fic naruto วิวาห์ปลดล็อคหัวใจ

ลำดับตอนที่ #24 : ตอนที่ 24

กาอาระเดินทางด้วยทรายจนเห็นสาวๆกำลังเดินตามทางลาดยาวที่ปูด้วยปูนไปทางร้านอาหารเล็กๆที่อยู่สุดทาง ไม่รอช้าบังคับทรายไปทางสาวๆทันที

“นี่ร้านนี้อร่อยมาก ของขึ้นชื่อซึนะเลยนะ”เทมาริชี้ชวน เธอชอบมากินบ่อยๆ กับน้องชายจอมแสบทั้งสองคน

“ดีเลยค่ะ จะกินให้เยอะๆเลย”ฮินาตะอดตื่นเต้นไม่ได้ นอกจากกินอาหารกับคนหน้านิ่งแล้วก็ไม่ได้ไปกินที่อื่นเลย

“งั้นพวกเราก็ไปกินกันเลย”เท็นๆเองก็อยากจะชิมของอร่อยของซึนะแล้ว แต่ก่อนจะถึงสามสาวก็ต้องชะงักกึกเนื่องด้วยมีคนมาขวางทางไว้เสีย และไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้นำของหมู่บ้านนี้ ที่ใช้คาถาโดยใช้ทราย

“กาอาระ”เทมาริมองอย่างไม่อยากเชื่อ หมอนี่มาได้ยังไง ควรจะประชุมอยู่กับพวกเนจิไม่ใช่หรือไง

“กลับบ้าน”ดวงตาเข้มจ้องมองแกมบังคับขมขู่ คนถูกจ้องสะบัดหน้าหนี ราวกับมองไม่เห็น

“นี่ ฮินาตะ ท่านกาอาระพูดกับเธออยู่หรือเปล่าเนี่ย”เท็นๆหันมากระซิบ ท่าทางดวงตาดุๆของเขาน่ากลัวออก

“เปล่าสักหน่อย คุยกับคุณเทมาริต่างหาก”ฮินาตะเม้มปากแน่นก่อนจะปล่อยแล้วตอบเท็นๆไป เทมาริหน้าเหวอไม่น้อยเมื่อได้ยินแบบนั้น

“ฮินาตะ”เสียงเข้มดังขึ้นอีก ทำให้ใครที่ผ่านไปมาหันมามองอย่างสนใจ เจ้าของชื่อช้อนสายตาดื้อดึงไปมองเขา ก่อนจะกวาดมองรอบๆที่เริ่มมีคนให้ความสนใจ

“กลับบ้าน”กาอาระกอดอกยืนอยู่บนทรายไม่ยอมลงมา ฮินาตะหน้ายู่ไม่ชอบเขาเลยเอาแต่สั่งอยู่ได้

“ฉันจะกินข้าวกับคุณเทมาริและเท็นๆ”ฮินาตะบอกความต้องการ แต่นั่นเหมือนยิ่งกระตุ้นให้อีกคนอารมณ์เสีย แค่รู้ว่าในหมู่บ้านนี้มีคนต้องการเอาชีวิตเธอ ซ้ำยังมีคนร้ายซ่อนตัวอีก เขายิ่งไม่ไว้ใจให้เธอห่างกายแบบนี้

“จะกลับดีๆหรือต้องบังคับ”เสียงเรียบนิ่งเอาจริงอย่างไม่ต้องสงสัย ฮินาตะมองเขาอย่างขัดใจ ทำไมต้องคอยมาสั่งอยู่เรื่อยนะ พูดดีๆกับคนอื่นไม่เป็นหรือยังไง

“นี่ฮินาตะ กลับเถอะ”เท็นๆเองก็ช่วยขอร้องอีกแรง เพราะดูท่าเพื่อนสาวเธอจะรั้นไม่ยอมกลับง่ายๆ กลัวจะทำให้อีกฝ่ายอารมณ์เสีย เพราะดูจากหน้าแล้วเหมือนอารมณ์ไม่ดีอยู่

“กลับเถอะ ฮินาตะ”เทมาริเองก็ไม่อยากให้กาอาระโมโห ช่วยกล่อมอีกแรง ฮินาตะมองทั้งสองสาวแล้วก็หันไปมองอีกคนที่ยืนนิ่ง ทำไมทุกคนดูเข้าข้างเขาไปหมดกัน สุดท้าย ร่างบางจำต้องจำใจเดินเข้าไปหาคนชอบบงการ และเพียงเดินไม่กี่ก้าว ทรายก็ก่อตัวที่ใต้เท้าแล้วพาเธอลอยไปหากาอาระทันที ฮินาตะไม่อยากมองหน้าเบนสายตาไปทางอื่น แต่อีกคนไม่คิดมากทำลายกำลังใจตน เมื่อหญิงสาวเข้ามาใกล้จึงเอื้อมมือคว้าเอวเล็กนั่นไว้ราวกับปกป้อง ฮินาตะหันมาถลึงตาใส่พร้อมกับพยายามแกะมือออก

