว แต่ตอนนี้เกิดอยากรู้ความก้าวหน้าของสามีภรรยาคู่นี้ขึ้นมา ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆลูกสาว

“เอ่อ สบายดีค่ะ”

“พ่อหมายถึงกับกาอาระน่ะ เป็นอย่างไรบ้าง”ฮิอาชิถามแล้วหันมาสบตา ฮินาตะชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะลื่อนสายตามามองลานกว้างตรงหน้า ที่ตอนเด็กเป็นลานฝึกของเธอ มีเนจิชวยสอนให้อย่างไม่ลดล่ะ

“ก็คงเหมือนเดิมมั้งคะ”เธอเองก็ตอบไม่เต็มปาก ยอมรับว่าตอนแรกๆเธอเกลียดเขามากจริงๆ แต่พอเห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปในทางอ่อนลงแล้ว ทำให้ความรู้สึกพวกนั้นจางลงจนตอนนี้แทบไม่เหลือร่องรอย แต่เพราะความเอาแต่ใจและทิฐิ เธอจึงไม่ยอมลงให้เขาเหมือนที่เขายอมเธอ

“จริงหรือ?”ว่าแล้วก็กวาดสายตามองลูกสาว วันนี้เติบใหญ่แถมยังแต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว คนเป็นพ่ออย่างเขาเองก็หมดห่วง ดูแล้ว ท่าทางของกาอาระดูเปลี่ยนไปมากจากตอนแรก

“ทำไมหรอคะ”รู้สึกว่าอีกฝ่ายจะไม่เชื่อคำพูด เลยอดเงยหน้าถามไม่ได้ เห็นท่านยิ้มอ่อนโยนมาให้ พร้อมมือสากที่ยกลูบศีรษะเบาๆด้วยความรักนั่นแล้วทำให้รู้สึกอบอุ่น

“พ่อเห็นนะ ว่าระหว่างลูกกับกาอาระ บางอย่างกำลังเริ่มเปลี่ยนไปในทางที่ดี แต่ที่ไม่ยอมรับสักที เพราะรู้สึกผิดกับนารูดตะอยู่หรือเปล่า”ฮินาตะหลุบสายตามองพื้นเมื่อเหมือนอีกฝ่ายเข้ามาอยู่ในใจจนรู้ความรู้สึกไปหมด ตั้งแต่จำความได้ ในใจเธอมีเพียงนารูโตะมาตลอด พออีกฝ่ายรักเธอบ้างก็อดจะรู้สึกดีใจไม่ได้ แล้วความสุขก็ต้องจบลงเมื่อเกิดเรื่องขึ้น ตอนแรกทำใจยอมรับแทบไม่ได้ เพราะทุกช่วงเวลาที่ผ่านมา เขาแทรกไปอยู่ในนั้นจนแน่นยากจะลบเลือนออก ยิ่งเห็นแววตาเจ็บปวดยามที่เห็นว่าเธอเป็นของชายอื่นเธอยิ่งรู้สึกเจ็บ อยากให้ทุกอย่างเป็นเพียงฝันที่ตื่นขึ้นมาแล้วก็จางหายไป แต่ยิ่งนาน ยิ่งทำให้รู้ว่าความฝันคงไม่เจ็บปวดนานแบบนี้ ทุกครั้งที่หัวใจอ่อนไหวเพราะกาอาระ เธอก็ยิ่งโกรธตัวเองนักที่อ่อนไหวง่ายๆแบบนี้ มันเหมือนความรักที่เธอมีให้นารูโตะอ่อนแอและเปราะบาง จะแตกดับหมดลงเมื่อใดก็ได้ เธอไม่ชอบเลยที่ตัวเองเป็นแบบนี้ คงไม่ผิดจากคำด่าของชาวบ้านที่ว่าเธอเป็นวันทองสองใจ

“ฮินาตะ ยังรู้สึกผิดอยู่อีกหรือ ตอนนี้ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมแล้วนะ ถึงต่อใหห้ไม่ใช่กาอาระ สักวันลูกก้ต้องยอมเปิดใจรับใครเข้ามา พ่อรู้ว่าลูกฝังงใจกับนารูโตะมานาน แต่ถ้าลูกยังจมอยู่กับเขาตลอดแบบนี้ ลูกจะก้าวออกจากอดีตไม่ได้ เริ่มชีวิตใหม่ไม่ได้สักทีนะ”รู้ว่าทุกอย่างมันยากที่จะทำ แต่หากยังจมอยู่แบบนี้ เชื่อว่าทั้งฮินาตะ นารูโตะ กาอาระคงเจ็บปวดไม่มีวันเลิกรา

“ท่านพ่อ”ฮินาตะน้ำตาเอ่อคลอ เธอยังจำใจไม่ได้หากจะต้องตัดนารูโตะออกไป เพราะเขาเธอถึงเป็นเธอจนถึงตอนนี้ เพราะเฝ้ามองแผ่นหลังกว้างที่เดินหน้าไปอย่างมั่นคง จึงพยายามก้าวหน้าเพื่อให้ทัน เพื่อจะยืนข้างๆเขาในสักวัน แต่ตอนนี้คงทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว

“ความรักเป็นสิ่งที่บังคับไม่ได้ ลูกต้องเรียนรู้และยอมรับมันด้วยตัวเอง พ่ออยากเห็นลูกสาวพ่อมีความสุข”