“ฝากทางนี้ด้วยนะ”กาอาระพูดจบแล้วก็บังคับทรายพาตนและฮินาตะกลับ แม้หญิงสาวจะต่อต้านแต่ตนก็ไม่สนใจ เธอจะมองเขาเป็นอย่างไรไม่เป็นไร ขอให้เขาเห็นว่าเธออยู่ข้างๆกายปลอดภัยแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

“มาตามเองด้วยหรอเนี่ย”เท็นๆเห็นแล้วชักหวั่นๆแทนฮินาตะ

“ฮ่าๆ นั่นสิ”เทมาริเองก็คาดไม่ถึง นึกว่าจะให้คนอื่นมาตามเสียอีก คงเพราะเป็นห่วงมากหรือเปล่านะ ถึงได้รีบร้อนมาขนาดนี้

“งั้นเดี๋ยวฉันจะพาไปพัก คิดว่าเย็นนี้น่าจะมีงานเลี้ยงนะ”เทมารเปลี่ยนเรื่องและนำทางพาเท็นๆกลับ

“ดีเลย จะได้นอนพักเอาแรงสักหน่อย”สองสาวคุยกันเรื่อยเปื่อยโดยไม่ทันสังเกตว่ามีดวงตามุ่งร้ายมองมา

“หึ คิดว่าจะรอดตัวตลอดไปงั้นหรอ ไม่มีทางหรอก ฮิวงะ ฮินาตะ”

ฮินาตะไม่ยอมคุยกับคนเอาแต่ใจอีก พอถึงบ้านหญิงสาวก็รีบเดินเข้ามาทิ้งให้กาอาระส่ายหน้าเบาๆ เดินตามหญิงสาวเข้ามาก็เห็นว่าเธอปิดประตูห้องนอน กาอาระจัดการล็อคประตูแล้วเดินตามเธอขึ้นห้อง แล้วก็ตีหน้านิ่งเมื่อพบว่าประตูล็อค

“ฮินาตะ เปิดประตู”บอกเสียงเรียบ แต่อีกคนยังเงียบ จึงจัดการบังคับทรายมุดลงใต้ประตูไปเปิดเสียเอง ฮินาตะที่กำลังนอนไม่สนใจอีกคนต้องสะดุ้ง หันควับไปทางประตูที่เปิดออก เห็นทรายกำลังลงขวดน้ำเต้าเล็กๆที่ชายหนุ่มสะพายตรงเอวสอบ

“ล็อคประตูทำไม”เอ่ยถามเสียงเรียบ กอดอกมองร่างบางที่นั่งหน้าตื่น

“ออกไปเลยนะ ฉันอยากอยู่คนเดียว”ฮินาตะบอกเสียงสะบัดอย่างขัดใจ ไหนล่ะเวลาที่เธอต้องการน่ะ ทุกนาทีเธอต้องตัวติดกับเขาตลอด จะมีเวลาไหนไปทำใจกัน

“ตอนนี้หมู่บ้านไม่ปลอดภัย เธอต้องอยู่ใกล้ๆฉัน”กาอาระเป็นห่วงถึงต้องทำแบบนี้

“แต่ฉันดูแลตัวเองได้ ฉันเป็นนินจานะ”หรือเขาลืมแล้วว่าเธอเองก็ต่อสู้เป็น

“และเป็นภรรยาของฉัน เพราะฉะนั้นต้องเชื่อฟังฉัน”กาอาระไม่ยอมให้เธอดื้อดึงเรื่องนี้ เขาเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ เรื่องอื่นยอมได้แต่เรื่องนี้เขาจะไม่ใจอ่อน

“แบบนี้มันไม่มีเหตุผลเลย”ร่างบางค้านเสียงแข็ง นั่นทำให้ชายหนุ่มขยับเดินเข้าไปหาอย่างคุกคาม

“จะทำบ้าอะไร หยุดนะ”ฮินาตะลุกขยับไปอีกทางอย่างหวาดหวั่น มองเขาอย่างไม่ไว้ใจ

“เหตุผลของฉันก็คือเธอเธอทั้งหมดนั่นแหละ”ร่างบางเม้มปากแน่น จ้องมองอีกฝ่ายด้วยแววตาสั่นไหว เขากำลังบอกอะไรกัน

“พูดอะไรของคุณ”ฮินาตะไม่เคยเข้าใจเลยว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ ก่อนจะหวีดร้องเมื่อถูกกระชากแขนบางเข้ามาใกล้ พร้อมกับดวงตาเข้มที่จ้องมองราวกับมีไฟคุกรุ่นอยู่ อะไรเนี่ย โกรธอะไรของเขากัน

“ปล่อยฉันนะ”พยายามแกะแขนหนาออกแต่มันกลับยิ่งบีบแน่นขึ้นไปอีก กาอาระไม่ยอมปริปากพูดอะไรอีกนอกจากใช้มืออีกข้างรวบเอวบางเข้ามาใกล้ชิดก่อนจะปล่อยมือ เปลี่ยนเป้าหมายเป็นท้ายทอย แนบริมฝีปากหนากับริมฝีปากบางที่กำลังเอื้อนเอ่ย นั่นจึงเหมือนเปิดทางให้อีกคนรุกล้ำได้สำเร็จ ฮินาตะตกใจไม่คิดว่าเขาจะจู่โจมแบบนี้ ก่อนจะได้สติ ใช้สองมือทุบอกแกร่งด้วยแรงทั้งหมดที่มี  แต่ยิ่งเธอต่อต้านแรงที่ตอกกลับยิ่งทำให้เจ็บมากกว่าเดิม

กาอาระผละออกห่าง ควบคุมลมหายใจตนเอง มองใบหน้าแดงเรื่อของหญิงสาวใต้ร่างแล้วให้ร่างกายร้อนระอุ

“ถ้ายังดื้อไม่ฟัง จะทำมากกว่านี้”ไม่ได้แค่ขู่แต่จะทำจริง ฮินาตะมองมือที่อยู่บนอกแกร่งแล้วเม้มปากแน่น เขาก็ดีแต่ใช้กำลังบังคับ

“หรืออยาก?”

“หยุดพูดไปเลย คุณก็ยังเลวเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน”ฮินาตะพูดแล้วน้ำตาก็เอ่อที่หน่วยตาอย่างไม่รู้สาเหตุ หลบสายตาเข้มที่มองมานิ่งๆแล้วให้ปวดใจนัก อุตส่าห์คิดว่าเปลี่ยนไปแล้วเสียอีก กาอาระถอนหายใจควบคุมอารมณ์ตนเอง ไม่อยากต้องขืนใจร่างบางอีก แค่ที่ผ่านมา เขาก็เสียใจกับสิ่งที่ทำมากแล้ว กาอาระทิ้งตัวลงนอนข้างๆแล้วดึงร่างเล็กเข้าสู่อ้อมกอด แม้ฮินาตะจะไม่ยอมและดิ้นรนอย่างไรเขาก็ไม่ยอมปล่อย สุดท้ายร่างเล็กๆจึงหมดแรงแล้วหยุดต่อต้านนอนให้เขานอน มือบางที่ทับอยู่กับมือหนาเพื่อจะแกะออกนั่นทำให้รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

“หลับเถอะ เดี๋ยวจะปลุก”กาอาระบอกแบบนั้นแล้วก็ขยับตัวก้มจูบแผ่วเบาที่หน้าผากมน สบตากับดวงตาสีขาวบริสุทธิ์ที่มองอยู่ก่อนแล้ว และเมื่อเขาไม่ยอมหลบ อีกฝ่ายจึงหลับตาหนีดวงตาเข้มของเขาแทน กาอาระมองด้วยใบหน้าอ่อนลง มือหนาไล้แก้มเนียนเบาๆ เห็นเปลือกตาขยับยุกยิกแล้วให้ระบายยิ้มน้อยๆ

ไม่อยากเชื่อเลยว่าเด็กเมื่อวานซืนคนนั้นกลายเป็นสาวสวยน่ารักขนาดนี้แล้ว แถมเขายังสามารถกอดเธอแนบอกได้อย่างถูกต้องแบบนี้ด้วย

กาอาระทิ้งตัวลงนอนแล้วดึงร่างบางมาสวมกอดแน่น ใบหน้าแกร่งที่ใครต่อใครเห็นว่าเรียบนิ่ง บัดนี้กำลังแสดงสีหน้าเจ็บปวด เธอคงลืมเรื่องของเขาไปจนหมดแล้ว คนเดียวที่เธอจำได้คงมีแต่นารูโตะเท่านั้น